Van te voren dachten we nog dat we enige kans hadden tegen Heerenveen. Omdat we maar 9 man hadden werd het nog moeilijker. Ondanks 3 blauwe uitslagen werden we met een kansloze 14-6 terug gestuurd naar huis.

Na NO was Kenny de eerste die verloor. In een partij waarbij Tjipke Smeding Kenny constant naar achter duwde, verloor Kenny door een niet al te moeilijke, maar wel verrassende dam combinatie,  Vlak daarna kwam Wiebo remise overeen met Oscar Veltman, een partij waar de ruilen niet geschuwd werden. Huub kon het niet bolwerken tegen de aanvaller van het wereldrecord klok simultaan dammen, Johan Teake Dekker.

Bob moest tegen Peter Veltman zeer secuur spelen. Hij bleef dit tot het einde doen, en haalde zo de eerste blauwe uitslag. De volgende blauwe uitslag kwam op naam van Frank Zwerver die Sipke Doller geen kans gaf en een gelijkwaardige remise haalde.

Ikzelf vertrouwde de dam niet die ik kon nemen tegen Aize Plantinga. Hierna werd ik positioneel van het bord gezet, terwijl de dam winnend was geweest. Ricardo name tegen Johnny Modderman een dure combinatie met kans op doorbraak. De combinatie koste twee schijven, maar de doorbraak kon Ricardo niet vinden.

Gerrit dacht tegen Wim van der Molen een schijf te winnen, maar werd verrast door een doorbraakje. In plaats van voor gelijk aantal schijven de schijf weg te halen, liet Gerrit Wim dam halen, De damafname kostte echter een schijf. Met kunst en vliegwerk wist Gerrit toch nog een punt uit het vuur te slepen.

De laatste blauwe uitslag kwam op naam van Hans die Sjoerd Koopman wist te verslaan. Sjoerd mistte een zetje, en later in de partij speelde hij een aantal mindere positionele zetten, waarnaar Hans het koelbloedig afmaakte.

20200118 scorebord

Zo, we staan tweede op de ranglijst. Directe concurrent Samen Sterk verloor van Heijmans Excelsior. Zelf wonnen we, weliswaar met verrassende uitslagen, maar toch gedecideerd met 8-12 van de Haarlemsche Damclub.

De meesten van ons hadden zich grondig voorbereid op de twee toppers van Haarlem: Mark Deurloo en Stehpan Stolwijk. Sommigen zo zeer dat ze pardoes vergaten dat er nog acht andere spelers in dat team spelen.

De loting vond ik niet erg gunstig. Marco de Koning moest Deurloo zien te beteugelen. Johan Stins had dezelfde taak tegen Stolwijk. Op de andere acht borden hadden we, soms zeer ruime, ratingvoordelen.

Mathematisch zou het gesommeerd dus goed moeten komen - en dat kwam het dus ook.

Johan Bastiaannet kreeg de twee punten makkelijk en snel aangeboden nadat hij de inzet om een wel heel eenvoudige twee-om-drie had ingezet. Tegenstander Harry van der Vossen liet de uitvoering ervan niet eens meer plaats vinden. John was, zoals verwacht ook snel klaar. Zijn tegenstander speelt namelijk altijd dezelfde snelle opening en ook de rest van de partij. John had verder een prima stand totdat hij een verrassend prik tussendoor over het hoofd zag. John deed met een schijf minder nog wel enkele zetten maar van compensatie was geen sprake en hij gaf op.

Frank Pasman had zich dagen lang voorbereid op de twee toppers, Hij kwam echter tegenover jeugdspeler Rudi van Velzen te zitten. Vanaf de eerste zet was Frank van slag en noteerde vlot een nul.

Zo leken we zomaar tegen een achterstand aan. Bovendien bereikte halve finalist Ron Geurtsen niks tegen Fabian Snijder, althans, niks meer dan een puntendeling.

Daarna vielen de winstpartijen aan onze kant als rijpe appels van de boom. De niveauverschillen waren domweg vaak te groot. Roep Bhawanibhiek had Dick Siegers de hele partij in een houdgreep-achtige kortevleugelopsluiting. Daar wist zijn tegenstander niet goed meer uit te komen. Roep won. Johan Capelle raakt op stoom en won maar weer eens. Deze keer was Ron Tielrooij het slachtoffer.

Ondertussen had de tegenstander van Marco zichzelf uitgeschakeld door twee schijven te offeren om na de achterloop te moeten constateren dat hij er slecht één voor terug kreeg. Marco rekende uit dat twee min één plus één is en daarmee voordeel voor hem. Zijn tegenstander sputterde nog even tegen, maar Marco liet zich het blauwtje dat hem te wachten stond niet meer ontglippen. Ondergetekende had de druk langzaam opgevoerd tegen Frans Elzenga. Onnauwkeurigheidjes mijnerzijds zetten de winst op losse schroeven. Frans ging echter te gretig voor een te kostbare doorbraak waarna een eenvoudige terugruil resulteerde in een gewonnen drie-om-twee. Daarmee waren de beoogde elf bordpunten en wedstrijdwinst weer binnen.

Afgelopen zaterdag speelden we onze eerste wedstrijd in onze nieuwe accommodatie Wijkcentrum Alleman. Het werd een wedstrijd die we het beste maar snel kunnen vergeten.

DES Lunteren, met oud-leden Peter Hoogteijling en Henk Klarenbeek, was veel te sterk voor ons.

Bob speelde aanvallend tegen Harmjan Lammers. Positioneel was de aanval goed, helaas miste Bob een combinatie. Ikzelf werd overklast door Henk Klarenbeek. Hans had een wat onevenwichtige schijvenverdeling tegen Erwin van Hierden en werd overlopen.

Het eerste bordpunt kwam op naam van Ricardo die door Ronald van de Beek weggeduwd werd uit het centrum, maar door een remise combinatie in de stand te vlechten, wist hij een punt te pakken. Kenny zag al snel een schijf in rook op gaan tegen Arjen Timmer. Hij verloor kansloos. 

Laura hield het lang vol tegen Arwin Lammers, maar werd verrast door een offer, en verloor. Gerrit speelde een goede partij tegen Peter Hoogteijling. Hij wist goed gebruik te maken van de volle lange vleugel van Peter.en haalde een mooie remise. Frank speelde een goede partij tegen  Coen Bommel en stond lange tijd beter. Toen de stand dun werd, bouwde Coen de stand beter op dan Frank, en kon Frank het niet meer bolwerken.

Eigenlijk geldt hetzelfde voor Huub tegen Stijn Overeem, met hetzelfde resultaat.

Het laatste punt werd gehaald door Wiebo, die Laura Timmerman wel onder druk zette, maar Laura verdedigde zich bekwaam. Hierdoor kwam Wiebo niet verder dan remise.

Nieuwe kansen in de volgende wedstrijd, tegen Heerenveen.

P 20200104 150027

Tegen Constant 2 hadden we besloten te gaan winnen. Dus dat deden we...

Eerst moest de nieuwe speellocatie op orde gebracht worden. We speelden voor de eerste keer in buurtcentrum 'Alleman' na onze noodgedwongen verhuizing uit het Go-Centrum.
We waren mooi op tijd met de fijne hulpkrachten. Even een beetje schuiven met tafels en stoelen totdat de meest logische opstelling bereikt was. Dat lijken we na de eerste keer wel zo'n beetje bereikt te hebben. Alleen de verlichting kan wat beter en de defecte deur in de wand naar de bar is een lastig geluidslek.

Frank Pasman had slechts een minuut minder dan de tijd waarmee we aanvingen toen de punten met Wim Verschoor gedeeld werden. Prima opening van Frank. Hij was samen met John de enige die tegen een tegenstander met een hogere rating aankeek. Johan Smits kreeg een klein aanvalletje tegen maar nam een kleine combinatie op weg naar dam. Dat deed zijn tegenstander Thijs Vreugendhil ook maar dan met een schijf minder. Dat kon voor remise. Als Johan een schijfje erbij gegeven had, had zijn tegenstander niet ook naar dam kunnen gaan met winst voor Johan. Geen probleem.
Wel een probleempje leek de iets grotere combinatie die Rob Geurtsen tegen kreeg in zijn partij tegen Sjaam Biekram. Ik schrok me een hoedje. Ik zat naast Rob en ik kreeg maar geen voet aan de grond tegen Ratan Ganeshie met vierhonderd ratingpunten minder. Ik zag dat Roep Bhawanibhiek tegen de vlot spelende Soelinder Jagram een, in mijn ogen, winnend plan niet speelde en dus remiseerde. Het wedstrijdverloop was dus niet volgens planning...

Ik deed nog steeds verwoede pogingen te winnen en zat dus gekluisterd aan mijn stoel. Toen ik even later eens achterom keek op het scorebord stonden er drie winstpartijen op. John Stins had gewonnen van Patrick Adriaans. Johan Capelle won in een ingewikkelde partij van Francis Tholel. Johan Wiering was veel slagvaardiger in een klassiekje en won van Ashok Bhajan. Nu was het alleen nog de voorsprong consolideren en waar mogelijk uit te bouwen.

Marco de Koning remiseerde met Radjinder Jharap in een principiële hekstellingspartij, waarbij Marco in de hek zat. Mijn tegenstander had inmiddels een vijf-om-vijf-remiseachtig laat middenspel bereikt en bood remise aan. Ik dacht dus: "nog even doorspelen". Dat loonde. In de overgang van het late middenspel naar het eindspel miste hij meerdere remises. Johan Bastiaannet, groot eindspelkenner, kon helaas het vijf-om-twee eindspel niet in winst omzetten. Dat mocht de pret niet drukken. Met 13-7 boekten we onze grootste zege van dit seizoen. We hebben plots een positief bordsaldo en liggen op koers voor plaats twee.

Afgelopen zaterdag liepen wij tegen een zware 7-13 nederlaag aan tegen Harderwijk. Deze zware nederlaag was wel iets vertekend omdat wij op een paar borden niet wisten te winnen terwijl dat wel mogelijk was.

Bob nam tegen Egbert van Hattem in de opening een verre voorpost. Hij moest het secuur spelen om de schijf niet te verliezen. Na een zet of 20 koos Bob het verkeerde plan, verloor een schijf en de partij.

Ricardo trof het niet, hij moest tegen de sterkste tegenstander, Niek Kuijvenhoven. Een zware lange vleugel brak hem op aan zijn korte vleugel, waar Ricardo een schijf tekort kwam. Toen hij een schijf verloor was het snel afgelopen. Paul tegen Gert Jan Hoeve ging niet goed voor ons. Ik bereikte niets, en werd langzaam van het centrum gedrukt. met een nederlaag als gevolg. In de partij tussen Hans en  Jan Hendrik Kok werd er veel geruild en de spanningen uit de weg gegaan met remise als gevolg. 

Frank hielt het tegen Kees de Jong 40 zetten lang goed vol. Toen gaf Frank zijn tegenstander de kans een verre voorpost in te nemen. Die nam deze natuurlijk, en besliste later de partij met een lichte combinatie. In plaats van op de 40e zet 12-18 te spelen lijkt eerst 16-21 en daarna 12-18 kansrijk voor Frank.
Laura speelde een degelijke partij tegen Frank Schaafsma. Laura kwam beter te staan maar dat was net niet genoeg voor de winst. Kenny tegen Joran Ferwerda was een laveerpartij, waarbij het evenwicht niet verbroken werd, met remise als gevolg.

Huub kwam tegen Ruurd Wuestman na 15 zetten een schijf voor. Hij kon zelfs kiezen uit twee manieren. Huub liet Ruurd te ver naar voren komen, waardoor die nog met remise kon wegkomen. 

De enige winst partij kwam op naam van Thijmen, die vrijdagavond nog opgetrommeld moest worden. Tegen Jan Willem Hoeve speelde Thijmen zijn favoriete spelletje. In het latere middenspel kreeg Thijmen steeds meer terreinvoordeel. Jan Willem moest een schijf offeren om zelf nog doorbraakkansen te krijgen. Zijn schijven stonden echter zo slecht dat hij ze één voor één moest geven om nog dam te kunnen halen. Waarna er een vier om één over bleef. Na nog een paar onnodige zetten gaf hij op.

Gerrit speelde een aanvalspartij tegen Gerwin van der Meer. Voor een schijf brak Gerrit door naar dam. Helaas liet Gerrit Gerwin ontsnappen.

Op 4 januari kunnen we het weer proberen, dan tegen de koploper, in onze nieuwe speellocatie Alleman.

Paul

Na ronde 3 stonden we een-na-laatste en schreef ik dat we onze positie op de ranglijst wilden omdraaien naar een tweede plaats. Zie hier: het is bijna zover! De rest winnen evenals VST2, dat onmiskenbaar het sterkste is, en we bereiken dat doel. Dat zal nog hard werken zijn, zoals het dat tegen Rijnsburg ook was.

Lange tijd ging de strijd op veel borden gelijk op. Topinvaller Jan Pieter Drost moest na een voor hem bijna bekende opening, er zat een tempo verschil met een matchpartij van Sijbrands, toch vol in beugels en alle zeilen bij zetten tegen stand-in kopman Richard Kromhout. Hun normale kopman, Cor van Dusseldorp, was thuis gebleven.
Rob Geurtsen tegen Casper Vroegop en Johan Wiering tegen Marco de Leeuw zouden kansen moeten kunnen krijgen. Gelukkig bracht Rob ons inderdaad op voorsprong na, uiteraard, beter rekenen dan zijn tegenstander.

Frank Pasman kon tegen Arie Schoneveld net niet winnen. Johan Wiering, nog steeds spelend met een handicap, kon geen potten breken tegen het jeugdig talent Marco de Leeuw. Johan Bastiaannet bleef tegen Richard Meijer ook steken op remise.

Het verlies van John Stins tegen Vera Hol hadden we niet ingecalculeerd. Na zijn daverende overwinning van de vorige ronde zou een voortzetting daarvan een mooie opmars zijn geweest. Helaas liep John tegen een petit combi aan en werd het dus hard werken voor de resterende bovenste vijf borden.

Gelukkig bleef Marco de Koning spiritueel koel tegen de in tijdnood geraakte Jan van der Star. Die verloor de controle. Marco mocht zijn tweede opeenvolgende winst aantekenen. Jan Pieter hield het droog. Johan Smits controleerde Arjen de Mooij. De op het laatste moment voor de zieke Johan Capelle invallende Wiebo Drost kon wellicht iets proberen tegen Laura Andriessen, maar noteerde een solide remise.
Mijn tegenstander Eric Hogewoning gebruikte in een niets-aan-de-hand-opening veel tijd waardoor ik een iets makkelijkere opbouw had. Toen ik dat in het late middenspel om moest zetten in meer voordeel greep ik akelig mis met 9-14 in plaats van 8-12. Daarna was het alle zeilen bij zetten voor het winnende punt. Dat kwam er na een rommelig eindspel met nog enkele wederzijdse knulligheden.

4 januari spelen we 'alweer'. Dan in de nieuwe locatie wijkcentrum Alleman tegen het wispelturig Constant 2. Dat na ronde 3 nog tweede stond en nu achtste.

Afgelopen zaterdag moesten we aantreden tegen Nijverdal. Vorig jaar werd er thuis nog dik van gewonnen. Nu waren de verwachtingen een stuk lager omdat Nijverdal thuis een stuk sterker is, en wij maar met 9 man waren.

SNA wierp meerdere hindernissen voor ons op, en wij ook voor ons zelf. We namen ze allemaal.

Van tevoren waren de plannen helder. De bovenste helft zou de boel dicht houden. De onderste helft zou gaan scoren. SNA bungelt onderaan de ranglijst. Dat is niet onlogisch omdat hun spelersarsenaal, op dit moment, niet voldoende groot is voor de Hoofdklasse. Maar tegen 020 zet SNA altijd een tandje bij. Er traden 'slechts' twee negenhonderd spelers aan. Doen ze dat normaliter op de onderste helft, nu zaten ze op 1 en 2. Ons plan werd daarmee in de war geschopt, maar al voordat de wedstrijd begonnen was gooide SNA een andere hindernis op.

We werden naar Middenweg 68 gestuurd. Daar bleek echter helemaal geen speellocatie. Ja, we zouden spelen in het Huygens College. Net als alle voorgaande jaren maar dan in een nieuw jasje. Dat nieuwe college zit echter helemaal niet op nummer 68. En vind de entree maar eens... De eerste hindernis was dus op tijd achter de borden verschijnen.

De tweede hindernis was de reeds genoemde opstelling. Het vergde enige tijd voordat we door hadden dat we andere plannen moesten smeden tegen hun opstelling. Roep had daar het meeste moeite mee en katapulteerde zich in een bedenkelijke opening tegen Daan van Os. Frank Pasman wist niet, net als de rest van ons, dat hij tegen de vice-juniorenkampioen van Nederland, Jelle van der Eng, zat. John Stins zat op bord 10 geposteerd om zijn moeizame seizoenstart op te vijzelen maar trof daar Mbongokiller Guido Verhagen.

3 december kregen we dan eindelijk de kans om afstand te nemen van die onverwachte laatste plaats in de provinciale rangschikking. Na de zware nederlaag tegen het DDV van Ruph (met zijn troefkaart Kees) en de geschrapte wedstrijd tegen Den Ilp, mochten we in Purmerend dan eindelijk het blazoen oppoetsen.

We reisden af met het basisteam, tot grote teleurstelling van de gastheren. Zij hadden graag hun oud-clubgenoot Johan Smits begroet. Had ik onze 1e reserve wel opgesteld, en was ik als non-playing captain meegegaan, dan hadden we waarschijnlijk een clean sheet 0-8 laten aantekenen. Nu moesten we ons tevreden stellen met 2-6.

Zo kwam de overwinning tot stand:

Afgelopen zaterdag mocht 020-2 eindelijk het zoet proeven van een overwinning. Tegen ADG, dat gemiddeld een hogere rating heeft dan wij, zat het niet altijd tegen.

Bob ruilde vakkkundig Wim Martin naar remise.

Hans krreeg een partie bonnard tegen Nico Kruijswijk op het bord. In een stand die niet meer klopte voor Nico, beslechtte Hans het lot met een mooie combinatie.

Kenny wist Ton Bollebakker keurig op remise te houden terwijl Wiebo zwaar onder druk kwam te staan tegen Cees Strooper. Maar toen Cees 2 mindere zetten speelde kon Wiebo een dubbele dreiging in de stand vlechten. Een offer van Cees mocht niet meer baten. Wiebo won hierna vrij simpel.

Paul speelde rustig tegen Harry de Waard, met remise als gevolg. Ricardo kon tegen Ton van de Ploeg laten zien dat hij over een goed positiegevoel beschikt. Na de opening werd Tons centrum omsingeld en hij moest 3 schijven geven om door te breken. Dit bleek te veel en even later won Ricardo.
Frank dacht in het middenspel met een drie om drie snel naar remise te gaan tegen Bryan Bank, maar kwam bedrogen uit. Hij had nog een extra ruiltje moeten nemen. Nu werd een klaverbladje met twee schijven vast gezet en Frank verloor kansloos.
Huub tegen Frits Stuger werd een klassieke partij, waarbij Huub onder druk kwam te staan. Huub wist het net aan remise te houden. Gerrit speelde een aanvallend spelletje tegen Jan de Ruiter en kwam steeds beter te staan. Na een lichte combinatie naar dam speelde Gerrit het vakkundig uit en wist zo de eerste wedstrijdpunten binnen te halen.
Laura liet tegen Gerrit de Bruijn zien dat ze moeilijk te verslaan is. Ondanks het grote rating verschil hield ze Gerrit keurig op remise.

Einduitslag 13-7.

Het was een spannende wedstrijd tegen een voltallig CEMA.

Aanvankelijk verliep de wedstrijd voortvarend: Runner-up invaller Jan Pieter Drost hield topspeler Paul Nitsch moeiteloos op remise door gewoon beter te gaan staan. Voor de zekerheid stuurde hij de toplimburger naar een puntendeling. Hij had, zie Toernooibase, Nitsch nog even kunnen overhoren.
Rob Geurtsen trof de volledig onbekende Tomi Maturin Nyamsi. Rob leek optisch voordeel te hebben, maar het klassiekje verzandde snel in remise.

Toevallig stond ik even naast het bord van Johan Bastiaannet tegen Martijn van Gortel toen Johan zijn handen radeloos zijn handen omhoog hield. Wat zou erop tegen zijn om tussen te lopen? Geen idee. Dus het tussenloopje gespeeld - en de partij direct opgegeven door tegestander Van Gortel.
Frank Pasman keek eindelijk eens tegen een lagere rating aan in zijn partij tegen Bert Verton. Dus Frank speelde maar eens, voorzichtig, op kansen. En die kwamen. Rustig laverend  trok Frank zijn tegenstander mee het moeras in. Daarin bezweek zijn tegenstander op exact dezelfde wijze zoals Angel Rafael Mejia overkwam in de laatste ronde van het Curacao Open, tegen grootmeester Kees Thijssen, nog geen week eerder.
We hadden een mooie voorsprong opgebouwd. Ik keek om naar het scorebord en liep rond met het zicht op mooie posities voor de resterende Johans.

Vanaf dat moment werd hard werken.
John Stins kon het niet bolwerken tegen Pierre Lacroix. Johan Wiering won helaas niet van Erwin Heunen. Roep Bhawanibhiek verloor van Adiatu Ibrahim. Bovendien won Johan Smits net niet van Yifu Du. Johan Capelle overkwam hetzelfde: hij won net niet van Patrck Casaril: 9-9.

Aan mij om de winnende punten te laten aantekenen.
Ik had bijna tweehonderd ratingpunten meer tegen André Meartdorf. Hij ruilde alles af wat er op zijn weg tegen kwam. Dat ging wel gepaard met tempiverlies. Ik ruilde met tempiwinst lustig mee. Maar winnen met tempivoordeel valt nog niet mee op het dambord. Gelukkig viel na al het geruil het tempivoordeel precies in mijn voordeel uit, met partijwinst en wedstrijdwinst.

Huppakee, bovenaan in het rechter rijtje. Op de weg naar boven!

feed-image