 |
Lees meer: Te enthousiast jeugdig DIOS/Eureka maatje te klein voor het 1e
Afgelopen zaterdag moesten we aantreden tegen middenmotor Heerenveen. Het werd een terechte, maar zware nederlaag.
Afgelopen zaterdag kregen we Zaanstreek op bezoek. Vooraf had ik iedereen 'vrij spel' gegeven. Niemand hoefde zich aan een opdracht te houden. Dat bleek de vorige wedstrijd een succesvolle 'opdracht'. In tegenstelling tot de vorige wedstrijd tegen Rijnsburg waren we nu ruimschoots favoriet tegen hekkensluiter van de ranglijst, regiogenoot Damcombinatie Zaanstreek. Het moest wel raar lopen zouden we die niet winnen. Het gemiddelde ratingverschil bedraagt ruim 100 ratingpunten.
…maar afgelopen dinsdag niet. Titelhouder SNA kwam op bezoek en het viertal was gekomen om een serieuze partij te dammen. Op de vraag hoe het mogelijk was dat de titelpretendent onderaan de ranglijst bungelde, luidde het antwoord van captain Groeneweg dat het gewoon een paar keer tegen gezeten had. Dinsdag deed zich dit probleem niet voor bij SNA.
Zaterdag moesten we aantreden tegen de huidige koploper. We wisten al dat het een moeilijke opdracht zou worden, maar nadat Erik zich ziek afmeldde wisten we dat het 'Mission Impossible' zou worden. Dit bleek al snel doordat bijna iedereen het positioneel moeilijk kreeg.
Na twee weken mailen en appen hadden we als 020 weer twee teams van tien man op de been weten te brengen... dacht ik. Helaas bleek nog tijdens onze wedstrijd dat het 2e toch helaas met negen man was aangetreden wegens ziekte. In ronde 9 namen we het op tegen RDC Rijnsburg. RDC stond boven ons en had nog goed zicht op zowel 1e als 2e plaats (voor nacompetitie). De gemiddelde rating van RDC was ook iets hoger dan die van ons. Bovendien, wij waren praktisch 'uitgerangeerd' voor promotie en degradatie. Dat maakte RDC in ons opzicht favoriet en gaf ons vrijheid. Verheugd was ik met de deelname van invaller Bert Bakhuis. Alhoewel Bert geen spelritme heeft, is zijn reputatie natuurlijk nog altijd prima. Helaas begon de wedstrijd voor Bert niet prettig. Beoogd tegenstander Steven den Hollander had de nacht ervoor stevig gefeest en versliep zich. Voorzitter Rinus Kromhout, die niet voorzien had te spelen maar wel voor het openingswoord aanwezig was, speelde daarom tegen Bert. Nadat iedereen gesettled was, zag Gerrit Tigchelaar plots dat hij een schijf achter zou komen nadat hij met zijn laatste zet akelig blunderde. Tegelijkertijd had mijn tegen tegenstander, Wim Bremmer, twee draken van zetten (22 en 23) geproduceerd. Na enig rekenen was de winst niet moeilijk te vinden en was het snel uit. Peter Hoogteijling had ondertussen zijn betere stand helaas niet kunnen verzilveren tegen Thomas Wielaard. Rob Geurtsen had Arie Schoneveld zwaar onder druk gezet na te passief tegenspel. Dat een eenvoudig combinatie naar dam het pleit beslechtte bespoedigde de vermoedelijk toch al gewonnen stelling. Tussenstand: 3-5.
Maandag reisden we in de bijna-basisopstelling naar Zaandam voor de 4e ronde van de provinciale competitie. Rob liet zich graag vervangen omdat hij met de Halve Finales van het NK momenteel al aan zijn trekken komt. In zijn plaats mocht Johan Smits aan het eerste bord plaats nemen. Johan mag dan officieel invaller zijn, hij is wel de enige die tot dusver alle wedstrijden gespeeld heeft. Deze avond mocht de supersub aan de bak tegen Paul Teer. Thijmen had het voorrecht tegen die andere Paul (i.e. v/d Lem) te spelen en had als enige een iets lagere rating dan zijn tegenstander. Voor hem was de opdracht simpel: houd de zaak droog en laat de rest zorgen voor de winstpunten. Onze Paul (i.e. Lohuis) werd gekoppeld aan Barbara Graas en als teamcaptain had ik al een vinkje achter deze partij staan. Paul is een angstgegner voor Barbara, dus de druk lag helemaal bij haar. Aan bord 4 mocht ik tegen Schelte Betten, die zo vriendelijk was mee te werken aan mijn partijopzet. Al snel had ik zijn korte vleugel in bedwang en zijn lange vleugel kaal geplukt. Dat maakte het strijdplan overzichtelijk en toen hij zich nog even vergiste in een slagenwisseling stond ik bovendien een schijf voor. Een kwestie van koelbloedig uitspelen, alleen liet het killerinstict me even in de steek. Ik gaf mijn tegenstander nog één remisekans, die hij echter niet greep. Daarna was het snel uit. Daarmee had ik stiekem niet de eerste winstpartij laten aantekenen, want kort daarvoor had Paul zijn reputatie van angstgegner waar gemaakt. Aanvankelijk kon Paul geen potten breken en stond Barbara beter. Paul wist dat hij zijn kans wel zou krijgen en liet de kansen keren na een afruil. Barbara’s stand liep vast en Paul mocht de felicitaties in ontvangst nemen.
Tegen Drachten was het de eerste uitwedstrijd die we met een volledig tiental hebben kunnen spelen. Achteraf blijkt dat, als we deze wedstrijd gewonnen hadden, we (tijdelijk) boven de degradatie plekken hadden gestaan. Het werd al snel duidelijk dat een groot aantal spelers nog met de feestdagen in hun hoofd zaten. Van de tien partijen eindigden er 8 in een beslissing. (Hoezo dammen is een remise sport). De overwinningen kwamen veelal tot stand door positionele blunders of kleine combinaties. Hans kreeg een makkelijk kettingstelling, en kon kiezen uit verschillende winst varianten. Schijfwinst of doorbraak. Hij koos voor het laatste, en dit bleek een goede beslissing te zijn. Hij won als eerste. Roep verraste Jan Hoogterp met een mooie combinatie. Hoewel we nu met 4-0 voorstonden, stond het op een groot aantal borden niet goed voor ons. Ikzelf speelde een waardeloze opening. Die afgestraft werd door mijn tegenstander. Kenny stond op dat moment een schijf achter, en Erik positioneel erg slecht. Beide verloren hun partij. Tussendoor had ook Frank verloren, door in de opening een schijf weg te geven. Huub profiteerde van een 2 om 3 die zijn tegenstander open zette. En won daarna simpel. Bleven over Wiebo en Jan Pieter. In beide partijen waren de remise grenzen niet overschreden, en beide partijen werden remise, waarna een 10-10 eindstand een feit was.
Verloren met 13-7 van CCR. (De volledige stadsnaam doet er niet toe.) Daarmee zijn we wel zo'n beetje klaar met het seizoen, om eerlijk te zijn. Na afgelopen zaterdag staan we op 10 punten uit 8 wedstrijden. Kans op promotie is theoretisch nog mogelijk maar dan moeten volledig krankzinnige uitslagen volgen. Voor degraderen geldt hetzelfde. Wat betreft de (eind)rangschikking zijn we klaar, uitgerangeerd, middenmoter. Volgend jaar spelen we weer Hoofdklasse. Het meest spannende worden de komende samenstellingen van de teams.
Zaterdag kregen we de reserves van Tilburg op bezoek. Vooraf hadden we al een eenvoudige middag verwacht maar, om niets aan het toeval over te laten, traden we sterk aan. Johan Smits tikte het eerste punt binnen tegen Wil Maas omdat Johan niet helemaal fit was (maar wel speelde). Daarmee liep hij wel als enige tegen een blauwtje op. Net voordat ik de eerste winstpartij mocht aantekenen, nadat ik een eenvoudig maar niet helemaal duidelijk dammetje had genomen, noteerde Peter Hoogteijling de eerste twee. Frits van Tilborg, die te snel speelde, werd met een heldere combi verslagen. Theo van den Hoek bood nog licht verweer, waar zwaarder verzet mogelijk was geweest. Nadat ik de dam had genomen zag hij snel in dat verder spelen geen zin meer had. Al veel eerder was Rob Geurtsen, ook al na een damcombinatie, een schijf voorgekomen tegen Yuri Derks. Die schijf werd de jonge speler fataal. We sluiten niet uit dat we Yuri vaker en sterker terug gaan zien. De tussenstand was inmiddels 7-1. De eenvoudige winst tekende zich al snel af. De ook niet fitte Johan Capelle (die ook toch speelde) zette een niet al te geweldige omsingeling op. Op het moment dat hij een afwikkeling naar remise nam, had hij echter winnend anders kunnen afwikkelen (zie Toernooibase). Tegenstander Harry Verdoolaege accepteerde graag de remise. Johan Bastiaannet kwam laat op voordeel tegen Kees van Bakel. Ervaring en techniek, de laatste zet van wit is mooi, gaven in het late middenspel uiteindelijk beslissend voordeel. Johan Wiering werkt er dit seizoen in elke wedstrijd hard voor. Ook tegen Ad de Hoon kwam er voordeel, maar de vraag was weer of het voordeel groot genoeg zou zijn. Dat was het deze keer wel nadat zijn tegenstander op de 56e zet mis greep. Restte nog Frank Pasman, die zich compromisloos opstelde tegen Sarah Rijgersberg: remise was voor Frank geen optie deze keer. Helaas belandde voor ons de enige nul van de dag bij hem op zijn bord. Die nul konden we in deze wedstrijd wel hebben: 14-6. Omdat Rijnsburg remiseerde tegen koploper Excelsior, hebben we de tweede plaats, die recht geeft op een promotie-degradatiewedstrijd, weer in 'eigen hand'. Ik heb die kans maar tussen aanhalingstekens geplaatst. We moeten daarvoor de volgende twee wedstrijden tegen Charlois (die is en blijft op 5 januari) en Rijnsburg ruim winnen om niet alleen twee wedstrijdpunten in te halen maar ook de bordpunten recht te trekken. Twee grote uitdagingen. Maar toch, we gaan het gewoon proberen. |
|
