De provinciale competitie, het klinkt als een tussendoortje, maar dan blijkt er ook nog een eiland bij Noord-Holland te horen. Omdat Texel regelmatig degradeert (en vervolgens weer promoveert) en we natuurlijk ook wel eens thuis spelen, hoeven we niet elk jaar op de boot, maar zaterdag was het weer tijd voor de wedstrijd die voelt als een schoolreisje. Eigenlijk stond het treffen twee weken eerder op de rol, maar toen was ons hele basisteam afwezig, en zelfs nadat de sympathieke eilandbewoners hadden ingestemd met een nieuwe speeldatum, was het even puzzelen om een viertal bij elkaar te krijgen. Vaste krachten Rob, Gerrit en Jan Pieter werden uiteindelijk aangevuld met Johan Smits, die graag nog eens ging kijken op de plek waar hij ooit de Nederlandse aspirantentitel veroverde.

Na een papierloze start ('Wij zitten in onze vaste volgorde', 'wij zitten op rating', 'ok, ga lekker zitten, veel plezier'), liep Gerrit tegen Jos de Wolff al snel in een damzetje, waarna hij zich op de uitgebreide leestafel van Hotel Den Burg kon storten. De andere partijen verliepen gelukkig wat beter voor ons. Rob zag zich voor de zoveelste keer geplaatst tegenover Losseni Savané, en voor de evenzoveelste keer zette Rob hem met opvallend gemak van het bord. Echt lekker kwam Savané al niet uit de opening, en toen hij zijn korte vleugel op liet sluiten, was het snel gebeurd. Bij Jan Pieter ging het ook hard. Na een grote ruil hield Adrie de Jong een stand over die in theorie nog wel, maar in de praktijk niet meer te verdedigen was. Omdat het voordeel van Johan Smits ondertussen verwaterde, leek een 3-5 uitslag aanstaande, maar in het eindspel raakte Piet Bakelaar de kluts kwijt, zodat we toch nog met een ruime 2-6 overwinning huiswaarts keerden.