 |
Voor de wedstrijd tegen Almere op 20 januari was het 2e team compleet. Reservespeler Peter Hoogteijling informeerde even subtiel of deze ereklasse nog een degradatieregeling kent. Aangezien het streven was het eerste team van 020 naar de kroon te steken met het tweede had ik mij die vraag nog niet gesteld – geheel onterecht, want na 4 wedstrijden hebben we nog maar één schamel wedstrijdpunt kunnen bijschrijven. Daarbij had ik voor de nationale competitie een week eerder een zeer slechte partij afgeleverd, dus leek het me raadzaam deze avond maar als non-playing captain op te treden. Peter opstellen had veel weg van overkill, want nu hadden we gemiddeld een kleine 300 punten ratingoverwicht per bord! Wat een mens al doet voor lijfsbehoud... De tegenstanders uit Almere waren al vroeg aanwezig en 5 minuten voor de geplande aanvangstijd was de wedstrijd van start. Aan het eerste bord schoven Erik en zijn tegenstander de stand dicht en was het wachten op een grote afwikkeling. Erik's tegenstander, Malobie, investeerde daar dermate veel tijd in dat hij nog maar een handjevol minuten over had voor zijn laatste 35 zetten. Echter, Malobie had zijn bedenktijd beter gebruikt dan Erik, want de afwikkeling die volgde was winnend voor hem en werd à tempo uitgevoerd. De stand was weer gelijk. Inderdaad: weer gelijk, want Peter had kort daarvoor de felicitaties van diens tegenstander in ontvangst mogen nemen. Peter had de hele partij het centrum stevig in handen en met een lichte combinatie, waarbij zijn tegenstander mocht kiezen tussen schijfverlies of een dam toestaan, was het pleit beslecht. Daarmee was Peter de enige die deed wat hij aan zijn stand verplicht was, namelijk: winnen. Thijmen speelde aan bord 3 en kwam er gaandeweg achter dat zijn stelling niet klopte. Met een schijfoffer hoopte hij nog tegenspel te creëren, maar zijn tegenstander hield het hoofd koel en bewees overtuigend dat Thijmen's partijopbouw niet deugde: handje geven en tussenstand 2-4. Nu moest het reddende punt van Paul komen aan bord 4. Van het overwicht in rating (433 punten) was weinig te zien op het bord en Paul presteerde het zelfs eventjes verloren te staan. Dit strafte zijn tegenstander echter niet af waarna Paul een combinatie naar dam kon nemen. Nadat die dam van het bord verdwenen was bleef er een eindspel over dat op tempo gewonnen was voor Paul – bij nauwkeurig spel. Die kanttekening moet er bij, want helaas was dat spel niet nauwkeurig en werd er toch remise aangetekend. Eindstand: 3-5 3 van de 4 uitslagen staan in tournooibase in het blauw genoteerd en 020 II staat nu onderaan in de ereklasse van de PNHDB. Met recht kan ik stellen dat deze wedstrijd goed was voor de blues... 1 E. Brunsman - F. Malobie 0-2 (2) 2 P. Hoogteijling - R. Koendjbiharie 2-0 (1) 3 Th. Stobbe - L. v/d Gaag 0-2 (3) 4 P. Lohuis - G.A. v/d Zwan 1-1 (4)
Haarlem-voorzitter Marcel Kosters kreeg in zijn openingstoespraak de lachers op zijn hand: zowel de winnaar als de verliezer van Haarlem - 020 maakt kans op de nacompetitie, zei Marcel. De Haarlemse Damclub mag na de 12-8 overwinning stiekem dromen van promotie en 020 moet met 8 wedstrijdpunten nog een beetje naar onderen kijken. Voordeel van het spelen in Haarlem is dat er een uitstekende bar aanwezig is, waar door de bezoekers na afloop ruimschoots gebruik van werd gemaakt. Weer eens wat anders dan een kaal buurthuis of oud kerkgebouwtje.
De wedstrijd begon slecht voor de bezoekers. Frank Zwerver had de ondankbare taak om het op te nemen tegen een van de sterkere spelers van Haarlem, Roel Janssen. Frank verloor snel een schijf en later ook de partij.
Hanco Elenbaas trof de gevaarlijkste speler van Haarlem, Mark Deurloo. Na een interessante opening dacht Hanco een mooie combinatie uit te voeren. Dat klopte, maar het was Mark die een schijf won met de slagzet. Hanco knokte nog lang door met hoop op compensatie, die kwam er niet voldoende.
Gek genoeg was het niet Haarlem, maar 020 dat na dit matige begin op voorsprong kwam. Huub Kroes doodde voor de tweede keer dit jaar een ratingreus: na Stan Brink moest ook de normaal zeer taaie Dick Siegers opgeven. Huub voerde een winnende combinatie uit. Teamcaptain Paul Lohuis trof Ron Tielrooij die voor het eerst dit seizoen in het eerste team van Haarlem speelde. Het werd een vrij vreedzame ontmoeting met een puntendeling als uitkomst. Daarmee stond de stand op 3-3.
Erik Brunsman speelde tegen de dit seizoen goed presterende Pieter Schoonderbeek (11 uit 8). Erik begon heel agressief, maar kwam niet in de buurt van de overwinning. Inmiddels hadden Hanco en Frank verloren en was de tussenstand 6-4 voor Haarlem. Die voorsprong werd door Paul Smit verder uitgebreid. In een klassieke stelling kwam Lucien Leerdam in de problemen. Er kwam een bord vol losse schijven en damdreigingen tevoorschijn. Paul won: 8-4. Kenny Kroon leek tegen FMJD-manusje-van-alles Marcel Kosters wat problemen te krijgen, maar wist het sluimerende gevaar kennelijk koel te neutraliseren: remise en een 9-5 tussenstand. De laatste drie partijen boden volop kansen voor de bezoekers. Hans van den Heuvel speelde een sterke omsingeling tegen Roberto Vesciano. De aanval van Roberto werd door Hans afgebroken met kans op doorbraak. De overwinning bleef uit: 10-6 voor Haarlem. Met die tussenstand moesten zowel Gerrit Tigchelaar als schrijver dezes winnen. Ik speelde met een sterk centrum tegen Gerard van Velzen die bijzonder taai verdedigde aan de randen en de onderste rijen van het bord. Winnen leek lastig, maar met een damoffer lukte het toch. 10-8. Daarmee waren alle ogen gericht op de laatste partij. Gerrit had een klassiek middenspel met allerlei remisevarianten. Die werden keurig omzeild op zoek naar de overwinning, die niet werd gevonden. Gerrit verloor, Haarlem won met 12-8.
Haarlem stijgt door de zege van 5 naar 4 en 020 zakt van 6 naar een gedeeld 7e plek. Een teken dat de verschillen in deze klasse klein zijn. In de laatste drie wedstrijden treft 020 nog 3 laaggeklasseerde ploegen die allemaal een zwaarder programma hebben dan ons tweede team. Daarbij lijkt het treffen met De Hofstad Dammers nu al interessant te worden met als centrale vraag: wie mag tegen de sjeik? Tenminste: als je de naam van de Senegalese speler Cheikh Maurice Ndione zo mag uitspreken. Ndione debuteerde zaterdag in het Haagse Team met een overwinning en zal ongetwijfeld nog nuttig zijn in de vrij hopeloos ogende Haagse degradatiestrijd.
Het moet gezegd dat 020, zelf op oorlogssterkte, niet te klagen had over de samenstelling van Cema. Vakantie was voor een aantal Cema-spelers belangrijker dan deze sleutelwedstrijd, met als gevolg dat liefst drie tegenstanders een rating hadden van 900 en een beetje. Zij werden door Rob Geurtsen, Wiebo Drost en Johan Capelle hardhandig van het bord gezet. In de resterende duels kon 020 zich de nodige misstappen veroorloven. Jean-Marc Ndjofang, voor dit cruciale treffen ingevlogen uit Kameroen, kwam goed weg met remise nadat hij in een zetje liep, en Peter van Heun maakte het helemaal bont met een niet afgestrafte blunder die wellicht als notatiefout de boeken ingaat, omdat niemand gelooft dat zoiets echt gebeurt in de Ereklasse. De ongeplande nederlaag van Johan Bastiaannet werd gecompenseerd door de ongeplande overwinning van Johan Smits. De overige drie duels liepen remise, waarbij Krijn ter Braake niet mocht klagen, terwijl Peter Hoogteijling en Jan Pieter Drost hoopten op meer.
Hierbij vergeleken was de rest van de avond een formaliteit. Met een bord vol hout forceerde Hans schijfwinst, waarna Jan de Ruiter direct opgaf. Op dat moment stond Jan Pieter Drost na een lichte combinatie ook al een schijf voor, maar Martin Berends dronk de gifbeker tot de laatste druppel leeg. Op bord 1 en 2 denderden Hein Meijer en Rob Geurtsen positioneel over Wout Rijs en Paul Teer heen. Na een stapel boterhammen, een handvol peren, een tros bananen en wat ongedefinieerd fruit nam Rob als laatste de felicitaties in ontvangst. De afwezigheid van Gerrit zorgde wel voor lichte ongerustheid in het 020-kamp, maar uiteindelijk bleek dat de vleesgeworden betrouwbaarheid tijdens een uitgelopen sollicitatiegesprek de damwedstrijd totaal vergeten was. Eind goed, al goed dus.
Pieter is een bekend gezicht in Purmerend en een graag geziene gast. Dit weerhield hem er echter niet van zijn tegenstander, Dick Lust, op bord 4 naar de keel te vliegen. Als snel had Pieter een prettige stand op het bord en voordeel op de klok: een goed begin! Naast hem aan bord 3 zat schrijver dezes. Tegen de door de wol geverfde Sijmen Hansen besloot ik een voorpost te nemen die mijn tegenstander makkelijker spel opleverde dan mezelf en waar ik dus al snel spijt van kreeg, alhoewel de computer de stand als gelijkwaardig bleek in te schatten. Aan mijn linkerhand was Thijmen aangeschoven tegen Jan Bakels en had een mooie stand op het bord getoverd. Vol zelfvertrouwen was hij aan het kijken hoe hij die goede stand in schijfwinst kon omzetten. Ondertussen speelde Erik, op bord 1, tegen clubkampioen Ramon Sakidin. Ze maakten er een interessante partij van waarbij Erik op een gegeven moment dacht voordeel te kunnen krijgen, maar dit viel uiteindelijk tegen. Er werd dan ook besloten tot remise en de score werd daarmee 1-1. Thijmen had ondertussen bij het zoeken naar schijfwinst de zetcontrole verwaarloosd en kreeg een combinatie naar dam om zijn oren. In plaats van schijfwinst mocht hij nu zijn best gaan doen niet te verliezen! Helaas bleek dit teveel gevraagd en kon hij gaan handjes schudden: 3-1 Een zelfde taak viel mij te beurt. Mijn voorpost werd opgepeuzeld en ik zag de compensatie die ik daarvoor terug kreeg snel verwateren. De volgende tijdnoodfase kwam ik nog wel door, maar daarna was de conclusie wel duidelijk:partij verloren - en wedstrijd verloren: 5-1 Restte Pieter de taak de uitslag wat draaglijker te maken. Dat lukte niet helemaal want hij kreeg niet meer dan één punt uit zijn partij. Tegenstander Dick Lust wikkelde koeltjes af naar een licht nadelig, maar duidelijk remise-, eindspel. Eindstand: 6-2 Om 23.00 uur zaten we dus al op tijd in de auto terug naar Amsterdam. Volgende keer beter...
Voor het eerst werd er gespeeld in de ‘gewone’ opstelling, dus zonder invallers en met Erik op bord 1, Thijmen op bord 2, Paul op 3 en ondergetekende op 4. Het altijd degelijke team uit Zaandam had vaste kracht v/d Lem thuis gelaten maar werd daarom niet door ons onderschat en om 20.00 uur zat iedereen klaar om aan te vangen.
 Ook in de derde ronde van de provinciale competitie is het 020-kwartet zonder puntverlies gebleven. Dinsdagavond in Amstelveen werd SNA verslagen met 5-3.Die uitslag klinkt spannender dan de wedstrijd was. Met een bord vol schijven lieten Hein Meijer en Rob Geurtsen reeds hun senioriteit gelden tegen Mitchel Mensinga en Roy Coster. Daarna was het slechts de vraag was hoe hoog de overwinning uit zou vallen. Niet al te hoog dus, want Krijn ter Braake liet zich onverwacht wegrekenen door Ivo de Jong en de brede aanval van Johan Capelle tegen Jan Groeneweg smoorde in een ruime remise.
|
|
