Na een 7-1 overwinning tegen Purmerend lonkt het vijfde kampioenschap op rij voor het 020-kwartet, maar foutloos was het allerminst dinsdagavond in het go-centrum. Jan Pieter Drost kwam mooi uit de opening tegen Bart van Geel, maar na een vingerzetje kon Van Geel zich bevrijden en door actief spel gaf hij Jan Pieter nooit meer zicht op een tweepunter. Ook Krijn ter Braake en Hein Meijer moesten hard werken. Bij Krijn duurde het lang voordat er houvast gevonden werd terwijl Hein naar eigen zeggen zijn voordeel verprutste. Pas na de 50e zet werd in deze partijen het verschil gemaakt. Alleen Rob Geurtsen heerste van begin tot eind. De arme Jan Bakels werd ingesponnen, afgevoerd en opgepeuzeld. Aldus behield Rob niet alleen zijn 100%-score in de Noordhollandse Ereklasse, maar voorzag hij hem ook nog van glans.
In de jacht op het vijfde kampioenschap heeft het 020-kwartet tot nog toe weinig last van de tegenstanders. Maandagavond werd Zaanstreek in eigen huis met 0-8 opgerold. De problemen komen vooral van de eigen spelers. Hein Meijer miste de eerste ronde doordat hij met uitgeschakelde telefoon bij zijn vriendin zat, en dit keer meldde Rob Geurtsen vlak voor aanvang van de wedstrijd dat hij nog altijd wachtte op speler/chauffeur Gerrit Tigchelaar. In allerijl werd Hans van den Heuvel opgetrommeld. Die zat na een zware werkdag reeds in pyjama klaar voor de broodnodige nachtrust, maar zoals de bevlogen voorzitter opmerkte: "Als het vaderland roept, dan zeg je geen nee." In de haast werd vervolgens een afslag gemist, maar middels enkele vrolijke snelwegcapriolen kreeg hij Rob Geurtsen toch nog aan boord. Met een half uur klokachterstand arriveerde het duo in de speelzaal.

Hierbij vergeleken was de rest van de avond een formaliteit. Met een bord vol hout forceerde Hans schijfwinst, waarna Jan de Ruiter direct opgaf. Op dat moment stond Jan Pieter Drost na een lichte combinatie ook al een schijf voor, maar Martin Berends dronk de gifbeker tot de laatste druppel leeg. Op bord 1 en 2 denderden Hein Meijer en Rob Geurtsen positioneel over Wout Rijs en Paul Teer heen. Na een stapel boterhammen, een handvol peren, een tros bananen en wat ongedefinieerd fruit nam Rob als laatste de felicitaties in ontvangst. De afwezigheid van Gerrit zorgde wel voor lichte ongerustheid in het 020-kamp, maar uiteindelijk bleek dat de vleesgeworden betrouwbaarheid tijdens een uitgelopen sollicitatiegesprek de damwedstrijd totaal vergeten was. Eind goed, al goed dus.
Paul Lohuis had weer verplichtingen in het buitenland, dus 9 december trad het tweede provinciale team van 020 aan tegen Purmerend met invaller Pieter Hildering - die toch al in die buurt woont en met zijn bolide snel ter plaatse kon zijn.
Pieter is een bekend gezicht in Purmerend en een graag geziene gast. Dit weerhield hem er echter niet van zijn tegenstander, Dick Lust, op bord 4 naar de keel te vliegen. Als snel had Pieter een prettige stand op het bord en voordeel op de klok: een goed begin!

Naast hem aan bord 3 zat schrijver dezes. Tegen de door de wol geverfde Sijmen Hansen besloot ik een voorpost te nemen die mijn tegenstander makkelijker spel opleverde dan mezelf en waar ik dus al snel spijt van kreeg, alhoewel de computer de stand als gelijkwaardig bleek in te schatten.

Aan mijn linkerhand was Thijmen aangeschoven tegen Jan Bakels en had een mooie stand op het bord getoverd. Vol zelfvertrouwen was hij aan het kijken hoe hij die goede stand in schijfwinst kon omzetten.

Ondertussen speelde Erik, op bord 1, tegen clubkampioen Ramon Sakidin. Ze maakten er een interessante partij van waarbij Erik op een gegeven moment dacht voordeel te kunnen krijgen, maar dit viel uiteindelijk tegen. Er werd dan ook besloten tot remise en de score werd daarmee 1-1.

Thijmen had ondertussen bij het zoeken naar schijfwinst de zetcontrole verwaarloosd en kreeg een combinatie naar dam om zijn oren. In plaats van schijfwinst mocht hij nu zijn best gaan doen niet te verliezen! Helaas bleek dit teveel gevraagd en kon hij gaan handjes schudden: 3-1

Een zelfde taak viel mij te beurt. Mijn voorpost werd opgepeuzeld en ik zag de compensatie die ik daarvoor terug kreeg snel verwateren. De volgende tijdnoodfase kwam ik nog wel door, maar daarna was de conclusie wel duidelijk:partij verloren - en wedstrijd verloren: 5-1

Restte Pieter de taak de uitslag wat draaglijker te maken. Dat lukte niet helemaal want hij kreeg niet meer dan één punt uit zijn partij. Tegenstander Dick Lust wikkelde koeltjes af naar een licht nadelig, maar duidelijk remise-, eindspel. Eindstand: 6-2

Om 23.00 uur zaten we dus al op tijd in de auto terug naar Amsterdam. Volgende keer beter...
Dinsdag 25 november kreeg het tweede provinciale team van 020 de dammers van DC Zaanstreek op bezoek.

Voor het eerst werd er gespeeld in de ‘gewone’ opstelling, dus zonder invallers en met Erik op bord 1, Thijmen op bord 2, Paul op 3 en ondergetekende op 4. Het altijd degelijke team uit Zaandam had vaste kracht v/d Lem thuis gelaten maar werd daarom niet door ons onderschat en om 20.00 uur zat iedereen klaar om aan te vangen.

Het 020-kwartet in actie tegen SNAOok in de derde ronde van de provinciale competitie is het 020-kwartet zonder puntverlies gebleven. Dinsdagavond in Amstelveen werd SNA verslagen met 5-3.

Die uitslag klinkt spannender dan de wedstrijd was. Met een bord vol schijven lieten Hein Meijer en Rob Geurtsen reeds hun senioriteit gelden tegen Mitchel Mensinga en Roy Coster. Daarna was het slechts de vraag was hoe hoog de overwinning uit zou vallen. Niet al te hoog dus, want Krijn ter Braake liet zich onverwacht wegrekenen door Ivo de Jong en de brede aanval van Johan Capelle tegen Jan Groeneweg smoorde in een ruime remise.
Donderdag 30 oktober mocht het 2e provinciale team van 020 aantreden in en tegen Heerhugowaard bij SNA. Na de kansloze nederlaag in de eerste ronde tegen onze dambroeders van 020 I mocht SNA toch wel bestempeld worden als de op één na sterkste tegenstander in deze competitie.

In de tweede ronde van de Provinciale Competitie heeft 020 een 'clean sweep' behaald in Den Helder. Via de clubsite had de Helderse voorzitter nog gepoogd zijn mannen op scherp te zetten: 'vorig jaar was er nipt verloren van de kampioen uit Amsterdam, maar dit jaar moest het beter gaan. Er zou met een killersmentaliteit gestreden worden.' Dat voornemen kwam niet echt uit de verf.

Het 020-kampioenskwartet heeft het seizoen in stijl afgesloten. Op en tegen Texel werd zaterdag een simpele 1-7 overwinning geboekt in de oorspronkelijk voor december geplande wedstrijd. Al binnen een half uur stonden zowel Rob Geurtsen als Jan Pieter Drost een schijf voor. Rob deed dat tegen de Texelse Afrikaan Losseni Savané, die prachtige zetten afwisselt met ongerijmd knoeiwerk.

Met het kampioenschap reeds op zak heeft het 020-kwartet lekker uitgehaald tegen Purmerend 66. In het go-centrum werd het dinsdagavond 7-1 voor de Amsterdamse formatie.

Rob Geurtsen had zoals vaker meer problemen met zijn klok dan met zijn tegenstander. Met een bord vol hout restten hem slechts 44 seconden voor 16 zetten, maar Rob blikte en bloosde niet. Hij gooide er zelfs 19 zetten uit en had nog 6 seconden over toen hij de felicitaties in ontvangst nam. Op het aanpalende bord boekte Jan Pieter Drost een minder stressvolle overwinning. In een 8-om-8 was de strategische strijd gestreden. Luttele minuten daarna konden ook bij Paul Lohuis de schijven in het doosje. Zijn tegenstander vergreep zich aan een wanhoopscombinatie die op diverse manieren te weerleggen was. Alleen op het eerste bord bleef de strijd gaande. Hein Meijer kwam prachtig uit de opening, maar als gevolg van een, naar eigen zeggen, gebrekkige techniek, moest hij genoegen nemen met een punt.
Zonder wapengekletter en klaroengeschal, maar thuis voor de televisie, werd 020 donderdagavond voor de derde maal op rij kampioen van Noord-Holland. SNA en Purmerend '66 gooiden bij elkaar de ruiten in met een gelijkspel, en maakten 020 daarmee onbereikbaar voor de concurrentie. Het enige risico bestaat nu nog uit de expeditie naar Texel, want 020 moet uiteraard wel verschijnen bij de laatste twee wedstrijden.
Hoewel enkele spelers nog wel zin hadden in een extra (nacompetitie)ronde werd in de laatste wedstrijd van het seizoen korte metten gemaakt met dit   pervers verlangen. Al snel in de wedstrijd bleek dat tegenstander DIOS, die de punten eveneens goed kon gebruiken om rechtstreekse degradatie af te wenden, de zenuwen nauwelijks de baas was. Rob en Johan Wiering kregen de zege dan ook zonder noemenswaardige inspanning in de schoot geworpen. Toen ook Frank vanuit een onpareerbare dreiging naar dam combineerde en daarbij het fundament van het Beltrumse dorpshuis testte was de wedstrijd feitelijk gespeeld.

feed-image