Maar met het team dat speelde zouden we Lunteren toch makkelijk moeten kunnen verslaan.
Het doel werd gehaald. Volgend seizoen spelen we weer Ereklasse. Voor het derde jaar op rij inmiddels. Na die onverwachte promotie van drie jaar geleden. Dat het doel met hakken over de sloot en ternauwernood met het minimale middel van 10-10 behaald werd, had het karakter van een p/d-wedstrijd.
We waren bij aanvang op papier duidelijk favoriet om deze pot te winnen, met gemiddeld ruim honderd ratingpunten meer. Dat zou toch een makkelijke overwinning moeten worden. Ik overweegde de opstelling vooraf open op tafel te leggen... Een beetje opportuun.
Bij het bekend worden van de opstelling bleken we op negen van de tien borden een hogere rating te hebben. Soms grote verschillen zoals bij de GMI's. Alleen Johan Smits werd lastig gekoppeld aan Lunteren kopman Henk Klarenbeek. En Johan kreeg het zwaar.
Ondertussen deed zich een groot probleem voor bij Rob Geurtsen tegen Arjen Timmer. Op zet veertien vergreep Rob zich aan 31-27. Zijn tegenstander penetreerde diep in de stelling van Rob maar wist zich daarmee verzekerd van schijfwinst.
Vervolgens wisten Alexander Getmanski en Jean Marc Ndjofang tegen respectievelijk Erwin van Hierden en Harmjan Lammers niet te winnen. Alexander moest zich zelfs ternauwernood in veiligheid brengen. Jean Marc liep er een blauwtje mee op. Johan had het ondertussen zwaar tegen Henk. Het zag er niet helemaal fijn uit.
Wel te zien waren goede standen voor Paul Oudshoorn tegen Wim Lammers, Kees Thijssen tegen Mark Sanders en Johan Bastiaannet tegen Stijn Overeem. Op andere borden waren de standen in evenwicht. Dat we na zo'n vier uur spelen met 6-2 voorstonden door winsten van Paul en Kees (ze overklasten hun tegenstanders,) was dus vertekend. Plotseling was Johan B het spoor bijster geraakt en verloor pardoes. Zijn tegenstander trilt vandaag nog na van die blauwe verrassing. Zelf kon ik na een onnauwkeurigheid van tegenstander Arwin Lammers, de derde Lammers, verschalken. Rob vocht nog lang door, maar kwam het schijfverlies niet meer te boven. Johan S kwam nog tot een eindspel met drie schijven minder maar duidelijk was ook dat verlies onafwendbaar was: 8-8.
Peter Hoogteijling had een licht voordelig standje tegen Ronald van Beek. Hij informeerde nog eens bij me: "10-10 is toch genoeg?" Waarna hij professioneel naar remise afwikkelde. Krijn ter Braake tikte tegen Aldert van Eck het uiteindelijke laatste tiende punt binnen. Pffffff....
Dat was ternauwernood. Met de hakken over de sloot in de zin van dat we dit jaar een zenuwslopende p/d-wedstrijd ontlopen. Maar de daarbij behorende zenuwen hebben we gisteren toch ook grotendeels meegekregen. Dat hadden niet verwacht bij aanvang.
Met het wegvallen van Apeldoorn zal de Ereklasse volgend jaar weer iets aan niveau inboeten/verschralen. Voor het eerste van 020 betekent dat, bij de huidige bezetting, wellicht weer ietsje makkelijker handhaven.
Maar over die bezetting moeten we het maar eens een keer hebben. Een minder wisselende personele bezetting is wenselijk.
