 |
John Stins haalde het eerst punt binnen door de lastige tegenstander Rob van Westerloo op remise te houden. Daarna volgen Hanco Elenbaas die de punten deelde met Jos Eggen. Bert Bakhuis, die bereid werd gevonden om op korte termijn in te vallen, had de degelijke Michel Horn als tegenstander. Het werd een klassieke partij, waar Bert op het eind nog een geintje in de stand had gevlochten, maar op geluk speelde Michel de juiste zet (hij had het niet gezien) waarna ook deze partij remise werd. Hierna ging het mis voor ons toen Thijmen Stobbe het niet kon bolwerken tegen Hans Vermeulen, Thijmen zijn schijven stonden erg ongelukkig, en hij moest te veel schijven offeren om door te kunnen breken. Vlak daarna trok ik de stand weer gelijk door Huib van de Vossen te verslaan in een klassieke partij waarbij Huub dacht goed te staan, en vol voor de winst ging, door een offer en achterloop stond Huib in een keer twee schijven achter, en kon meteen opgeven. Hierna ging het weer mis voor ons toen Marco verloor van Herman van Westerloo. Na een goede partij kwam Marco een schijf voor, met compensatie voor Herman. Toen Herman voor nog een schijf naar dam ging, raakte Marco het spoor bijster en verloor. Kenny had een mooie lange vleugel opsluiting, tegen Paul de Heus, na een kleine onnauwkeurigheid kwam Kenny een schijf achter, maar door de positionele compensatie wist hij er toch nog een punt te halen. Sjoerd Speelde een degelijke partij tegen Chris van Westerloo, hij stond de hele partij iets prettiger, maar moest toch in remise berusten. Dat Hans daarna tegen Kees Binnenkade nog een punt haalde mag een klein wonder heten. In de opening vergat Hans zet controle te doen en liep in een drie om drie naar dam. Ook Hans kon nog een dam halen, na afname van beide dammen stond Hans een schijf achter, zonder eninge compensatie, door stug door te gaan, begon Kees op het einde een aantal slechte zetten te spelen waardoor Hans toch nog de remise haalde. Als laatste was Johan nog bezig tegen Arie Storm. Dit was een partij met vele gezichten. Na een onnauwkeurigheidje in de opening stond Arie iets prettige. Later had Arie een onnauwkeurigheidje waardoor Johan weer prettiger stond. De prettige stand werd een hele goede stand. totdat Johan zich inliet in een eindspel waarin hij twee schijven meer had. meer dan een punt leek er niet in te zitten, zeker niet toen Johan een simpele damafvangst miste. Maar Johan ging stug door, en wist uiteindelijk toch nog de twee punten binnen te halen. Zo waren wij zeer tevreden met de 10-10 tegen een directe concurrent. Zeker toen we even later vernamen dat het eerste met 9-11 van Arnhem had gewonnen, ging het feest los.
Ik kan dus nu eindelijk de roze bril die ik al maanden op heb afzetten en een gedegen (ahum...) stuk schrijven; we hebben gewonnen! Kees won listig van Thijs Gerritsen, en Paul lukte het net niet om plaaggeest Bart Terwel te kloppen. Kees zijn tegenstander zette een centrumaanval op die hem al snel een schijf kostte, waarna Kees het prima afmaakte. Paul had een goed plan hoe hij Bart moest aanpakken. Helaas lukte het net niet. Op toernooibase kun je zien hoe Paul en Martin Dolfing zoals ze wel vaker doen er weer een prachtige analyse van maken. En toen trokken we gelukkig nog een konijn uit de hoge hoed!: Herman Spanjer. Overgekomen uit Thailand en logerend bij Rob Geurtsen was hij de verrassing in onze opstelling. Waarschijnlijk hebben Rob en Herman de afgelopen weken wel 100 potjes tegen elkaar gespeeld want Herman speelde goed! Zijn tegenstander Niek Smeitink moest alle zeilen bijzetten om binnen te remisemarge te blijven. En Johan Bastiaannet won van Peter Kort! Johan speelde weer zoals in zijn toptijd. In het late middenspel bouwde Johan zijn voordeel goed uit en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Erik Brunsman speelde tegen hun beste speler Frerik Andriessen een fantastische partij. Frerik kwam over van Apeldoorn en is er mede de reden van dat Arnhem het dit jaar verrassend goed doet. Maar Frerik was niet opgewassen tegen het slimme spel van Erik waardoor het met gemak remise werd. Op het laatst moest Frerik zelfs nog oppassen dat hij niet verloor. Weer een knappe prestatie van onze semi-vaste waarde Erik! (hij speelt ook af en toe in het tweede...) Rob Geurtsen speelde een spannende partij tegen Erik van de Weerdhof. Vooral in het late middenspel moest Rob goed bij de les blijven. Maar dat is aan Rob wel toevertrouw waardoor het uiteindelijk remise werd. Roep speelde tegen Michael Palmer een prima partij en stuurde met gemak op de remise af. Hij kwam geen enkel moment in gevaar en speelde weer zoals we van hem gewend zijn. Jan Pieter Drost had aan Hin Wong zijn handen vol, maar JP hield het allemaal ruim remise. Op toernooibase laat JP samen met zijn vriendin Truus zien wat de beste varianten zijn. Zijn vriendin kan blijkbaar zo goed dammen dat zelfs Ron Heusdens die nog even commentaar geeft even later vakkundig de mond gesnoerd wordt. Zijn broer(tje) Wibo verging het helaas wat minder. Wibo Drost kreeg in zijn partij tegen Rik Twilhaar als enige van ons team een nederlaag te verwerken. Of dat nodig was betwijfel ik. Zie mijn analyses op toernooibase waarin ik in het eindspel twee varianten aangeef die zeer kansrijk zijn voor de remise. Wibo en ik waren de laatst overgebleven spelers. Als een van ons een punt zou pakken dan zouden we winnen. Ik speelde tegen Henk Grotenhuis ten Harkel een degelijke pot maar kwam op het laatst toch onnodig in de problemen. Omdat ik te weinig tijd had om de remise uit te rekenen, koos ik voor een variant waarvan ik in ieder geval zeker wist dat hij in een 4 om 2 zou eindigen. Mede dankzij de geweldige trainingen van Hein Meijer heb ik ondertussen het vertrouwen dat ik dit soort lastige eindspelen wel in remise kan omtoveren. En dat lukte ook! Hierdoor haalde ik het 11e punt binnen en pakten wij onze eerste overwinning: 11-9. Onderweg terug in de auto zaten Kees en Paul al hardop te filosoferen wat er allemaal niet mogelijk zou zijn als ze samen mee zouden doen tegen Witte van Moort. Die komen zaterdag 6 januari naar Amsterdam en de heren ruiken nu al kansen!! Ook het nieuwe jaar zal dus voor 020 goed beginnen! Prettige feestdagen en tot een volgend jaar.
Johan Bastiaannet speelde tegen Henk de Witt en kreeg bordkansen. Terwijl Johan in de analyse achteraf de partij wel zes keer won, moest hij in het echt toch in remise berusten. Johan Capelle speelde een prachtige partij tegen Anton van Berkel. In een spannende pot ging het heen en weer en speelden beiden op de winst! Het werd terecht remise. Zelf speelde ik op remise. En dat werd het ook. Ron Heusdens zei na afloop dat hij niets had. Mijn 5e blauwe uitslag op rij. Ook Roep had weer een blauwe uitslag kunnen scoren. In het eindspel miste hij net de remise. Rob Clerc mocht van geluk spreken. Zie mijn analyse op toernooibase. Peter van Heun kon het tegen Jeroen Kos net niet waarmaken. Hij stond beter maar moest toch in remise berusten. Peter dacht nog even dat hij een schijfje achter stond. Gelukkig bleek het maar een 4 om 4 te zijn die zijn tegenstander uit nood moest nemen om niet verder af te glijden. Kapitein Krijn speelde een spannende partij tegen Thomy Mbongo. Na een lange strijd werd uiteindelijk de vrede getekend. Rob Geurtsen probeerde Frits Luteijn te kraken, maar deze twee heren hebben de afgelopen jaren al vaker tegen elkaar gespeeld en hebben blijkbaar geen geheimen meer voor elkaar. Het werd remise. Frank Pasman mocht tegen oud wereldkampioen Gantvarg laten zien dat hij remise kon spelen. Na een vroege combinatie van Gantvarg was deze hoop snel vervlogen. Bob Out speelde een prachtige partij tegen Jitse Slump. Bij goed spel van Bob had hij misschien nog de remise kunnen pakken, maar Jitse ging er uiteindelijk toch met de punten van door. Uiteindelijk werd het 14-6 voor onze gasten. Een vertekende maar terechte overwinning. Krijn ging vervolgens snel naar huis om zich als speler-coach voor te bereiden op de kraker tegen Arnhem. Zo snel zelfs, dat de arbiter hem gemist had... Na afloop waren we al een tijdje bezig om naar eetcafé 1890 te gaan, maar niet iedereen wilde mee. We moesten even ons best doen, maar uiteindelijk ging de coach van het 2e overstag. Waarschijnlijk om strategische redenen. Terwijl Paul Lohuis en Frank Zwerver zich afvragen waarom de penningmeester er niet bij is, zitten Hein, Peter en ondergetekende de partij van Peter te analyseren. Het blijkt dat Jeroen Kos bij beter spel van Peter blij mocht zijn als hij de remise nog zou vinden! Tot mijn verbazing dronk Peter daar geen slok minder bier om. Terwijl ik het verslag schrijf, komt ook het verslag van 020 2 binnen. Een karig verslag! Dit terwijl Paul toch alle tijd had om als coach alle partijen grondig te bekijken. Hij was namelijk als eerste uit. Zonder een schijf aan te raken zelfs! Wat heel knap schijnt te zijn. Navraag bij het bestuur leert dat het puur uit tactische overwegingen was. Paul mocht voor de kraker tegen VAD niet al te veel geheimen prijs geven. Zelf spelen we volgende week uit tegen Arnhem. Onze toppers hebben ondertussen voldoende rust gehad, dus dat wordt een makkie.
Doordat van Stigt Thans maar met 9 man op kwam dagen, begonnen we met een 2-0 voorsprong. Wiebo bereikte niets tegen Matthijs Broek, en ook bij Kenny tegen Peter Lansbergen werd het evenwicht niet verstoord. Hierna wist Erik te winnen van Adriaan Groenendijk met een bomzetje. Tot die tijd had Adriaan zich goed verdedigd. Hierna volgde 4 remises, waarbij alleen Hans kans gehad heeft op de overwinning. Lucien verloor van Hans Lansbergen door in het eindspel een 1 om 2 te missen. De laatste overwinning kwam op naam van JP, die Dirk van Schaik Sr. tot een doorbraak verleidde die direct verloren was. Een beetje gelukkige overwinning. Aankomende zaterdag mogen we weer aan de bak, dan tegen de buren van VAD.
We begonnen goed; Captain Krijn speelde bijna GMI Domchev van het bord, die nog net remise kon maken. Rob Geurtsen liet wereldkampioen Roel Boomstra alle hoeken van het veld zien. Er was alleen nog een enkel hoekje over waar Roel nog de remise kon pakken. Zelf speelde ik tegen GMI Hendrik van der Zee. Hij kreeg geen enkele kans op een overwinning en het werd een gelijkwaardige remise. Johan Capelle stond zeer goed tegen GMI Sipma, maar ook deze wereldtopper kon nog net de remise vinden. Tja, dat scheelt nogal een slok op een borrel of je met een 7-1 voorsprong of met 4-4 gelijkspel de lunchpauze in gaat... Want die pauze kwam! En ondanks dat de lunch in Hijken altijd goed verzorgd is, haalde dit ons toch echt uit ons ritme. Zoals het een goede gastheer betaamt werden wij rijk van voedsel voorzien. Beetje onverwacht, maar toch... Plotseling gingen de ramen open en van alle kanten werd er voer naar binnen gegooid. Vooral Peter van Heun, die met zijn rug naar het raam zat, raakte hiervan van slag. Peter stond goed tegen oud wereldkampioen Harm Wiersma, maar Harm maakte handig gebruik van de verwarring en ging er met de punten vandoor. Ook Erik Brunsman, die naast Peter zat, liet hierdoor de remise lopen. Wouter Wolff probeerde het met een combinatie waar Erik op twee manieren kon slaan, maar als Erik anders had geslagen, was het remise geworden. Zie mijn analyse op toernooibase. Roep liet zich vervolgens tegen Jan Ekke de Vries naar de kant drukken, waardoor het niet meer te houden was. Ook Frank Pasman liet zich, door Jacob Okken, verrassen. Frank Zwerver dacht dat het al Kerst was en deelde een mooi kado uit aan Hans Jansen, terwijl Johan Bastiaannet tegen GMI Auke Scholma in een zeer scherp duel het onderspit delfde. Toen we er achter kwamen dat het de zwarte pieten van Sinterklaas waren die spontaan kilo's strooivoer door de openstaande ramen van het damlokaal aan het kieperen waren, was het kwaad al geschied. Deze lunch was duidelijk te zwaar voor ons en we gingen uiteindelijk met 16-4 het schip in. Voor ons kwam de Goedheiligman een beetje te vroeg dit jaar. Hopelijk mogen we later dit seizoen nog een aantal geschenken in ontvangst nemen.
Deze keer was iedereen op tijd. Ik had tegen Kees Rijk een hekstelling op het bord gekregen, die door een onachtzaamheid weggeruild kon worden. In een klassieke stand accepteerde ik de remise, maar had nog op een mooie combinatie kunnen spelen. Vlak hierna had Kenny remise gespeeld tegen Johnny de Leeuw, die onverwacht opgetrommeld werd. Wiebo probeerde het wel tegen Niels Roelofsen, maar de verdedigde zich goed, en haalde een gelijkwaardige remise. Huub Kroes kreeg daarna een punt van Fons Huijbrechts die in een goede klassieke stand remise aanbood. Hierna viel de eerste 2 voor ons toen Janine van de Horst de problemen niet de baas kon die Hanco haar voorschotelde. Na het offeren van een schijf gaf ze terecht op. Gerrit, die in het late middenspel onder druk kwam te staan, verdedigde zich goed. Hans Boomgaars, gaf erg snel remise in een eindspel met een schijf meer. Johan Wiering had in Pieter Schunselaar een lastige tegenstander. Johan probeerde het wel, maar moest in remise berusten. De meest vreemde partij kwam op naam van Marco de Koning te staan, die een Parti Bonnard speelde zonder dat Rianka van Ombergen schijven had op 36, 31 en 32, nadat Marco een schijf achterkwam, begon Rianka allemaal spoken te zien, ze offerde een schijf terug voor een doorbraak op termijn, maar die zette ze niet door. Marco kwam steeds beter te staan, en won zelfs nog. Vlak daarna won Hans van Jos de Wild. Hans had Jos onder druk, en kwam met een schijf voor als eerste op dam. Dam halen op het verkeerde veld door Jos leverde direct 2 punten op, dam halen op het andere veld was direct remise geweest. John had in Aart Walraven een sterke tegenstander en moest ook flink in de teugels. John kwam nog tot een 2 om 4 eindspel, die door een foutieve zet van Aart remise werd. Dam laten afnemen bleek een winnende 3 om 1 op te leveren voor Aart. Al met al een gelukkige 13-7 overwinning.
Maar nu eerst het wedstrijdverslag: onderweg in de auto bespraken Rob Geurtsen, Frank Zwerver, Thijmen Stobbe en ondergetekende de opstelling. Rob verwachtte dat Ramon Sakidin op het eerste bord zou zitten en dat Ramon het dan met zijn specifieke spel remise zou gaan houden. Ik speel graag tegen Ramon, dus dat was niet zo moeilijk: Ik op bord 1 en Rob op bord 3. Echter, omdat Bart van Geel Cor Benjamins op het vliegtuig naar de Filipijnen moest zetten speelde Bart niet mee, waardoor Jan Bakels zijn plek in nam. Hun gebruikelijke opstelling werd daarom flink door elkaar geschud. Ik speelde tegen Jan, en Rob tegen... Ramon. Op bord 2 speelde Thijmen tegen Johan Veerman en op bord 4 speelde Frank tegen Sijmen Hansen. Rob heeft duidelijk talent om waarzegger te worden, want het wedstrijdverloop ging precies zoals hij voorspelde; hij kreeg licht voordeel tegen Ramon maar dat was niet genoeg voor de winst. Ramon wist zoals hij dat wel vaker doet de partij remise te houden. Zelf speelde ik een prachtige partij tegen Jan Bakels, die er zoals ik dat van hem gewend ben flink het gas op zette. Ik liet hem lekker aanvallen en dat werd hem op een gegeven moment iets te veel. Zijn voorpost was houdbaar, maar toen ik omschakelde op een ander plan raakte hij het spoor bijster. Hij moest al een tijdje zeer nauwkeurig manoeuvreren, en een foutje werd hem fataal; wat hij ook zou doen ik zou een winnende doorbraak forceren. Even later gaf hij op. Thijmen had het een stuk moeilijker tegen Johan Veerman. Johan nam brutaal een voorpost in die hem prima spel opleverde. Thijmen had het onderweg wel beter kunnen doen, maar zag niet meer hoe hij op remise moest aansturen. Johan maakte het op het laatst behendig af. Frank had er duidelijk zin in deze avond. Sijmen speelde de hele partij op winst, en Frank deed behendig mee. Sijmen bleef te lang op winst doorspelen en Frank kwam zelfs beter te staan. Sijmen moest dus gaan kijken hoe hij de remise kon vinden... Daar wilde hij eens lekker de tijd voor gaan nemen, omdat hij dacht dat hij 50 zetten had gedaan. Maar toen zijn vlag viel zei Frank dat hij er slechts 49 telde... even later bleek dat dat klopte en Frank kreeg de felicitaties. In de analyse bleek dat Sijmen nog wel flink zijn best moest doen voor die remise, maar dat het er wel in zat. Wat echter niets af doet aan de prima partij van Frank! Toen de rook uiteindelijk opgetrokken was, bleek dus dat we met 5-3 hadden gewonnen! Ondertussen werd het belang mij ook duidelijk. Normaalgesproken zou Paul Lohuis mee doen. Die stond boven aan die waslijst. Maar omdat Paul weigert om Frank in het tweede tiental te laten spelen (zo gaat het gerucht) wilde Frank Paul even laten merken dat het gevoel wederzijds was... En aangezien ik in een ver verleden verschillende keren clubkampioen van Purmerend ben geweest en ik iedereen daar al zo'n 30 jaar ken, vond ik dat helemaal geen probleem.
Culemborg kwam op bezoek met een team dat dit jaar waarschijnlijk met gemak in de top drie zal eindigen. We speelden met een aantal invallers omdat het geen zin zou hebben met de sterkste opstelling uit te komen. We waren namelijk vooraf toch kansloos... Nou, dat was bijna anders afgelopen. Als Jean Marc nu gewoon in slaap was gevallen in de tijdnood, wat hij wel vaker doet, dan was het simpelweg 10-10 geworden. We speelden als team ijzersterk. Bijna al onze tegenstanders hadden minimaal 100 ratingpunten meer. Van onze vier laagst genoteerde spelers haalden er drie een blauwe uitslag! Wat betekent dat we drie remises hadden tegen een tegenstander met mininmaal 200 punten meer. Frank Pasman spande de kroon door tegen wereldtopper Pim Meurs (met 416 puntjes meer) een gelijkwaardige remise te spelen! Op bord 1 speelde Johan Bastiaannet tegen wereldtopper Vatutin, die recent nog in Tallinn een zeer goed toernooi speelde. Hij moest alle zeilen bijzetten om niet van het bord te worden gezet door Johan! Frank Pasman is weer in zijn oude doen door wereldspelers strak op de remise te houden. Meurs kon naar een overwinning fluiten. Peter van Heun zette Dik de Voogd flink onder druk, maar het werd niet meer dan remise. Zelf haalde ik een blauwe uitslag tegen Sven Winkel. Nadat ik mijzelf in een wurggreep had gezet kwam ik er na goed spel ook weer uit. Johan Capelle hield voormalig topspeler John van den Borst met gemak op remise en Roep gaf Tjeerd Harmsma geen kans op een overwinning. Ook Roep haalde weer eens een blauwe uitslag! Rob Geurtsen speelde tegen Bulatov maar kwam geen moment in gevaar. Door krachtig spel van Rob kwam deze GMI tot geen enkele kans. Krijn was de enige speler die een tegenstander had met een lagere rating. Hij speelde op winst maar Bjorn Winkel liet zich niet omsingelen met remise als gevolg. Tot nu toe staat het 8-8 op het scorebord. Maar helaas wist Gerrit Tigchelaar het niet droog te houden tegen de talentvolle speler Valjuk. Gerrit zette twee keer de aanval in, waarvan zijn tegenstander de eerste moest afbreken, maar de tweede keer bleek iets te veel van het goede. En als laatste speelde Peter Hoogteijling een spannende partij tegen onze oude teammakker Jean Marc. Jean Marc stond beter en stiekem hoopte ik dat hij weg zou dutten en door zijn klok zou gaan, waardoor het alsnog 10-10 zou zijn geworden. Ik heb hem toen hij nog bij ons speelde namelijk al twee keer met zijn vlag op vallen moeten wakkerschudden, waardoor ik er serieus rekening mee hield dat het nu een keer in ons voordeel zou gebeuren. Maar helaas, er stonden een stuk of 10 mensen om zijn bord waardoor hij keurig wakker werd gehouden en alsnog de overwinning binnensleepte. Voor Culemborg helaas. Uiteindelijk werd het 12-8 voor onze tegenstanders, wat een zeer knappe prestatie is.
Als eerste was het Johan Wiering die de felicitaties in ontvangst mocht nemen. In een 13 om 13 kon de sterkste tegenstander van Middelburg, Daaf Kasse, opgeven. Hierna volgde snel Lucien Leerdam, die tegen Jan Moens een kettingstelling had, die alleen met schijfverlies verbroken kon worden. Lucien maakte dit snel af. Erik Brunsman verraste Piet Allard met een damzetje, die na afname een schijfwinst voor Erik opleverde. Dit werd door Erik vakkundig afgemaakt. Marco haalde in het late middenspel een dam tegen Arie den Hollander. De dam kostte 2 schijven, dat bleek teveel om de partij nog te kunnen winnen, derhalve remise. Huub Kreeg ook een mooie stand tegen Wim Koppejan, helaas zat er net nog een remise combinatie in voor Wim. Kenny had in Bram Goedhart dezelfde tegenstander als vorig jaar. Nu ging het een stuk rustiger, en werd het een gelijkwaardige remise. Paul bereikte niets tegen Ruud van Eenennaam, Paul probeerde nog wel wat op het eind, maar Ruud handelde het netjes af naar remise. Wiebo speelde tegen Jaap de Jonge. Wiebo kreeg langzaam aan steeds meer voordeel, Jaap kwam nog tot een 4 om 2 eindspel, maar zag al snel de hopeloosheid van zijn stand in. Hans had tegen Piet Nieuwenhuizen in het middenspel een schijf moeten geven. Hij kwam nog tot een eindspel, maar vergat toen de stand remise was, om op zijn klok te letten en ging door zijn vlag. Laura kreeg na een lastig middenspel een goede stand die een schijfwinst opleverde. Tegenstander Gerard Krijger wist door een tweede schijf te offeren door te breken. Door de losse schijven van Laura bleek de stand niet te winnen. Al met al een 13-7 overwinning. De volgende wedstrijd mogen we het in 's-Gravenpolder tegen de tweede Zeeuwse tegenstander proberen.
Maar even later begon het toch onverwacht te kantelen... Frank Zwerver verzuimde tegen Geert van Aalten een sterke voorpost in te nemen die hem waarschijnlijk wel een punt zou opleveren, maar hij wilde het rustig aan doen met Geert. Die vlieger ging helaas niet op. Peter van Heun wilde oud wereldkampioen Guntis Valneris laten zien dat Nederland geen Tallinn is. Met een scherpe partij wilde Peter Guntis het moeras in trekken, maar ook dat plan bleek op drijfzand te zijn gebaseerd. Krijn mocht tegen Jos Stokkel laten zien dat een GMI normaal gesproken geen problemen oplevert. De door Krijn opgezette omsingeling was echter een beetje te veel van het goede en ook hier ging het mis. Frank Pasman speelde op z´n Russisch met wereldtopper Baljakin. Na een knappe partij van Frank bleek het op het laatste moment allemaal net niet te kloppen. Door zetverwisseling in zijn opbouw miste Frank op een haar na de remise. Als laatste speelde Johan Capelle een lastige partij tegen Fred de Koning. Johan kwam niet meer onder de druk vandaan en bezweek uiteindelijk. Er had duidelijk meer in gezeten. En met die geruststellende gedachte gingen we tevreden naar huis.
Met Peter Hoogteijling en Johan Wiering voor de in het buitenland zijnde JP en Gerrit, en Hanco Elenbaas, die alleen de uitwedstrijden speelt, hadden wij een goed team. Dat bij Dordrecht 2 sterke spelers er niet bij waren hielp ook wel mee. Als eerste verloor John van NK-ganger Nico Knoops. Vlak daarna kwamen we echter op voorsprong door overwinningen van Paul en Kenny. Paul kon gewoon een schijf opeten. Toen daarna tegenstander Jan van Oosterhout een paar zwakke zetten deed, was het snel afgelopen. Kenny won door een fraai damzetje tegen Jan van der Hooff, die na afname een schijfwinst opleverde. De overgebleven stand bleek op tempo gewonnen te zijn. Johan Wiering had in Randy Horne een taaie tegenstander die zich goede verdedigde en een puntendeling overhield. Hanco had in Anton Kosior een zeer lastige tegenstander. Hij kwam wat in het nadeel, maar bleef koelbloedig en kon precies op tempo remise te maken. Lucien had Kees van Dijk onder druk staan. Kees moest zelfs een dam open zetten, die na afname Lucien een schijf winst opleverde. Lucien speelde het vervolgens niet helemaal secuur waardoor zijn tegenstander met remise weg kwam. Hans maakte aan alle onzekerheid een eind door Ton van Bokhoven te verslaan. Toen Ton na een voorbereide opening, waarin hij een verrassende zet had, het op eigen kracht moest doen, kwam Hans steeds beter te staan, na gratis damlopen was het snel afgelopen. Marco moest tegen Joop Roedolph in een klassieke stand een schijf offeren, maar had genoeg compensatie om snel tot remise te komen. Peter zat tegen Fred Roedolph en ging de hele partij aan de leiding. Maar ook Fred wist zich goed te verdedigen en kwam ook tot remise. Wiebo moest het opnemen tegen Arie van de Weteringh. Toen Wiebo in het late middenspel een foutieve ruil nam, kam hij heel slecht te staan. Hij kwam nog tot een eindspel, maar er was geen houden aan. Uiteindelijk was de derde 11-9 overwinning een feit. |
|
