 |
J. Stins - E. ten Hagen Het begon niet goed. John was als eerste klaar nadat hij in een ongewoon zetje was gelopen: 26. 32-28? 17-21! 27. 26x19 20-24 en hij gaf op. 0-2
In de laatste wedstrijd van de nationale competitie liepen we tegen een grote nederlaag aan tegen WSDV 3 Vertrekkende speler Bob Out speelde erg aanvallend tegen Nico Valkenburg. Bob kwam in zetdwang, en liep tegen een grappige combinatie op. Ikzelf had het lastig tegen Jozef Linssen. Na 40 zetten bood Jozef remise aan, wat ik met twee handen aannam. Jan Pieter had in Anton van Drumpt een tegenstander die zich voorbereid had. Toen JP de logische zet verhinderd had, blunderde Anton door in een 2 om 3 te lopen. Hierna was het snel afgelopen. Gerrit had in Gerard Zijlema een tegenstander die zeer snel speelde. De computer heeft geen enkele opmerking over deze partij, waardoor remise de logische uitslag was. Hans probeerde het met een aanvalsplan tegen Cor Langeveld. Cor verdedigde zich bekwaam en wist Hans op remise te houden.
Het ging nergens meer om. Alleen theoretisch zouden we nog op de tweede plaats kunnen eindigen, maar daar geloofde niemand in. Samen Sterk stond laag in de stand maar was veilig. Iedereen kon dan ook vrijuit spelen. Dat leverde weliswaar geen wildwesttaferelen op, maar van onze kant wel een aantal goede partijen. Net nu het seizoen voorbij is, zijn we in vorm. Zoals Johan Wiering opmerkte, als we nou het hele seizoen zo goed hadden gespeeld...
A. Phtalla - M. de Koning, stand na 42. 36x27 Volgens Toernooibase duurde Marco's partij ruim 4½ uur en toch was hij als eerste uit. Daar klopt iets niet. Toevallig heb ik het einde zelf gezien en hij was inderdaad snel klaar. Blijkbaar is de resterende tijd verkeerd opgeschreven. De partij had spannend kunnen worden als Marco in de diagramstand in plaats van het veilige 42. .. 18-22 voor 7-11 had gekozen. Wit mag dan vooral geen 29-24? spelen want weliswaar is dan 14-19 gedwongen, maar dat levert zwart ook meteen winnend voordeel op. De hoofdvariant: 7-11 29-24? 14-19 34-30 9-14 39-34 11-17 33-29 23-28 43-39 28-32 27-21 17x26 38x27 8-12 39-33 26-31!! 27x36 19-23 en hoewel wit een schijf meer heeft, kan hij meteen opgeven.
A. Phtalla - M. de Koning, analysediagram Toch is 18-22 niet verkeerd, want na 7-11 kan wit het ook anders doen: na (7-11) 38-32 11-17 33-28 14-19 39-33 19-24! 28x30 18-23 29x18 13x31 32-27 31x22 breken beide partijen snel door, met remise als logische uitkomst. John kreeg de punten cadeau toen zijn tegenstander een verliezende combinatie uithaalde in een stand waar niets aan de hand was. Grappig detail: binnen vijf zetten had zomaar de Woldouby op het bord kunnen komen. 3-1. Daarna noteerden we drie remises. Frank verdedigde zich goed, maar ging bij de overgang naar het eindspel langs de afgrond. Of eigenlijk lag hij er al in, maar zijn tegenstander zag het ook niet en liet hem er weer uit klimmen. Johan Bastiaannet kreeg geen greep op zijn tegenstander, het werd nergens echt spannend. Bij Johan Capelle wel. Hij liet doelbewust toe dat zijn tegenstander doorbrak ten koste van een schijf, in de verwachting dat hij het damhalen kon vertragen en ondertussen zijn eigen tegendoorbraak minstens zo gevaarlijk zou worden. Dat was een wat optimistische inschatting. 6-4.
J. Fijen - R. Geurtsen, stand na 20. 37-32? De tweede overwinning kwam op naam van Rob. In de diagramstand overzag hij nog een verrassende combinatie: 19-23 28x19 14x34 40x29 4-9!15x4 18-23 29x27 13-18 4x22 17x46 26x17 11x31 36x27 met vermoedelijk winnend voordeel. Na het gespeelde 20. .. 8-12? 21. 41-37 2-8 22. 28-23? 19x28 23. 32x23 25-30! was het toch raak:
J. Fijen - R. Geurtsen, stand na 23. 25-30! Ook al dreigt er niets, wit heeft geen goede zet meer. Hij had er geen rekening mee gehouden dat achter schijf 30 lopen niet mocht. Sterker nog, hij dacht met de opstoot naar 23 te winnen omdat 13-19 verhinderd is (en blijft). 8-4. In de tijdnoodfase ging het snel. Peter schotelde zijn tegenstander in een klassieke stand wat kleine problemen voor. Bij de analyse bleek dat het, zoals zo vaak in klassiek, op allerlei manieren remise te houden was, maar er waren ook veel mogelijkheden om het fout te doen en zo geschiedde. Kort daarop bekroonde Johan Wiering een heel sterke partij met een verdiende overwinning. Hij was al direct in de opening in de aanval gegaan. Zijn tegenstander bood constructief tegenspel, maar op de 40e zet kwam Johan toch in het voordeel. De beslissende fout kwam vier zetten later, maar de beste verdediging was al niet meer zo gemakkelijk te vinden. Radjinder had al een tijdje een voordeeltje, maar het duurde lang voordat ook hij een sterke aanval op het bord had gekregen. Bij de afwerking liet hij nog een ontsnapping toe, maar gelukkig zag zijn zijn tegenstander dat niet. 14-4. Als laatste was Roep bezig. In het middenspel wisselden de kansen enkele keren. Hij stond minder, overzag vervolgens een zeer kansrijke combinatie naar dam ten koste van twee schijven, en zag zich geconfronteerd met een sterke flankcentrumaanval. Roep heroverde echter de controle op de rechterkant en kon op een gegeven moment met een offer gevolgd door een snelle doorbraak over die vleugel gemakkelijk remise kunnen maken. Ergens moet er toen iets mis gegaan zijn in zijn hersenpan. Hij blunderde en verloor een schijf. 14-6.
John begon ontspannen want zijn tegenstander was enigszins verlaat. Misschien was die daardoor nog niet helemaal bij de les, want al in de opening bood hij John een damcombinatie aan, zie diagram. Als laatste begonnen, als eerste uit. Een goed begin voor ons. 2-0.
J. Stins - B. van Brakel, stand na 15. .. 11-16? Voor het eerst dit jaar was Johan Bastiaannet er weer bij. Tot aan de 36e zet bereikte hij niet zo veel, maar daarna ging het ineens snel.
C. Sleutel - J. Bastiaannet, stand na 36. 31-26? Zwart kan hier een dure dam nemen met 24-30 34x3 13-18 3x21 18-22 29x27 16x47. Hij wint echter meteen een schijf terug en doordat de dam bovendien vier witte schijven de pas afsnijdt, lijkt me dit een winnend eindspel. In de partij liep het anders: 36. .. 9-14? 37. 34-30 7-11 38. 42-38?? Na deze blunder kon Johan alsnog de partij naar zich toe trekken: 38. .. 17-21 39. 26x17 11x31 40. 36x27 20-25 en wit verliest zomaar een schijf. Tussenstand: 4-0. Johan Capelle moest in de opening een bomzet toelaten. Het was een grote ruil waarna in één keer de muziek uit de stand was. Het werd nooit meer spannend. 5-1. Roep speelde een voor zijn doen relatief rustige, klassieke partij. Tegen het einde kwam er een 3 om 2 op het bord en winst leek ver weg. Beginners leren al vroeg om als minderheidspartij de extra schijf weg te geven om te voorkomen dat de tegenstander daar op gaat combineren. Roeps tegenstander had deze les blijkbaar gemist en zo kregen we twee punten in de schoot geworpen. 7-1. Johan Wiering ging vol voor de winst. Op zoek naar complicaties liet hij in de opening vrijwillig zijn korte vleugel opsluiten. Even later werd het weer wat overzichtelijker en had hij een prettige aanvalsstand. Duidelijk voordeel had hij echter niet en zijn tegenstander verdedigde lange tijd secuur - totdat hij in een ingewikkeld eindspel door de vlag ging. 9-1. Ik trof een tegenstander die duidelijk wilde winnen, maar toen ik hem in de opening een vereenvoudiging aanbood, ging hij daar toch maar op in. Ook hier werd het nooit meer spannend. 10-2. In een geladen stand liet Kenny zich verrassen.
K. Kroon - K. ter Braake, stand na 29. 46-41? Zwart bereikte de achterlijn via 29. .. 24-30! 30. 34x23 12-18 31. 23x21 16x47 Weliswaar heeft de dam niet veel bewegingsvrijheid, wit kan hem niet gemakkelijk afnemen. Volgens de computer zat er even later nog een ontsnapping in, maar die was knap lastig te vinden. Kenny kwam er niet meer uit. Onze eerste verliespartij van de dag. 10-4. Het winnende punt kwam van Marco, al zag dat er in de opening niet naar uit. Hij koos voor een riskante strategie door vrijwillig met zijn lange vleugel in een klaverbladopsluiting te gaan staan. Gelukkig speelde zijn tegenstander niet doortastend genoeg waardoor Marco al snel weer los kwam, met gelijkwaardig spel. Weliswaar stond zijn linkervleugel nog niet helemaal lekker, maar aan de andere kant had hij voldoende speelruimte en zodoende kwam hij niet meer in de problemen. 11-5. De spectaculairste partij van de dag was de omsingeling van Radjinder tegen Cees Pippel. Tijdens de wedstrijd liep ik een paar keer langs de borden. Net na de opening maakte ik me wel wat zorgen om deze partij. Ik vond dat de aanval er sterk uit zag, maar zoals de analyse later uitwees had ik dat verkeerd ingeschat. Radjinder had het allemaal onder controle en rond de 35e zet had hij duidelijk voordeel bereikt.
C. Pippel - R. Jharap, stand na 40. 33-28 Wit heeft een aantal ver opgerukte schijven, maar er gaat helemaal geen kracht van uit. Helaas gaf Radjinder zijn voordeel nu weg met 40. .. 8-13? Wit kan al afwikkelen via 34-30! 25x34 22-17! 21x43 48x8 9-13 8x19 20-24 19x30 11-17 met remise, maar dat is niet nodig, de stand is alweer in evenwicht. Na het gespeelde 41. 38-32! Gaat er weliswaar nog steeds geen kracht uit van de aanval, maar wit loopt geen gevaar meer. In een verwoede poging om toch nog te winnen, ging Radjinder te ver. 11-7. In de diagramstand raadt de computer 11-16 aan en dan moet wit nog erg oppassen. Een logisch vervolg is 38-32 6-11, zie analysediagram.
C. Pippel - R. Jharap, analysediagram na 41. .. 6-11 Wit moet iets doen tegen het zwarte plan 8-13 en 21-27! Hij kan bijvoorbeeld achteruit met 34-29 24x33 28x39. Nu gaat echter de ruil 11-17 22x11 16x7 gevolgd door een aanval op schijf 18 een rol spelen. Dat is hier nog niet voldoende voor winst, maar het beperkt de witte mogelijkheden en zwart kan het er nog wel een paar zetten in houden: 21-26 48-42 26-31 39-34(!) 20-24 49-43 16-21! Wit is nu weliswaar verlost van de dreigende terugruil 11-17 maar daarvoor in de plaats dreigt zwart door te breken. Dankzij de vangstelling op rechts (vandaar het uitroepteken achter 39-34) kan wit waarschijnlijk nog wel een puntje uit het vuur slepen, maar het is duidelijk dat alle kansen aan zwart zijn. Peter had lange tijd niets in handen, hij keek tegen een gezonde aanvalsstand aan. Niet dat hij nadeel had, maar winstkansen leken ver te zoeken. Pas in het late middenspel begon het langzaam maar zeker om te slaan en zo bereikte hij zowaar nog een voordelig eindspel.
P. van Heun - J. Schouten, stand na 51 .. 16-11 Peter heeft zojuist een schijf geofferd om door te breken. Zwart speelde het voor de hand liggende tegenoffer 12-17 om de doorbraak te vertragen, maar dat is niet goed. Beter is het koelbloedige 26-31 11-6 31-37. Als wit dan dam haalt, plakt zwart op 29. Iets later verspeelde Peter de overwinning.
P. van Heun - J. Schouten, stand na 62 .. 50-22 Hij had hier een mooie eindspelwinst kunnen behalen met 15-10! 22-4 10-5 4-15. De schijf op 29 is niet te verdedigen en met nog maar drie witte stukken lijkt remise onvermijdelijk, maar ... 23-7!! en zwart mag kiezen uit 15x33 5-37! dan wel 15x38 7-16! met damvangst. In de partij was Peter zo viendelijk om zijn tegenstander met 63. 29-24? een ontsnapping te bieden. Daarop ging het verder met 63. .. 22-13 64. 23-19 13-4 65. 19-14 4-13 66. 24-20 13-4? De beslissende fout. Met 13-8! had wit nog net kunnen ontsnappen. Remise dreigt met 8-3 en 31-37. Daartegen helpt 14-3 niet want dan pakt zwart met 8-19 de lange lijn en de witte schijven komen er nooit meer over. Wit kan het onvermijdelijke alleen nog wat rekken door 15-10 8-3 47-42 3-26 42-38 26-3 met remise. Gelukkig zag de zwartspeler het niet en dus won Peter alsnog. 13-7.
Zaterdag speelden we de lastige uitwedstrijd tegen Van Stigt Thans 3 dat behoorlijk sterk aantrad. Het begon slecht doordat Huub even zet controle vergat en na een 2 om 3 kon opgeven. Ricardo kwam laat binnen, speelde een degelijke partij, had een gelijkwaardige remise en was als eerste weer vetrokken.. Ook Hans speelde een degelijke partij en wist een knap punt te halen tegen de bord-1 speler van Van Stigt. Herman mag dan wat roestig zijn, hij liet zich niet van de wijs brengen door het aanvallende spel van zijn tegenstander. Hij kon zelfs op twee moment een zetje uithalen die nog de winst zou hebben opgeleverd. Nu werd het remise. Gerrit speelde ook een goede partij, zijn iets sterkere tegenstander had een zetje nodig om de remise binnen te halen. Na de overige uitslagen gezien te hebben, blijkt dat wij nu al veilig zijn en volgend jaar ook weer in de 1e klasse spelen.
Kenny opende na exact een uur en twintig minuten de score op bord 1 tegen n.o. Stonden we toch mooi 2 punten voor. Frank volgde met een remise in zijn geliefde klassiek tegen René van Oosterhout. De meedogenloze analyseprogramma's op www.tsord.com wijden er geen enkele commentaar aan. Een vlekkeloze partij dus. Daarna was het even wachten op een volgende uitslag. Die kwam van mij tegen Ad de Hoon. Dat daar voor mij een punt uitrolde was verbazingwekkend. Ik had meerdere keren kunnen verliezen maar het zat mee. De volgende, John tegen Frank Teer kreeg geen punt terwijl hij dat eigenlijk wel verdiend had voor zijn dappere strijd. Daarmee was de stand weer gelijk. Maar niet lang. Gerrit had zijn tegenstander Frank Reijkers tijdens de partij een schijf afhandig gemaakt. Daarmee was de partij nog niet beslist. Meerdere keren kreeg zijn tegenstander een kans om de partij in evenwicht te houden. Geen van die keren vond hij dat evenwicht. Dat zat dus lekker mee. Stonden wij weer op voorsprong. Johan Wiering trof Eduard Autar. Het werd een spannende omsingeling vs. aanval. Althans, dat leek optisch zo. De rekenmachines maakten ook aan deze partij geen commentaar vuil. Logisch gevolg dus eigenlijk, die remise. Marco, die maar een uurtje geslapen had, kreeg op zijn partij tegen Adri Vermeulen wel commentaar. Tja, de machines zijn onverbiddelijk bij combinaties. Marco had door een zetje een schijf kunnen verliezen. Dat zijn tegenstander dat niet zag, was mooi meegenomen. Roep krijgt waarschijnlijk de prijs voor het meeste commentaar van de machines. Het regent opmerkingen in de analyses van zijn partij tegen Radj Balak. Dat ook Roep uiteindelijk een punt scoort mag een wereldwonder heten. Ook de remise van Hans tegen Ashok Bhajan was een meevallertje. Net als de puntendeling van Johan Capelle tegen Andrew Tjon A Ong, die zelfs nog dicht bij de winst kwam. Maar je moet kansen wel benutten om te winnen. (Zou een zekere JC kunnen hebben gezegd.) Dat deden de tegenstanders niet. Dus wonnen wij met 11-9. NB. Rob vond het beter geen verslag te leveren dit keer omdat hij er zelf niet bij was. Dit keer dus slechts alleen dit verslag van onze zijde.
De grootste verdienste van zaterdag was dat we met 8 man konden aantreden. Het was rond 23:15, dat ik de 8e speler geregeld had. Dit had vooral te maken met last minute afzeggingen bij het eerste. Hierdoor werden Hans en Gerrit (Tigchelaar) doorgeschoven. Invaller Gerrit de Benis dacht tegen Willem Stunnenberg een grote ruil te nemen, maar mistte helaas een 1 om 2 die erna volgde. Als zijn .laatste ruil een 2 om 2 was geweest had hij het gelijk kunnen houden, nu verloor hij kansloos. Ik bereikte niets tegen Bram Cysouw, het evenwicht werd niet verbroken, met remise als logisch gevolg. Siegfried leek optisch goed te staan tegen Robert Westerink, Robert verdedigde zich goed, en hield Siegfried op remise. Rajiv speelde een spannende partij tegen Jaap Heij waar het evenwicht eigenlijk nooit verbroken werd, Ook bij Huub tegen Cees van de Bosch ging de hele partij gelijk op. Frank Zwerver had het zwaar tegen Henk Timmer, Hij stond de hele partij onder druk en wist in tijdnood de juiste zetten niet meer te vinden. Wiebo had een spannende partij tegen Arjan van Galen. Arjan moest het secuur spelen, wat hij ook deed, met remise als gevolg. Jan Pieter had, nadat Marinus Willemse de remise miste, goede kansen op de winst. De zet die JP niet rond kon krijgen 28-22 bleek achteraf de winnende geweest te zijn. Helaas had JP teveel tijd, en speelde 28-23 en moest in remise berusten.
Zaterdag speelden we de wedstrijd tegen Damcombinatie Zaandam. Vorig jaar werd het nog een gevoelige nederlaag, dit jaar waren de vooruitzichten beter doordat er meer spelers beschikbaar waren. Wiebo tegen Paul Teer was een partij waarin veel geruild werd, en het nooit spannend werd met remise als gevolg. Huub had in Paul van de Lem een lastige tegenstander. Hoewel Paul de druk opvoerde, had Huub tot bijna op het einde de remise nog in handen, Door tijdgebrek kon Huub het niet meer vinden en verloor hij. Ikzelf zat tegen Dik Vermeulen. In de opening werd er veel geruild, maar langzaam kreeg ik grip op het centrum, Toen op de 49e zet Dik een 2 om 2 niet nam werd zijn stand steeds slechter en kon ik de stand weer gelijk trekken. Gerrit legde Ruud Groot het vuur na aan de schenen en heeft op meerdere momenten gewonnen gestaan. Helaas liep hij in een gewonnen stand in een remise combinatie.
Zaterdag speelde we de dubbele ontmoeting tegen de Waardammers. Waar het eerste het net niet kon bolwerken tegen het eerste van de Waardammers, wisten wij een gelijkspel te halen, die met een beetje geluk ook een overwinning had kunnen zijn. De eerste punten kwamen op naam van Ricardo, die in het late middenspel zijn tegenstander in een hekstelling dwong. Een combinatie eindigde de partij.
Vooraf gezien was dit voor ons de sleutelwedstrijd voor een eventueel hogerop. Mochten we deze in ons voordeel beslechten, dan zouden we nog mee kunnen doen om 'de prijzen'. Het mocht niet zo zijn. Wegens 'contractuele' beperkingen en 'klachten' vanwege het coronavirus, verwelkomden we onze 'vaste' invallers Hans, Gerrit en Jan Pieter. Het moet gezegd, ze troffen alle drie sterke tegenstanders. Het mag ook gezegd worden, ze deden het goed. Hans neutraliseerde Sammie Kasnadi. Jan Pieter deed dat ook vakkundig met Theo de Swart. Gerrit redde het net niet tegen Thijs Verboon. Hoe verging het de basisspelers? Rob had het zwaar tegen voormalig NK-finalist Wim Kalis. Te zwaar, bleek na twee maanden uit de roulatie te zijn geweest. Tip aan Rob: Blijf de damneuronen aan de praat houden. Dat kan online. Bij Roep was het zoals gebruikelijk alles of niks. Vaak was het alles tot nu toe dit seizoen, dit keer niks. Jammer voor Roep. We stonden dus alwel ver achter. Zelf speelde ik een halfbakken partij dus dat resulteerde in een halfbakken resultaat waarmee ik niet het tij kon keren. Dat betekende dat we onderhand op een onoverbrugbare achterstand stonden. Einde wedstrijdresultaat. Einde hogerop seizoen. Radjinder verslond ondertussen wel heel slim Frad Roedolph in een fraai eindspel. John verloor onnodig jammerlijk van Anton Kosior. Johan Wiering speelde tactisch Kees Brandwijk van het bord. Kenny vocht voor een laatste punt en tikte die ook netjes binnen nadat zijn tegenstander een 4-om-2 nam waar de 5-om-3 zou hebben gewonnen. We gaan er voor de rest van het seizoen nog eens lekker voor zitten om ons te handhaven! NB. Excuses voor de vele aanhalingstekens.
Bij ons eerste draaide de motor tegen de Waarddammers niet bepaald soepel. Diverse spelers verloren nogal gemakkelijk en met twee overwinningen stelden we daar simpelweg niet genoeg tegenover. Het begon bij Gerrit. In een spannende klassieke stand combineerde hij naar dam, ten koste van twee schijven. Dat was op zich niet fout, maar het was niet mogelijk om de dam op het bord te houden en nadat de kruitdampen waren opgetrokken was hij voor gelijkspel afgenomen. Kort daarna nam zijn tegenstander bij het opbouwen even een zetje mee, en helaas trapte Gerrit daar in. 0-2. Invaller JP speelde een rustig potje, met remise als logisch resultaat. 1-3 Na een spannende opening kampte Rob met een wat ongelukkige opstelling van zijn lange vleugel. Hij dacht dat hij tegenkansen had, maar zijn plan faalde door een kleine combinatie. Roestig geworden door een paar maanden rust zag hij het echter niet aankomen en zo kwam hij een schijf achter. 1-5. Hans kreeg zijn geliefde opening op het bord. Het evenwicht werd nergens verbroken en remise was dan ook het logische gevolg. 2-6. Roep ging in de omsingeling. Daar was niets mis mee en het was nog helemaal in evenwicht toen hij op de 25e zet positioneel de mist in ging. Daarop dreigde hij vast te lopen en daar wist hij geen oplossing meer voor te vinden. 2-8. Peter kreeg geen vat op zijn tegenstander. 3-9.
F. Roedolph – R. Jharap Radjinder zorgde voor het eerste lichtpuntje door zijn tegenstander in een dun standje te verschalken. In de diagramstand heeft hij met zwart een aanvalletje op de vijandelijke korte vleugel. De witspeler zal ongetwijfeld naar 31-26 hebben gekeken, maar na het antwoord 17-22 ziet de doorbraakpoging aan de andere kant er enigszins dreigend uit. De computer raadt dan ook 44-40 aan, maar de witspeler koos voor 46. 44-39, waarop de zwartspeler met 13-19! een kleine combinatie in het spel bracht: 31-26 verliest door 18-22 27x18 17-21 26x17 11x42 18-12 42-48 (nu blijkt het nadeel van de schijf op 39) 39-33 48-42! en wit moet een tweede schijf inleveren want na 33-28 volgt 42-29 en dan is het meteen uit. Met het koelbloedige 49-44 als antwoord op 13-19 zou de stand nog houdbaar zijn, maar met 47. 38-33? maakte wit de beslissende fout. Na 30-34! 48. 39x30 24x35 49. 49-44 18-23 50. 31-26 11-16 51. 44-39 35-40 52. 27-21 16x29 53. 39-34 23x32 54. 34x14 40-44 55. 14-10 44-49 was het klaar. 5-9. John speelde lange tijd een probleemloze partij tegen de veel sterkere Kosior, maar na de 40e zet ging het langzaam maar zeker bergaf. Nadat hij al een heleboel kansen op remise had laten liggen - eerst nog gemakkelijk, gaandeweg lastiger - verloor hij uiteindelijk door een eindspelfinesse. 5-11. Johan Wiering boekte een overtuigende zege. Zijn tegenstander hield aan de opening een enigszins geïsoleerde schijf op 22 over. Een geforceerde poging om die vleugel te ontwikkelen bracht geen verbetering want dat gaf Johan de ruimte om een centrumaanval in te zetten. Die won steeds meer kracht en hoewel zijn tegenstander nog lang tegenstribbelde, gaf Johan de winst niet meer prijs. 7-11. Kenny speelde lange tijd afwachtend. Op de 35e zet plaatste hij een bruggenhoofd op 24, maar overzag daarbij een ruiltje waarna die schijf niet meer te verdedigen was. Hij verloor hem dan ook, maar kort daarna deed zijn tegenstander niet de sterkste zet (33-28! was veel beter dan het gespeelde 45. 48-43?), waardoor Kenny nog een slecht eindspel wist te bereiken. Nadat hij op het verkeerde veld dam haalde was het analytisch verloren, maar het was ook wel heel lastig te zien dat damhalen op 49 nog net houdbaar was. Daar moet je al haast een computer voor zijn. Afijn, na damhalen op 50 stond de diagramstand op het bord.
W. Verschoor – K. Kroon Partijverloop: 59. 10-4 18-23 60. 32-27 23-28. Een tweede schijf gaat op weg naar de damlijn. Om hem af te stoppen, ruilde de witspeler met 61. 27-21?, maar dat levert slechts remise op. Winst was 24-19! 28-33 4-15 33-39 15-38 50-45 38-49 en de dam is net op tijd om de schijf tegen te houden. Het kan bijvoorbeeld nog verder gaan met 45-7 19-13 7-2 13-9 2-35 9-3! en alweer is wit precies op tijd, nu om 39-44 te verhinderen. 8-12. |
|
