Verloren met 13-7 van CCR. (De volledige stadsnaam doet er niet toe.) Daarmee zijn we wel zo'n beetje klaar met het seizoen, om eerlijk te zijn.
Na afgelopen zaterdag staan we op 10 punten uit 8 wedstrijden. Kans op promotie is theoretisch nog mogelijk maar dan moeten volledig krankzinnige uitslagen volgen. Voor degraderen geldt hetzelfde. Wat betreft de (eind)rangschikking zijn we klaar, uitgerangeerd, middenmoter. Volgend jaar spelen we weer Hoofdklasse. Het meest spannende worden de komende samenstellingen van de teams.
Voor we tot die conclusie moesten komen traden we op en top gemotiveerd aan tegen CCR in Rotjeknor. CCR had enkele ongewone spelers opgesteld: Aligna, die tot dusver alleen uit had gespeeld, zat naast Lognon. Messemaker was niet aanwezig.
Duidelijk was dat CCR de ambitie heeft te promoveren naar de Ereklasse: zij wilden winnen. Dat wilden wij dwarsbomen. Peter Hoogteijling en Johan Wiering hadden er zin in.
De koppelingen, die we in een geïmproviseerde korte teambespreking voor de verandering eens doornamen, gaven bedreigingen maar ook kansen. We lopen ze bordgewijs, of alfabetisch, even op volgorde af. Frank Pasman tegen Radjes Balkaran was lastig maar niet onmogelijk. Gerrit Tigchelaar tegen Oscar Lognon, die als onbekend in Toernooibase staat (geeft dat nog een staartje....?), was natuurlijk bloedlink. Johan Bastiaannet zat tegen Massinga Aligna. Een van de weinige keren dat GMI Johan tegen een hogere rating aankeek. Johan Capelle moest de uit vorm zijnde voormalig Hiltexspeler Michiel Kloosterziel zien te bedwingen. Johan Smits was gewaagd aan Mehmet Yoney. Johan Wiering was favoriet tegen herintreder Bart de Vos (zonder rating maar met reputatie). Marco de Koning zou weinig onderdoen voor bodybuilder Patrick Stork. Ik moest het droog houden tegen Eduard Autar. Peter Hoogteijling zou een klein kansje kunnen krijgen tegen de jongste speler, Job Arts. Rob Geurtsen moest Shammie Kasnadi, topscorer van CCR, zien te neutraliseren en met een heel klein oogje kijken naar mogelijkheden.
Met die laatste koppeling was waarschijnlijk ook de belangrijkste ontwikkeling benoemd. De tegenstander van Rob stak zijn nek uit en moest dat met een schijfverlies bekopen. Om dat uit te rekenen nam Rob, zoals gebruikelijk, veel tijd. Zoveel tijd dat hij die schijfwinst in tijdnood moest bekopen met een combinatie naar dam voor zijn tegenstander. In plaats van 2 punten leverde deze partij ons 0 punten op. Ondertussen hadden Frank en Gerrit hun (veel) betere tegenstanders geneutraliseerd. Waarvoor hulde.
Helaas ontwikkelden we op andere borden te weinig kansen. Integendeel, ik speelde een nutteloze partij tegen de saaie maar effectieve Autar, dat dus ook een 'nul' opleverde.
Johan Capelle bezweek onder druk tegen Kloosterziel. De rest eindigde in remise. Derhalve een 13-7 eindstand.