6 februari moest het provinciale team van 020 aantreden tegen het eerste team van SNA. Eigenlijk stond die wedstrijd een week eerder gepland. Omdat dit 2 dagen voor de KNDB wedstrijd zou zijn had ik om een week uitstel gevraagd. Daar kreeg ik spijt van…
Donderdagavond is voor mij altijd lastig om iets buiten de deur te plannen, maar goed: het arsenaal spelers om dit viertal te vullen is uitgebreid en met Peter en Jan Pieter als invallers voor Rob (halve finales NK) en mij, hadden we een goed team op de been. Dat bleek buiten de waard gerekend… Jan Pieter gaf aan niet fit genoeg te zijn om te spelen. Eerste reserve Johan S. had hetzelfde verweer. Geeft niets, John wil graag een keertje mee doen… Maar die voelde zich ook niet fit genoeg. Allemaal grieperig, niets met Corona te maken.
Gelukkig hielp Gerrit ons uit de brand en donderdagochtend was het team dus rond – totdat Thijmen zich afmeldde: ook niet fit! Niet getreurd, even checken of JP en Johan zich inmiddels beter voelen. Nee, dus. Hans gebeld: niet te pakken te krijgen. Huub gebeld: neemt ook niet op. Mmm. Hein dan maar bellen? Misschien wil hij stiekem graag oefenen, zo vlak voor zijn volgende HF partij… Ah, Hans belt terug: hij is verhinderd. Zal ik Ricardo bellen? Die woont in Almere – en dat is niet handig als je naar Heerhugowaard moet. Paul had de oplossing: ‘ik bel Kenny wel’. Die woont in Alphen en leek mij daarom geen voordehand liggende optie, maar Kenny vond het blijkbaar geen probleem en scheurde na werktijd gewoon lekker naar het noorden. Ik had mijn team compleet – en Huub belde dat hij ook wel kon spelen. Heb je opeens een speler te veel! Ach ja…
Het aantredende viertal kwam met 4 auto's (stikstofcrisis? welke stikstofcrisis?) en had onderling besloten achter het bord plaats te nemen op volgorde van binnenkomst: Wie het laatst kwam zat het hoogst. Peter was tot tijdelijk teamcaptain gebombardeerd door de tegenpartij (Jan Groeneweg vroeg hem namelijk naar de opstelling. Zal wel komen omdat hij recent nog bij SNA langs was geweest met het 1e landelijke team).
We kwamen zaterdag niet verder dan een gelijkspel tegen DIOS/Eureka uit Heerlen, maar daarmee blijven we toch op koers voor de 2e plaats. Uitgaande van winst tegen Gooi&Eemland in de volgende ronde, volstaat waarschijnlijk ook nog een 10-10 tegen IJmuiden. Dat dan nog moet uitkijken geen p/d-wedstrijd te moeten spelen.
De wedstrijd: We speelden in een bijna dubbel zo grote zaal als tijdens de ouverture in wijkcentrum Alleman, 4 weken geleden. Dit gaf een veel betere opstellingen van tafels en borden dan de vorige keer maar dat is logisch als je zoveel meer ruimte tot je beschikking hebt.
De eerste opwinding tijdens de wedstrijd deed zich, ik zou bijna zeggen traditioneel, voor op het bord van Frank Pasman. Tegen de Belgische remisekoning Hubert de Baetselier kwam Frank snel in zijn levensgevaarlijke middenklassiekje terecht. Daarbij, je kon het aan zien komen, vergat de Belg zetcontrole of hij zag het gewoon niet. Je kroonschijf opspelen in klassiek is eng. Frank sloeg opgewonden combinatief toe. Echter, daarbij liet Frank na alle schijven die hij had geslagen van het bord te nemen. Daardoor bleef er een schijf teveel voor zijn tegenstander op het bord staan. Aangezien Frank zijn klok al had ingedrukt kon zijn tegenstander eisen dat de schijf bleef staan. Dat was er, helaas, één te veel om nog te kunnen winnen.
Ondertussen hadden Rob Geurtsen en Theo Schippers geprobeerd Frank in te halen. Dat lukte. Door zoveel mogelijk te ruilen hadden ze als eerste remise bereikt. Frank volgde niet snel daarna. Helaas stond daarmee de tussenstand op 2-2. De spelers uit Heerlen waren daarmee zeker content.
Johan Bastiaannet speelde met ruim 400 ratingpunten meer tegen Jasper Kole. Tja, wat zou daarvan de uitslag worden? Hhhmmm, het duurde even voordat de gmi toesloeg tegen het Limburgse talent maar toen was het ook meteen uit.
Roep Bhawanibhiek dacht even dat hij beter stond tegen het voormalig Russische kanon Olga Kamychleeva. Helaas, dat was niet het geval. Johan Wiering, daarentegen wel, die stond overtuigend beter tegen Michiel Stempher. Zijn tegenstander deed een verwoede poging tot complicaties realiseren - en dat lukte. Zijn stand leed er echter hevig onder. Toch wist zijn sluwe tegenstander een wederzijdse dam te ritselen. Dat werd Johan fataal, met vliegende pennen en deuren tot gevolg. Frank Pasman keek zijn ogen uit...
Marco de Koning dacht aanvankelijk kansen te hebben tegen de lager ingeschatte Tom Swelsen. Dat bleek iets anders te lopen. Ook Johan Capelle zat met een groot ratingvoordeel achter het bord en zag zijn stand steeds voordeliger worden. Ik vermoed dusdanig voordelig dat hij zijn tegenstander met de opmars van 36 naar 27 het zwijgen had op kunnen leggen. Beide partijen eindigden in remise.
Onze wisselvallige nieuwe man, John Stins, nagelde de jeugdige Marijn Jans wel aan de schandpaal. Bij John is het alles of niks. John doet niet aan remises. Ik kon deze ronde geen winst vinden, waar John remises weigert te vinden. Dat in tegenstelling tot ons toonbeeld van degelijkheid, Johan Smits, die aan de lopende band remises aantekent, en tegen wie... Keer op keer neutraliseert Johan tegenstanders van formaat. Deze keer neutraliseerde hij kopman Brion Koullen. Laat dat maar een Johan S over.
Tja, daar zat ik dan weer als teamcaptain. Weer in een veel betere stand als teamcaptain met iedereen er omheen, wachtend op het beslissende elfde punt in de laatst lopende partij. Sorry jongens, het zat er dit keer echt niet in. Ook al had ik een centrumaanval, ook al had ik 16 tempi meer, ook al had ik meer tijd op de klok, ik kon de winst niet vinden . De blauwe uitslag was dit keer, helaas, terecht.
Veel tranen pinkte ik er niet om weg. De 10-10 bleek nog steeds ruim voldoende voor consolidatie van de 2e plek. De Stereophonics speelden niet veel later na een heerlijk diner en veel en lekker bier het prachtige "Maybe Tommorrow". Ik was helemaal 'Zen'.
Afgelopen zaterdag moesten wij aantreden tegen de VBI II, huidige nummer 3 in de hoofdklasse A. VBI is nog volop in de strijd voor het kampioenschap. Gezien de grote nederlagen die wij de laatste wedstrijden opliepen, waren de verwachtingen niet hoog gespannen.
Jan Pieter, die weer terug is uit het buitenland, zat ziekerig achter het bord, en speelde snel naar remise tegen Geert Berends.
Bob stond onder druk tegen Remco Vredenberg. Een foutzet maakte een snel eind aan de partij.
Hierna begon de wedstrijd om te draaien. Gerrit kreeg steeds meer terreinvoordeel tegen Theo Berends, die ook te kampen had met een zware korte vleugel. Door een schijf te offeren kon Theo nog naar dam gaan. maar door de vangstellingen die Gerrit had, gaf Theo meteen op.
Ricardo, die halverwege de partij geluk had dat Jo Weijman een zetje miste, kreeg een schijf nadat Jo dacht dat hij naar dam kon doorlopen. Ricardo kon de schijf afruilen en wist de stand naar winst af te handelen.
Omdat ikzelf op dat moment een schijf voorstond, hing een verrassing in de lucht.
Wiebo hield in een klassieke partij Marcel Janssen op remise. En Laura hield een zwaar bevochten punt over aan haar partij tegen Jan van Loenen. (Waarschijnlijk heeft ze verloren gestaan.)
Ook Kenny moest vol in de ankers tegen Dirk Joosten. Met secuur spel wist hij de remise te halen.
Helaas ging het vanaf dat moment toch nog mis voor ons. Huub speelde een mooie omsingelingspartij tegen Emiel Leijser. In het late middenspel koos Huub voor de verkeerde variant, en werd toen overspeeld. Tot dat moment was er niets aan de hand voor Huub.. Frank begon goed tegen Gerard Boogaars, maar liet zich in het latere middenspel van de belangrijke velden wegdrukken. Frank kwam nog op dam met een 5 om 3 eindspel, maar kon de remise niet vinden.
Ikzelf speelde tegen Willem Hoek, na een paar verliespartijen begon ik maar rustig. kreeg langzaam vat op de stand van mijn tegenstander en won, zoals gezegd, een schijf. Ik kwam tot een 5 om 2 eindspel, waarin ik een keer of 3 de winst gemist hebt, en moest uiteindelijk in remise berusten.
Al met al een 11-9 nederlaag, waar een gelijkspel er ook in had gezeten.
21 januari speelden we de eerste thuiswedstrijd voor de provinciale competitie in onze nieuwe thuisbasis: buurtcentrum Alleman. Ik had de tegenstander van tevoren nog maar gewaarschuwd dat ons adres veranderd was. Misschien daarom, of misschien omdat ze zelf gewend zijn hun wedstrijd al om 19.30 uur te beginnen, waren de Zaankanters al aanwezig en aan de koffie toen de spelers van 020 binnen druppelden.
Hein overwoog serieus om als pinchhitter in te vallen voor de provinciale wedstrijd toen bleek dat hij als enige op de clubavond was gekomen voor de onderlinge competitie. Gelukkig kwam Johan Capelle nog binnen strompelen, waardoor Zaanstreek meer aan ons gewaagd was dan met Hein in de gelederen. Zelfs zonder Hein hadden we een rating overwicht en zag ik de wedstrijd met vertrouwen tegemoet. Rob en Thijmen hadden een raincheck genomen, maar met Peter van Heun en Johan Smits als vervangers was 020 op oorlogssterkte.
Aan bord 2 bewees Johan Smits tegen Piet Smit dat hij in goede doen is. In de landelijke competitie vertaalt zich dit nog niet in overwinningen – in dit treffen wel. Piet Smit liet een schijf op veld 24 op kerkhof staan. Deze positionele zwakte werd geduldig en vakkundig uitgebuit door Johan, die uiteindelijk een schijfje peuzelde waar zijn tegenstander 0,0 compensatie voor kreeg. De rest was een kwestie van techniek. Wel aan Johan toe vertrouwd.
Kort daarna moest, aan bord 1, Peter zijn tegenstander (Dik Vermeulen) een handje geven nadat hij een combinatie om de oren had gekregen, in een stelling waar de kansen aan Peters zijde lagen. Deze nul zagen we niet aankomen. De stand was weer gelijk: 2-2
Aan bord 3 speelde Paul ondertussen een zeldzame partij. Eerst dreigde hij een schijf te verliezen, toen dat uitbleef leek hij met een aanval over zijn tegenstander, Ruud Holkamp, heen te walsen. Toch kreeg de partij de minst voordehand liggende uitkomst: remise.
Nu was het aan mij om nog een punt te redden voor het team. Meer zat er niet in omdat ik een licht nadelige stand had tegen Barbara Graas. Aanvankelijk had ik de aanval gezocht, maar ergens vond ik de stelling niet kloppen en brak ik die aanval af. Misschien iets te voorbarig, nu moest ik geduldig doorspelen tot ook Barbara geen heil meer in de stelling zag en in remise berustte.
Van te voren dachten we nog dat we enige kans hadden tegen Heerenveen. Omdat we maar 9 man hadden werd het nog moeilijker. Ondanks 3 blauwe uitslagen werden we met een kansloze 14-6 terug gestuurd naar huis.
Na NO was Kenny de eerste die verloor. In een partij waarbij Tjipke Smeding Kenny constant naar achter duwde, verloor Kenny door een niet al te moeilijke, maar wel verrassende dam combinatie, Vlak daarna kwam Wiebo remise overeen met Oscar Veltman, een partij waar de ruilen niet geschuwd werden. Huub kon het niet bolwerken tegen de aanvaller van het wereldrecord klok simultaan dammen, Johan Teake Dekker.
Bob moest tegen Peter Veltman zeer secuur spelen. Hij bleef dit tot het einde doen, en haalde zo de eerste blauwe uitslag. De volgende blauwe uitslag kwam op naam van Frank Zwerver die Sipke Doller geen kans gaf en een gelijkwaardige remise haalde.
Ikzelf vertrouwde de dam niet die ik kon nemen tegen Aize Plantinga. Hierna werd ik positioneel van het bord gezet, terwijl de dam winnend was geweest. Ricardo name tegen Johnny Modderman een dure combinatie met kans op doorbraak. De combinatie koste twee schijven, maar de doorbraak kon Ricardo niet vinden.
Gerrit dacht tegen Wim van der Molen een schijf te winnen, maar werd verrast door een doorbraakje. In plaats van voor gelijk aantal schijven de schijf weg te halen, liet Gerrit Wim dam halen, De damafname kostte echter een schijf. Met kunst en vliegwerk wist Gerrit toch nog een punt uit het vuur te slepen.
De laatste blauwe uitslag kwam op naam van Hans die Sjoerd Koopman wist te verslaan. Sjoerd mistte een zetje, en later in de partij speelde hij een aantal mindere positionele zetten, waarnaar Hans het koelbloedig afmaakte.
Zo, we staan tweede op de ranglijst. Directe concurrent Samen Sterk verloor van Heijmans Excelsior. Zelf wonnen we, weliswaar met verrassende uitslagen, maar toch gedecideerd met 8-12 van de Haarlemsche Damclub.
De meesten van ons hadden zich grondig voorbereid op de twee toppers van Haarlem: Mark Deurloo en Stehpan Stolwijk. Sommigen zo zeer dat ze pardoes vergaten dat er nog acht andere spelers in dat team spelen.
De loting vond ik niet erg gunstig. Marco de Koning moest Deurloo zien te beteugelen. Johan Stins had dezelfde taak tegen Stolwijk. Op de andere acht borden hadden we, soms zeer ruime, ratingvoordelen.
Mathematisch zou het gesommeerd dus goed moeten komen - en dat kwam het dus ook.
Johan Bastiaannet kreeg de twee punten makkelijk en snel aangeboden nadat hij de inzet om een wel heel eenvoudige twee-om-drie had ingezet. Tegenstander Harry van der Vossen liet de uitvoering ervan niet eens meer plaats vinden. John was, zoals verwacht ook snel klaar. Zijn tegenstander speelt namelijk altijd dezelfde snelle opening en ook de rest van de partij. John had verder een prima stand totdat hij een verrassend prik tussendoor over het hoofd zag. John deed met een schijf minder nog wel enkele zetten maar van compensatie was geen sprake en hij gaf op.
Frank Pasman had zich dagen lang voorbereid op de twee toppers, Hij kwam echter tegenover jeugdspeler Rudi van Velzen te zitten. Vanaf de eerste zet was Frank van slag en noteerde vlot een nul.
Zo leken we zomaar tegen een achterstand aan. Bovendien bereikte halve finalist Ron Geurtsen niks tegen Fabian Snijder, althans, niks meer dan een puntendeling.
Daarna vielen de winstpartijen aan onze kant als rijpe appels van de boom. De niveauverschillen waren domweg vaak te groot. Roep Bhawanibhiek had Dick Siegers de hele partij in een houdgreep-achtige kortevleugelopsluiting. Daar wist zijn tegenstander niet goed meer uit te komen. Roep won. Johan Capelle raakt op stoom en won maar weer eens. Deze keer was Ron Tielrooij het slachtoffer.
Ondertussen had de tegenstander van Marco zichzelf uitgeschakeld door twee schijven te offeren om na de achterloop te moeten constateren dat hij er slecht één voor terug kreeg. Marco rekende uit dat twee min één plus één is en daarmee voordeel voor hem. Zijn tegenstander sputterde nog even tegen, maar Marco liet zich het blauwtje dat hem te wachten stond niet meer ontglippen. Ondergetekende had de druk langzaam opgevoerd tegen Frans Elzenga. Onnauwkeurigheidjes mijnerzijds zetten de winst op losse schroeven. Frans ging echter te gretig voor een te kostbare doorbraak waarna een eenvoudige terugruil resulteerde in een gewonnen drie-om-twee. Daarmee waren de beoogde elf bordpunten en wedstrijdwinst weer binnen.
Afgelopen zaterdag speelden we onze eerste wedstrijd in onze nieuwe accommodatie Wijkcentrum Alleman. Het werd een wedstrijd die we het beste maar snel kunnen vergeten.
DES Lunteren, met oud-leden Peter Hoogteijling en Henk Klarenbeek, was veel te sterk voor ons.
Bob speelde aanvallend tegen Harmjan Lammers. Positioneel was de aanval goed, helaas miste Bob een combinatie. Ikzelf werd overklast door Henk Klarenbeek. Hans had een wat onevenwichtige schijvenverdeling tegen Erwin van Hierden en werd overlopen.
Het eerste bordpunt kwam op naam van Ricardo die door Ronald van de Beek weggeduwd werd uit het centrum, maar door een remise combinatie in de stand te vlechten, wist hij een punt te pakken. Kenny zag al snel een schijf in rook op gaan tegen Arjen Timmer. Hij verloor kansloos.
Laura hield het lang vol tegen Arwin Lammers, maar werd verrast door een offer, en verloor. Gerrit speelde een goede partij tegen Peter Hoogteijling. Hij wist goed gebruik te maken van de volle lange vleugel van Peter.en haalde een mooie remise. Frank speelde een goede partij tegen Coen Bommel en stond lange tijd beter. Toen de stand dun werd, bouwde Coen de stand beter op dan Frank, en kon Frank het niet meer bolwerken.
Eigenlijk geldt hetzelfde voor Huub tegen Stijn Overeem, met hetzelfde resultaat.
Het laatste punt werd gehaald door Wiebo, die Laura Timmerman wel onder druk zette, maar Laura verdedigde zich bekwaam. Hierdoor kwam Wiebo niet verder dan remise.
Nieuwe kansen in de volgende wedstrijd, tegen Heerenveen.
Tegen Constant 2 hadden we besloten te gaan winnen. Dus dat deden we...
Eerst moest de nieuwe speellocatie op orde gebracht worden. We speelden voor de eerste keer in buurtcentrum 'Alleman' na onze noodgedwongen verhuizing uit het Go-Centrum. We waren mooi op tijd met de fijne hulpkrachten. Even een beetje schuiven met tafels en stoelen totdat de meest logische opstelling bereikt was. Dat lijken we na de eerste keer wel zo'n beetje bereikt te hebben. Alleen de verlichting kan wat beter en de defecte deur in de wand naar de bar is een lastig geluidslek.
Frank Pasman had slechts een minuut minder dan de tijd waarmee we aanvingen toen de punten met Wim Verschoor gedeeld werden. Prima opening van Frank. Hij was samen met John de enige die tegen een tegenstander met een hogere rating aankeek. Johan Smits kreeg een klein aanvalletje tegen maar nam een kleine combinatie op weg naar dam. Dat deed zijn tegenstander Thijs Vreugendhil ook maar dan met een schijf minder. Dat kon voor remise. Als Johan een schijfje erbij gegeven had, had zijn tegenstander niet ook naar dam kunnen gaan met winst voor Johan. Geen probleem. Wel een probleempje leek de iets grotere combinatie die Rob Geurtsen tegen kreeg in zijn partij tegen Sjaam Biekram. Ik schrok me een hoedje. Ik zat naast Rob en ik kreeg maar geen voet aan de grond tegen Ratan Ganeshie met vierhonderd ratingpunten minder. Ik zag dat Roep Bhawanibhiek tegen de vlot spelende Soelinder Jagram een, in mijn ogen, winnend plan niet speelde en dus remiseerde. Het wedstrijdverloop was dus niet volgens planning...
Ik deed nog steeds verwoede pogingen te winnen en zat dus gekluisterd aan mijn stoel. Toen ik even later eens achterom keek op het scorebord stonden er drie winstpartijen op. John Stins had gewonnen van Patrick Adriaans. Johan Capelle won in een ingewikkelde partij van Francis Tholel. Johan Wiering was veel slagvaardiger in een klassiekje en won van Ashok Bhajan. Nu was het alleen nog de voorsprong consolideren en waar mogelijk uit te bouwen.
Marco de Koning remiseerde met Radjinder Jharap in een principiële hekstellingspartij, waarbij Marco in de hek zat. Mijn tegenstander had inmiddels een vijf-om-vijf-remiseachtig laat middenspel bereikt en bood remise aan. Ik dacht dus: "nog even doorspelen". Dat loonde. In de overgang van het late middenspel naar het eindspel miste hij meerdere remises. Johan Bastiaannet, groot eindspelkenner, kon helaas het vijf-om-twee eindspel niet in winst omzetten. Dat mocht de pret niet drukken. Met 13-7 boekten we onze grootste zege van dit seizoen. We hebben plots een positief bordsaldo en liggen op koers voor plaats twee.
Afgelopen zaterdag liepen wij tegen een zware 7-13 nederlaag aan tegen Harderwijk. Deze zware nederlaag was wel iets vertekend omdat wij op een paar borden niet wisten te winnen terwijl dat wel mogelijk was.
Bob nam tegen Egbert van Hattem in de opening een verre voorpost. Hij moest het secuur spelen om de schijf niet te verliezen. Na een zet of 20 koos Bob het verkeerde plan, verloor een schijf en de partij.
Ricardo trof het niet, hij moest tegen de sterkste tegenstander, Niek Kuijvenhoven. Een zware lange vleugel brak hem op aan zijn korte vleugel, waar Ricardo een schijf tekort kwam. Toen hij een schijf verloor was het snel afgelopen. Paul tegen Gert Jan Hoeve ging niet goed voor ons. Ik bereikte niets, en werd langzaam van het centrum gedrukt. met een nederlaag als gevolg. In de partij tussen Hans en Jan Hendrik Kok werd er veel geruild en de spanningen uit de weg gegaan met remise als gevolg.
Frank hielt het tegen Kees de Jong 40 zetten lang goed vol. Toen gaf Frank zijn tegenstander de kans een verre voorpost in te nemen. Die nam deze natuurlijk, en besliste later de partij met een lichte combinatie. In plaats van op de 40e zet 12-18 te spelen lijkt eerst 16-21 en daarna 12-18 kansrijk voor Frank. Laura speelde een degelijke partij tegen Frank Schaafsma. Laura kwam beter te staan maar dat was net niet genoeg voor de winst. Kenny tegen Joran Ferwerda was een laveerpartij, waarbij het evenwicht niet verbroken werd, met remise als gevolg.
Huub kwam tegen Ruurd Wuestman na 15 zetten een schijf voor. Hij kon zelfs kiezen uit twee manieren. Huub liet Ruurd te ver naar voren komen, waardoor die nog met remise kon wegkomen.
De enige winst partij kwam op naam van Thijmen, die vrijdagavond nog opgetrommeld moest worden. Tegen Jan Willem Hoeve speelde Thijmen zijn favoriete spelletje. In het latere middenspel kreeg Thijmen steeds meer terreinvoordeel. Jan Willem moest een schijf offeren om zelf nog doorbraakkansen te krijgen. Zijn schijven stonden echter zo slecht dat hij ze één voor één moest geven om nog dam te kunnen halen. Waarna er een vier om één over bleef. Na nog een paar onnodige zetten gaf hij op.
Gerrit speelde een aanvalspartij tegen Gerwin van der Meer. Voor een schijf brak Gerrit door naar dam. Helaas liet Gerrit Gerwin ontsnappen.
Op 4 januari kunnen we het weer proberen, dan tegen de koploper, in onze nieuwe speellocatie Alleman.
Na ronde 3 stonden we een-na-laatste en schreef ik dat we onze positie op de ranglijst wilden omdraaien naar een tweede plaats. Zie hier: het is bijna zover! De rest winnen evenals VST2, dat onmiskenbaar het sterkste is, en we bereiken dat doel. Dat zal nog hard werken zijn, zoals het dat tegen Rijnsburg ook was.
Lange tijd ging de strijd op veel borden gelijk op. Topinvaller Jan Pieter Drost moest na een voor hem bijna bekende opening, er zat een tempo verschil met een matchpartij van Sijbrands, toch vol in beugels en alle zeilen bij zetten tegen stand-in kopman Richard Kromhout. Hun normale kopman, Cor van Dusseldorp, was thuis gebleven. Rob Geurtsen tegen Casper Vroegop en Johan Wiering tegen Marco de Leeuw zouden kansen moeten kunnen krijgen. Gelukkig bracht Rob ons inderdaad op voorsprong na, uiteraard, beter rekenen dan zijn tegenstander.
Frank Pasman kon tegen Arie Schoneveld net niet winnen. Johan Wiering, nog steeds spelend met een handicap, kon geen potten breken tegen het jeugdig talent Marco de Leeuw. Johan Bastiaannet bleef tegen Richard Meijer ook steken op remise.
Het verlies van John Stins tegen Vera Hol hadden we niet ingecalculeerd. Na zijn daverende overwinning van de vorige ronde zou een voortzetting daarvan een mooie opmars zijn geweest. Helaas liep John tegen een petit combi aan en werd het dus hard werken voor de resterende bovenste vijf borden.
Gelukkig bleef Marco de Koning spiritueel koel tegen de in tijdnood geraakte Jan van der Star. Die verloor de controle. Marco mocht zijn tweede opeenvolgende winst aantekenen. Jan Pieter hield het droog. Johan Smits controleerde Arjen de Mooij. De op het laatste moment voor de zieke Johan Capelle invallende Wiebo Drost kon wellicht iets proberen tegen Laura Andriessen, maar noteerde een solide remise. Mijn tegenstander Eric Hogewoning gebruikte in een niets-aan-de-hand-opening veel tijd waardoor ik een iets makkelijkere opbouw had. Toen ik dat in het late middenspel om moest zetten in meer voordeel greep ik akelig mis met 9-14 in plaats van 8-12. Daarna was het alle zeilen bij zetten voor het winnende punt. Dat kwam er na een rommelig eindspel met nog enkele wederzijdse knulligheden.
4 januari spelen we 'alweer'. Dan in de nieuwe locatie wijkcentrum Alleman tegen het wispelturig Constant 2. Dat na ronde 3 nog tweede stond en nu achtste.
Afgelopen zaterdag moesten we aantreden tegen Nijverdal. Vorig jaar werd er thuis nog dik van gewonnen. Nu waren de verwachtingen een stuk lager omdat Nijverdal thuis een stuk sterker is, en wij maar met 9 man waren.