 |
Nadat in de vorige wedstrijd het 2e van Zaandam opgeknoopt werd, zou het deze keer een stuk lastiger worden, mede vanwege het ontbreken van een drietal basisspelers. Één van die drie, Jan Pieter, wist het moraal hoog te houden door te memoreren dat de vorige wedstrijd tegen Zaandam waarbij de gebroeders Drost vanwege familie omstandigheden niet aanwezig waren, gewonnen werd door ons. Het begon erg slecht voor ons doordat Huub in het middenspel een zetje miste tegen Wout Rijs en gelijk kon opgeven. Ook Gerrit liep in een zetje Paul van der Lem: Een 4-0 achterstand. Kenny mocht het als zo vaak opnemen tegen Jan de Ruiter. Net als de vorige wedstrijd wist hij goed te profiteren van een lege lange vleugel. Na 2 schijven geofferd te hebben, en deze na een paar zetten terug gewonnen te hebben, was de stand hopeloos voor zijn tegenstander, en gaf deze op. Hans tegen Dik Vermeulen, en John tegen Peter Groot, hadden ongeveer dezelfde opening op het bord. (Hans ook al de vorige wedstrijd tegen Peter Groot.) Hoewel het er op lijkt dat dit een voorbereide opening is van de Zaandammers, wisten onze spelers er beter raad mee, en wisten beide te winnen. Voor John een mooie blauwe uitslag. Tussen deze spelers in speelde Paul tegen Ramon Sakidin een rustige partij die zonder noemenswaardige schermutselingen remise liep. De volgende blauwe uitslag kwam op naam van Sioerd Hoekstra, die een gunstig klassiek standje tot winst wist uit te bouwen tegen Ruud Groot. Toen was het aan Laura en Frank, om het laatste puntje binnen te halen. Laura lukte dit niet in een klassiek standje tegen Ruud Holkamp. Toen was het aan Frank om het 11e punt binnen te halen. Na een rustig begin, moest Frank in een moeilijke stand 2 schijven offeren om door te breken. Frank bleef ijzig kalm en wist de remise binnen te halen, (weer een blauwe uitslag) waardoor we ook het eerste van Zaandam wisten te verslaan. Doordat we een wedstrijd minder gespeeld hebben, en 2 van de 3 tegenstanders die boven ons staan nog moeten krijgen hebben we dit seizoen nog iets om voor te spelen.
Na een papierloze start ('Wij zitten in onze vaste volgorde', 'wij zitten op rating', 'ok, ga lekker zitten, veel plezier'), liep Gerrit tegen Jos de Wolff al snel in een damzetje, waarna hij zich op de uitgebreide leestafel van Hotel Den Burg kon storten. De andere partijen verliepen gelukkig wat beter voor ons. Rob zag zich voor de zoveelste keer geplaatst tegenover Losseni Savané, en voor de evenzoveelste keer zette Rob hem met opvallend gemak van het bord. Echt lekker kwam Savané al niet uit de opening, en toen hij zijn korte vleugel op liet sluiten, was het snel gebeurd. Bij Jan Pieter ging het ook hard. Na een grote ruil hield Adrie de Jong een stand over die in theorie nog wel, maar in de praktijk niet meer te verdedigen was. Omdat het voordeel van Johan Smits ondertussen verwaterde, leek een 3-5 uitslag aanstaande, maar in het eindspel raakte Piet Bakelaar de kluts kwijt, zodat we toch nog met een ruime 2-6 overwinning huiswaarts keerden.
Maar goed, we waren bijna compleet bij aanvang van de wedstrijd. De arbiter ontbrak wegens ziekte: De op één na laatste hobbel. Ruph Bhawanibhiek stond nog in de file en zou een half uur later verschijnen. Dat was daarmee de laatste organisatorische hobbel. Daarvoor hadden zich er in de week ervoor al een stuk of vijf meer voorgedaan.
Zaandam had Peter Groot, die qua rating een van de betere spelers is, uit de hoge hoed getoverd. Voor Hans een schone taak om hem op remise te houden, maar ook een moeilijke... Daarvoor had John Stins al gewonnen van Jan Hania, en verdedigde Bart van Geel zich goed tegen Gerrit, Jan Pieter speelde ook een halve hekstelling partij tegen Johan Veerman - een lastige tegenstander, maar het ging JP goed af. Kenny kwam goed weg toen zijn tegenstander een doorbraak combinatie over het hoofd zag. Kenny kwam met de schrik vrij, en kon daarna zijn halve hek stelling partij goed uitspelen. De hele lange vleugel van zijn tegenstander was weggespeeld, en toen Kenny met 5 schijven naar dam kon lopen was het snel afgelopen. Paul en Wiebo speelden beide de Drost variant, waarbij Paul de aanvallende stelling had, en Wiebo de verdedigende stelling. Wat beter is, is moeilijk te zeggen want beide wonnen hun partij. Wiebo een strakke partij van begin tot eind tegen Sijmen Hansen en Paul, die na een sterke opening een schijf voorkwam, wist het daarna meerdere malen te verpesten. Door fouten van de tegenstander was Paul toch weer goed komen te staan. Toen Paul het voor de laatste maal verpest had gaf Cees Staal op in een remise stand. Soms zit het mee. Het had een flikkerende paarse uitslag voor mijn tegenstander geweest. Hiermee haalde Paul het elfde punt binnen, hoewel de scheidsrechter vond dat Wiebo dit was. We hebben het maar zo gelaten :) Hierna was het aan Laura om de felicitaties in ontvangst te nemen. Laura nam in de opening niet de kettingstelling, maar hield het klassiek. De hele partij stond zij prettiger. Nadat Kaj Kruit een combinatie te laat zag en daardoor een schijf moest inleveren, was het voor Laura een kwestie van techniek om de partij te winnen. Dit ging haar soepeltjes af. Marco de Koning bereikte aanvankelijk niets tegen Frans Kroese. Zijn overwinning kwam volgens zijn eigen zeggen uit het niets. Hans had het niet kunnen bolwerken tegen Peter Groot, en moest de punten aan hem laten. Lucien speelde tegen Martin Berends. Hij stond de hele partij prettig, maar het leek niet doorslaggevend te zijn - tot het eindspel. Lucien had als eerste een dam, en dreigde het bord leeg te slaan. Martin maakte er nog een 4 om 1 van, maar staakte al snel de strijd. hiermee werd het een 3-17 dus een ruime, maar ietwat geflatteerde, overwinning. Volgende wedstrijd van het tweede wordt tegen het eerste van Zaandam. Dat is een thuiswedstrijd.
2 van de invallers speelden vorig seizoen bijna alle wedstrijden mee, dus zijn amper als invaller te bestempelen: Hein en Krijn bezetten bord 1 en 2. Verder werd Paul Oudshoorn opgetrommeld: voorwaar geen verzwakking. Als vierde schoof Bert Bakhuis aan voor het 1e team. Bert was twee weken geleden maar weer eens naar de club gekomen om een partij te spelen en bewees direct dat hij het spelletje nog niet verleerd was. De tactiek voor het tweede team was simpel: op de eerste drie borden remise houden en op bord vier moest pinchhitter Peter van Heun proberen gebruik te maken van het routinegebrek van Bert. Op zich kwam die inschatting helemaal uit, met de kanttekening dat alle spelers van het tweede één punt minder wisten aan te tekenen dan beoogd was. Op bord 1 ging het al snel fout met Erik. Tegen GM Hein ging Erik er vol in, bedacht zich vervolgens en vergat daarna zetcontrole uit te voeren. Erik kreeg een iets te simpele combinatie om zijn oren en kon opgeven. Thijmen hield het tegen Krijn aan bord 2 langer vol, maar kon na een combinatie ook opgeven. Meer dan een gelijkspel was er voor het 2e team vervolgens niet meer te halen, maar daar kon op de lagere borden geen aanspraak op worden gemaakt: Paul (Lohuis) had een gelijkwaardige stand tegen naamgenoot Paul (Oudshoorn). In de overgang van middenspel naar het eindspel liet Paul Oudshoorn toch even zien waarom coach Peter van Heun van het 1e landelijke team van 020 blij is dat Paul weer geregeld een partij mee doet voor 020: hij trok de partij overtuigend naar zich toe en de wedstrijd was beslist, met de nieuwe tussenstand 0-6. Restte alleen nog de partij tussen Peter en Bert. Zoals vermeld mist Bert wedstrijdritme, maar heeft hij het spelletje nog steeds in de vingers! Hij bouwde een gewonnen stand op, die hij echter tussen de 40e en 50e zet remise liet lopen onder druk van de klok. In de analyse werden meerdere winstvarianten voor Bert gevonden, maar for the record redde Peter dus de eer voor 020 II en stond aan het einde van de avond een 1-7 eindstand op het bord (aangezien 020 II volgens de PNHDB deze avond de gastheer mocht spelen).
Zorg was nu om een goed team op de been te krijgen tegen SNA. Dat viel niet mee omdat basisspeler Paul (Lohuis) direct al aan gaf tijdens de herfstvakantie van zijn dochters andere prioriteiten te hebben dan een partijtje dammen. Voor hem was recidivist-invaller Peter van Heun bereid in te vallen. Een paar dagen voor de wedstrijd moest ook basisspeler Erik afzeggen. Gelukkig gaf kort daarna die andere Peter, Hoogteijling, aan graag wat speelritme op te doen aangezien hij binnenkort voor de bondscompetitie zal aantreden voor 020. Dat kwam dus goed uit. Met basisspelers Thijmen en ondergetekende reisden we dus af naar Heerhugowaard met een representatief team. Omdat alle 020 spelers overdag gewoon moesten werken was het nog een uitdaging om op tijd ter plekke te zijn voor aanvang. Peter (v. H.) riskeerde menige snelheidsboete om toch nog ruim op tijd aan te komen, om vervolgens te constateren dat onze tegenstanders nog binnen moesten komen… Uiteindelijk zat iedereen achter de borden en begon een evenwichtige strijd. Beide captains deden niet aan tactische opstellingen: gewoon bordposities op basis van rating, waardoor Peter Hoogteijling aan bord 1 gekoppeld werd aan Guido Verhagen. In Guido had Peter de gewenste tegenstander op niveau om relevante speelritme op te doen. Aan bord 2 trof die andere Peter ook een speler van het 1e KNDB team van SNA: Roy Coster. Een bord verderop speelde Thijmen tegen teamcaptain Jan Groeneweg en ondergetekende trad aan bord 4 aan tegen jeugdtalent Maurice Koopmanschap: de jongste van de drie Koopmanschappen bij SNA. Aan alle borden bleef de stand lange tijd min of meer in evenwicht. Pas in de tijdnoodfase, die aan alle borden tegelijkertijd aanbrak vanwege het ‘ouderwetse’ speelschema van 50 zetten in anderhalf uur zonder tijd erbij per gedane zet, kwam er echt tekening in de strijd: Peter van Heun had aan bord 2 een duidelijk betere stand opgebouwd en rondde zijn voordeel elegant af met een combinatie: 0-2 voor 020 Aan bord 4 was ook wederzijdse tijdnood waarbij ik een combinatie naar dam kon nemen die net te weinig voor winst was, maar ik was al blij niet door mijn vlag te zijn gegaan… Nieuwe tussenstand: 1-3 Aan bord 1 had Peter Hoogteijling zich onder de druk van zijn tegenstander uitgespeeld waarna zijn aandacht verslapte en hij de partij alsnog weg gaf: 3-3. Dat Peter beweerde wedstrijdervaring te moeten opdoen was dus geen woord aan gelogen… Restte nog Thijmens partij. Zoals gewoonlijk principieel aangepakt door Thijmen, maar wel met als gevolg dat tegenstander Groeneweg als eerste op dam was en Thijmen nog even moest bewijzen dat het wel degelijk allemaal binnen de remisegrenzen was gebleven. Dit bewees Thijmen dan ook en daarmee stond de 4-4 eindstand op het bord.
We gingen goed uitgerust en vol vertrouwen van de start. Het was al snel duidelijk dat we het moesten hebben van de onderste borden. Precies ook het vooraf bedachte plan met omgekeerde rating. Bord 6 tot 10 zouden goede winstkansen krijgen en de top 5 borden tevreden met remise. En het ging erg snel. Robs tegenstander liet zijn lange vleugel expres opsluiten met de gedachte dat het wel weer los zou komen. Dat deed het niet. Bastiaannet sloot ook de lange vleugel op en daar had zijn tegenstander ook nog de kroonschijf al opgespeeld. Paul had een schitterende omsingeling staan. Dus dat zou wel goed komen... Ondertussen had Kees een mooie aanval en stond Alexander ook al beter. Zelf zag ik dat het goed zou komen, dus geen reden om risico te nemen tegen de wereldkampioen bij de vrouwen. Het liep zeer snel remise in de opening die Hans ook vaak speelt met 13x24. Het is dat we 40 zetten moesten doen, want anders was het nog sneller geweest. Paul stelde de winst snel daarna al veilig. Johan Capelle is terug en stelde ook simpel de remise veilig. Erik speelde ook makkelijk remise: Stempher kon het niet moeilijk maken terwijl het daar toch vandaan had moeten komen voor onze tegenstander. Lejienaar lukte het wel om tegen Smits spanningen te creëren. Spanning en wederzijdse tijdnood. Niemand maakte een fout en de remise was ook hier gelijkwaardig. Enkel de wat ziekige Frank stond wat minder tegen de sterke Z Palmans, had lang remise in zicht, maar het lukte net niet. Gelukkig maakte dat niet veel uit. In tijdnood kon Kees de winst veilig stellen en dat Alexander zou winnen daar twijfelde we ook niet aan. 6-14
In theorie zouden er bordkansen kunnen ontstaan aan een of twee borden. Tegen de resterende spelers, waaronder het ongenaakbare PIJP-trio (Prosman-IJzendoorn-Provoost), was het vooral een kwestie van op de been te blijven. Aan het kopbord nam Erik het op tegen de in topvorm verkerende Jeugdwereldkampioen Martijn van IJzendoorn. De stand van Erik kraakte in al zijn voegen maar winnen van Erik doe je niet zomaar, dat had GMI Valneris vorig seizoen nog ondervonden. Uiteindelijk ging het op het laatst toch nog mis. Onder druk van de klok volgde Erik niet het beste plan waarbij hij met een andere voortzetting remise had gemaakt. Bord 2 werd bezet door Frank die in Venema helaas een mindere tegenstander trof dan met Ivo de Jong uit de eerste ronde; remise als vanzelfsprekend resultaat. Het omwisselen van Erik en Frank was achteraf wellicht beter geweest. Aan bord 3 ontspon zich een onderhoudende partij tussen Johan Bastiaannet en Ruud Kloosterman waarbij de remisemarge niet werd doorbroken. Dit was ook langdurig het geval aan bord 4 bij Johan Smits tegen Harry Clasquin. Na een onoplettendheid van Clasquin trok Johan beslissend voordeel naar zich toe en voerde hij het overmachtseindspel gedecideerd naar winst. Gezien het spelbeeld aan de overige borden had dit eigenlijk de enige winstpartij uit de wedstrijd moeten zijn. Aan bord 5 was van een salonremise tussen de Grootmeesters Thijssen en Prosman geen sprake. Prosman zat als een terriër achter het bord en legde Kees het vuur na aan de schenen. Met telkens minder dan 1 minuut op de klok bleef Kees stoïcijns zijn zetten produceren met een puntendeling als resultaat. Aan bord 6 nam Krijn het op tegen Richard Mooser, die zich nog moest bewijzen bij zijn nieuwe werkgever waardoor ook Krijn op zoek moest naar de remise. Aan bord 7 speelde Paul een sterke partij maar wist hij niet door de taaie defensie van Friso Fennema te breken. Aan het 8e bord was er de lichte risicokoppeling tussen teamcaptain Peter van Heun en de nummer 2 van het laatste NK Ben Provoost. In tegenstelling tot zijn partij tegen Schwarzman in de eerste ronde trok Peter zich niets aan van de reputatie van zijn tegenstander. De remisemarge bleef probleemloos in tact. Dit tot frustratie van Provoost die in een potremise stand een remisevoorstel van Peter negeerde en bleef speculeren. Toen Provoost zelf remise voorstelde volgde een plagerige aarzeling van Peter. Na afloop suggereerde Wiebo dat Peter de partij eigenlijk tot zondag had moeten rekken... Rob Geurtsen moest aan bord 9 veel ruilen toestaan tegen Erik Hoogendoorn en hield het vroegtijdig voor gezien. Tenslotte verkreeg Ruph een veelbelovende stand op het laatste bord tegen Peter van Eck. Maar net als bij Erik aan het kopbord bleek een ongeluk in een klein hoekje te zitten.
020 kwam nog op voorsprong door een snelle en simpele combinatie van nieuwkomer Marco de Koning. Een mooie opsteker: 2-0 020. Hans van den Heuvel had zijn aandacht meer bij de wedstrijd van 020 I die tegelijkertijd in dezelfde zaal werd gespeeld. Die luxe kon hij zich niet veroorloven en ging snel in de fout tegen Hugo Simons Jr. In een spannende opening verloor Hans een schijf. 2-2 tussenstand. Een tegenvaller, maar er was nog niets aan de hand. Zo was Bob Out al bezig om een schijf te winnen tegen Harold Jagram. Lucien speelde een ingewikkelde stand tegen Hans Jacobsen. Klopte het allemaal? We zullen het Lucien moeten vragen. (Hij is overigens zondag jarig: gefeliciteerd Lucien!) Wel staat vast dat Jacobsen geen antwoord had op een achterloop van Lucien. 4-2. Inmiddels stond Bob een schijf voor. De meest bizarre afloop van de dag dan: John Stins tegen Gerard Peroti. John kan doorbreken voor één schijf, maar wacht nog even. Peroti countert met een venijnige hielslag. John verliest heel onverwacht: 4-4. Bob stond nog steeds een schijf voor. Sjoerd Hoekstra nam een fraaie combinatie naar dam tegen Jaap van Hal. De overgebleven stand was echter niet genoeg voor de winst en Sjoerd gaf daarom remise: 5-5. Bob stond nog steeds een schijf voor en leek de winst voor het uitzoeken te hebben. Toch koos hij een verkeerd pad en het werd remise. 6-6. Vervolgens liet Maarten Kolsloot zien dat een WK organiseren iets anders is dan een goede partij spelen. Met 29. 30-24 en een keer 32-28 heeft wit een mooie stand. Het plan in de partij gaat erg fout. 6-8 door winst van Frans van de Velde. Wiebo Drost begint het seizoen gewoonlijk met een remisepartij, maar deze keer gaf zijn tegenstander, Bonne Douma, hem genoeg aanknopingspunten voor een overwinning. Douma zocht enthousiast het centrum en Wiebo speelde er rustig omheen. Na eerst een schijf gewonnen te hebben wachtte Wiebo rustig op het juiste moment om die schijf terug te geven om zo een dam te halen. Toen die dam eenmaal op het bord stond was de partij ook snel uit en had was de tussenstand weer gelijk: 8-8 Topscoorder van vorig seizoen - Paul Lohuis - nam een 3 om 3 in een flankaanval van Jetse Veenstra en de uitgewoonde stand daarna werd remise. 9-9 Kenny Kroon nam het op tegen de sterkste Haagse speler, Krijn Toet. De Haagse kopman bouwde een sterke centrumstand op en Kenny kwam steeds meer in de problemen. Toet won. 9-11 voor de Hofstad Dammers. Een valse start voor de kampioenskandidaat van vorig seizoen.
|
|
