 |
Al vroeg in de middag konden de eerste uitslagen genoteerd worden. Wiebo Drost en Evert Bronstring toonden zoveel wederzijds respect dat het bord na anderhalf uur was leeggeruild. Lucien Leerdam zette 020 op voorsprong, nadat hij een eenvoudige damcombinatie had genomen. Bij de 12-8 overwinning op Leiden zat het vervolgens niet tegen. Paul Lohuis verpletterde zijn tegenstander, maar bij beter spel had de vastloopvariant zich juist tegen Paul gekeerd. Ook Erik Brunsman stond verloren nadat hij zijn hand overspeelde, maar hij ontsnapte met remise. En het hachelijke avontuur van Jan Pieter Drost kan volgens de computer nog net door de beugel, maar een tweetje was rijkelijk beloond. Hanco Elenbaas kwam goed uit de opening, maar na een fout moest hij secuur spelen voor remise. Ook Hans van den Heuvel en John Stins moesten vechten voor een puntje, maar deden dat keurig. Uiteindelijk was Huub Kroes de enige die verloor, en dat was juist niet nodig. Hij hapte wel heel gulzig toe bij een opzichtige lokzet. Thijmen Stobbe was een van de weinigen die een degelijk stuk werk afleverde. Hij bereikte een mooie stand, maar meer dan remise zat er helaas niet in.
Vooraf was duidelijk dat het ratingverschil dit keer negen tegen een was. Johan Bastiaannet keek bij het vergelijken van de opstellingen verschrikt op. Hij ontmoette invaller Van der Laan. Dus switchte de teamcaptain meteen van plan: iedereen de deur dicht en Johan wint. Zo gezegd, zo geprobeerd. Helaas bleken al die ratingverschillen een beetje te veel van het goede. Invallende Groninger Frank Zwerver was onder de indruk van Amsterdammer en grootmeester Hans Jansen en vergat dat er na een twee-om-twee wel eens een één-om-drie volgt. Pieter Hildering neutraliseerde vlot Okken. En toen kopte Johan Bastiaannet die winstpartij in met een eenvoudige twee-om-vier. Tussenstand 3-3. Vervolgens bleef het lang stil op het uitslagenfront. Op de borden was het echter langzaam maar zeker heel erg achteruit gegaan. Krijn, Rob, Peter, Jean Marc, Frank Pasman, Johan Smits en Gerrit waren allemaal in min of meer in zwaar weer terecht gekomen. Peter capituleerde als eerste omdat hij eventjes de zetcontrole vergat. Harm Wiersma sloeg direct toe. Een hangende schijf van Johan nutte Domchev optimaal uit. Gerrit kon het losse zand van zijn stelling niet tot samenhang brengen tegen Jan Ekke de Vries en verloor ook. Jean Marc vocht een principieel gevecht uit met wereldtopper Boomstra. Helaas zonder punt, maar Jean Marc maakte strijd. Het vierde en laatste punt kwam van Rob die jeugdtalent Wouter Wolff ter nauwer nood op remise wist te houden. Daarna capituleerden Frank Pasman en Krijn tegen de toppers Sipma en Scholma: 16-4. Auw...  Net als tegen Huissen was het een mission impossible. De volgende wedstrijd gaan we er weer met frisse moed tegenaan. Dat moet ook wel want, ook al zijn we nu officieel gevrijwaard van directe degradatie, promotie/degradatie-wedstrijden hebben we nog geenszins vermeden!
Omdat Rob Geurtsen zijn energie wil sparen voor de halve finales van Nederland, moesten we Krijn ter Braake verleiden tot een uitwedstrijd. Dat lukte dit keer makkelijk, vooral omdat Krijn snakte naar een tweetje in teamverband. Al drie maanden was dat er niet van gekomen, maar in Purmerend ging het van een leien dakje. Tegen Johan Veerman kreeg Krijn een ietwat zware klaverbladopsluiting op het bord. Volgens Krijn voordelig, volgens anderen gelijkwaardig, maar toen Veerman in een zetje liep, hoefde er niets meer bewezen te worden. Gerrit Tigchelaar leek tegen Sijmen Hansen ook de wind in de zeilen te hebben. Na een onnauwkeurige zet verdween zijn voordeel echter, en na nog een mispeer mocht hij Hansen zelfs feliciteren. Een fikse tegenvaller, maar gelukkig stond Jan Pieter Drost inmiddels gewonnen. Dertig zetten lang kreeg hij geen poot aan de grond tegen Jan Bakels, maar toen die driest ten aanval trok, ging het opeens hard. Jan Pieter won een schijf en tikte de partij soepel uit. Ondertussen had Hein Meijer moeite met Ramon Sakidin. Hein kreeg wel voordeel, maar zoals hij zelf aangaf, had Sakidin de partij via een forcing kunnen winnen. Lange tijd bleef de partij hierna binnen de remisegrenzen, en toen Hein toch nog een gewonnen eindspel op het bord kreeg, restten hem slechts twee minuten voor een afspel van enige tientallen zetten. De geest van Leclerc en Sargin zweefde boven het bord, maar onder tijdsdruk greep Hein mis, waarna Sakidin remise pakte.  Hein werkte hard tegen Sakidin, maar meer dan een punt zou het niet opleveren. Krijn kijkt peinzend toe.
Na een voorspoedig verlopen reis kwamen we aan bij het buurtcentrum waar de lichten nog gedoofd waren. Gelukkig was de gastheer van de avond net gearriveerd om de zaak los te gooien en konden we snel aan de koffie. Paul arriveerde ook op tijd en om stipt 19.45 uur werden de klokken aan gezet. Omdat we geen aanspraak meer maken op de titel en degradatie niet dreigt vond ik een tactische opstelling niet nodig. Blijkbaar dachten ze bij Almere daar anders over, want zo trof ik aan bord 4 de tegenstander met de hoogste rating van hun viertal: Valentino Tjokro. Niet op de hoogte zijnde van dit feit besloot ik mijn partij avontuurlijk op te zetten en moest in het middenspel onderkennen dat mijn tegenstander het beter gezien had dan ik. Met een leuke combinatie promoveerde hij een betere stelling tot winst. Niets op af te dingen en we stonden met 0-2 achter. De tactische opstelling van Almere hield echter ook in dat we op de andere 3 borden over(ge)wicht hadden. Blijkbaar was Paul (aan bord 2) net niet zwaar genoeg want hij moest in remise berusten tegen v/d Gaag. Snel daarna bracht Erik ons echter op gelijke hoogte door Boike Mathoera van het bord te zetten. Aanvankelijk bereikte Erik niet zo veel, maar uiteindelijk gaven de routine (en ratingverschil) de doorslag zodat Mathoera zich toch gewonnen moest geven. Bij de 3-3 tussenstand restte nog één partij: die van Thijmen. Thijmens tegenstander was de hele partij driftig aan het ruilen geweest om remise veilig te stellen, maar slaagde uiteindelijk niet in die opzet. Met een dubbele oppositie rondde Thijmen zijn gewonnen stelling fraai af en konden we voor elf uur alweer in de auto stappen en de terugreis naar Amsterdam aanvatten. Blue Monday? Voor Almere misschien... 1. Erik – Boike Mathoera 2-0 (3) 2. Paul – Leen v/d Gaag 1-1 (2) 3. Thijmen – Robby Koendjbiharie 2-0 (4) 4. Frank – Valentino Tjokro 0-2 (1)
Invaller Erik Brunsman kwam vlot een schijf, nee, zelfs twee schijven, voor tegen Haitze Meurs. Erik ging winnen maar het duurde nog even voordat hij zijn eerste winstpartij in de Ereklasse kon aantekenen. Op basis van dat vooruitzicht remiseerden Kees Thijssen tegen talent Valjuk, hun topscorer, Peter Hoogteijling tegen routinier Harmsma, die dit seizoen louter remises speelt, Rob Geurtsen tegen Winkel en Paul Oudshoorn tegen topper Pim Meurs. "Hij speelt wel heel erg strak." Constateerde Paul. Alexander Getmanski moest werken voor een twee maar het verschil in sterkte drukte zich uiteindelijk dit keer wel uit, waar hem dat tegen Wageningen niet gelukt was. Daarmee was het pleit eigenlijk beslecht. Dat Krijn ter Braake onderuit ging tegen Vatoetin kan gebeuren. Op de andere borden waren er geen problemen, alleen nog meer kansen. Alleen moesten de punten nog binnen getikt worden. Dat deed Johan Bastiaannet keurig tegen Boulatov. Die laatste had vorig seizoen van hem gewonnen. Dat schrijver dezes 'man of the match' werd en met een overwinning op Ludwig een blauwtje scoorde, was een mooie opsteker. Jean Marc kon, als laatste, collega-grootmeester Van den Borst niet op de knieën krijgen. Met deze overwinning en de zeven punten die nu aanwezig zijn, ontlopen we nagenoeg zeker directe degradatie. Nu nog de nacompetitie zien te ontwijken. De weg omhoog doorzetten!
Na de verrassende overwinning in de uitwedstrijd tegen Den Haag op de 2e dag van het nieuwe jaar stond afgelopen zaterdag de thuiswedstrijd tegen hekkensluiter Rijnsburg II op het programma. Captain Paul Lohuis (deze dag non-playing) rekende blind op een overwinning en die kwam er ook, al viel deze iets minder ruim uit dan gehoopt/verwacht. In Den Haag was Lucien als een van de laatsten klaar, deze keer als eerste: zijn tegenstander blunderde. Dat werd direct afgestraft met een 2 om 3 en 020 II stond op een 2-0 voorsprong. Bij de partij KOOlslOOT-KOlOOs werd van één van beide spelers wel een 0 verwacht, maar toch werd snel tot remise besloten na een 3 om 3 die Maarten nam. Inmiddels was Bob Out in een 2 om 3 gelopen waarna hij snel opgaf. Nieuwe tussenstand 3-3. Aan de overige borden hadden de 020 spelers minimaal een gelijkwaardige stand en aan meerdere borden zelfs een voordelige. Het vertrouwen in de goede afloop bleef derhalve en na een degelijke remise van Sjoerd Hoekstra was Jan Pieter Drost degene die 020 II weer op voorsprong zette. Zijn tegenstander liep vast en moest een schijf weggeven zonder daar enige compensatie voor terug te zien. Dat varkentje werd verder vakkundig door Jan Pieter gewassen. Aan bord 2 had zijn broer Wiebo een 3 om 3 doorbraak genomen en die winst kon ook al geteld worden. Ondertussen wisten Pieter en Hanco hun partij niet tot winst te brengen en werden er nog 2 remises opgetekend waardoor de tussenstand op 8-6 kwam. Gerrit wist de winst wel over de streep te trekken nadat hij in het middenspel al een schijf voorgekomen was. De volgende die uit was, was Wiebo. Echter, de verwachte winst werd niet aangetekend want hij moest in remise berusten. Na de eerder genoemde doorbraak kon hij niet direct dam halen omdat er vangetjes en combinaties in de stand zaten. Die compensatie bleek voor zijn tegenstander uiteindelijk voldoende om toch een puntje binnen te slepen. Ondanks het opgelopen blauwtje had Wiebo hiermee wel het winnende punt gescoord: 11-7. Restte alleen nog de partij van Laura die het principe “waarom zou je iemand afschieten als je hem ook kunt wurgen” leek aan te hangen. In een torenhoog gewonnen eindspel koos ze er voor om niet de dammen af te ruilen maar rustig de hangende schijven op te peuzelen. Uiteindelijk zag haar tegenstander in dat het tijd werd om een handje te geven en werd de eindstand op het bord gezet: 13-7. Opmerkelijk was dat diverse keren een zelfde soort slagwending op het bord kwam in deze wedstrijd: variaties op iets geven en 3 slaan. Zo rommelde Maarten zich naar remise met een 3 om 3, won Lucien met een 2 om 3, verloor Bob met een 2 om 3 en brak Wiebo door met een 3 om 3. Alleen bij de partijen van Lucien en Bob bracht de wending ook winst. Kern van de zaak: 3 stukken slaan wint niet altijd. Concurrent VAD zat onverwacht ook in het Go Centrum te spelen omdat ze de avond ervoor door hadden gekregen dat hun vaste locatie, De 2 Klaveren, dubbel geboekt was voor de zaterdag. Dit weerhield VAD er niet van om de Rotterdammers van Charlois met 14-6 opzij te zetten. Ook Samen Sterk wist hun wedstrijd te winnen waardoor Samen Sterk, samen met VAD en 020 II blijft strijden om de titel. Over 2 weken spelen Samen Sterk en VAD tegen elkaar en gaat 020 II op bezoek in Leiden. Met winst op Leiden zou 020 II aan het einde van dat weekend aan de leiding kunnen gaan. Reden genoeg voor alle basisspelers om in Leiden acte de presence te geven!
In een krankzinnige wedstrijd met verrassende uitslagen aan beide kanten en slechts drie remises boekte 020 II een belangrijke zege in de strijd om het kampioenschap. Vooraf leek de uitwedstrijd tegen Den Haag zwaar te worden. Diverse spelers in zowel het eerste als het tweede team ontbraken en op papier leek Den Haag een goede kans te maken. Waar het tweede de vorige keer alleen maar 1100 spelers of beter opstelde, leek het tiental wat kwetsbaarder dan tegen Haarlem. De start was niettemin flitsend. Ik had mijn derde overwinning in 6 partijen al na 13 zetten op zak. Al moest er toen nog wel een verrassende combinatie naar dam worden uitgehaald. Jeugdtalent Berke Yiğittürk probeerde zich na een bizarre opening aan de kettingstelling te ontworstelen met een offer. Er volgde een verrassende hielslag. Binnen 20 zetten was de partij voorbij en de voorsprong een feit. De gelijkmaker kondigde zich al een tijdje aan want een bord verderop leek Thijmen Stobbe redelijk roestig tegen Pertap Malahé. Na 18 zetten zat Thijmen met een lelijke lange vleugel en dat probleem verdween niet meer. Malahé boekte een vrij eenvoudige overwinning voor een 2-2 tussenstand. Wapenfeit voor Thijmen: hij is maar liefst de 19e speler die voor het tweede in actie komt dit seizoen. Jan Pieter Drost trof aan bord 4 Frans van Eenennaam. Jan Pieter hield het centrum vast, trok ten aanval en lokte zijn tegenstander in de val met een achterloopje gevolgd door een venijnige meerslag naar dam. Met 40 zetten was dit ook een vrij snelle zege. 2-4 voor de Amsterdamse bezoekers. Piet Lodder is op papier de derde speler van Den Haag met een rating van 1199. Op bord twee trof hij Frank Zwerver. Rating Frank: 861. Zo groot was het verschil op het bord niet. Vrij snel kwam een contactloze 14 om 14 stand op het bord. Die werd ingewisseld voor een moeizaam ogende middenspelstand waarin Frank knap op de been bleef. Frank sleepte een cruciaal punt binnen: 3-5. Overigens al zijn tweede van het seizoen. Hanco Elenbaas trof aan het eerste bord Frans Teijn, op papier de zwakste Haagse speler. Teijn liet Hanco werken voor de punten. De Hagenaar kwam met een zware lange vleugel uit de opening en toen die problemen leken opgelost, kwam hij in andere problemen terecht. Hanco omknelde het witte centrum en won uitgekookt. Zijn derde zege op rij. De voorsprong was daarmee weer comfortabel (3-7), maar de wedstrijd nog lang niet voorbij. Vergeet niet dat de Haagse kopman Wim Bremmer nog speelde tegen Paul Lohuis en Gerard de Groot er alles aan deed om Kenny Kroon van het bord te drukken in de omsingeling. Huub Kroes leek het tegen Hans Giphart op papier heel zwaar te krijgen. Dat viel in de praktijk wel mee. Giphart probeerde spanning te creëren met een Korte Vleugelopsluiting. Die bleef niet heel lang op het bord en op enig moment zag Giphart een doorbraak over het hoofd. Huub hobbelde richting de damlijn, maar haalde wel heel gretig dam. Even wachten had misschien wel meer opgeleverd dan één punt. Niettemin een knappe prestatie van Huub en een donkerblauwe notering. Tussenstand: 4-8. In de wedstrijd van de grote ratingverschillen had John Stins het getroffen: Hein van Dee heeft slechts 11 ratingpunten meer. John bouwde een mooi centrum op en ruilde wat onhandig naar 21. Dat kostte op termijn een schijf en de partij: 6-8. Johns eerste nederlaag na twee overwinningen. Kenny ging tegen de Haagse nummer 2, Gerard de Groot, woest in de aanval. De Groot omsingelde en bracht in het late middenspel een wat verraderlijke stand op het bord. Niettemin had Kenny de remise binnen handbereik met 53. .... 13-18. Wit lijkt naar 2 dammen te wandelen, maar ook zwart gaat door en heeft een schijf meer. In de praktijk verloor Kenny op tempo. Den Haag was daarmee weer helemaal terug in de wedstrijd: 8-8. Lucien Leerdam probeerde na de opening een opmerkelijke strategie tegen Roy Bidesi (15. 31-26). Bidesi viel na 42 zetten aan door het centrum en greep later ook het kerkhofveld. Hij kwam steeds meer naar voren, maar niet ver genoeg. Lucien brak door en de partij eindigde in remise: 9-9. Het beste werd voor het laatst bewaard. Paul Lohuis noteerde de meest spectaculaire uitslag van de dag: Den Haag-kopman Wim Bremmer moest eraan geloven. Wel moet gezegd worden dat Paul het bij vlagen wat rustig aan deed en Bremmer er alles aan deed om te winnen, maar de eindstand mag er zijn. Een donkerblauwe overwinning. Alweer de derde zege voor Paul dit seizoen. Hiermee is hij naast teamleider ook leider op de topscoorderslijst voor 020 met 10 uit 7 en de nummer 9 in het klassement van klasse 1B. Heel knap. De zege zorgde voor een erg benauwde 9-11 overwinning.  (Een 'selfie' van Jan Pieter bij het slot van de donkerblauwe zege van Paul Lohuis op Wim Bremmer) De strijd om de titel in 1B lijkt tussen Samen Sterk, VAD en 020 te gaan. SNA won zaterdag van Leiden en zit op het vinkentouw, maar heeft wel een vrij zwaar programma voor de boeg met wedstrijden tegen VAD en Samen Sterk. Ook VAD en Samen Sterk treffen elkaar nog. Na afloop in de kroeg werd door Jan Pieter gekscherend opgemerkt dat het 'promotiespook' met verre uitwedstrijden in Friesland en Groningen nu wel erg dichtbij komt. Goed, dat is weer eens wat anders dan een seizoen lang tegen degradatie spelen. Er volgen nog vier krakers. Op zaterdag 16 januari treft het tweede nog een tweede team: hekkensluiter Rijnsburg. De concurrentie heeft over het algemeen sterkere tegenstand die dag. SNA 2 speelt thuis tegen Zaanstreek, Samen Sterk gaat op bezoek bij degradatiekandidaat Lelystad en VAD ontvangt het gevaarlijke Constant Charlois.
We arriveerden ruimschoots op tijd in Huissen, maar met een fiks aantal grootmeesters minder. Daarentegen konden we Frank Pasman en Johan Smits wel weer verwelkomen, naast de goed gemutste chauffeurs Hans en Pieter. Verheugd waren we dat tevens vaste kracht Johan Capelle weer in ons midden mee streed. Want dat laatste was het: een strijd. Huissen beschikt over een dik handvol grootmeesters, toppers en andere getalenteerde spelers. Daarom staan ze bovenaan in de competitie en zijn ze meerdere malen landskampioen geweest. Om het krachtsverschil te boekstaven: op negen van de tien borden kwamen we, vaak meer dan honderden, ratingpunten tekort. Dan de (wed)strijd: Bij aanvang waren Frank, Johan en tegenstander van Frank, Maarten Linsen in een driehoekje goed gemutst.  Met frisse tegenzin, getuige de foto, begonnen we aan de klus. Johan Bastiaannet neutraliseerde vakkundig topscorer Stokkel. Johan Capelle, de enige met een (schamele 8 punten) ratingoverwicht, kon na zijn terugkomst geen ijzer met handen buigen en remiseerde ook. Ondertussen had Pieter tegen Krajenbrink een schijf in moeten leveren, was Erik Brunsman moedwillig in een opsluiting gaan zitten en kreeg Johan Smits een massieve aanval van Baljakin te verwerken. Rob gebruikte (te) veel tijd voor het rekenen en kwam in een verloren aanval terecht. Johan ging ten onder tegen wereldtopper Baljakin. Ondergetekende wist de minste grootmeester van het stel neutraal te houden. Pieter remiseerde vervolgens netjes tegen de veel te snel spelende Krajenbrink. Daarmee was de koek bijna op en de strijd nagenoeg gestreden. Hans van den Heuvel redde het net niet tegen Lagoda, Frank Pasman vergat te remiseren en Krijn moest in het eindspel capituleren tegen Gérard Jansen. Als laatste streed strijder en invaller Erik Brunsman, onder grote belangstelling (zie foto) tegen 'knetterende rekenmachine' en voormalig wereldkampioen Guntis Valneris.  Erik hield stand: 15-5.
Ons tweede team zet de sterke reeks voort en blijft tweede op de ranglijst met een overtuigende 13-7 overwinning op provinciegenoot Haarlem. De afgelopen drie seizoenen boekte het tweede slechte resultaten tegen de Haarlemse Damclub (HDC): twee keer een 12-8 nederlaag en een keer werd het 13-7 voor Haarlem. Dit seizoen komen de Haarlemmers wat minder sterk voor de dag: onder andere Stefan Stolwijk, een van de sterkste spelers, speelt niet mee. Erik opende de score met een relatief snelle remise tegen Marcel Kosters. Zijn eerste verliespunt in het tweede, wel zijn 7e winstpunt in 4 partijen. Hulde. Kenny zette tegen Pieter Schoonderbeek een hekstelling op, maar liep op de 25e zet in een kaatsingszet met dam geven. De doorbraak werd door Schoonderbeek winnend afgerond. Hanco boekte zijn tweede zege op rij met een mooie Roozenburgpartij tegen Dick Siegers. Hanco pakte Siegers stevig aan en de Haarlemmer kon na 24 zetten een schijf inleveren. De eindstand is het bekijken waard. Na Hanco's zege stond het 3-3. Frank Pasman liet zich tegen Roel Janssen van z'n allertaaiste kant zien en haalde in een partij met een verre randschijf een punt binnen. Dat Frank nog maar veel van dit soort belangrijke punten mag binnenhalen in het vervolg van de competitie. 4-4. Wiebo Drost speelde aan bord 1 tegen de sterkste man en topscoorder van Haarlem: Mark Deurloo. Na 41 zetten had Wiebo nog 18 minuten op z'n klok en Deurloo nul minuten en nul seconden. 2-0 voor Wiebo ondanks een ratingverschil van 141 punten. De belangrijkste en meest verrassende (maar zeker niet gestolen) zege van de dag. 6-4 voor de thuisploeg. Een van de gekste remises van de dag werd genoteerd door de schrijver van dit stukje die zijn derde overwinning in vijf partijen miste. In een stand die inmiddels glad verloren was voor Jan Esselman werd tot een gelijkspel besloten. Andere afspraken maakten dat ik moest vertrekken. Doodzonde. 7-5. Paul nam tegen Roberto Vesciano een flankaanval in het middenspel waar een centrumaanval misschien nog meer kansen bood. Met nog 1 minuut op de witte klok en enkele minuten voor Paul werd in remise berust. 8-6. Paul Smit ondernam tegen Laura een soort Ghestem-doorstoot die niet ver reikte. Laura hield de troepen in bedwang en bereikte een voordelig klassiekje. Smit offerde zich uiteindelijk naar dam en pas in een 5 om 2 kon hij een remisegaatje vinden. 9-7. Hans moest lang wachten op zijn eerste overwinning van het seizoen, maar die was dan ook zeer verdiend. Tegenstander Fabian Snijder kwam vrij snel een schijf achter, hield nog lang stand en pas in een 2-om-1 eindspel scoorde Hans de winnende treffers voor 020: 11-7. De eerste seizoensoverwinning van Pieter tegen Peter Schipper moest van ver komen. Pieter speelde een razendsnelle opening en kwam in een wat kale stand iets makkelijker voor de dag. In een klassieke 7-om-7 braken beide spelers door, maar Pieters stukken stonden veilig aan de rand, die van Schipper midden op het bord. Pas na 70 zetten, in een 4-om-2 eindspel gaf Schipper zich gewonnen. Daarmee stond de royale 13-7 eindstand op het bord. Dat was niet het enige goede nieuws van de dag. Samen Sterk had ondertussen met maar liefst 13-7 klop gekregen van DC Zaanstreek. Hierdoor slonk Samen Sterks riante voorsprong van 3 naar 1 punt. Over twee weken spelen VAD en Zaanstreek (de nummers 3 en 4 respectievelijk) tegen elkaar en mag Samen Sterk het proberen tegen Constant Charlois uit Rotterdam. 020 II mag op de tweede dag van het nieuwe jaar op bezoek bij Den Haag. Een team dat mogelijk nog sterk op kan rukken in de tweede helft van de competitie. Den Haag won in Kampen vrij nipt van SSS: 8-12. De Haagse kopman Wim Bremmer (ooit bereikte hij het podium bij het zomertoernooi van Den Haag) verloor zelfs van Harwin Reuvekamp (rating 966). Enkele weken geleden remiseerde Reuvekamp nog met Frank Pasman. Wie weet wat er voor Pasman in Den Haag ligt te wachten. Enfin, meer op 2 januari.
WSDV uit Wageningen met de kers verse vice-wereldkampioen Jan Groenendijk redde het niet tegen dit 020. Dat die 17-jarige scholier won van ondergetekende was niet geheel onverwacht. Die winst moest echter van ver komen. De geleerden waren het na afloop niet eens of het eindspel echt winst was. Gelukkig had invaller Jan Pieter daarvoor de verlossing gebracht door het 11e punt in te koppen. Dat ging met pijn en moeite tegen Heike Verheul, maar met dat 11e punt hebben we onze laatste strohalm gegrepen om niet direct te degraderen. Dat Alexander Getmanski niet verder dan remise kwam was een tegenvaller maar bleek geen ramp. Voordat Jan Pieter dat belangrijke 11e punt scoorde, hadden er zich al veel verwikkelingen op andere borden voorgedaan. Toen ik in mijn lang durende tijdnood eens achterom keek op het scorebord, stonden er plotseling 10 punten voor ons. Ik had gemist dat Rob verrassend Wesselink onderuit had gehaald, dat Paul Ivens instructief bedwongen had, dat Kees te goed was voor Esther van Muijen en dat Jean Marc jeugdbegeleider Keurentjes tactisch aan de kant gezet had. Krijn stond veel beter tegen de Kruijf maar die vond een nipte verdediging. Dat Peter Hoogteijling zijn meerdere in Sterrenburg moest erkennen was jammer (het vaderschap trekt een zware wissel op Peter's slagvaardigheid) maar met zo veel winstpartijen overkomelijk. Johan Bastiaannet was trouwens al lang klaar want Monteba had hem vakkundig naar remise gehakt. Omdat ook het 2e won was het na afloop nog lang gezellig aan de bar.
Deze keer had Paul een goed excuus om niet mee te spelen en viel Peter (van Heun) voor hem in. Johan Smits was speciaal naar de club gekomen om zijn oude bekenden bij Purmerend te ontmoeten. Toen hij last-minute gevraagd werd om mee te spelen zei hij grif ‘ja’ en mocht aan bord 4 aantreden tegen Sijmen Hansen. Beide heren hielden elkaar de hele partij in evenwicht en waren uiteindelijk als eerste klaar nadat ze besloten hadden de punten te delen: 1-1 Erik speelde aan bord 2 tegen Johan Veerman die een mooie aanval opzette. Erik speelde zijn geliefde omsingeling en moest erkennen dat zijn tegenstander geen steekje liet vallen waarvan hij zou kunnen profiteren. Ook hier werd de vrede getekend en de nieuwe tussenstand werd daarmee 2-2 Aan bord 3 zat Thijmen te zwoegen tegen Ramon Sakidin, die normaal aan het eerste bord speelt bij Purmerend. Thijmen kwam goed uit de opening maar kwam in het middenspel op een gegeven moment moeilijk te staan. Sakidin vond echter niet de sterkste voortzetting waarna de kansen keerden en Thijmen nog had kunnen winnen met een coupe Turc (‘ik wil nog eens met een coupe Turc winnen voordat ik stop met dammen’). Deze verrassende wending ontging Thijmen in de hectiek en uiteindelijk werd de vrede getekend. Kort daarvoor had Peter (van Heun) de enige winstpartij van de avond op zijn naam geschreven – en die winst moest van ver komen! Purmerend had als invaller de bij 020 onbekende Jan de Jong meegenomen en tactisch aan bord 1 geposteerd. Peter kreeg het zwaar te verduren en stond op gegeven ogenblik verloren. Toen het middenspel over ging in het eindspel en de tijdnoodfase was overleefd ging Peter er nog even goed voor zitten. Bij tegenstander de Jong was de pijp leeg en die zag de weg naar remise dan ook niet meer. Daarmee voorkwam Peter een blauwe notering aangezien hier toch sprake bleek te zijn van meer dan 500 ratingpunten verschil. Om Peter te citeren: “Van Sipma was het vorig seizoen makkelijker winnen”… Einduitslag 5-3 en dus een zwaar bevochten overwinning.
 |
|
