 |
Harm Wiersma – Pieter Hildering; 0-2; 12-06-1973 simultaan 
 19… 11-17?? 20. 34-29! 23х34 21. 40х20 14х25 22. 27-22 18х27 23. 32х21 16х27 24. 37-31 26х37 25. 42х11 [x].
Van Hansen en Sakidin is niets vernomen, en we hopen maar dat ze niet het Noordhollandsch kanaal ingeglibberd zijn. Kuijper en Van Geel leken zich daarover geen zorgen te maken. Sakidin had al gemeld niet fit te zijn, en ze vermoedden dat Hansen geen zin had om alleen te komen. Waarom er dan geen belletje afkon, is vooralsnog een raadsel. In ieder geval zal de wedstrijd opnieuw vastgesteld moeten worden. Epiloog Inmiddels hebben we begrepen dat Sakidin en Hansen door onderlinge misverstanden niet gebeld hebben. Waarom ze niet konden komen, is nog wat mistig. Daarnaast is er een opvallend (en onbedoeld?) verschil vastgesteld tussen het spel- en wedstrijdreglement van de KNDB en de wedstrijdvoorwaarden van de PNHDB. Volgens de KNDB geldt een team als niet opgekomen wanneer minstens de helft van de spelers ontbreekt (2 dus), de PNHDB heeft het over meer dan de helft van de spelers (3 dus). Dat zou betekenen dat Purmerend formeel wel is opgekomen en dat de wedstrijd in een 7-1 overwinning voor 020 is geëindigd (3 echte punten en 2 reglementaire zeges). Maar we zijn de kwaadsten niet. Van de secretaris van Purmerend vernamen we dat Sakidin en Hansen toch graag hun partij willen spelen, en na overleg met wedstrijdleider Verdel hebben we daarmee ingestemd. Op 14 februari wordt alsnog een mini-kampioenswedstrijd gespeeld, die 020 begint met een 3-1 voorsprong. Komt dat zien! Epiloog 2 Helaas is de mini-kampioenswedstrijd niet doorgegaan. Op 13 februari hoorden we dat Sakidin en Hansen te veel problemen met de gezondheid hadden om aan te treden, en dat Purmerend zich neerlegde bij een 7-1 uitslag. Daarmee heeft 020 de provinciale titel terug, nadat die één seizoen in handen was van SNA. Ook al kon die titel ons eigenlijk niet meer ontgaan, het is jammer dat het zo moest. Zeker in de provincie is dammen belangrijker dan winnen, en we hopen maar dat Purmerend de personele problemen snel te boven komt.
Culemborg is gemiddeld genomen namelijk sterker dan het sterkste team dat 020 op de been kan brengen. Toch bleek het ongemeen spannend te worden en blijven in Culemborg. Probleempje bij aanvang was de late binnenkomst een deelname van de 'Kees-auto'. Chauffeur Kees, met passagiers Paul en beide Johans, kwam een half uur na het aanvangstijdstip binnen druppelen. Niet ideaal, maar ik had ze hun komende tegenstander geappt. Kees en Paul wisten daar goede raad mee. Kees plaatste Björn Winkel vanuit de opening tegen onoverkomelijk complicaties. Kees rondde het karwei met een half uurtje minder gedecideerd af. Ondertussen had grootmeester Alexander Getmanski eenvoudig geremiseerd met Boulatov. Paul Oudshoorn had de vloer aangeveegd met de veel te ambitieus spelende Pieter Steijlen. "Het ging wel lekker", merkte Paul naderhand laconiek op. We hadden een mooie 1-5 voorsprong. De rest van de wedstrijd was het de vraag of die voorsprong gehandhaafd kon blijven. Krijn ter Braake had het zwaar tegen topper Watoetin. Ruph Bhawanibhiek stond onder druk tegen talent Valjuk. Rob Geurtsen had zijn handen vol aan Derkx. Johan Bastiaannet was ik een nadelig klassiekje beland tegen Harmsma. Het bleef een tijdje stil aan het uitslagenfront. Daarna volden een reeks remises. Johan Capelle won niet van de speler met de laagste rating deze middag, Vreugdenhil, 2-6. Ik had geen moeite Sven Winkel op remise te houden, 3-7. Rob hield stand, 4-8. Krijn noteerde een uitstekende prestatie met een gelijkspel, 5-9. Roep tikte het tiende punt binnen, 6-10. Helaas ging Jean Marc Ndjofang onderuit tegen Pim Meurs, 8-10. Daarmee kwam de winst vol op de tocht te staan. Johan Bas werkte hard om het vege lijf te redden en de totaalwinst veilig te stellen. In een ingewikkelde overgang van laat middenspel naar eindspel vlogen de dammen op en weer van het bord. Er zat wel ergens een keer remisemogelijkheid voor Johan tussen. Helaas vond de oudste speler die remise niet, 10-10. Ach, toch weer een wedstrijdpunt.
Ondanks dat voor de treinreizigers de enkele reis al minstens 4 uur was, arriveerde iedereen keurig op tijd. Zonder de vaste krachten Lucien en Laura, maar met Johan Smits gingen we om 12 uur de strijd aan. Middelburg zit altijd redelijk op sterkte, en daar kon de teamcaptain zijn opstelling op aanpassen. Op Johan na zaten de sterkste spelers van ons tegen de sterkste spelers van Middelburg. Dit bleek prima te werken, onze spelers hielden de sterkste spelers van Middelburg op remise, waarbij zowel Wibo als JP een voordelige stand hadden. Bij Hans gebeurde er erg weinig, en remise was een logische uitslag. De uitslag die niet logisch was, was de overwinning van Kenny, die na een onnauwkeurigheid in de opening in een lange vleugel opsluiting kwam te staan. Een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander leverde Kenny alsnog de winst op. Hiervoor had Johan zijn betere stand al omgezet in de eerste overwinning. De overwinning leek nog groter uit te pakken, maar zowel Gerrit (+schijf) en John wisten hun betere stand niet te winnen, Huub speelde remise, en ook Paul stond de hele partij iets aan de leiding, maar niet genoeg voor de overwinning. Eindstand 8-12 zonder enige verliespartij. De stand om promotie is ongekend spannend, waarbij de top 4 op één punt van elkaar staan. Volgende wedstrijd tegen de nummer 2. |
|
