Het is maar goed dat we voor het provinciale team, bestaande uit 4 personen over 2 teamleiders beschikken. Anders waren we de eerste wedstrijd tegen Zaanstreek totaal vergeten. Het werd maandagmiddag nog heel wat bellen en mailen om het team compleet te krijgen. Vervolgens moesten we flink aan de bak tegen het altijd lastige Zaanstreek. Met enig fortuin won 020 met 3-5 door overwinningen van Hein en Gerrit, een remise van Hans en een nederlaag van Huub.
Aan het 1e bord had Hein een theoretisch half open klassiek op het bord tegen Paul Teer. Hein won uiteindelijk door een lichte combinatie naar dam maar was zichtbaar ontevreden over het verloop. "Paul had het veel beter kunnen doen maar dat heeft hij gelukkig niet gezien", aldus Hein. Gerrit en Wout Rijs vochten een principiële strijd uit met een zwarte schijf op 45 en witte schijven op 15 en 25. Het middenspel was boeiend met wederzijdse dreigingen. De partij leek op remise uit te draaien maar Gerrit had nog een leuke finesse achter de hand. Hans had een gezonde aanval met schijven op 23 en 24. Een te passief ruiltje gaf Piet Smit kansen om door te breken. Piet was daarbij iets te gehaast en Hans ontsnapte met een punt. Aan bord 4 ging Huub aan de leiding maar toen de tijdnoodfase aanbrak werd Huub door Barbara nog even flink te grazen genomen. Dat zowel Huub als Barbara vóór de 50e zet door de vlag waren gegaan was beide spelers ontgaan. Volgende week gaan 020 en Zaanstreek alweer op herhaling. Dan treffen de tientallen elkaar in de Nationale competitie.
Met voldoende zelfvertrouwen reisden we naar Doetinchem om het op te nemen tegen het op papier sterkste team van de Hoofdklasse A. De koppelingen waren echter niet in ons voordeel. Onze topscorers troffen vooral degelijke tegenstanders terwijl onze modale spelers het moesten opnemen tegen de toppers van DUO. Het begin was niet te min veelbelovend. Zowel Peter als Krijn kweten zich uitstekend van hun taak om de fouten bij hun tegenstanders resoluut af te straffen. Het consolideren van de voorsprong mislukte echter faliekant doordat Johan Smits en Hans hun gelijkwaardige posities eigenhandig om zeep hielpen. Weliswaar troffen zij in Nina Hoekman en Jochem Zweerink niet de minste tegenstanders maar hierdoor verloren we wel de controle over het wedstrijdverloop. Dat Frank Zwerver zou verliezen van Maarten Linssen was ingecalculeerd maar pas een laat eigen doelpunt in de tijdnoodfase bracht hier de beslissing, waardoor DUO wel erg eenvoudig aan de punten kwam. Met nog twee reguliere nederlagen van Gerrit en Frank Pasman liep de schade uiteindelijk op tot vijf bordnederlagen. Johan Wiering, Johan Capelle en Rob Geurtsen werden ondertussen in bedwang gehouden waardoor we huiswaarts keerden met een geflatteerde 13-7 nederlaag aan de broek.
Met debutant Johan Wiering én met invaller Casper van der Tak in de gelederen trad 020 met vertrouwen de wedstrijd tegen Huizum tegemoet. Zowel Wiering als Van der Tak waren gekoppeld aan de sterkste spelers van Huizum, met remise als meest waarschijnlijk resultaat. Maar in de praktijk blijkt het toch telkens weer anders te lopen. Johan Teake Dekker trakteerde Casper op een verrassende combinatie waardoor het team onverwacht snel op achterstand stond. Normaal gesproken gaan bij Huizum de hekken dan meteen dicht. Piet Bouma (die zelden verliest of wint) nam hiertoe het initiatief door na 40 zetten remise voor te stellen aan zijn spiegelbeeld bij 020. Gelukkig was het nog vroeg in de wedstrijd en niet iedereen bij Huizum was bij de les. Zo bleek Jan Adema ondertussen volledig de kluts te zijn kwijtgeraakt tegen Krijn. Ook de remisestrategie van Posthumus tegen Johan Capelle mislukte vanwege een schitterende forcing (waar blijft dit diagram?). Terwijl de tegenstander van Rob vroeg of laat wel moest bezwijken onder de toenemende druk. In een explosie van positioneel en combinatief geweld kantelde de wedstrijd in nog geen 10 minuten tijd en regen Krijn, Johan en Rob hun tegenstanders aan het mes. De 3-1 voorsprong werd niet meer weggegeven. Voor Van der Pal en Kooistra was het te laat het tij nog te keren want Johan Wiering en Hans gaven geen krimp. Nadat Gerrit en Peter de teamzege veilig hadden gesteld zorgde Johan Smits voor de slagroom op de taart door na 6 uur spelen in de verlaten speelzaal nog een punt binnen te slepen tegen de sterke invaller Johannes Postma. Dertig jaar geleden speelden zij ook al eens tegen elkaar tijdens het aspirantenkampioenschap van Nederland waar Johan Smits toen de titel opeiste.
De strijd tussen de Johannen, Postma en Smits. Met dank aan de fotograaf van Huizum.