Met verschillende hobbels gingen we richting Wageningen, waar WSDV met vicewereldkampioen Jan Groenendijk ons opwachtte. Er zijn van die wedstrijden waarvoor je als kapitein allerlei hobbels moet nemen voordat je überhaupt aan een wedstrijd kunt beginnen. Dit was er zo een…
Maar goed, we waren bijna compleet bij aanvang van de wedstrijd. De arbiter ontbrak wegens ziekte: De op één na laatste hobbel. Ruph Bhawanibhiek stond nog in de file en zou een half uur later verschijnen. Dat was daarmee de laatste organisatorische hobbel. Daarvoor hadden zich er in de week ervoor al een stuk of vijf meer voorgedaan.
Zaterdag speelde het tweede de wedstrijd tegen Zaandam 2. Een van de zwakke broeders in deze competitie. Een overwinning zou betekenen dat de directe degradatie afgewend zou zijn. Gezien het team, werd een behoorlijke overwinning verwacht, maar het had ook wat minder groot kunnen zijn. Zaandam had Peter Groot, die qua rating een van de betere spelers is, uit de hoge hoed getoverd. Voor Hans een schone taak om hem op remise te houden, maar ook een moeilijke...
Daarvoor had John Stins al gewonnen van Jan Hania, en verdedigde Bart van Geel zich goed tegen Gerrit, Jan Pieter speelde ook een halve hekstelling partij tegen Johan Veerman - een lastige tegenstander, maar het ging JP goed af. Kenny kwam goed weg toen zijn tegenstander een doorbraak combinatie over het hoofd zag. Kenny kwam met de schrik vrij, en kon daarna zijn halve hek stelling partij goed uitspelen. De hele lange vleugel van zijn tegenstander was weggespeeld, en toen Kenny met 5 schijven naar dam kon lopen was het snel afgelopen.
Paul en Wiebo speelden beide de Drost variant, waarbij Paul de aanvallende stelling had, en Wiebo de verdedigende stelling. Wat beter is, is moeilijk te zeggen want beide wonnen hun partij. Wiebo een strakke partij van begin tot eind tegen Sijmen Hansen en Paul, die na een sterke opening een schijf voorkwam, wist het daarna meerdere malen te verpesten. Door fouten van de tegenstander was Paul toch weer goed komen te staan. Toen Paul het voor de laatste maal verpest had gaf Cees Staal op in een remise stand. Soms zit het mee. Het had een flikkerende paarse uitslag voor mijn tegenstander geweest. Hiermee haalde Paul het elfde punt binnen, hoewel de scheidsrechter vond dat Wiebo dit was. We hebben het maar zo gelaten :)
Hierna was het aan Laura om de felicitaties in ontvangst te nemen. Laura nam in de opening niet de kettingstelling, maar hield het klassiek. De hele partij stond zij prettiger. Nadat Kaj Kruit een combinatie te laat zag en daardoor een schijf moest inleveren, was het voor Laura een kwestie van techniek om de partij te winnen. Dit ging haar soepeltjes af.
Marco de Koning bereikte aanvankelijk niets tegen Frans Kroese. Zijn overwinning kwam volgens zijn eigen zeggen uit het niets. Hans had het niet kunnen bolwerken tegen Peter Groot, en moest de punten aan hem laten. Lucien speelde tegen Martin Berends. Hij stond de hele partij prettig, maar het leek niet doorslaggevend te zijn - tot het eindspel. Lucien had als eerste een dam, en dreigde het bord leeg te slaan. Martin maakte er nog een 4 om 1 van, maar staakte al snel de strijd. hiermee werd het een 3-17 dus een ruime, maar ietwat geflatteerde, overwinning.
Volgende wedstrijd van het tweede wordt tegen het eerste van Zaandam. Dat is een thuiswedstrijd.
25 oktober stond dan eindelijk de broedertwist tussen 020 II en 020 I voor de provinciale competitie op het programma. Alhoewel de basisspelers van 020 I één voor één in het buitenland zaten of anders verhinderd waren, kun je een wedstrijd natuurlijk niet eindeloos blijven uitstellen. Er werden dus 4 invallers opgetrommeld, en niet de minste!
2 van de invallers speelden vorig seizoen bijna alle wedstrijden mee, dus zijn amper als invaller te bestempelen: Hein en Krijn bezetten bord 1 en 2. Verder werd Paul Oudshoorn opgetrommeld: voorwaar geen verzwakking. Als vierde schoof Bert Bakhuis aan voor het 1e team. Bert was twee weken geleden maar weer eens naar de club gekomen om een partij te spelen en bewees direct dat hij het spelletje nog niet verleerd was.
De tactiek voor het tweede team was simpel: op de eerste drie borden remise houden en op bord vier moest pinchhitter Peter van Heun proberen gebruik te maken van het routinegebrek van Bert. Op zich kwam die inschatting helemaal uit, met de kanttekening dat alle spelers van het tweede één punt minder wisten aan te tekenen dan beoogd was.
Op bord 1 ging het al snel fout met Erik. Tegen GM Hein ging Erik er vol in, bedacht zich vervolgens en vergat daarna zetcontrole uit te voeren. Erik kreeg een iets te simpele combinatie om zijn oren en kon opgeven.
Thijmen hield het tegen Krijn aan bord 2 langer vol, maar kon na een combinatie ook opgeven. Meer dan een gelijkspel was er voor het 2e team vervolgens niet meer te halen, maar daar kon op de lagere borden geen aanspraak op worden gemaakt: Paul (Lohuis) had een gelijkwaardige stand tegen naamgenoot Paul (Oudshoorn). In de overgang van middenspel naar het eindspel liet Paul Oudshoorn toch even zien waarom coach Peter van Heun van het 1e landelijke team van 020 blij is dat Paul weer geregeld een partij mee doet voor 020: hij trok de partij overtuigend naar zich toe en de wedstrijd was beslist, met de nieuwe tussenstand 0-6.
Restte alleen nog de partij tussen Peter en Bert. Zoals vermeld mist Bert wedstrijdritme, maar heeft hij het spelletje nog steeds in de vingers! Hij bouwde een gewonnen stand op, die hij echter tussen de 40e en 50e zet remise liet lopen onder druk van de klok. In de analyse werden meerdere winstvarianten voor Bert gevonden, maar for the record redde Peter dus de eer voor 020 II en stond aan het einde van de avond een 1-7 eindstand op het bord (aangezien 020 II volgens de PNHDB deze avond de gastheer mocht spelen).
20 oktober stond de tweede ronde van de PNHDB competitie op het programma voor 020 II. Stiekem was het de eerste wedstrijd voor het tweede team dit seizoen, omdat het onverwacht moeilijk bleek een datum te prikken waarbij 2 volwaardige teams op de been gebracht kunnen worden voor de broedertwist tussen 020 I en 020 II. Die uitgestelde wedstrijd zal binnenkort toch ook gespeeld moeten worden…
Zorg was nu om een goed team op de been te krijgen tegen SNA. Dat viel niet mee omdat basisspeler Paul (Lohuis) direct al aan gaf tijdens de herfstvakantie van zijn dochters andere prioriteiten te hebben dan een partijtje dammen. Voor hem was recidivist-invaller Peter van Heun bereid in te vallen. Een paar dagen voor de wedstrijd moest ook basisspeler Erik afzeggen. Gelukkig gaf kort daarna die andere Peter, Hoogteijling, aan graag wat speelritme op te doen aangezien hij binnenkort voor de bondscompetitie zal aantreden voor 020. Dat kwam dus goed uit.
Met basisspelers Thijmen en ondergetekende reisden we dus af naar Heerhugowaard met een representatief team.
Omdat alle 020 spelers overdag gewoon moesten werken was het nog een uitdaging om op tijd ter plekke te zijn voor aanvang. Peter (v. H.) riskeerde menige snelheidsboete om toch nog ruim op tijd aan te komen, om vervolgens te constateren dat onze tegenstanders nog binnen moesten komen…
Uiteindelijk zat iedereen achter de borden en begon een evenwichtige strijd. Beide captains deden niet aan tactische opstellingen: gewoon bordposities op basis van rating, waardoor Peter Hoogteijling aan bord 1 gekoppeld werd aan Guido Verhagen. In Guido had Peter de gewenste tegenstander op niveau om relevante speelritme op te doen.
Aan bord 2 trof die andere Peter ook een speler van het 1e KNDB team van SNA: Roy Coster. Een bord verderop speelde Thijmen tegen teamcaptain Jan Groeneweg en ondergetekende trad aan bord 4 aan tegen jeugdtalent Maurice Koopmanschap: de jongste van de drie Koopmanschappen bij SNA.
Aan alle borden bleef de stand lange tijd min of meer in evenwicht. Pas in de tijdnoodfase, die aan alle borden tegelijkertijd aanbrak vanwege het ‘ouderwetse’ speelschema van 50 zetten in anderhalf uur zonder tijd erbij per gedane zet, kwam er echt tekening in de strijd:
Peter van Heun had aan bord 2 een duidelijk betere stand opgebouwd en rondde zijn voordeel elegant af met een combinatie: 0-2 voor 020
Aan bord 4 was ook wederzijdse tijdnood waarbij ik een combinatie naar dam kon nemen die net te weinig voor winst was, maar ik was al blij niet door mijn vlag te zijn gegaan… Nieuwe tussenstand: 1-3
Aan bord 1 had Peter Hoogteijling zich onder de druk van zijn tegenstander uitgespeeld waarna zijn aandacht verslapte en hij de partij alsnog weg gaf: 3-3. Dat Peter beweerde wedstrijdervaring te moeten opdoen was dus geen woord aan gelogen…
Restte nog Thijmens partij. Zoals gewoonlijk principieel aangepakt door Thijmen, maar wel met als gevolg dat tegenstander Groeneweg als eerste op dam was en Thijmen nog even moest bewijzen dat het wel degelijk allemaal binnen de remisegrenzen was gebleven. Dit bewees Thijmen dan ook en daarmee stond de 4-4 eindstand op het bord.
Toch altijd weer gezellig om met een groep de trein te nemen naar een uitwedstrijd. Hoogeveen klinkt ver weg, maar was het niet. We gingen goed uitgerust en vol vertrouwen van de start. Het was al snel duidelijk dat we het moesten hebben van de onderste borden. Precies ook het vooraf bedachte plan met omgekeerde rating. Bord 6 tot 10 zouden goede winstkansen krijgen en de top 5 borden tevreden met remise. En het ging erg snel. Robs tegenstander liet zijn lange vleugel expres opsluiten met de gedachte dat het wel weer los zou komen. Dat deed het niet. Bastiaannet sloot ook de lange vleugel op en daar had zijn tegenstander ook nog de kroonschijf al opgespeeld. Paul had een schitterende omsingeling staan. Dus dat zou wel goed komen... Ondertussen had Kees een mooie aanval en stond Alexander ook al beter. Zelf zag ik dat het goed zou komen, dus geen reden om risico te nemen tegen de wereldkampioen bij de vrouwen. Het liep zeer snel remise in de opening die Hans ook vaak speelt met 13x24. Het is dat we 40 zetten moesten doen, want anders was het nog sneller geweest. Paul stelde de winst snel daarna al veilig. Johan Capelle is terug en stelde ook simpel de remise veilig. Erik speelde ook makkelijk remise: Stempher kon het niet moeilijk maken terwijl het daar toch vandaan had moeten komen voor onze tegenstander. Lejienaar lukte het wel om tegen Smits spanningen te creëren. Spanning en wederzijdse tijdnood. Niemand maakte een fout en de remise was ook hier gelijkwaardig. Enkel de wat ziekige Frank stond wat minder tegen de sterke Z Palmans, had lang remise in zicht, maar het lukte net niet. Gelukkig maakte dat niet veel uit. In tijdnood kon Kees de winst veilig stellen en dat Alexander zou winnen daar twijfelde we ook niet aan. 6-14
Nadat ik in een vlaag van overmoed mijn eigen partij voor het 2e team vroegtijdig om zeep had geholpen had ik alle tijd om naar de verrichtingen van het 1e team te kijken. De verwachting was dat dit team het zonder Ndjofang en Getmanski lastig zou krijgen tegen Damlust uit Gouda. Een team dat elk seizoen sterker voor de dag komt. Vorig seizoen hadden zij Provoost ingelijfd en dit seizoen haalden zij Richard Mooser weg uit Alkmaar.
In theorie zouden er bordkansen kunnen ontstaan aan een of twee borden. Tegen de resterende spelers, waaronder het ongenaakbare PIJP-trio (Prosman-IJzendoorn-Provoost), was het vooral een kwestie van op de been te blijven.
Aan het kopbord nam Erik het op tegen de in topvorm verkerende Jeugdwereldkampioen Martijn van IJzendoorn. De stand van Erik kraakte in al zijn voegen maar winnen van Erik doe je niet zomaar, dat had GMI Valneris vorig seizoen nog ondervonden. Uiteindelijk ging het op het laatst toch nog mis. Onder druk van de klok volgde Erik niet het beste plan waarbij hij met een andere voortzetting remise had gemaakt.
Bord 2 werd bezet door Frank die in Venema helaas een mindere tegenstander trof dan met Ivo de Jong uit de eerste ronde; remise als vanzelfsprekend resultaat. Het omwisselen van Erik en Frank was achteraf wellicht beter geweest. Aan bord 3 ontspon zich een onderhoudende partij tussen Johan Bastiaannet en Ruud Kloosterman waarbij de remisemarge niet werd doorbroken. Dit was ook langdurig het geval aan bord 4 bij Johan Smits tegen Harry Clasquin. Na een onoplettendheid van Clasquin trok Johan beslissend voordeel naar zich toe en voerde hij het overmachtseindspel gedecideerd naar winst. Gezien het spelbeeld aan de overige borden had dit eigenlijk de enige winstpartij uit de wedstrijd moeten zijn. Aan bord 5 was van een salonremise tussen de Grootmeesters Thijssen en Prosman geen sprake. Prosman zat als een terriër achter het bord en legde Kees het vuur na aan de schenen. Met telkens minder dan 1 minuut op de klok bleef Kees stoïcijns zijn zetten produceren met een puntendeling als resultaat. Aan bord 6 nam Krijn het op tegen Richard Mooser, die zich nog moest bewijzen bij zijn nieuwe werkgever waardoor ook Krijn op zoek moest naar de remise. Aan bord 7 speelde Paul een sterke partij maar wist hij niet door de taaie defensie van Friso Fennema te breken. Aan het 8e bord was er de lichte risicokoppeling tussen teamcaptain Peter van Heun en de nummer 2 van het laatste NK Ben Provoost. In tegenstelling tot zijn partij tegen Schwarzman in de eerste ronde trok Peter zich niets aan van de reputatie van zijn tegenstander. De remisemarge bleef probleemloos in tact. Dit tot frustratie van Provoost die in een potremise stand een remisevoorstel van Peter negeerde en bleef speculeren. Toen Provoost zelf remise voorstelde volgde een plagerige aarzeling van Peter. Na afloop suggereerde Wiebo dat Peter de partij eigenlijk tot zondag had moeten rekken... Rob Geurtsen moest aan bord 9 veel ruilen toestaan tegen Erik Hoogendoorn en hield het vroegtijdig voor gezien. Tenslotte verkreeg Ruph een veelbelovende stand op het laatste bord tegen Peter van Eck. Maar net als bij Erik aan het kopbord bleek een ongeluk in een klein hoekje te zitten.
Het ene seizoen is het andere niet, zo bleek zaterdag. Vorig jaar speelde 020 II nog om promotie, dit jaar begon veel minder sterk met een krappe nederlaag tegen het net gepromoveerde Hofstad Dammers uit Den Haag. Een gekke wedstrijd
020 kwam nog op voorsprong door een snelle en simpele combinatie van nieuwkomer Marco de Koning. Een mooie opsteker: 2-0 020. Hans van den Heuvel had zijn aandacht meer bij de wedstrijd van 020 I die tegelijkertijd in dezelfde zaal werd gespeeld. Die luxe kon hij zich niet veroorloven en ging snel in de fout tegen Hugo Simons Jr. In een spannende opening verloor Hans een schijf. 2-2 tussenstand. Een tegenvaller, maar er was nog niets aan de hand. Zo was Bob Out al bezig om een schijf te winnen tegen Harold Jagram. Lucien speelde een ingewikkelde stand tegen Hans Jacobsen. Klopte het allemaal? We zullen het Lucien moeten vragen. (Hij is overigens zondag jarig: gefeliciteerd Lucien!) Wel staat vast dat Jacobsen geen antwoord had op een achterloop van Lucien. 4-2.
Inmiddels stond Bob een schijf voor.
De meest bizarre afloop van de dag dan: John Stins tegen Gerard Peroti. John kan doorbreken voor één schijf, maar wacht nog even. Peroti countert met een venijnige hielslag. John verliest heel onverwacht: 4-4.
Bob stond nog steeds een schijf voor.
Sjoerd Hoekstra nam een fraaie combinatie naar dam tegen Jaap van Hal. De overgebleven stand was echter niet genoeg voor de winst en Sjoerd gaf daarom remise: 5-5.
Bob stond nog steeds een schijf voor en leek de winst voor het uitzoeken te hebben. Toch koos hij een verkeerd pad en het werd remise. 6-6.
Vervolgens liet Maarten Kolsloot zien dat een WK organiseren iets anders is dan een goede partij spelen. Met 29. 30-24 en een keer 32-28 heeft wit een mooie stand. Het plan in de partij gaat erg fout. 6-8 door winst van Frans van de Velde.
Wiebo Drost begint het seizoen gewoonlijk met een remisepartij, maar deze keer gaf zijn tegenstander, Bonne Douma, hem genoeg aanknopingspunten voor een overwinning. Douma zocht enthousiast het centrum en Wiebo speelde er rustig omheen. Na eerst een schijf gewonnen te hebben wachtte Wiebo rustig op het juiste moment om die schijf terug te geven om zo een dam te halen. Toen die dam eenmaal op het bord stond was de partij ook snel uit en had was de tussenstand weer gelijk: 8-8
Topscoorder van vorig seizoen - Paul Lohuis - nam een 3 om 3 in een flankaanval van Jetse Veenstra en de uitgewoonde stand daarna werd remise. 9-9
Kenny Kroon nam het op tegen de sterkste Haagse speler, Krijn Toet. De Haagse kopman bouwde een sterke centrumstand op en Kenny kwam steeds meer in de problemen. Toet won. 9-11 voor de Hofstad Dammers. Een valse start voor de kampioenskandidaat van vorig seizoen.
De eerste ronde, weer in de hoogste klasse van de Nationale Competitie, was tegen het altijd lastige SNA in Heerhugowaard. Voorgaande jaren was SNA telkenmale te sterke voor onze hoofdmacht. Maar de sponsor had zich deze zomer teruggetrokken bij SNA. Dat betekende dat SNA minder sterk aantrad dan ze zelf eerder voorzien hadden. Voorbeeld: huidig wereldkampioen Georgiev stond wel in de tientalopgave maar ontbrak in de opstelling. Zo ook geen sterke Afrikaanse spelers die nog wel lid zijn.
Afgelopen zaterdag moest het tweede de promotie/promotie wedstrijd spelen tegen Witte van Moort II. Door drukke bezigheden of door teveel voor het eerste gespeeld te hebben konden wij niet in de sterkste opstelling uitkomen.
Toen wij in Westerhaar aankwamen bleek ook WvM II niet in hun sterkst mogelijke opstelling te spelen. Zij hadden Hoopman en Slotboom niet opgesteld en Altsjoel was ziek.
Het zou een spannende wedstrijd kunnen gaan worden.
Met 3 spelers met een rating onder de 1000 was het voor ons duidelijk waar de punten gehaald moesten worden. De andere moesten het droog zien te houden.
Dit bleek erg lastig te zijn. Daar waar onze spelers het moeilijk hadden om voordeel te krijgen tegen hun tegenstanders, bleken wij erg kwetsbaar.
Kenny liep in een zetje, en Paul had door een verkeerde ruil zijn stand in tweeën gesplitst, en wist dit niet meer recht te breiden.
Ondertussen had Hans eindelijk wat bereikt, en rolde langzaam maar zeker zijn tegenstander op.
Vlak daarna had Paul zijn hopeloze stand opgegeven. Tussenstand 4-2 Op dit moment stond Gerrit erg slecht, maar hadden Huub en Laura een schijf afgesnoept van hun tegenstanders.
Voordat er weer beslissingen vielen, remiseerden Erik en John, voor beide een goed resultaat.
Na deze remises was het Gerrit die capituleerde.
Wiebo liep eens langs de borden, en kwam tot de conclusie dat als het 10-10 zou moeten worden hij zou moeten winnen. Dit had hij goed gezien. Hoewel Huub zijn stand uitbouwde tot een gewonnen stand verwaterde het voordeel bij Laura.
Wiebo koos voor een plan waarbij zijn tegenstander het fout kon doen. Dit deed hij niet, en toen bleek de stand onhoudbaar voor Wiebo.
Lucien speelde een goede partij, maar die bleek niet meer dan remise op te leveren.
Huub kon toen de felicitaties van zijn tegenstandster in ontvangst nemen, en Laura moest berusten in remise.
Het eerste tiental van 020 heeft zich op 12 maart ternauwernood gehandhaafd in de hoogste klasse van de Nationale Competitie met een benauwde 11-9 thuiswinst op promotiekandidaat Heijmans Excelsior uit Rosmalen. Vaste thuishaven "Go-Centrum" in Amstelveen was door daadkrachtige dames vastgelegd voor"Nederland doet"", dus moest het bestuur op zoek naar een andere locatie. Dat viel nog niet mee! Op het laatste moment werd er een krappe ruimte gevonden in de oude, maar verbouwde, Havelaar in het Oude Westen van Amsterdam. Net ruimte genoeg voor 10 borden, maar zeer weinig plek voor toeschouwers, die er gelukkig toch wel waren.
Op papier waren we ruimschoots favoriet. Niet alleen de vier aantredende internationaal grootmeesters bij 020 gaven aanleiding tot optimisme, bij Heijmans trad er geen GMI aan, ook op rating deelden we ruimschoots de lakens uit. Op negen van de tien borden hadden we een ruime ratingvoorsprong. Alleen de kapitein van het schip keek op bord 1 tegen een negatiefratingverschil aan. Al het voordeel van die GMI's en ratingvoordelen bleek die middag niet uit het verloop van de wedstrijd. De bij aanvang aanwezige supporter, liefhebber en criticus Hein Meijer riep voor aanvang: "Op papier moet het makkelijke kunnen maar bij 020 weet je het maar nooit. Er gebeurt altijd wat..." Aldus geschiedde.
Kees Thijssen leek de geestelijk vader van het sterke damprogramma Flits in de houtgreep te hebben met een knellende kettingstelling om een vooruit geschoven centrumblok. Winst leek een kwestie van tijd. Maar van dat laatste had Kees in de voorafgaande periode te veel gebruikt. Het ontbrak hem vroeg in de partij aan voldoende rekentijd. Maar ook controletijd voor combinaties ontbrak op het juiste moment. Vermeulen had die tijd nog wel en rekende een knappe dam-op-bezet-veld uit. Die dam bleek winnend.
Ondertussen had ook Johan Smits averij opgelopen tegen problemist Hein Wilsens en had een schijf in moeten leveren. Op andere borden was er nergens voordeel te bespeuren. Onze GMI's kwamen er tegen de Brabanders niet doorheen. Een kleine sensatie hing in de lucht. Na drie uur spelen ging Heijmans aan de leiding.
Frank Teer en Peter Hoogteijling, die toch echt een keer voor 020 in de Ereklasse wilde winnen en de omsingeling inzette, remiseerden na het aanbod van Teer. Die voelde kennelijk de situatie aan.
Langzaam had GMI Jean Marc Ndjofang toch winst weten te forceren door geduldig Harry Kolk te omsingelen. Door de bomen van kleine dreigingen ontstond een te grote draaikolk van vernuftige dreiginkjes waarin Jean Marc uiteindelijk zijn titel eer aan deed. Daarmee klampten we enigszins benauwd aan bij onze tegenstander. Het schuifelen van de stoelen werd minder in de beperkte ruimte. Ruggen werden gekromd, zeilen werden strakker aangespannen. Alle matrozen gaven hens aan dek.
Paul Oudshoorn trok de teugels aan tegen Wim van der Kooij. Helaas was de stand inmiddels dusdanig uitgedund dat Paul de in los zand uiteengevallen stelling van zijn tegenstander wel kon bedreigen met enkele kanonnen maar niet kapot kon schieten: Remise.
Ondertussen kon ingevlogen GMI Alexander Getmanski geen potten breken tegen de prima verdedigende Andrew Tjon A Ong. De laatste bevrijdde zich met een kleine combi naar remise. GMI Johan Bastiaannet nam na een evenwichtige opening een hoopvolle drie-om-drie naar een kansrijke zeven-om-zeven stand. Tegenstander Ron Entken toonde echter een uitstekende en geduldige speler. Hij liet zich niet van de wijs brengen met remise als gevolg.
Rob Geurtsen had tussendoor niks bereikt tegen invaller Soender Kalpoe. Er stond een klassiekachtige remisestelling op het bord. Rob had daarin weliswaar de leiding maar zijn tegenstander kon op meerdere manieren naar remise afwikkelen. Dat hij geen van die afwikkelingen vond, of althans uitvoerde, konden we niet anders dan met belangstelling volgen. Rob kopte enthousiast de twee punten in, en zetten ons daarnaast virtueel op voorsprong.
Virtueel, want Johan Smits had dan weliswaar een stuk in moeten leveren, hij bleef spelen en hield daarmee een nul achter zijn gedurende lange tijd van het scorebord. Daarmee bleef de druk.
Ondergetekende kapitein had aan bord 1 ondertussen een veelbelovende centrumaanval opgebouwd. Tegenstander Van Ballegooijen verslikte zich in de verdediging. In plaats van 49. 7-11 is alles na 7-12 remise. Met 7-11 bezegelde hij het lijfsbehoud van het 1e van 020. De virtuele voorsprong werd een definitieve winst.
Echter niet nadat Johan Smits had gecapituleerd en Krijn ter Braake ternauwernood het beslissende elfde punt in de wacht sleepte. Dat Heijmans zich kranig weerde, bleek uit die drie 'blauwtjes' die ze mochten ontvangen.
We moeten ons over volgend seizoen maar eens beraden. Vorig seizoen was er ook al een tour-de-force nodig via een bloedstollende en zenuwslopende drievoudige p/d-wedstrijd.
Krijn is bezig het winnende punt binnen te slepen.
Naast onze brede vaste kern van spelers heetten we tegen Apeldoorn Frank Zwerver, John Stins en Huub Kroes welkom. Zij het dat Frank met zijn derde optreden in de Ereklasse ook al aardig tot de vaste invallers begint te geraken. We misten dus een flink deel van onze topspelers.
Voorafgaand hadden we dus niet de verwachting met wedstrijdpunten uit Apeldoorn terug te kunnen reizen. Het had ook de nodige tijd gevraagd van de teamkapitein om het team van tien spelers vol te krijgen. Na een noodkreet van het bestuur en de kapitein, vulden Pieter Hildering en Frank Zwerver de laatste gaten. Daarmee konden we aan onze plicht voldoen en geen modderfiguur in de Ereklasse slaan.
Nadat we de opstellingen uitgewisseld hadden, zagen we dat die cruciale Frank Zwerver invaller Groen tegenover zich had. Frank van de kaart, die had zich voorbereid op Van der Zee. Maar die had zich ziek afgemeld. Met een tweetje en de rest op slot, zou Frank zich onsterfelijk kunnen maken. Helaas bleek dat plan lastig haalbaar. John kon wereldtopper Kalmakov niet bedwingen. Johan Bastiaannet kon geen potten breken tegen Leeflang. Huub daarentegen gaf geen krimp tegen de opmerkelijke strategie van Van Leeuwen en liet het eerste blauwtje noteren. Johan Smits, die op een prima resultaat tegen Meijer kon bogen, vond dit keer helaas geen remise.
Frank Zwerver, naast hem zat Frank Pasman, had inmiddels een mooie hekstelling geforceerd en leek aardige kansen te hebben. Tegenstander Groen brak de hek af. Frank had vervolgens te weinig tijd om de zaak naar remise te schuiven. De kapitein was vanuit de opening door een tactisch offer in een minder stelling beland. Tegenstander Lemmen nam echter waarschijnlijk een foutieve combinatie die niet meer dan remise op had moeten leveren. Maar na een onjuiste vingerzet kon Lemmen toch twee punten aantekenen. Ook Frank Pasman liet zich een foute vingerzet ontglippen en moest capituleren. Pieter noteerde keurig zijn derde remise van dit seizoen tegen Messemaker. En dat terwijl Pieter vanwege werkzaamheden een half uurtje later moest starten. Ook Rob Geurtsen bedwong een topper: Presman. Dat Krijn nog een punt haalde tegen Freriksen was mooi meegenomen: 15-5.
12 maart nacompetitie thuis tegen Heijmans. Die gaan we weer gewoon winnen.