Na het jammerlijke resultaat tegen p/d-kandidaat Heijmans in de eerste ronde, speelden we onze eerste thuiswedstrijd van dit prille seizoen. Omdat Alexander Getmanski de dag erna meespeelt bij het wk rapid in Beilen, combineerde hij dat evenement met een optreden bij 020. Daarmee moesten we op kwaliteit en ervaring deze klus kunnen klaren en dat lukte.... net.
Johan Capelle, spelend tegen Martin de Jong, liet zich opsluiten aan zijn korte vleugel. Johan mist aan het begin van het seizoen nog een beetje spelritme. Er gebeurde dus weinig: 1-1. Johan Smits laveerde rustig en gedegen voor de centrumstelling van Martin van der Sluis. Johan tekende dus een heel degelijke puntendeling aan: 2-2. Frank Pasman trof in Martijn van der Klis een tegenstander met bijna 200 rating meer. Frank raakte niet onder de indruk en schoof de stelling langzaam richting de voor hem vertrouwde klassieke structuren. Daar verslikte zijn tegenstander zich in en kwam verloren te staan. Echt potverloren. Helaas zag Frank die winst net niet op tijd en verwisselde twee zetten: 3-3.
Onze kopmannen Alexander, Johan Wiering en Johan Bastiaannet hadden ondertussen (licht) voordeel opgebouwd. Roep daarentegen stond een schijfje achter. De rest was in evenwicht.
Johan Wiering won als eerst van de nieuw kopman van Samen Sterk, Steven den Hollander. Steven koos voor een kansloze opening. Johan werkte de partij zorgvuldig en nauwkeurig op techniek af: 5-3. En daarna Alexander... Spelend met een bol gezicht als gevolg van een ernstig kwetsuur aan het gebit, liet de grootmeester zien hoe je een jonge talentvolle speler als Wouter Morssink positioneel met de kleinste mogelijke middelen toch volledig overspeelt: 7-3.
2 jaar geleden trapten we het seizoen voor de provinciale competitie ook af tegen DDV. Dat leverde destijds een klinkende 8-0 overwinning op voor 020. Deze keer was de afloop anders, maar dat lag al in de lijn der verwachting…
De spionnen van 020 hadden al gefluisterd dat Ruph als teamcaptain van DDV ambities heeft dit jaar: hij had Kees Thijssen zover gekregen mee te doen tegen regerend kampioen 020. Zelf zat hij aan bord 2, good old Herman van Westerloo op bord 3 en ‘lastpost’ Martin Kruiswijk op bord 4. Wij kwamen op met onze basisopstelling en onze gemiddelde rating was voor de verandering een keer lager dan die van de tegenstander. Tijd voor een list…
Door mezelf op bord 1 te posteren tegenover Kees kregen we overwicht aan bord 2 en 4. Als Rob (aan bord 2) dus zou winnen van Ruph en Paul (aan bord 4) hetzelfde zou doen tegen Martin Kruiswijk, dan hoefde Thijmen aan bord 3 alleen Herman van Westerloo op remise te houden om de overwinning toch naar 020 te laten kantelen. Aangezien Kees bijna 600 ratingpunten meer heeft dan ik, hadden we achter mijn naam alvast een ‘nul’ genoteerd. Maar ja, dammen is een remisespelletje, dus Kees mocht het eerst even bewijzen. Daar investeerde hij veel tijd in en kreeg daar maar een licht overwicht voor terug. Reden genoeg om nog even door te spelen… Ondertussen had Rob tegen Ruph een winnende stelling op het bord gekregen. Rob speelde echter pas zijn derde serieuze partij na een lange zomerpauze en had dus veel tijd in de partij geïnvesteerd. Op het moment dat hij dacht Ruph klem te hebben ontglipte hem een foute zet en was Ruph er als de kippen bij een combinatie te nemen: de rollen waren opeens omgedraaid en Ruph mocht de felicitaties in ontvangst nemen. De tactiek klopte wel, maar de tussenstand was gewoon 2-0 voor DDV. Aan bord 3 speelde Thijmen een onorthodoxe opening. Herman wist er wel raad mee en dwong Thijmen tot overgave. Hiermee kon een streep door alle plannen. Alleen een klein wonder kon 020 nog helpen aan een ‘resultaat’. Kees had ondertussen nog steeds geen winnend voordeel tegen mij bereikt en kwam al aardig in tijdnood. Zou er dan toch wat te halen zijn? Helaas kwam ik zelf ook in gierende tijdnood. Even teveel gewend aan het KNDB systeem van steeds een minuut per zet erbij en te laat onderkend dat 15 zetten binnen anderhalve minuut teveel gevraagd is voor deze modale dammer. Na zet 36 was het enige doel nog om de 50 zetten op tijd te halen. De schijven vlogen over het bord, de klok werd mishandeld en bij zet 49 viel de vlag in verloren stelling, alhoewel (tot mijn verbazing) het aantal houtjes nog steeds gelijk verdeeld was. Natuurlijk kan Kees veel beter sneldammen, maar ook hij miste een paar keer de beste voortzetting. Uiteindelijk een ‘nul’ waar natuurlijk weinig op af te dingen viel.
Afgelopen zaterdag speelden we onze eerste wedstrijd in de hoofdklasse A van dit seizoen. Het positieve was dat wij met 10 man waren.
Toen we achter de borden zaten, bleek dat het een zware wedstrijd zou worden. Op 9 borden hadden wij een rating achterstand, alleen JP had een (iets) hogere rating dan zijn tegenstander.
Het eerste punt kwam op mijn naam. Tegen Bart Visser werden de schijven in rap tempo afgeruild, met een snelle remise tot gevolg. Hierna was het Thijmen die een punt haalde en wel tegen Piet Bouma. Ook hier werd veel geruild. Thijmen had nog voor spanningen kunnen zorgen, maar na de laatste ruil werd de vrede getekend. Hans speelde tegen Jan Adema een degelijke partij. In een misschien licht betere stand voor Hans werd tot remise besloten. Tussenstand 3-3. Ricardo kwam tegen Jacob de Vries langzaam steeds meer onder druk te staan. Een kleine combinatie kostte een schijf, en daarna de partij. Erwin Heslinga had tegen Wiebo veel terreinvoordeel. Wiebo kon lang zijn formaties in stand houden en wist daardoor de remise over de streep te halen. Frank speelde een heel degelijke partij tegen voormalig sterkste man van Nederland Tjalling van den Bosch.. Een zeer verdiende remise voor Frank. Kenny kwam in het latere middenspel onder druk te staan tegen de nestor Anton Schotanus. Kenny moest zich nauwkeurig verdedigen om een punt te halen, hetgeen Kenny wel toevertrouwd is. Huub had de pech om de sterkste tegenstander te treffen. Tegen Rein van der Pal hield Huub het lang vol, maar op het eind werd het niveau verschil merkbaar, en kon Huub het niet meer bolwerken. Nieuwe tussenstand: 10-6 Gerrit kreeg tegen Waylon Poot te maken met een omsingeling van zijn centrum. Hier kwam Gerrit niet meer uit, en moest in schijf- en later partij-verlies berusten. Het laatste punt werd gehaald door Jan Pieter. JP had Anne Piet Kooistra lang overhoord, maar kon geen winst vinden.
Gezien het krachtsverschil al met al een terechte nederlaag.
Over twee weken kunnen we het nog eens proberen tegen Dios Achterhoek.. Hopelijk gaat het een stuk beter dan vorig jaar.
Vol frisse en hernieuwde zin in het nieuwe seizoen togen we richting Heijmans. Met onze nieuwe teamspeler John Stins, overgekomen vanuit het tweede, dicht ik ons kans toe als outsider voor een tweede plaats op de eindranglijst. Dan spelen we weer een promotie-degradatiewedstrijd. Dan moet wel alles meezitten. Met de valse start van afgelopen zaterdag wordt het al heel moeilijk.
Bij het uitwisselen van de opstellingen werd duidelijk dat er veel beslissingen te verwachten zouden zijn. Ik had ons (nagenoeg) op volgorde van rating opgesteld. Van laag naar hoog welteverstaan. Heijmans had ongeveer het tegenovergestelde gedaan. Op de bovenste vijf borden keken we tegen flink hogere ratings aan. Op de onderste vijf borden hadden wij de hogere ratings. We moesten bovenin dus deur dichthouden en onderin scoren.
Ik trof de minste weerstand tegen invaller Balak en won vlot na een eenvoudige combinatie. So far so good. Kon ik mooi de wedstrijd volgen en vast virtueel dit verslag schrijven.
Johan Wiering kwam niet langs de hakkende problemist Hein Wilsens: remise. Rob Geurtsen verloor. Au!. Einde wedstrijdopzet, want hij zat op de onderste helft. Roep Bhawanibhiek had een kans op winst tegen Victoriya Motrichko via een mooie omsingeling maar zag spoken. Geluk geen al te grote spoken, met remise als gevolg. Uit een niks-aan-de-hand-klassiekje toverde Johan Bastiaannet middels een dubbeloffer een prachtig gewonnen laatmidden-eindspel op het bord. Vaker vertoond, maar je moet het maar even zien. Grootmeesterlijk!
Daarna zakte het kaartenhuis volledig in: John weerde zich kranig, maar moest zich tegen Olga Fedorovich (met ruim driehonderd hogere rating) uiteindelijk toch gewonnen geven, nadat hij teveel in de verdrukking was gekomen. Johan Capelle, ook op de onderste helft in de opstelling, had lange tijd een net ietsje makkelijkere stelling tegen Pieter Wijn. Bij gebrek aan wedstrijdritme en door tijdsdruk kantelde de partij en verloor hij. Frank Pasman tegen Frank Teer was, zoals altijd bij de eerste Frank, een schuivend, stampend en klokslaand gevecht. In een ingewikkeld eindspel, waarin Frank tegen twee schijven minder aankeek, was de remise vinden te moeilijk binnen de beschikbare tijd. Marco de Koning nam tegen Andrew Tjon A Ong een verdedigbare voorpost maar keek na uitruil van aanvallers en verdedigers en afruil van de voorpost tegen een lege korte vleugel aan. Alle zeilen werden bijgezet om een doorbraak te voorkomen. Dat lukte: remise. Johan Smits speelde een prima pot tegen Darja Fedorovich. Op de 50e zet was het Johan duidelijk dat remise niet voldoende was voor een wedstrijdpunt. Daarom speelde hij 4-10 - en overspeelde daarmee zijn hand. In plaats van een zekere remise werd ook deze partij een nul.
Eindstand 13-7. Op naar de volgende ronde tegen het sterke Samen Sterk, dat sterk startte met een ruime zege en daarom nu koploper is.
Vorig seizoen werd de provinciale titel op een haar na door 020 gemist, dit jaar werd dat recht gezet.
Regerend kampioen SNA I had in het begin veel punten laten liggen, waardoor alleen Texel nog enigszins in ons spoor kon volgen. In een rechtstreeks duel werden de eilandbewoners afgelopen maand in eigen huis op afstand gezet. Toch behielden de Texelaars nog een theoretische kans op de titel. Hiervoor zou 020 op 7 maart wel van hekkensluiter SNA II moeten verliezen. Dit lag natuurlijk niet in de lijn der bedoeling – en gebeurde ook niet. Met duidelijke cijfers werden de reserves van SNA verslagen en konden de champagneflessen open…
In Heerhugowaard kon SNA II slechts over de helft van het basisteam beschikken. Daarom werden, on the spot, Ivo de Jong en jeugdspeler Luuk Terweijden bereid gevonden om aan te schuiven voor onze kampioenswedstrijd.
Ivo de Jong is natuurlijk bepaald geen verzwakking en Peter mocht aan bord 1 tegen hem zijn verliespartij tegen SNA I een paar rondes geleden proberen recht te zetten. Peter nam zijn taak serieus op, Ivo iets minder. Na een paar biertjes te hebben genuttigd bleken Ivo’s analytische vermogens toch wat afgenomen en raakte hij van het dam-padje. Peter nam de felicitaties in ontvangst en scoorde daarmee het punt waarmee we de titel binnen hadden. Vlak daarvoor had Johan (Smits) namelijk al als eerste een tweetje laten aantekenen. Tegenstander Frans Groot liet een doorbraak toe, in de wetenschap dat hij de doorgebroken schijf met gelijk materiaal zou kunnen afruilen. Johan had echter dieper gerekend en wist met de volgende schijf alsnog door te breken naar dam. Het duurde nog wel aardig wat zetten voordat de winst over de streep was getrokken, maar het was een kwestie van techniek – en Johan wel toevertrouwd.
Aan bord 2 speelde Paul tegen die andere Groot: Bertus. In een klassiekje ging het lang gelijk op. Bertus dacht remise binnen handbereik te hebben toen afgewikkeld werd naar een eindspel met wederzijds een dam. Paul bewees zijn ongelijk. Toen Bertus op de 48e zet door zijn vlag ging was de stelling al verloren voor hem.
Bleef alleen ondergetekende over. Ik mocht tegen jeugdspeler uit eigen kweek Luuk Terweijden. Zoals wel vaker bij jeugdspelers speelde mijn tegenstander sterker dan zijn rating deed verwachten. Met een hekje op de ‘verkeerde’ vleugel dacht ik de ongelukkige positionering van zijn schijven te kunnen afstraffen. Tegendreiging op de andere vleugel noopten mij echter tot afbreken van de hekstelling, waarna ik op zoek mocht naar de remise in plaats van de winst. Luuk zocht naar de winst, maar moest uiteindelijk, teleurgesteld, berusten in remise. Daarmee was de eer voor SNA II gered – en konden wij eindelijk aan het bier...
Afgelopen zaterdag speelde 020-2 de nacompetitiewedstrijd tegen Den Haag. Buiten deze wedstrijd werd er bij ons ook nog de wedstrijd Tilburg 2 tegen Huizum gespeeld. Deze werd gewonnen door Huizum .
Den Haag miste 1 sterke speler, terwijl 020-2 volledig aantrad. Erik en Frans van Eenennaam waren als eerste klaar en deelde de punten.
Roep overspeelde Roy Bidesi, die zijn korte vleugel helemaal wegspeelde. Roy liet na de doorbraak 50 minuten lang zijn klok lopen en ging 'door de vlag'.
Paul bereikte niet veel tegen Nico Leemberg en speelde remise. Hans probeerde het wel tegen Jan Kok, maar ook deze partij leverde niet meer op dan remise
Hierna verloor Frank van Frans Teijn. In een goede stand dacht Frank een combinatie uit te halen, maar in plaats van de gedachte 3 slag nam Frans de verplichte 4 slag en kon Frank meteen opgeven.
Kenny had tegen Pertap Malahe tot twee keer aan toe een 4 om 3 nodig om zijn nadelige stand te neutraliseren, met remise als gevolg.
Huub kon het niet bolwerken tegen Herman Vroom. In een lastige stand dacht Huub met een offertje de stand positioneel gelijk te kunnen trekken, maar Herman kon dit weerleggen, waarna Huub verloor.
Jan Pieter had druk op de stand tegen Piet Lodder. Met een 4 om 3 naar doorbraak wist Jan Pieter te winnen en trok zo de stand weer gelijk.
John speelde een goede partij tegen de Haagse topscorer Hein van Dee, maar kwam niet verder dan remise.
Nog even was er de hoop dat Wiebo de Haagse topspeler Gerard de Groot kon verslaan, maar die verweerde zich kranig en hield de remise.
Uitslag 10-10
Dit hield in dat er een barrage gespeeld moest worden. Het speeltempo werd 5 minuten met 5 seconden.
Opstelling bleef gelijk, de kleuren werden verwisseld.
Tijdens het sneldammen wisten Roep en JP weer te winnen, terwijl Huub en Frank weer verloren.
Doordat Kenny en John hun partijen ook wonnen, trokken wij de wedstrijd met 12-8 naar ons toe en was handhaving in de hoofdklasse een feit.
Het tweede viertal van 020 (dat sinds vorig jaar door het leven gaat als eerste viertal) heeft het kampioenschap van de PNHDB voor het grijpen. Zaterdag werd op Texel met 3-5 gewonnen van Oosterend/Texel, zodat in de slotronde een gelijkspel tegen SNA 2 volstaat voor de eerste provinciale titel. Succescoach Frank Zwerver, die tijdens het treffen in het vliegtuig zat, kon zich geen betere terugkeer op Nederlandse bodem wensen.
Na afloop van de wedstrijd ging de discussie niet over de makkelijk verkregen overwinning van John, de gemiste dam van Thijmen of de dubbele nederlaag die de gebroeders Drost leden. Nee, nadat de uitslag van Enschede bekend was, en het duidelijke was dat wij boven Enschede en Drachten zouden blijven, ging de discussie over het feit of wij ons moesten terugtrekken voor de nacompetitie, of toch deze wedstrijd spelen, met als risico dat we nog een jaar in de hoofklasse gaan acteren.
Voor de laatste ronde zakten we helemaal af naar Hoensbroek in Limboland om tegen DIOS/Eureka aan te treden. Eureka overkwam hetzelfde wat ons de eerste wedstrijd van dit seizoen overkwam. Hun sterkste speler Michel Stempher zat aan bord 10. Hij kon na een uur wachten een 2 in ontvansgt nemen tegen 'niet opgekomen'. Dat bleek voor ons geen enkel probleem. Eureka had weinig ervaren jeugd opgesteld. Dat was te veel gevraagd tegen ons 1e.
Afgelopen zaterdag kregen we Zaanstreek op bezoek. Vooraf had ik iedereen 'vrij spel' gegeven. Niemand hoefde zich aan een opdracht te houden. Dat bleek de vorige wedstrijd een succesvolle 'opdracht'. In tegenstelling tot de vorige wedstrijd tegen Rijnsburg waren we nu ruimschoots favoriet tegen hekkensluiter van de ranglijst, regiogenoot Damcombinatie Zaanstreek. Het moest wel raar lopen zouden we die niet winnen. Het gemiddelde ratingverschil bedraagt ruim 100 ratingpunten. Zo gezegd, zo gedaan. We 'verdrukten' Zaanstreek op klasse.