 |
Ondertussen hadden de veelspelers Krijn ter Braake en Hein Meijer geremiseerd, evenals Rob Geurtsen tegen Michiel Kloosterziel, Johan Bastiaannet tegen Jasper Lemmen en Johan Smits tegen Frerik Andriessen. Dat laatste leverde Johan een mooi blauwtje op na een ingewikkelde partij met vroege, dure dam van zijn tegenstander. Roep Bhawanibhiek hield het niet tegen Andrei Kalmakov, Erik Brunsman niet tegen Bas Messemaker en Frank Pasman niet tegen Hendrik van der Zee. Aangetekend moet worden dat Erik in een raar klassiekje beter stond maar de juiste voorzetting niet zag. Jean Marc overhoorde Alexander Presman in het eindspel maar kon de eer niet echt redden met een winnend plan: 5-15. Op naar Westerhaar.
Van Hansen en Sakidin is niets vernomen, en we hopen maar dat ze niet het Noordhollandsch kanaal ingeglibberd zijn. Kuijper en Van Geel leken zich daarover geen zorgen te maken. Sakidin had al gemeld niet fit te zijn, en ze vermoedden dat Hansen geen zin had om alleen te komen. Waarom er dan geen belletje afkon, is vooralsnog een raadsel. In ieder geval zal de wedstrijd opnieuw vastgesteld moeten worden. Epiloog Inmiddels hebben we begrepen dat Sakidin en Hansen door onderlinge misverstanden niet gebeld hebben. Waarom ze niet konden komen, is nog wat mistig. Daarnaast is er een opvallend (en onbedoeld?) verschil vastgesteld tussen het spel- en wedstrijdreglement van de KNDB en de wedstrijdvoorwaarden van de PNHDB. Volgens de KNDB geldt een team als niet opgekomen wanneer minstens de helft van de spelers ontbreekt (2 dus), de PNHDB heeft het over meer dan de helft van de spelers (3 dus). Dat zou betekenen dat Purmerend formeel wel is opgekomen en dat de wedstrijd in een 7-1 overwinning voor 020 is geëindigd (3 echte punten en 2 reglementaire zeges). Maar we zijn de kwaadsten niet. Van de secretaris van Purmerend vernamen we dat Sakidin en Hansen toch graag hun partij willen spelen, en na overleg met wedstrijdleider Verdel hebben we daarmee ingestemd. Op 14 februari wordt alsnog een mini-kampioenswedstrijd gespeeld, die 020 begint met een 3-1 voorsprong. Komt dat zien! Epiloog 2 Helaas is de mini-kampioenswedstrijd niet doorgegaan. Op 13 februari hoorden we dat Sakidin en Hansen te veel problemen met de gezondheid hadden om aan te treden, en dat Purmerend zich neerlegde bij een 7-1 uitslag. Daarmee heeft 020 de provinciale titel terug, nadat die één seizoen in handen was van SNA. Ook al kon die titel ons eigenlijk niet meer ontgaan, het is jammer dat het zo moest. Zeker in de provincie is dammen belangrijker dan winnen, en we hopen maar dat Purmerend de personele problemen snel te boven komt.
Waar het eerste een moeilijke taak had, werd van het tweede gewoon 2 punten verwacht. Van Stigt Thans 3 stond laatste met maar 1 punt. Het begon voortvarend toen Lucien na 10 zetten een schijf voorkwam. Een twintigtal zetten later gaf zijn tegenstander op toen deze nog een schijf achter zou komen. De teamcaptain, die als enige memorabele feit 3 spelers van het station gehaald had, vergooide zijn partij door een dam open te zetten, die gretig genomen werd. Laura speelde met een degelijke partij remise. Ook bij John gebeurde er weinig en werd dit ook remise. Kenny liep in een klassiekje vast en moest opgeven. Gerrit kwam ook in een lastig klassiekje terecht, toen zijn tegenstander niet de sterkste voortzetting koos werd het snel remise. Hierna was het Wiebo die de stand weer gelijk trok. In een dun standje met terreinvoordeel maakte hij het zijn tegenstander te moeilijk. De gelijke stand was weer snel weg, toen Jan Pieter vast kwam te staan in een klassieke stand. Huub kreeg een goedkope dam, zijn tegenstander spartelde nog wel tegen maar er was geen houden meer aan. Net als JP zat Hans te veel op winst te spelen, en ook hij kreeg de deksel op zijn neus. Hierdoor verloren wij met 11-9 Om het seizoen nog enigszins goed te maken moeten we over twee weken onze stadgenoten verslaan.
Nou viel dat laatste reuze mee. Ja, er waren wat treinen uitgevallen, er reden wat minder trams, het was voorzichtig lopen op besneeuwde wegen, maar het viel allemaal mee. Erik en ondergetekende kwamen mooi op tijd, een half uur voor aanvang, in het speellokaal aan. Gedurende de voorgaande reis was er intensief contact gehouden met de verschillende gefragmenteerd reizende fracties van beide teams. Duidelijk was dat, op een enkele uitzondering of onduidelijkheid na, we gewoon op tijd aan beide wedstrijden zouden kunnen beginnen. Het 1e deed dat dus ook, gewoon zoals het hoort, om twaalf uur. Roep kwam natuurlijk een beetje te laat. Die moest immers helemaal uit Rotterdam komen... Marco, onze nieuwe aanwinst en debutant op het hoogste niveau, was iets te laat van huis vertrokken. Hij begon een klein half uurtje later maar haalde de verloren bedenktijd snel in. Aangezien we niet over Jean Marc Ndjofang, Alexander Getmanski, Kees Thijssen en Paul Oudshoorn konden beschikken was bij voorbaat duidelijk dat we geen kans op wedstrijdpunten zouden maken. Dat was geen probleem. Een groter probleem was de temperatuur. Die was, en bleef, veel te laag. De speelgelegenheid voor het 1e is met deze omstandigheden onverantwoord. Dat je in een kerk speelt is tot daar aan toe. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat je de hele wedstrijd met een winterjas aan moet gaan zitten om niet achter het bord te bevriezen. In de naast gelegen kerkruimte was het nota bene warmer dan in de speelruimte. Dus ben ik daar maar regelmatig op een vloerrooster gaan staan waar warme lucht uitkwam. Ons 2e speelde in een ruimte die behaaglijker was. Ik gun het ze. Al was dat niet voldoende voor het resultaat. Maar het is aan onze kapitein van het 2e om hierover te berichten. Wat betreft het dammen. Erik Brunsman redde het niet tegen GMI Clerc, Krijn ter Braake niet tegen GMI Gantwarg en Johan Capelle niet tegen GMI Heusdens. Marco vergat in een volkomen gelijkwaardige stand even een petit combi. Kan allemaal gebeuren. De rest speelde netjes remise. Over naar de volgende wedstrijd. Dan spelen we weer thuis en weten we dat we in ieder geval in een fatsoenlijke ruimte spelen waar dammen verantwoord beoefend kan worden. Ik speelde in die ijzige kou best een leuke pot tegen Jeroen Kos. Waarom er van onze partij, en vier andere partijen, géén en vijf andere partijen wél een analyse staat op http://www.luteyn.net/damclub/2017/Partijen/Amsterdam_partijen.htm staat, is me een raadsel...
Het team dat zou winnen zou goede zaken doen in de strijd om het kampioenschap. De verliezer zal (tijdelijk) een pas op de plaats moeten maken. Lange tijd leek er niets te gebeuren. Nadat Wiebo remise had gespeeld tegen Jeanine van der Horst volgden de remises achter elkaar. Bij John, Laura en Kenny gebeurde er niet veel, en was remise een logische uitslag. Hans leek lastig te staan, maar toen zijn tegenstander een combinatie nam, bleek deze niets op te leveren.... Remise. Lucien had een spannende partij waarbij hij een schijf moest geven, Lucien bleek genoeg compensatie te hebben voor remise. Ikzelf had wel licht voordeel, maar ook hier bleef alles binnen de remise grenzen. Hierna ging het mis. Huub liep in een klein zetje, en kon snel daarna opgeven. Sioerd had een goede stand maar te weinig tijd. Hij ging door de klok. Volgens Rob Geurtsen kon de stand wel eens gewonnen zijn voor Sioerd. Gerrit probeerde het nog, maar moest ook in remise berusten. Nu is het tijd voor de Kerstdis, oliebollen en champagne, volgend jaar gaan we de resterende partijen spelen.
Damcombinatie Zaanstreek - 020, maandag 12 december 2016 Uitslag: 3 - 5 Deze wedstrijd zat, hoewel Sinterklaas een week ervoor al was vertrokken, boordevol surprises. Zo deelden aan 020 kant Huub en Hans kadootjes uit aan hun tegenstander, terwijl van de zijde van Zaanstreek Paul Teer de remise tegen een stoïcijns spelende Krijn niet wist te vinden. Om met die laatste partij te beginnen: bij de tussenstand 3-3 stevenden Paul en Krijn (met een iets voordeliger verdeling der schijven) allebei op een gezonde dam af waarna het een kwestie van techniek was om met wit naar remise te manoeuvreren. Er waren echter twee tactische elementen die Krijn volledig uitbuitte en die zijn tegenstander aan het wankelen brachten. Krijn dreigde namelijk bij slap tegenspel een tweede (dodelijke?) dam te gaan halen en daarnaast tikte de klok van Paul Teer in rap tempo richting nulpunt. Onder tijdsdruk offerde de witspeler een schijf om daarmee zijn dam zo te kunnen placeren dat hij de pas van zwart naar een tweede dam (en een mogelijke winst) voorgoed afsneed. Hierop deed Krijn enkele complicerende zetten, of was het met zand strooien? Hoe dan ook, plots sprong de witte klok op nul en stond Paul Teer met lege handen. Alleen Rob Geurtsen trakteerde zichzelf op enkele krachtzetten en boekte een puike overwinning. Opstelling
Analyse:
Er was in de weken ervoor al het nodige te doen geweest over deze wedstrijd op 10 december, tegelijkertijd met de WK-match Groenendijk-Boomstra. Ik was blij dat het zover was. Aan de andere kant ook wel weer jammer dat we allemaal niet live getuige konden zijn van weer een prachtige duel van die match. Want wat was het weer een partij om van smullen.
Culemborg is gemiddeld genomen namelijk sterker dan het sterkste team dat 020 op de been kan brengen. Toch bleek het ongemeen spannend te worden en blijven in Culemborg. Probleempje bij aanvang was de late binnenkomst een deelname van de 'Kees-auto'. Chauffeur Kees, met passagiers Paul en beide Johans, kwam een half uur na het aanvangstijdstip binnen druppelen. Niet ideaal, maar ik had ze hun komende tegenstander geappt. Kees en Paul wisten daar goede raad mee. Kees plaatste Björn Winkel vanuit de opening tegen onoverkomelijk complicaties. Kees rondde het karwei met een half uurtje minder gedecideerd af. Ondertussen had grootmeester Alexander Getmanski eenvoudig geremiseerd met Boulatov. Paul Oudshoorn had de vloer aangeveegd met de veel te ambitieus spelende Pieter Steijlen. "Het ging wel lekker", merkte Paul naderhand laconiek op. We hadden een mooie 1-5 voorsprong. De rest van de wedstrijd was het de vraag of die voorsprong gehandhaafd kon blijven. Krijn ter Braake had het zwaar tegen topper Watoetin. Ruph Bhawanibhiek stond onder druk tegen talent Valjuk. Rob Geurtsen had zijn handen vol aan Derkx. Johan Bastiaannet was ik een nadelig klassiekje beland tegen Harmsma. Het bleef een tijdje stil aan het uitslagenfront. Daarna volden een reeks remises. Johan Capelle won niet van de speler met de laagste rating deze middag, Vreugdenhil, 2-6. Ik had geen moeite Sven Winkel op remise te houden, 3-7. Rob hield stand, 4-8. Krijn noteerde een uitstekende prestatie met een gelijkspel, 5-9. Roep tikte het tiende punt binnen, 6-10. Helaas ging Jean Marc Ndjofang onderuit tegen Pim Meurs, 8-10. Daarmee kwam de winst vol op de tocht te staan. Johan Bas werkte hard om het vege lijf te redden en de totaalwinst veilig te stellen. In een ingewikkelde overgang van laat middenspel naar eindspel vlogen de dammen op en weer van het bord. Er zat wel ergens een keer remisemogelijkheid voor Johan tussen. Helaas vond de oudste speler die remise niet, 10-10. Ach, toch weer een wedstrijdpunt.
Ondanks dat voor de treinreizigers de enkele reis al minstens 4 uur was, arriveerde iedereen keurig op tijd. Zonder de vaste krachten Lucien en Laura, maar met Johan Smits gingen we om 12 uur de strijd aan. Middelburg zit altijd redelijk op sterkte, en daar kon de teamcaptain zijn opstelling op aanpassen. Op Johan na zaten de sterkste spelers van ons tegen de sterkste spelers van Middelburg. Dit bleek prima te werken, onze spelers hielden de sterkste spelers van Middelburg op remise, waarbij zowel Wibo als JP een voordelige stand hadden. Bij Hans gebeurde er erg weinig, en remise was een logische uitslag. De uitslag die niet logisch was, was de overwinning van Kenny, die na een onnauwkeurigheid in de opening in een lange vleugel opsluiting kwam te staan. Een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander leverde Kenny alsnog de winst op. Hiervoor had Johan zijn betere stand al omgezet in de eerste overwinning. De overwinning leek nog groter uit te pakken, maar zowel Gerrit (+schijf) en John wisten hun betere stand niet te winnen, Huub speelde remise, en ook Paul stond de hele partij iets aan de leiding, maar niet genoeg voor de overwinning. Eindstand 8-12 zonder enige verliespartij. De stand om promotie is ongekend spannend, waarbij de top 4 op één punt van elkaar staan. Volgende wedstrijd tegen de nummer 2.
Na de recente KNDB wedstrijden tegen Zaanstreek 1 en Zaanstreek 2 stond 22 november het PNHDB treffen tussen 020 II en Zaanstreek I op het programma. Aangezien de KNDB wedstrijden door 020 waren gewonnen gingen we met vertrouwen de strijd aan.  Om 20.00 uur werden de klokken aangezet en binnen een uur had Erik aan bord 1 het bord al voor de helft leeg geruild. Moest Erik de bus van 21.00 uur hebben, of waren de heren uit op een snelle remise? Geen van beide. Na de 30e zet gingen Erik en tegenstander Paul Teer er eens goed voor zitten en ontspon zich een spannend duel. Aan bord 2 zat Thijmen tegenover Piet Smit. Thijmen nam een doorbraak voor een schijf en bouwde daarmee een gewonnen stand op. Het was een kwestie van techniek om ook inderdaad de buit over de streep te trekken. Paul Lohuis trof aan bord 3 Barbara Graas en speelde een gelijk opgaande partij. Zelf zat ik aan bord 4 tegen Schelte Betten. De partij werd nooit spannend. Ik speelde met te weinig lef en mijn tegenstanders ambities reikten niet verder dan remise. Die remise werd dan ook na 44 zetten overeengekomen. Aan de andere borden was het daarentegen wel spannend. Als eerste hield Thijmen de spanning er in door zijn gewonnen stelling remise te laten lopen. De techniek liet hem in de steek. Zijn tegenstander vlocht vele plakkers in de stelling die Thijmen allemaal doorzag – op de allerlaatste na. Met een knap gevonden remiscombinatie kreeg Piet Smit een 3 om 1 dammeneindspel op dat neerkomt op een plusremise voor Thijmen. Aangezien de PNHDB niet doet aan plusremises stond de stand dus gewoon gelijk: 2-2 Eriks partij was ondertussen spannend geworden, waarbij zijn strategie niet helemaal uit de verf kwam. Erik speelde het eindspel zorgvuldig en wikkelde af naar remise met 3-3 als nieuwe tussenstand. Aan Paul aan bord 3 de schone taak de volle buit voor zichzelf en het team binnen te halen. Tegen Barbara had hij een iets betere stelling waarin hij met een centrumaanval aardig wat druk uitoefende, maar die bij goed spel gewoon remise was. Barbara dacht de druk elegant op te lossen door meerdere plakkers in de stelling te vlechten. Om die reden kon Paul niet direct dam halen. Dit had Paul ook gezien en weerlegde Barbara’s laatste zet door à tempo zelf te plakken. Die had zijn tegenstandster duidelijk niet zien aankomen en was direct zo van slag, dat haar volgende zet niet scherp genoeg was. Snel daarna kon Barbara opgeven. Hiermee kwam de 5-3 eindstand op het bord. Minimale winst, maar weinig op af te dingen.
Jean Marc liet aan de vooravond van de wedstrijddag vanuit Kameroen weten dat zijn vlucht geannuleerd was. Er moest dus een vervanger opgetrommeld worden. Die werd gevonden in Frank Zwerver. In spoedoverleg met de kapitein van het 2e werd snel gepolst wie waar zin in had. Bob Out bleek wel zin te hebben in een debuut op het hoogste niveau. Frank kon dan het in het 2e gevallen gat vullen. En hoe? Daarover meer in het verslag van het 2e. Als de eerste schermutselingen plaats hebben gevonden en je als kapitein de manschappen van Huissen eens even aanschouwt, dan zie je daar op een rijtje zitten: Geert van Aalten, Johan Kraaijenbrink, Guntis Valneris, Jos Stokkel, Gérard Jansen en Alexander Baljakin. Tussen die zes grootmeesters zitten ook niet de minste spelers. Elk met een rating die boven het gemiddelde van ons hele team ligt. Dat het dan geen 4-16 maar 5-15 wordt moeten we dan maar als een lichtpuntje zien. Wat je tijdens zo'n wedstrijd nog meer ziet is een hoog niveau bij Huissen. Zelf maken ze geen, bijna geen, fouten. Langzaam zie je dat ze kleine voordeeltjes behalen. Niet alleen op het bord, ook op de klok. Er zijn dan halverwege een wedstrijd niet veel uitslagen, maar op veel borden staan voordelige standen voor Huissen. Alleen Lagoda ging de fout in. Dat moet je niet doen tegen Johan Bastiaannet. Hij tekende dan ook de enige winst aan, aan onze zijde. Maar waarschijnlijk leverde Ruph Bhawanibhiek de meest opzienbarend prestatie. Hij schoof naar een blauwe remise tegen Alexander Baljakin. Ondergetekende en Rob Geurtsen remiseerden eveneens. Eindstand: 5-15. |
|
