 |
Met het uitwisselen van de opstellingen was het plan weer heel simpel, helder en eenvoudig. Net zoals de vorige keer zouden we op één bord scoren. De rest zou de deur dicht houden met als eindstand 11-9. Die eindstand werd ook bereikt, maar wel op een andere manier. A-chronologisch in volgorde van uitkomst: Marco de Koning hield de Belg Casaril in bedwang. Rob Geurtsen kreeg kansen tegen Shapiro. Johan Smits omsingelde De Bie. Gerrit Tigchelaar trof de minst sterke basisspeler in een klassiek duel. Ik speelde een makkelijke en voordelige partij tegen Martijn van Gortel. Peter Hoogteijling moest die ene winstpoging ondernemen tegen Crucius. Erik Brunsman bestreed de Belg Lacroix. Johan Wiering had de zwaarste tegenstander geloot met Nitsch. Frank Pasman vluggerde in 'zijn' klassiek tegen Ibrahim. Johan Bastiaannet moest veelscorer Heunen in bedwang kunnen houden.
Dinsdag 9 oktober stond de seizoenopening voor de provinciale competitie op het programma. Net als het vorige seizoen was de eerste wedstrijd tegen het DDV van Roep gepland. Net als vorig jaar, ook, werd de wedstrijd gewonnen, alhoewel het deze keer zwaar bevochten was.
Invaller Peter kreeg tegen Ricardo Bona een stelling op het bord waarvan de grootmeester van dienst (i.e. Hein) van mening was dat die stelling ‘beresterk’ en dus gewoon gewonnen was. Helaas lukte het Peter niet de boel rond te krijgen. Hij moest berusten in remise. Gelukkig had die andere invaller, Johan Smits, kort daarvoor de felicitaties van zijn tegenstander, Herman van Westerloo, in ontvangst mogen nemen. In een principiële partij had Johan uiteindelijk Herman op dermate fraaie wijze in de tang dat hij zelfs schijfwinst kon versmaden. In plaats daarvan koos Johan voor de positionele winst – en terecht: snel daarna was de partij uit.
Afgelopen zaterdag leed 020-2 een onnodige nederlaag tegen Gooi en Eemland. Ondanks dat wij slechts met 9 man aantreden, bleken we toch nog kansen te krijgen op 1 of 2 punten. Met het 10e bord leeg begonnen we dus met een 2-0 achterstand.
Na de eenvoudige winst in de 1e ronde, konden we in Driehuis aantreden tegen IJmuiden. IJmuiden bivakkeert alweer jaren in de Hoofdklasse. Op papier beschikken we over een gemiddeld hogere rating van enkele tientallen punten. In de praktijk bleek IJmuiden op meerdere plaatsen echter slagvaardiger. De koppelingen en daarbij behorende opdrachten waren helder. Johan Wiering zou moeten kunnen scoren tegen Jacqueline Schouten, de rest remiseren. Frank Pasman voelde, voor de verandering, een tegenstander eens een keer stevig aan de tand. Martin van Dijk was het slachtoffer. Althans, had het slachtoffer moeten worden. De rollen draaiden om na een 'black-out ruil' met 17-21. Einde verhaal.
Met een ruime overwinning van 14-6 op De Kroonschijf startte het 1e tiental afgelopen zaterdag de Nationale Competitie. Na een moeizaam verblijf in de Ereklasse zijn we het vorige seizoen gedegradeerd naar de Hoofdklasse. Gezien de teamsamenstelling waarschijnlijk een beter passende klasse. Desondanks kijken we omhoog. Prioriteit is dat iedereen aan bod komt in een zo vast en stabiel mogelijk team met telkens 10 man. Helaas bleek dat laatste bij onze tegenstander minder prioriteit te hebben. Ze kwamen met 9 man opdagen. Heel jammerlijk moest daarom onze kopman Johan Wiering het zonder partij doen. Het betekende wel dat we met een voorsprong begonnen. Johan Bastiaannet, als laatste binnengekomen, was als eerste uit. Het hoge ratingverschil was snel uitgedrukt in zijn voordeel met een mooie 2, omdat zijn tegenstander een eenvoudig combi overzag. Ondergetekende kon ook op een aanzienlijk rating verschil bogen. Op het bord bleek daar niet veel van tot mijn tegenstander pardoes een lichte combi 'vergat': 6-0. Daarna bleef het een tijd stil, waarna Erik Brunsman zijn lastige positie keurig naar een remisestand manoeuvreerde. Frank Pasman nam het op tegen de topper van de tegenstander en NK-finalist Wim Kalis. Frank hield, zoals altijd, lang stand maar moest na langdurige druk zijn meerdere erkennen in Wim.
De eerste wedstrijd in de hoofdklasse is niet echt een succes geworden voor 020-II Hoewel het Noorden slechts met 9 man aantrad, en Frank Zwerver daarom de eerste 2 punten kon ophalen, werd het een moeizame middag.
Dinsdag 10 april moest de uitgestelde provinciale wedstrijd tegen SNA II nog afgewerkt worden. Een wedstrijd die alleen theoretisch nog ergens over ging: Wij konden geen kampioen meer worden – die prijs was al naar SNA I gegaan. SNA II moest met 0-8 van ons winnen om nog gelijk te komen met Zaanstreek en zo niet rechtstreeks te degraderen. De heren van SNA II zagen daar zelf niet veel heil in, want al snel werd duidelijk dat ze met een 4-4 uitslag ook zeer tevreden zouden zijn. Rob wilde hier wel meewerken aan. Zijn humeur was lichtelijk aangetast omdat hij een lekke band had en zodoende een kwartier te laat achter het bord plaats nam. In zijn partij gebeurde weinig tot niets, tot grote tevredenheid van tegenstander Van Randen, die met een remise een blauwe notering scoorde. De volgende remise leverde ook een blauwe notering op: voor de tegenstander van Thijmen: Frans Groot. Thijmen zag kans zijn geliefde ‘stoffer’ (STobbe OFFER) te plaatsen en kreeg daarmee een prettige stelling op het bord. Het voordeel verwaterde echter en Thijmen berustte in remise voordat zijn stelling nog verder zou verslechteren. Aan bord 3 speelde ik tegen die andere Groot: Bertus. Bertus nam al gauw een aantal terugruiltjes waaruit duidelijk werd dat hij het wel wilde doen voor één punt op de avond. Dankzij het tempovoordeel kon ik Bertus steeds verder terug dringen en toen de tijdnoodfase achter de rug was had ik een gewonnen stelling op het bord – die ik ook daadwerkelijk in winst wist om te zetten. Zo hoefde Peter (van Heun) slechts remise schoppen om de teamwinst veilig te stellen. Peter wilde echter meer… Aan bord 2 trof Peter jeugdspeler René Emmaneel. Behalve de jongste ook de speler met de hoogste rating bij SNA 2. Tevens was hij de enige die niet op remise speelde, maar juist de weg vooruit zocht – precies zoals Peter het graag tegen zich op het bord krijgt. In een partij met veel tussen loopjes, potentiële plakkertjes en vangetjes moest René uiteindelijk een schijf prijs geven. Niet veel zetten daarna moest hij ook de partij opgeven. Al met al een gedegen overwinning van het provinciale team van 020, dat zich dus tevreden moest stellen met een 2e plaats in Noord-Holland. Volgend jaar beter…
Afgelopen zaterdag kwamen de heren van Texel op bezoek. Op de toplocatie van Hans zijn bedrijf speelde het team op de 6e etage in Lucy´s Kitchen in het gebouw van het Solys Business Center. Texel had de eerste boot genomen, dus we konden ruim op tijd beginnen. Op bord 1 speelde Paul Oudshoorn tegen Losseni Savane een prachtige partij. Paul was goed bezig, maar miste in het middenspel een variant die hem uiteindelijk de winst had kunnen opleveren. Paul heeft op toernooibase nog aangegeven hoe die variant er uit ziet. Losseni speelde sterk en kon de aanvalsdrift van Paul daarom nog net allemaal onder controle houden. Remise. Op bord 2 speelde Hans van den Heuvel een slimme partij tegen Vic Voskuil. Vic had al een aantal grote namen in de competitie te pakken genomen, dus Hans was gewaarschuwd. Maar je kon duidelijk merken dat Hans in zijn eigen toko speelde want de variant die op het bord kwam was een mooi voorbeeld van huisvlijt! De beruchte Andreiko variant waar het lijkt dat wit een goede dam kan nemen, maar die uiteindelijk toch een schijf kost. Helaas zag Vic na een half uurtje rekenen dat het niet goed was. Hans had de kroon op zijn werk kunnen zetten als hij in een 7 om 7 een winnende forcing had ingezet. Tot mijn spijt zag Hans het niet. Maar wat Hans wel deed was in feite een blunder, waarna Vic gelijk een winnende combinatie had kunnen nemen. Die Vic weer op zijn beurt miste. Hans had nog wel voordeel, maar het werd ook hier remise. Na afloop liet ik beide heren zien hoe ze beide hadden kunnen winnen... Op bord 3 speelde Thijmen Stobbe tegen Piet Bakelaar. Piet speelde erg voorzichtig en nam een flinke ruil die hem een nadelige stand opleverde. Dat repareerde hij ook weer, waardoor Thijmen zijn voordeel niet kon uitbuiten. Thijmen probeerde het nog wel met een lokzet, maar het mocht niet baten. En ook hier dus remise. Op bord 4 speelde Frank Zwerver een sterke partij tegen Jos de Wolf. Het leek er op dat Frank zijn zoveelste overwinning zou gaan boeken, want hij speelde goed. Jos kon het in de partij nog net droog houden, maar in de analyse bleek dat Frank toch wel wat mogelijkheden had om winnend voordeel te bereiken. Het was een mooie maar ingewikkelde partij die voor de verandering ook in remise eindigde. En uiteindelijk kon Texel daarom een puntje mee terug de boot opnemen. Na afloop hebben we nog gezellig zitten napraten over van alles en nog wat. Hans sprak een uur lang vol passie over de toekomst van onze club, waar hij zeker nog verder over zal uitweiden. We hebben het als club met hem als voorzitter absoluut getroffen! Op dinsdag 3 maart speelt het viertal zijn laatste wedstrijd thuis tegen SNA2 waar in feite de enige vraag is met welke uitslag 020 gaat winnen. Met een beetje geluk wint mijn oude liefde Purmerend dan van SNA1 en wordt het team onder de bezielende leiding van topscorer Frank gewoon kampioen. We gaan het meemaken!
Afgelopen zaterdag speelden we de kampioenswedstrijd tegen de Hofstad Dammers. Voordat de wedstrijd goed en wel begonnen was, had Hans de twee punten al binnen. Na 13 zetten dacht Piet Roozeboom een 2 om 2 open te zetten, maar werd verrrast toen Hans de 1 om twee nam, waarna Piet zag dat, hoe hij ook zou slaan, hij altijd twee schijven kwijtraakte. Wiebo maakte het daarna nog even spannend door te blunderden tegen Hugo Simons Jr. Hierna was het Kenny die Jette Veenstra verraste met een damzetje. Na damafname stond Kenny een schijf voor, wat hij netjes uitspeelde. Gerrit vergrootte de voorscprong door Harold Jangram te verslaan. Harold ruilde veel schijven af. Na een zet of dertig, na weer een ruil van Harold, nam Gerrit een 2 om 2 die hem positioneel groot voordeel opleverde. Het vervolg speelde Gerrit keurig uit. Degene die de kampioenschaps punten binnenhaalde was Marco, die een sterke partij speelde tegen Hans Jacobsen. Na 30 zetten kon Hans niet meer aan schijfverlies ontkomen. Hij had wel positioneel compensatie, maar nadat Marco zijn schijf had teruggegeven met doorbraak kansen, was het snel afgelopen. Volgend jaar mogen we het proberen in de Hoofdklasse.
Afgelopen zaterdag speelde 020-2 de kraker tegen De Kroonschijf. De Kroonschijf begon de wedstrijd met een punt voorsprong op de ranglijst. Dat er veel spanning op de wedstrijd zat bleek uit het feit dat zowel bij het eerste als bij het tweede iedereen om 2 voor 12 achter zijn bord zat, en het doodstil was. Kenny had het lastig tegen Harm Jan van Rees. Kenny moet een tijdelijk offer plaatsen om geen nadeel te krijgen. Toen Kenny een aantal zetten later zijn schijf weer terug won, werd het snel remise. Hanco voelde Peter Hartog stevig aan de tand en kreeg groot voordeel. Na een onnauwkeurige 50ste zet moest Hanco echter in remise berusten. Als laatste was Marco bezig tegen Peter de Hek. Marco speelde een heel degelijke partij tegen de sterke Peter. Marco kwam nog tot een eindspel waarbij hij eerder op dam kwam. Dit bleek niet genoeg voor de winst, maar Marco kon wel de felicitaties in ontvangst nemen omdat hij het elfde punt binnen haalde.
Zaterdag rond 14.30 uur kreeg ik een berichtje van Johan Smits of ik bij de wedstrijd aanwezig was. Mijn eerste reactie was "ben jij al klaar dan?" Maar het bleek dat Johan ziek thuis zat en een vervanger zocht. Een vervanger om een verslag te schrijven, wel te verstaan... Voor de wedstrijd zelf werd Johan vervangen door Erik Brunsman, die doorgeschoven werd vanuit het tweede team. Anyway, ik sprong snel op de fiets, trotseerde de koude bui die besloten had op een droge dag net te gaan regenen op het moment dat ik fietste, fietste door rood tot ergernis van automobilisten die blijkbaar geen begrip hadden voor de opdracht die ik van Johan had gekregen, en kwam rond 15.00 uur de speelzaal binnen... Op dat moment was Kees al klaar. Hij moest berusten in remise tegen Toine Brouwers. Peter van Heun was als tweede klaar. Hij zou blij zijn geweest met remise, maar er was iets gruwelijk mis gegaan in zijn partij. Het team moest dus een achterstand wegwerken in een wedstrijd die gewonnen moest worden om degradatie af te wenden. Waar moesten die 2 winstpartijen dan vandaan komen? Johan Wiering had de beste papieren daarvoor en Johan Capelle stond ook goed. Misschien dat Krijn nog iets zou weten te bereiken, maar de overige stellingen zaten allemaal binnen de remisemarge. Johan Bastiaannet was als derde klaar. Hij gaf remise tegen Martijn de Leeuw. Kort daarna berustte Johan Capelle ook in een puntendeling. Tegenstander Jimmy Depaepe hoopte Johan nog even door de klok te jagen omdat Johan die vergeten was in te drukken, maar gelukkig was Johan net op tijd bij de les. Jammer genoeg was de betere stelling niet genoeg voor de winst. Tussenstand: 3-5 Invaller Erik was aan bord 5 als vijfde klaar. Hij had een prettige stand tegen Jasper Daems, maar durfde niet vol voor de winst te gaan met de gedachte dat je ook wel eens de deksel op je neus kan krijgen in zo’n geval. Zo werd er dus weer een remise aangetekend, snel gevolgd door Paul Oudhoorns puntendeling. Diens tegenstander, Yves Vandenberg, had dermate veel respect voor Paul dat hij direct aan het afruilen sloeg. Het kleine voordeeltje dat dit Paul opleverde was te klein voor winst en daarom werden de punten gedeeld, hetgeen de nieuwe tussenstand van 5-7 opleverde. Met nog 4 partijen aan de gang moesten er nog 2 winstpartijen uit de hoge hoed getoverd worden. Dit veranderde snel in nog 3 partijen die alle drie gewonnen moesten worden. Rob Geurtsen moest namelijk opgeven tegen Hein De Cokere en op die winst van De Cokere viel weinig af te dingen. Rob’s buurman, Herman Spanjer, had ondertussen in een dammeneindspel een schijf meer en zat al een tijdje te rekenen of er stiekem toch meer dan remise uit te halen viel. Dat bleek niet het geval en dus volgde hier ook een puntendeling met een 6-10 tussenstand als gevolg. Meer dan een gelijkspel zat er dus niet in en daarvoor zouden beide laatste partijen gewonnen moeten worden. Johan Wiering gaf het goede voorbeeld en bekroonde goed spel met een verdiende overwinning. Tegenstander Mehmet Yöney werd gestaag achteruit gedrukt tot hem niets restte dan opgeven. Dit deed hij met een schuin oog naar het naastgelegen bord waar Krijn tegen Koos van Amerongen naarstig op zoek was naar een variant waarin hij zijn tegenstander nog kon verlokken een verkeerde zet te doen. Zijn tegenstander hield het hoofd echter koel en Krijn berustte in het delen van de punten, waarmee de eindstand op 9-11 uit kwam. Rechtstreekse degradatie kan nog afgewend worden als over 2 weken gewonnen wordt bij Gouda. Met kanonnen als Martijn van IJzendoorn en Erno Prosman in de gelederen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. |
|
