Nadat ik in een vlaag van overmoed mijn eigen partij voor het 2e team vroegtijdig om zeep had geholpen had ik alle tijd om naar de verrichtingen van het 1e team te kijken. De verwachting was dat dit team het zonder Ndjofang en Getmanski lastig zou krijgen tegen Damlust uit Gouda. Een team dat elk seizoen sterker voor de dag komt. Vorig seizoen hadden zij Provoost ingelijfd en dit seizoen haalden zij Richard Mooser weg uit Alkmaar.

In theorie zouden er bordkansen kunnen ontstaan aan een of twee borden. Tegen de resterende spelers, waaronder het ongenaakbare PIJP-trio (Prosman-IJzendoorn-Provoost), was het vooral een kwestie van op de been te blijven.

Aan het kopbord nam Erik het op tegen de in topvorm verkerende Jeugdwereldkampioen Martijn van IJzendoorn. De stand van Erik kraakte in al zijn voegen maar winnen van Erik doe je niet zomaar, dat had GMI Valneris vorig seizoen nog ondervonden. Uiteindelijk ging het op het laatst toch nog mis. Onder druk van de klok volgde Erik niet het beste plan waarbij hij met een andere voortzetting remise had gemaakt.

Bord 2 werd bezet door Frank die in Venema helaas een mindere tegenstander trof dan met Ivo de Jong uit de eerste ronde; remise als vanzelfsprekend resultaat. Het omwisselen van Erik en Frank was achteraf wellicht beter geweest. Aan bord 3 ontspon zich een onderhoudende partij tussen Johan Bastiaannet en Ruud Kloosterman waarbij de remisemarge niet werd doorbroken. Dit was ook langdurig het geval aan bord 4 bij Johan Smits tegen Harry Clasquin. Na een onoplettendheid van Clasquin trok Johan beslissend voordeel naar zich toe en voerde hij het overmachtseindspel gedecideerd naar winst. Gezien het spelbeeld aan de overige borden had dit eigenlijk de enige winstpartij uit de wedstrijd moeten zijn. Aan bord 5 was van een salonremise tussen de Grootmeesters Thijssen en Prosman geen sprake. Prosman zat als een terriër achter het bord en legde Kees het vuur na aan de schenen. Met telkens minder dan 1 minuut op de klok bleef Kees stoïcijns zijn zetten produceren met een puntendeling als resultaat. Aan bord 6 nam Krijn het op tegen Richard Mooser, die zich nog moest bewijzen bij zijn nieuwe werkgever waardoor ook Krijn op zoek moest naar de remise. Aan bord 7 speelde Paul een sterke partij maar wist hij niet door de taaie defensie van Friso Fennema te breken. Aan het 8e bord was er de lichte risicokoppeling tussen teamcaptain Peter van Heun en de nummer 2 van het laatste NK Ben Provoost. In tegenstelling tot zijn partij tegen Schwarzman in de eerste ronde trok Peter zich niets aan van de reputatie van zijn tegenstander. De remisemarge bleef probleemloos in tact. Dit tot frustratie van Provoost die in een potremise stand een remisevoorstel van Peter negeerde en bleef speculeren. Toen Provoost zelf remise voorstelde volgde een plagerige aarzeling van Peter. Na afloop suggereerde Wiebo dat Peter de partij eigenlijk tot zondag had moeten rekken... Rob Geurtsen moest aan bord 9 veel ruilen toestaan tegen Erik Hoogendoorn en hield het vroegtijdig voor gezien. Tenslotte verkreeg Ruph een veelbelovende stand op het laatste bord tegen Peter van Eck. Maar net als bij Erik aan het kopbord bleek een ongeluk in een klein hoekje te zitten.

	O2O	-	Damlust Gouda		9	-	11
	Erik Brunsman (1258)	-	Martijn van IJzendoorn (1471)		0	-	2	8		Partij
	Frank Pasman (1099)	-	André Venema (1252)		1	-	1	3		Partij
	Johan Bastiaannet (1363)	-	Ruud Kloosterman (1234)		1	-	1	2		Partij
	Johan Smits (1178)	-	Harry Clasquin (1194)		2	-	0	10		Partij
	Kees Thijssen (1445)	-	Erno Prosman (1552)		1	-	1	6		Partij
	Krijn ter Braake (1332)	-	Richard Mooser (1368)		1	-	1	7		Partij
	Paul Oudshoorn (1403)	-	Friso Fennema (1339)		1	-	1	1		Partij
	Peter van Heun (1292)	-	Ben Provoost (1453)		1	-	1	9		Partij
	Rob Geurtsen (1339)	-	Erik Hoogendoorn (1249)		1	-	1	4		Partij
	Roep Bhawanibhiek (1210)	-	Peter van Eck (1218)		0	-	2	5		Partij