020 trad aan met Jean Marc Ndjofang en Peter Hoogteijling. Twee spelers die niet elke wedstrijd hebben gespeeld dit seizoen, maar die deze belangrijke wedstrijd zeker hard nodig waren.
Adrenaline in het 1 om 3 dammeneindspel
Het was pech dat Jean Marc gekoppeld werd aan de TDV-er met de laagste rating. Het krachtsverschil was dermate groot dat Jean Marc als eerste klaar was en de felicitaties van zijn tegenstandster mocht incasseren. Een goed begin: tussenstand 2-0
Het goede begin werd gevolgd door een tegenvaller: Rob Geurtsen plaatste een voorpost en zag toen hij de schijf losliet dat hij daar spijt van zou krijgen. Dat kreeg hij inderdaad want vanwege deze foute beslissing kwam hij in tijdnood en ging in slechte stand door zijn vlag: 2-2
Aan bord 1 had Krijn een voordelige stand opgebouwd die hij echter niet in winst wist om te zetten waarna de punten werden gedeeld: 3-3
Johan Smits was de volgende die de punten deelde na een geconcentreerd gespeelde partij: 4-4
Een rondje langs de borden, hij heeft ontelbaar veel van die rondjes gelopen die dag, deed teamcoach Hans v/d Heuvel verzuchten dat het van ver zou moeten komen. Daarin kreeg hij snel gelijk aangezien Jan Pieter Drost aan bord 5 zijn hand had overspeeld. In een remisestelling ging hij op winst spelen en kreeg de deksel op zijn neus: 4-6
Hierna was Peter van Heun aan bord 6 aan de beurt: Zijn tegenstander speelde snel en consequent op positie. Alleen het tempivoordeel van Peter leek hem toch de das om te doen. Na een onnaukeurigheid moest Peter zoeken naar remise en die werd gevonden: 5-7.
Gelukkig vielen hierna 2 beslissingen in het voordeel van 020: Peter Hoogteijling leek aanvankelijk niet zoveel te bereiken maar drukte uiteindelijk zijn tegenstander overtuigend van het bord. Johan Bastiaannet volgde het goede voorbeeld en liet aan zijn tegenstander zien dat hij alle varianten toch even beter had doorgerekend. Het eindspel trok Johan dan ook op overtuigende wijze naar zich toe. Daarmee werden 2 bordpunten achterstand omgezet in een voorsprong ven 2 punten: 9-7
De derde Johan (Capelle) moest inmiddels berusten in remise. Johan had een winnende stand opgebouwd maar had de doorslaggevende plakker niet gezien. Nu volgde er een grote afruil waarna er een 4-3 stelling overbleef die ook nog gewonnen was, maar Johan zat er al behoorlijk doorheen en zijn tegenstander haalde opgelucht adem toen hij afgewikkeld had naar een 3 om 1 eindspel. Tussenstand 10-8
Nu was het aan Frank Pasman om het laatste punt binnen te schoppen. Dat was nog niet zo eenvoudig, want hij moest een nadelig eindspel remise zien te houden. Inmiddels hadden vele toeschouwers zich verzameld rond het bord en die zagen hoe Frank een weg vond naar een 3 om 1 eindspel. Nu moest hij nog 16 zetten zorgen dat zijn dam niet gevangen zou worden door de 3 vijandige dammen alvorens hij de remise zou kunnen claimen. Tegenstander Jasper Daems zou onder normale omstandigheden al lang remise hebben gegeven, maar het waren nou eenmaal geen normale omstandigheden. In het belang van TDV ging hij Frank nog even flink aan de tand voelen - en terecht, want Frank bezweek onder de druk (tot overmaat van ramp echt een enkele zet voordat Frank remise zou mogen claimen). Frank stormde de zaal uit. Eindstand 10-10 met als consequentie een barrage…
Vlak voor de beslissende fout
Bij de Tilburgers heerste euforie. Natuurlijk lag het mentale voordeel nu bij hen. Bovendien bestaat het team uit jonge honden die graag vluggeren en dat was exact wat er in de barrage stond te wachten: sneldammen met 5 minuten p.p + 5 seconden per zet.
Non-playing captain Hans had nu de taak om zijn manschappen op te peppen en dat viel niet mee aangezien een aantal spelers er zwaar doorheen zat. Toch kreeg hij iedereen op tijd, geconcentreerd achter de borden waarna het gekkenhuis kon beginnen.
Een gekkenhuis werd het omdat de scheidsrechter merkte dat de klok van Johan Smits niet goed was ingesteld waarna hij dit wilde oplossen, alleen deed hij dat nogal onhandig (i.e. in de bedenktijd van Johan) waarop Johan fel ageerde. Zijn tegenstander deed ook een duit in het zakje en de hele zaal kon meeluisteren terwijl iedereen toch de handen vol had aan de eigen partij!
Iedereen, behalve Jean Marc, want die kon het zich blijkbaar veroorloven tijdens het sneldammen de zaal rond te lopen. Hij was ook de eerste die zijn partij won waarna de beslissingen zich snel opvolgden.
Krijn was in een hekstelling terecht gekomen en kwam daar niet zonder kleerscheuren uit. Jan Pieter had zijn dag niet en verloor weer. Frank was nog niet over zijn teleurstelling heen en moest ook de punten aan zijn tegenstander laten. Johan Capelle zat er ook doorheen en verloor eveneens.
Daar stonden winstpartijen van Peter Hoogteijling, Rob Geurtsen en Johan Bastiaannet tegenover en een remise van Peter van Heun. Tussenstand 9-9 en alleen de partij van Johan Smits was nog bezig, want die had vertraging opgelopen door het akkefietje. Gelukkig eindigde deze partij in remise zodat er geen nare bijsmaak aan een beslissing (en daarmee degradatie voor 020 of geen promotie voor TDV) zou zijn blijven hangen. In plaats daarvan was het weer 10-10 en kregen we weer een barrage. Volgens penningmeester Gerrit Tichgelaar allemaal voor hetzelfde geld!
Saillant detail bij deze 2e barrage was dat er geen 3e barrage zou kunnen volgen: bij weer een 10-10 zou TDV als winnaar worden uitgeroepen obv de KNDB regels.
Om 18.10 zat iedereen weer achter het bord voor de beslissende kraker. Jean Marc liep weer bij zijn bord vandaan. Waarschijnlijk was dit onderdeel van zijn intimidatietactiek want hij mocht weer als eerste de 2 punten incasseren.
Frank moest de punten aan zijn tegenstander laten, maar verder werd geen partij meer verloren. Wel wonnen de beide Peters en Rob hun partij en de rest werd remise. Eindstand 13-7 en het lijfsbehoud in de ereklasse was daarmee een feit. “Zwaar bevochten” is daarbij een understatement…