 |
We kwamen zaterdag niet verder dan een gelijkspel tegen DIOS/Eureka uit Heerlen, maar daarmee blijven we toch op koers voor de 2e plaats. Uitgaande van winst tegen Gooi&Eemland in de volgende ronde, volstaat waarschijnlijk ook nog een 10-10 tegen IJmuiden. Dat dan nog moet uitkijken geen p/d-wedstrijd te moeten spelen.
Afgelopen zaterdag moesten wij aantreden tegen de VBI II, huidige nummer 3 in de hoofdklasse A. VBI is nog volop in de strijd voor het kampioenschap. Jan Pieter, die weer terug is uit het buitenland, zat ziekerig achter het bord, en speelde snel naar remise tegen Geert Berends. Bob stond onder druk tegen Remco Vredenberg. Een foutzet maakte een snel eind aan de partij. Hierna begon de wedstrijd om te draaien. Gerrit kreeg steeds meer terreinvoordeel tegen Theo Berends, die ook te kampen had met een zware korte vleugel. Door een schijf te offeren kon Theo nog naar dam gaan. maar door de vangstellingen die Gerrit had, gaf Theo meteen op. Ricardo, die halverwege de partij geluk had dat Jo Weijman een zetje miste, kreeg een schijf nadat Jo dacht dat hij naar dam kon doorlopen. Ricardo kon de schijf afruilen en wist de stand naar winst af te handelen. Omdat ikzelf op dat moment een schijf voorstond, hing een verrassing in de lucht. Wiebo hield in een klassieke partij Marcel Janssen op remise. En Laura hield een zwaar bevochten punt over aan haar partij tegen Jan van Loenen. (Waarschijnlijk heeft ze verloren gestaan.) Ook Kenny moest vol in de ankers tegen Dirk Joosten. Met secuur spel wist hij de remise te halen. Helaas ging het vanaf dat moment toch nog mis voor ons. Huub speelde een mooie omsingelingspartij tegen Emiel Leijser. In het late middenspel koos Huub voor de verkeerde variant, en werd toen overspeeld. Tot dat moment was er niets aan de hand voor Huub.. Frank begon goed tegen Gerard Boogaars, maar liet zich in het latere middenspel van de belangrijke velden wegdrukken. Frank kwam nog op dam met een 5 om 3 eindspel, maar kon de remise niet vinden. Ikzelf speelde tegen Willem Hoek, na een paar verliespartijen begon ik maar rustig. kreeg langzaam vat op de stand van mijn tegenstander en won, zoals gezegd, een schijf. Ik kwam tot een 5 om 2 eindspel, waarin ik een keer of 3 de winst gemist hebt, en moest uiteindelijk in remise berusten. Al met al een 11-9 nederlaag, waar een gelijkspel er ook in had gezeten.
21 januari speelden we de eerste thuiswedstrijd voor de provinciale competitie in onze nieuwe thuisbasis: buurtcentrum Alleman. Ik had de tegenstander van tevoren nog maar gewaarschuwd dat ons adres veranderd was. Misschien daarom, of misschien omdat ze zelf gewend zijn hun wedstrijd al om 19.30 uur te beginnen, waren de Zaankanters al aanwezig en aan de koffie toen de spelers van 020 binnen druppelden. Hein overwoog serieus om als pinchhitter in te vallen voor de provinciale wedstrijd toen bleek dat hij als enige op de clubavond was gekomen voor de onderlinge competitie. Gelukkig kwam Johan Capelle nog binnen strompelen, waardoor Zaanstreek meer aan ons gewaagd was dan met Hein in de gelederen. Zelfs zonder Hein hadden we een rating overwicht en zag ik de wedstrijd met vertrouwen tegemoet. Rob en Thijmen hadden een raincheck genomen, maar met Peter van Heun en Johan Smits als vervangers was 020 op oorlogssterkte. Aan bord 2 bewees Johan Smits tegen Piet Smit dat hij in goede doen is. In de landelijke competitie vertaalt zich dit nog niet in overwinningen – in dit treffen wel. Piet Smit liet een schijf op veld 24 op kerkhof staan. Deze positionele zwakte werd geduldig en vakkundig uitgebuit door Johan, die uiteindelijk een schijfje peuzelde waar zijn tegenstander 0,0 compensatie voor kreeg. De rest was een kwestie van techniek. Wel aan Johan toe vertrouwd. Kort daarna moest, aan bord 1, Peter zijn tegenstander (Dik Vermeulen) een handje geven nadat hij een combinatie om de oren had gekregen, in een stelling waar de kansen aan Peters zijde lagen. Deze nul zagen we niet aankomen. De stand was weer gelijk: 2-2 Aan bord 3 speelde Paul ondertussen een zeldzame partij. Eerst dreigde hij een schijf te verliezen, toen dat uitbleef leek hij met een aanval over zijn tegenstander, Ruud Holkamp, heen te walsen. Toch kreeg de partij de minst voordehand liggende uitkomst: remise. Nu was het aan mij om nog een punt te redden voor het team. Meer zat er niet in omdat ik een licht nadelige stand had tegen Barbara Graas. Aanvankelijk had ik de aanval gezocht, maar ergens vond ik de stelling niet kloppen en brak ik die aanval af. Misschien iets te voorbarig, nu moest ik geduldig doorspelen tot ook Barbara geen heil meer in de stelling zag en in remise berustte. Eindstand 4-4. Lees meer: Spannende wedstrijd tegen Zaanstreek blijft onbeslist
Van te voren dachten we nog dat we enige kans hadden tegen Heerenveen. Omdat we maar 9 man hadden werd het nog moeilijker. Ondanks 3 blauwe uitslagen werden we met een kansloze 14-6 terug gestuurd naar huis. Na NO was Kenny de eerste die verloor. In een partij waarbij Tjipke Smeding Kenny constant naar achter duwde, verloor Kenny door een niet al te moeilijke, maar wel verrassende dam combinatie, Vlak daarna kwam Wiebo remise overeen met Oscar Veltman, een partij waar de ruilen niet geschuwd werden. Huub kon het niet bolwerken tegen de aanvaller van het wereldrecord klok simultaan dammen, Johan Teake Dekker. Bob moest tegen Peter Veltman zeer secuur spelen. Hij bleef dit tot het einde doen, en haalde zo de eerste blauwe uitslag. De volgende blauwe uitslag kwam op naam van Frank Zwerver die Sipke Doller geen kans gaf en een gelijkwaardige remise haalde. Ikzelf vertrouwde de dam niet die ik kon nemen tegen Aize Plantinga. Hierna werd ik positioneel van het bord gezet, terwijl de dam winnend was geweest. Ricardo name tegen Johnny Modderman een dure combinatie met kans op doorbraak. De combinatie koste twee schijven, maar de doorbraak kon Ricardo niet vinden. Gerrit dacht tegen Wim van der Molen een schijf te winnen, maar werd verrast door een doorbraakje. In plaats van voor gelijk aantal schijven de schijf weg te halen, liet Gerrit Wim dam halen, De damafname kostte echter een schijf. Met kunst en vliegwerk wist Gerrit toch nog een punt uit het vuur te slepen. De laatste blauwe uitslag kwam op naam van Hans die Sjoerd Koopman wist te verslaan. Sjoerd mistte een zetje, en later in de partij speelde hij een aantal mindere positionele zetten, waarnaar Hans het koelbloedig afmaakte.
Zo, we staan tweede op de ranglijst. Directe concurrent Samen Sterk verloor van Heijmans Excelsior. Zelf wonnen we, weliswaar met verrassende uitslagen, maar toch gedecideerd met 8-12 van de Haarlemsche Damclub. De meesten van ons hadden zich grondig voorbereid op de twee toppers van Haarlem: Mark Deurloo en Stehpan Stolwijk. Sommigen zo zeer dat ze pardoes vergaten dat er nog acht andere spelers in dat team spelen. De loting vond ik niet erg gunstig. Marco de Koning moest Deurloo zien te beteugelen. Johan Stins had dezelfde taak tegen Stolwijk. Op de andere acht borden hadden we, soms zeer ruime, ratingvoordelen. Mathematisch zou het gesommeerd dus goed moeten komen - en dat kwam het dus ook. Johan Bastiaannet kreeg de twee punten makkelijk en snel aangeboden nadat hij de inzet om een wel heel eenvoudige twee-om-drie had ingezet. Tegenstander Harry van der Vossen liet de uitvoering ervan niet eens meer plaats vinden. John was, zoals verwacht ook snel klaar. Zijn tegenstander speelt namelijk altijd dezelfde snelle opening en ook de rest van de partij. John had verder een prima stand totdat hij een verrassend prik tussendoor over het hoofd zag. John deed met een schijf minder nog wel enkele zetten maar van compensatie was geen sprake en hij gaf op. Frank Pasman had zich dagen lang voorbereid op de twee toppers, Hij kwam echter tegenover jeugdspeler Rudi van Velzen te zitten. Vanaf de eerste zet was Frank van slag en noteerde vlot een nul. Zo leken we zomaar tegen een achterstand aan. Bovendien bereikte halve finalist Ron Geurtsen niks tegen Fabian Snijder, althans, niks meer dan een puntendeling. Daarna vielen de winstpartijen aan onze kant als rijpe appels van de boom. De niveauverschillen waren domweg vaak te groot. Roep Bhawanibhiek had Dick Siegers de hele partij in een houdgreep-achtige kortevleugelopsluiting. Daar wist zijn tegenstander niet goed meer uit te komen. Roep won. Johan Capelle raakt op stoom en won maar weer eens. Deze keer was Ron Tielrooij het slachtoffer.
Afgelopen zaterdag speelden we onze eerste wedstrijd in onze nieuwe accommodatie Wijkcentrum Alleman. Het werd een wedstrijd die we het beste maar snel kunnen vergeten. DES Lunteren, met oud-leden Peter Hoogteijling en Henk Klarenbeek, was veel te sterk voor ons. Bob speelde aanvallend tegen Harmjan Lammers. Positioneel was de aanval goed, helaas miste Bob een combinatie. Ikzelf werd overklast door Henk Klarenbeek. Hans had een wat onevenwichtige schijvenverdeling tegen Erwin van Hierden en werd overlopen. Het eerste bordpunt kwam op naam van Ricardo die door Ronald van de Beek weggeduwd werd uit het centrum, maar door een remise combinatie in de stand te vlechten, wist hij een punt te pakken. Kenny zag al snel een schijf in rook op gaan tegen Arjen Timmer. Hij verloor kansloos. Laura hield het lang vol tegen Arwin Lammers, maar werd verrast door een offer, en verloor. Gerrit speelde een goede partij tegen Peter Hoogteijling. Hij wist goed gebruik te maken van de volle lange vleugel van Peter.en haalde een mooie remise. Frank speelde een goede partij tegen Coen Bommel en stond lange tijd beter. Toen de stand dun werd, bouwde Coen de stand beter op dan Frank, en kon Frank het niet meer bolwerken. Eigenlijk geldt hetzelfde voor Huub tegen Stijn Overeem, met hetzelfde resultaat. Het laatste punt werd gehaald door Wiebo, die Laura Timmerman wel onder druk zette, maar Laura verdedigde zich bekwaam. Hierdoor kwam Wiebo niet verder dan remise. Nieuwe kansen in de volgende wedstrijd, tegen Heerenveen.
Tegen Constant 2 hadden we besloten te gaan winnen. Dus dat deden we... Eerst moest de nieuwe speellocatie op orde gebracht worden. We speelden voor de eerste keer in buurtcentrum 'Alleman' na onze noodgedwongen verhuizing uit het Go-Centrum. Frank Pasman had slechts een minuut minder dan de tijd waarmee we aanvingen toen de punten met Wim Verschoor gedeeld werden. Prima opening van Frank. Hij was samen met John de enige die tegen een tegenstander met een hogere rating aankeek. Johan Smits kreeg een klein aanvalletje tegen maar nam een kleine combinatie op weg naar dam. Dat deed zijn tegenstander Thijs Vreugendhil ook maar dan met een schijf minder. Dat kon voor remise. Als Johan een schijfje erbij gegeven had, had zijn tegenstander niet ook naar dam kunnen gaan met winst voor Johan. Geen probleem. Ik deed nog steeds verwoede pogingen te winnen en zat dus gekluisterd aan mijn stoel. Toen ik even later eens achterom keek op het scorebord stonden er drie winstpartijen op. John Stins had gewonnen van Patrick Adriaans. Johan Capelle won in een ingewikkelde partij van Francis Tholel. Johan Wiering was veel slagvaardiger in een klassiekje en won van Ashok Bhajan. Nu was het alleen nog de voorsprong consolideren en waar mogelijk uit te bouwen. Marco de Koning remiseerde met Radjinder Jharap in een principiële hekstellingspartij, waarbij Marco in de hek zat. Mijn tegenstander had inmiddels een vijf-om-vijf-remiseachtig laat middenspel bereikt en bood remise aan. Ik dacht dus: "nog even doorspelen". Dat loonde. In de overgang van het late middenspel naar het eindspel miste hij meerdere remises. Johan Bastiaannet, groot eindspelkenner, kon helaas het vijf-om-twee eindspel niet in winst omzetten. Dat mocht de pret niet drukken. Met 13-7 boekten we onze grootste zege van dit seizoen. We hebben plots een positief bordsaldo en liggen op koers voor plaats twee.
Afgelopen zaterdag liepen wij tegen een zware 7-13 nederlaag aan tegen Harderwijk. Deze zware nederlaag was wel iets vertekend omdat wij op een paar borden niet wisten te winnen terwijl dat wel mogelijk was. Bob nam tegen Egbert van Hattem in de opening een verre voorpost. Hij moest het secuur spelen om de schijf niet te verliezen. Na een zet of 20 koos Bob het verkeerde plan, verloor een schijf en de partij. Ricardo trof het niet, hij moest tegen de sterkste tegenstander, Niek Kuijvenhoven. Een zware lange vleugel brak hem op aan zijn korte vleugel, waar Ricardo een schijf tekort kwam. Toen hij een schijf verloor was het snel afgelopen. Paul tegen Gert Jan Hoeve ging niet goed voor ons. Ik bereikte niets, en werd langzaam van het centrum gedrukt. met een nederlaag als gevolg. In de partij tussen Hans en Jan Hendrik Kok werd er veel geruild en de spanningen uit de weg gegaan met remise als gevolg. Frank hielt het tegen Kees de Jong 40 zetten lang goed vol. Toen gaf Frank zijn tegenstander de kans een verre voorpost in te nemen. Die nam deze natuurlijk, en besliste later de partij met een lichte combinatie. In plaats van op de 40e zet 12-18 te spelen lijkt eerst 16-21 en daarna 12-18 kansrijk voor Frank. De enige winst partij kwam op naam van Thijmen, die vrijdagavond nog opgetrommeld moest worden. Tegen Jan Willem Hoeve speelde Thijmen zijn favoriete spelletje. In het latere middenspel kreeg Thijmen steeds meer terreinvoordeel. Jan Willem moest een schijf offeren om zelf nog doorbraakkansen te krijgen. Zijn schijven stonden echter zo slecht dat hij ze één voor één moest geven om nog dam te kunnen halen. Waarna er een vier om één over bleef. Na nog een paar onnodige zetten gaf hij op. Gerrit speelde een aanvalspartij tegen Gerwin van der Meer. Voor een schijf brak Gerrit door naar dam. Helaas liet Gerrit Gerwin ontsnappen. Op 4 januari kunnen we het weer proberen, dan tegen de koploper, in onze nieuwe speellocatie Alleman. Paul
Na ronde 3 stonden we een-na-laatste en schreef ik dat we onze positie op de ranglijst wilden omdraaien naar een tweede plaats. Zie hier: het is bijna zover! De rest winnen evenals VST2, dat onmiskenbaar het sterkste is, en we bereiken dat doel. Dat zal nog hard werken zijn, zoals het dat tegen Rijnsburg ook was. Lange tijd ging de strijd op veel borden gelijk op. Topinvaller Jan Pieter Drost moest na een voor hem bijna bekende opening, er zat een tempo verschil met een matchpartij van Sijbrands, toch vol in beugels en alle zeilen bij zetten tegen stand-in kopman Richard Kromhout. Hun normale kopman, Cor van Dusseldorp, was thuis gebleven. Frank Pasman kon tegen Arie Schoneveld net niet winnen. Johan Wiering, nog steeds spelend met een handicap, kon geen potten breken tegen het jeugdig talent Marco de Leeuw. Johan Bastiaannet bleef tegen Richard Meijer ook steken op remise. Het verlies van John Stins tegen Vera Hol hadden we niet ingecalculeerd. Na zijn daverende overwinning van de vorige ronde zou een voortzetting daarvan een mooie opmars zijn geweest. Helaas liep John tegen een petit combi aan en werd het dus hard werken voor de resterende bovenste vijf borden. Gelukkig bleef Marco de Koning spiritueel koel tegen de in tijdnood geraakte Jan van der Star. Die verloor de controle. Marco mocht zijn tweede opeenvolgende winst aantekenen. Jan Pieter hield het droog. Johan Smits controleerde Arjen de Mooij. De op het laatste moment voor de zieke Johan Capelle invallende Wiebo Drost kon wellicht iets proberen tegen Laura Andriessen, maar noteerde een solide remise. 4 januari spelen we 'alweer'. Dan in de nieuwe locatie wijkcentrum Alleman tegen het wispelturig Constant 2. Dat na ronde 3 nog tweede stond en nu achtste.
Afgelopen zaterdag moesten we aantreden tegen Nijverdal. Vorig jaar werd er thuis nog dik van gewonnen. Nu waren de verwachtingen een stuk lager omdat Nijverdal thuis een stuk sterker is, en wij maar met 9 man waren.
Van tevoren waren de plannen helder. De bovenste helft zou de boel dicht houden. De onderste helft zou gaan scoren. SNA bungelt onderaan de ranglijst. Dat is niet onlogisch omdat hun spelersarsenaal, op dit moment, niet voldoende groot is voor de Hoofdklasse. Maar tegen 020 zet SNA altijd een tandje bij. Er traden 'slechts' twee negenhonderd spelers aan. Doen ze dat normaliter op de onderste helft, nu zaten ze op 1 en 2. Ons plan werd daarmee in de war geschopt, maar al voordat de wedstrijd begonnen was gooide SNA een andere hindernis op. We werden naar Middenweg 68 gestuurd. Daar bleek echter helemaal geen speellocatie. Ja, we zouden spelen in het Huygens College. Net als alle voorgaande jaren maar dan in een nieuw jasje. Dat nieuwe college zit echter helemaal niet op nummer 68. En vind de entree maar eens... De eerste hindernis was dus op tijd achter de borden verschijnen. De tweede hindernis was de reeds genoemde opstelling. Het vergde enige tijd voordat we door hadden dat we andere plannen moesten smeden tegen hun opstelling. Roep had daar het meeste moeite mee en katapulteerde zich in een bedenkelijke opening tegen Daan van Os. Frank Pasman wist niet, net als de rest van ons, dat hij tegen de vice-juniorenkampioen van Nederland, Jelle van der Eng, zat. John Stins zat op bord 10 geposteerd om zijn moeizame seizoenstart op te vijzelen maar trof daar Mbongokiller Guido Verhagen. |
|
