Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. We zijn op 10 december thuis kansloos ingemaakt door vice-kampioen Hijken DTC, 4-16. Vorig jaar scoorden we nog een bordpunt meer.
Er was in de weken ervoor al het nodige te doen geweest over deze wedstrijd op 10 december, tegelijkertijd met de WK-match Groenendijk-Boomstra. Ik was blij dat het zover was. Aan de andere kant ook wel weer jammer dat we allemaal niet live getuige konden zijn van weer een prachtige duel van die match. Want wat was het weer een partij om van smullen.
De analogie van de ongelukkige koppeling van een ronde Nationale Competitie tegelijk met de match kon ik meteen doortrekken naar de koppelingen met de opstellingen. Die koppelingen waren niet goed voor 020. Invaller Bert Bakhuis - Wouter Wolff was nog wel een aardige. Zou de zeer beperkt spelende Bert veelspeler en talent Wolff kunnen bedwingen? Dat leek lang goed te gaan totdat het gebrek aan ritme Bert opbrak en een eenvoudige combi met doorbraak op termijn over het hoofd zag. Frank Pasman, die 'gelukkig' geen kaart voor het gevecht van Badr Hari had, ontmoette in Jan Mente Drent, (what's in the name, een geduldig schuivende Hijkenaar (al komt hij oorspronkelijk uit Groningen) die Frank liet vastlopen. Jean Marc Ndjofang moest eigenlijk iemand anders hebben. JM probeerde het wel wel maar Trofimof was van beton. Johan Bastiaannet tegen Jacob Okken gaf ook al geen kans op winst. Nee, gewoon remise. De licht zieke Johan appte de avond ervoor nog of er eventueel een vervanger beschikbaar was. Johan hield dapper stand tegen matchdemonstrateur Auke Scholma. Hij stond zelfs beter en miste schrijfwinst. Kees Thijssen lijkt helemaal terug te komen. Hans Jansen liet principieel zijn schijven 49 en 50 staan, maar het was Kees die de damdans leidde. Niet genoeg voor winst. Maar ik had Kees liever een grotere kans op winst gehad hebben.
Onderaan de borden liepen we leeg. Krijn is een beetje uit vorm, nationaal. Tegen invaller Henk Kalk werd Krijn langzaam weggedrukt. De kapitein speelde tegen oud-wereldkampioen Harm Wiersma. Revanche voor de nederlaaf van vorig jaar bleek niet weggelegd. In het vaak door Wiersma gespeelde spel met een verre randschijf werd een tactische wending me noodlottig. Op het moment dat ik dacht dat ik het opgelost had, offerde Wiersma een schijf, deed een tempozet, en ik zag geen redding meer. In de analyse blijkt er veel compensatie mogelijk. Rob Geurtsen zag de nederlagen en probeerde tegen invaller Siep Buurke te forceren maar kreeg het deksel op de neus. Roep Bhawanibhiek verdeelde zijn schijven wat ongelijkmatig op het bord. Jan Ekke de Vries won.
Uithuilen, beter worden, lekker eten met de Kerstdagen en drinken met de jaarwisseling. Volgend jaar weer verder. We staan nog boven de lijn voor promotie-degradatie!
