 |
Op 5 borden stond er na 2 uur spelen nog een 18 om 18 op het bord! Het was hard tegen hard. Iedereen had er zin in. Frank offerde een schijf die hij niet meer terug kreeg en kwam verloren te staan. Ikzelf kwam heel goed te staan als gevolg van een correct Drost offer. Roep verloor helaas tegen een sterke randschijf op 36. Toen was het spannend of we misschien nog 10-10 zouden spelen. Rob stond gewonnen en wie weet kon Erik het nog remise schuiven. Helaas lukte het op beide borden net niet: 8-12. Krijn ter Braake
Lange tijd leek het ook goed te gaan. Kees en Paul speelden echt goede partijen en kwamen gewonnen te staan. Ikzelf vond mijn stand houdbaar en hield hem ook met remise (mogelijk wel verloren gestaan, analyse moet het uitwijzen). Peter won ook nog na zijn tegenstander lang onder druk te hebben gezet met een meerslagschwindel. Geen vuiltje aan de lucht. Helaas bezweek toen Frank net onder de druk. Iets te veel het centrum weggegeven. Johan S kreeg een Ghestem om de oren en toen ging Rob door de vlag in een remisestand. Roep leek lang stand te houden maar bezweek ook. Paul maakte daarna nog wel secuur zijn 4 om 3 eindspel af. 9-11 Krijn ter Braake
De eerste wedstrijd moesten we aantreden tegen het op papier zwakste tegenstander. Zeker toen bleek 2 van hun sterkste spelers er niet bij waren hadden wij er alle vertrouwen in. Maar de wedstrijd bleek een stuk lastiger dan gedacht. We begonnen goed toen Kenny kon kiezen uit twee combinaties, die beiden winnend waren. Daarna ging het bergafwaarts toen John en Gerrit verloren van een tegenstander die een hogere rating hadden dan zij. Laura, Lucien en Sjoerd bereikten niets tegen hun tegenstanders en speelden remise, Ook Wiebo en JP bereikten helemaal niets en stonden een aantal keren op het punt om remise aan te bieden. Gelukkig deden ze dit niet, en zodra het materiaal dun werd, raakten de tegenstanders zodanig in de war, dat toen ze dam haalden dit op het foutieve veld was, en de partijen waren direct uit. Hans bereikte niets tegen zijn tegenstander. Paul kreeg nog een voordelig eindspel op het bord, maar wist deze ook niet te winnen. Al met al een krappe 11-9 overwinning. Over twee weken mogen we het weer thuis proberen tegen Haarlem.
Wat de pret wel drukte is dat Texel slechts met 3 spelers kwam opdagen. Na de boot genomen te hebben vanaf het eiland, bleek 1e bordspeler Lossani Savané niet op de afgesproken plek te staan. Navraag leerde dat hij ziek in bed lag. Een tegenvaller voor Texel, maar ook voor Peter van Heun, die hiermee de kans ontnomen werd om topscorer van de competitie te worden. Zoals Jan Pieter al in zijn verslag van de wedstrijd van 020 I tegen DDV uitlegde had Peter hiervoor een overwinning nodig op een speler met een rating boven 1200, een rating die de overige spelers van Texel niet aantikken. Peter is echter niet het klagende type en schoof gewoon aan voor een partij tegen Vic Voskuil, aan bord 2. Thijmen speelde aan bord 3 tegen A. de Jong en Paul nam bord 4 voor zijn rekening met een partij tegen Jos de Wolf. Na ruim een uur spelen hadden alle spelers van Texel al een kwartiertje meer bedenktijd verbruikt dan het 020 drietal. De stellingen waren echter nog grotendeels in evenwicht. Op dat moment besloot Thijmen de knuppel in het hoenderhok te gooien en de stelling op scherp te zetten. Het was wachten op de grote afwikkeling en die kwam al snel. Beide spelers kwamen op dam, maar die van Thijmen werd snel afgevangen. Onze grote Fries kon de vijandelijke dam ook afvangen, maar zou daarmee een schijf op achterstand blijven. Hij besloot de vangetjes dus nog maar even in stand te houden en in troebel water te gaan vissen. En terecht, want het lukte hem een paar zetten later de dam zonder schijverlies vqn het bord te krijgen, alhoewel de overgebleven stand wel nadelig was. Het vervolg speelde de Jong niet scherp genoeg en Thijmen zag de kans schoon alsnog naar remise af te wikkelen. Dat was een punt meer dan hij op gerekend had op een gegeven moment. Paul speelde een minder enerverende partij. Hij kwam beter uit de opening, maar wist het voordeeltje niet uit te bouwen. De remisegrens werd nooit overschreden en een puntendeling was dan ook het logische gevolg. Peter probeerde, ondanks de wetenschap dat hij Krijn niet meer kon inhalen als topscorer, toch gewoon zijn partij te winnen. Na wederzijdse tijdnood bleef er een 5+1 om 4+1 eindspel over dat ergens wel gewonnen zou moeten zijn, maar opponent Voskuil wist naar een 3 om 1 af te wikkelen. Aangezien bij de PNHDB nog steeds geen plusremises worden aangetekend was de uiteindelijke 5-3 overwinning te danken aan het niet volledig opkomen van de eilandbewoners. Met een 2e plaats in de eindklassering heeft 020 II de maximaal door het bestuur toegedachte plek behaald dit seizoen.
Krijn ter Braake gaf nog de juiste richting aan met een overwinning op Herman van Westerloo. Na een lichte damcombinatie was het over en uit. Rob Geurtsen manoeuvreerde zichzelf in ouderwetse tijdnood tegen onze eigen Roep Bhawanibhiek. Minder dan een minuut had Rob voor 20 zetten, en daarmee wist Roep zich wel raad. Formeel was het een kloknederlaag, maar Rob stond al verloren toen zijn vlag viel. Jan Pieter Drost zette 020 weer op voorsprong met een fraaie zege op Martin Kruijswijk. Kruijswijk combineerde naar dam, maar die dam verdween direct met schijfverlies van het bord. Klein smetje op de zege was dat Jan Pieter de combinatie totaal gemist had, maar een kniesoor die daar op let. Op het vierde bord formeerde Gerrit Tigchelaar een massief blok tegenover de rondfladderende schijven van Ricardo Bona. Lange tijd leek remise wel haalbaar, maar in een uitgedunde stand raakte Gerrit alsnog van het padje. Het kampioenschap van 020 was al binnen, maar de strijd om het topscorerschap van de PNHDB is opeens weer open. Na de nederlaag van Rob gaat Krijn aan de leiding, maar als we het aan de bar goed hebben uitgerekend, zou hij zaterdag voorbijgelopen kunnen worden door Peter van Heun. Qua punten kan die op gelijke hoogte komen, en als Peter zijn twee punten behaalt tegen een hooggewaardeerde dammer (lees: Savané) is zijn tegenstandersrating waarschijnlijk nipt hoger dan die van Krijn. 
Kortom, Thijmen, Erik en ondergetekende hoefden slechts de deur dicht houden om de overwinning veilig te stellen. Nu liet ik al snel een doorbraak naar dam toe die deed vermoeden dat, of Erik of Thijmen, toch meer dan een remise zou moeten scoren voor een team overwinning. Thijmen nam het, aan bord 2, op tegen good-old Herman van Westerloo en liet remise aantekenen. Erik, tactisch aan het 4e bord geplaatst, versloeg Nico Kruijswijk, waarna mijn partij (tegen die andere Kruijswijk: Martin) geen invloed meer had op de teamoverwinning. Desalniettemin was er een interessante partij ontstaan omdat ik de witte dam had ingesloten en (met schijfwinst) dreigde af te vangen. In wederzijdse tijdnood bleek mijn tegenstander wederom doortastender en maakte de partij met een elegante combinatie in stijl af. Eindstand: 3-5 voor 020 II. Daarmee is 020 II de voornaamste pretendent voor de 2e plaats in de ereklasse PNHDB dit seizoen, weliswaar op gepaste afstand van kampioen 020 I. Na afloop werd nog even het bier gehesen met Jan Pieter en Peter (van Heun) die langs waren gekomen om te supporteren. Hein kwam ook nog langs maar heeft zijn biertje laten doodslaan en werd aan de bar gemist… 18 maart de seizoenafsluiter thuis tegen Texel: komt allen voor support en vooral de nazit.
Maar met het team dat speelde zouden we Lunteren toch makkelijk moeten kunnen verslaan. Het doel werd gehaald. Volgend seizoen spelen we weer Ereklasse. Voor het derde jaar op rij inmiddels. Na die onverwachte promotie van drie jaar geleden. Dat het doel met hakken over de sloot en ternauwernood met het minimale middel van 10-10 behaald werd, had het karakter van een p/d-wedstrijd. We waren bij aanvang op papier duidelijk favoriet om deze pot te winnen, met gemiddeld ruim honderd ratingpunten meer. Dat zou toch een makkelijke overwinning moeten worden. Ik overweegde de opstelling vooraf open op tafel te leggen... Een beetje opportuun. Bij het bekend worden van de opstelling bleken we op negen van de tien borden een hogere rating te hebben. Soms grote verschillen zoals bij de GMI's. Alleen Johan Smits werd lastig gekoppeld aan Lunteren kopman Henk Klarenbeek. En Johan kreeg het zwaar. Ondertussen deed zich een groot probleem voor bij Rob Geurtsen tegen Arjen Timmer. Op zet veertien vergreep Rob zich aan 31-27. Zijn tegenstander penetreerde diep in de stelling van Rob maar wist zich daarmee verzekerd van schijfwinst. Vervolgens wisten Alexander Getmanski en Jean Marc Ndjofang tegen respectievelijk Erwin van Hierden en Harmjan Lammers niet te winnen. Alexander moest zich zelfs ternauwernood in veiligheid brengen. Jean Marc liep er een blauwtje mee op. Johan had het ondertussen zwaar tegen Henk. Het zag er niet helemaal fijn uit. Wel te zien waren goede standen voor Paul Oudshoorn tegen Wim Lammers, Kees Thijssen tegen Mark Sanders en Johan Bastiaannet tegen Stijn Overeem. Op andere borden waren de standen in evenwicht. Dat we na zo'n vier uur spelen met 6-2 voorstonden door winsten van Paul en Kees (ze overklasten hun tegenstanders,) was dus vertekend. Plotseling was Johan B het spoor bijster geraakt en verloor pardoes. Zijn tegenstander trilt vandaag nog na van die blauwe verrassing. Zelf kon ik na een onnauwkeurigheid van tegenstander Arwin Lammers, de derde Lammers, verschalken. Rob vocht nog lang door, maar kwam het schijfverlies niet meer te boven. Johan S kwam nog tot een eindspel met drie schijven minder maar duidelijk was ook dat verlies onafwendbaar was: 8-8. Peter Hoogteijling had een licht voordelig standje tegen Ronald van Beek. Hij informeerde nog eens bij me: "10-10 is toch genoeg?" Waarna hij professioneel naar remise afwikkelde. Krijn ter Braake tikte tegen Aldert van Eck het uiteindelijke laatste tiende punt binnen. Pffffff.... Dat was ternauwernood. Met de hakken over de sloot in de zin van dat we dit jaar een zenuwslopende p/d-wedstrijd ontlopen. Maar de daarbij behorende zenuwen hebben we gisteren toch ook grotendeels meegekregen. Dat hadden niet verwacht bij aanvang. Met het wegvallen van Apeldoorn zal de Ereklasse volgend jaar weer iets aan niveau inboeten/verschralen. Voor het eerste van 020 betekent dat, bij de huidige bezetting, wellicht weer ietsje makkelijker handhaven. Maar over die bezetting moeten we het maar eens een keer hebben. Een minder wisselende personele bezetting is wenselijk. 
De topscoorder-strijd ging tussen Wiebo en Lucien. Toen de loting bekend was, leek het erop dat Lucien de beste papieren had om topscoorder te worden. Hij moest tegen Coen Jong aantreden, terwijl Wiebo tegen de altijd lastige Jan Groeneweg moest uitkomen. Lucien zette een kleine aanval op, en kon na een 2 om 2 naar doorbraak als eerste de felicitaties in ontvangst nemen. Ondertussen had Savane tegen Hans een kromme Partie Bonnard op het bord. Na eerst een schijf gegeven te hebben moest Savane iets later een tweede schijf geven. Hans nam een combinatie die beiden een dam opleverde, waarbij Hans nog steeds 2 schijven voorstond. Aan het einde blunderde Hans die daardoor zijn dam kwijtraakte en de partij zelfs nog verloor. John bereikte niets tegen Mwenedata en moest in remise berusten. Kenny haalde een nette remise tegen Jan Houwing. Huub moest na een onnauwkeurigheid tegen Arnoud Rood flink in de beugels, dit deed hij goed moet remise als gevolg. Marco had een slecht klassiekje tegen Timo Kuipers, en kon dit niet meer rechtzetten. Na de remise van Paul was het Wiebo die tegen Jan Groeneweg langzaam maar zeker een steeds betere stand kreeg. Het grote terreinvoordeel was genoeg voor de overwinning waardoor Wiebo topscoorder is geworden (vanwege een hoger tegenstander- en bord gemiddelde). Jan Pieter ging tegen Dave Bleeker nu niet te lang doorspelen op de winst waardoor hij net aan de remise wist te halen. Gerrit speelde tegen Theo Tesselaar een degelijke partij. Gerrit haalde een combinatie uit die beide een dam opleverde en een extra schijf voor Gerrit. Toen Theo, mede door de klok, een tweede schijf achterkwam, was het pleit beslecht, en kon Gerrit de overwinning over de streep halen. Volgend jaar nieuwe kansen, nieuwe prijzen.
Na tien minuten spelen begonnen een aantal spelers van Leiden zich ongemakkelijk op hun stoel te bewegen. Hans Kreder bleek nog steeds niet gearriveerd te zijn. Ondanks meerdere telefoontjes kregen ze hem niet te pakken. Marco was hierdoor de eerste speler die 2 punten mocht bijschrijven. Meteen hierna tekende Wiebo voor de eerste remise: tegen Edwin van Hofwegen. Vervolgens was het Laura die na een grote ruil de remise tekende tegen Harry Dekker. Ondergetekende had tegen Andre van der Kwartel een partie Bonnard op het bord. Nadat Andre een dam had gehaald, die door mij meteen afgenomen werd, had ik door meteen dam te halen de partij moeten winnen. Ik deed dit echter pas een paar zetten later en werd toen verrast door een coupe Turc. In de 4 om 4 die toen overbleef bood ik, nog van slag, remise aan. Hierop stelde mijn tegenstander voor om toch nog maar even twee zetten te doen. Zo werd het op de veertigste zet alsnog remise. Als de notatie van Laura klopt, blijkt die partij de veertig zetten niet gehaald te hebben... De volgende die uit was, was Lucien, die een mooie blauwe uitslag haalde door oud Amstelland speler Evert Dollekamp op remise te houden. Het was aan Gerrit om met een goede overwinning op Hans Kolfoort de overwinning veilig te stellen. Jan Pieter tegen Maurits Meijer en John Stins tegen Arend van Beelen wisten hun goede stand niet om te zetten in winst, en moesten in remise berusten. Kenny kreeg na een rustig begin een drukstand tegen Hans Tangelder (die ook een tijdje bij Amstelland gespeeld heeft.) Hans moest 2 schijven geven om door te breken. Dit bleek te veel en Kenny won snel. Hans redde het niet tegen Evert Bronstring. en moest als enige een nederlaag accepteren. Over twee weken de laatste wedstrijd tegen SNA Laten we proberen de vierde plek te consolideren.
Zoals gewoonlijk begint een damwedstrijd in Westerhaar rumoerig. Er spelen zes tientallen en er moet uitgebreid gedag gezegd worden. Uitermate gemoedelijk allemaal, maar het kost even voordat er een Ereklasse waardige rust ontstaat. De enige die, niemand neemt het hem kwalijk, hij offerde zich tenslotte in het clubbelang op door zowel te spelen als te rijden, niet stug genoeg was en als eerste en enige moest capituleren was Frank Zwerver tegen Jan van Dijk. Vervolgens zette de rest van het team zich schrap. Roep Bhawanibhiek stond een beetje onder druk tegen Herman Hilberink maar tikte consoliderend een punt binnen. Johan Bastiaannet stond voordelig maar kon geen winst vinden. Jean Marc Ndjofang stond ook beter tegen Marino Barkel. Die rekende echter netjes naar remise. Rob Geurtsen en Bert Aalberts remiseerden niet geheel geruisloos, maar ook niet opzienbarend. Frank Pasman daarentegen liet de Russische Germaan Vadim Virny zuchten, puffen, hijgen en vele kilometers ijsberen. Wat weinigen in de Ereklasse lukte, lukte Frank wel: remise. Dat leverde hem evenals de remise van Johan Smits tegen Gil Salomé een mooie blauwe notering op. De kapitein leek een ietsje pietsje makkelijker te staan tegen Yuen Wong maar het evenwicht werd nergens verbroken. Voormalig speler voor Westerhaar, hij hangt nog met een mooie prent in slank postuur aan de wand in de speelzaal, Erik Brunsman hield evenals vorig seizoen combikoning Edwin Twiest in bedwang. Als laatste streed Krijn ter Braake tegen de gevaarlijke Odin Mol. Krijn kreeg welliswaar terreinnadeel maar zijn verdediging zag er voldoende goed uit. Echter, Mol haalde op het beslissende moment op het verkeerde veld dam. Daarna werd snel de negende remise genoteerd. Ondanks het stugge teamoptreden met negen bordpunten tegen het veel betere Westerhaar, bleek na afloop dat Damlust ons voorbij is gegaan op de ranglijst. Dat veroorzaakt toch een katertje. We zijn nu mede afhankelijk van de wedstrijd SNA-Damlust. Als die gewonnen wordt door Damlust, eindigt Damlust sowieso boven ons en ontkomen we niet aan een promotie-degradatie wedstrijd. Nou ja, eerst Lunteren in de laatste ronde maar eens resoluut aan de kant schuiven. 
Na een uur of 3 spelen zag het er naar uit dat de koploper het zeer zwaar zou krijgen. Hans stond een schijf voor tegen naamgenoot Hans Vermeulen, Wiebo had een dam gehaald tegen Dirk Vet, Gerrit en Paul hadden hun tegenstander onder druk. De overige borden stonden gelijkwaardig, alleen Laura stond lastig tegen Herman van Westerloo. Toch ging het mis voor ons. Hans ging er voor om dam te halen in plaats van de stand vast te laten lopen, dit bleek niet te winnen. Wiebo kon de winst niet vinden. Ook bij Gerrit en Paul verwaterde het voordeel. Toen Maarten in een gelijkwaardige stand door de klok ging, was het pleit beslecht. Hierna verloor ook Laura nog, en de andere partijen werden remise. Rechtstreeks degraderen kunnen we niet meer, maar er zal nog wel een wedstrijd gewonnen moeten worden om de nacompetitie te ontlopen. De eerstvolgende kans is de uitwedstrijd tegen Leiden. |
|
O2O 2
Oosterend/Texel 