Thijmen had zich ziek afgemeld, maar met Peter van Heun hadden we een goede vervanger. Voor beide teams stond niet veel meer op het spel, dus geen tactische opstelling was vereist en we gingen vrijuit spelen.
Aan bord 1 speelde Erik tegen good old Herman van Westerloo waarbij laatstgenoemde in een klassieke partij het betere van het spel had, maar Herman besloot Erik remise aan te bieden. Erik nam dit maar aan en de 1-1 tussenstand stond op het bord.
Kort daarna ging Ruhp aan bord 2 door zijn vlag in zijn partij tegen invaller Peter van Heun. Peter stond al beduidend beter, maar had anders nog wel even aan de bak gemoeten voor de winst. Nu kreeg hij de 2 punten makkelijker en was de tussenstand 3-1.
Paul had ondertussen aan bord 3 een prettige stand opgebouwd tegen Menso. Nog even op tijd de 50 zetten halen en daarna kijken of de partij in winst omgezet kon worden. Dan moet je natuurlijk in die tijdnoodfase wel blijven opletten – en dat deed Paul niet. Die onoplettendheid kostte hem een schijf waarna hij ook maar opgaf. Het stond weer gelijk: 3-3
Zelf had ik aan het laatste bord een interessante partij tegen pinchhitter Marco de Koning. Toen deze even de zaal uit liep dacht ik dat hij ging toiletteren, maar het bleek dat hij had gezien dat ik een dubbele, niet te pareren, dreiging in de stelling kon brengen. Hij had het dus even niet – maar ik zag het even niet, waardoor de stelling in balans bleef. In wederzijdse tijdnood speelde hij echter door mijn rechterflank en keek ik op de 51e zet tegen een verloren stelling aan die ik een paar zetten later dan ook opgaf. Helaas, pindakaas.
Eindstand: 3-5
Er rest ons nog de, blijkbaar altijd gezellige, uitwedstrijd op en tegen Texel.
| 1. E. Brunsman - |
H.W.v.Westerloo |
1-1 (1) |
| 2. P. van Heun - |
R.Bhawanibhhiek |
2-0 (2) |
| 3. P. Lohuis - |
M.Menso |
0-2 (3) |
| 4. F. Zwerver - |
M.d.Koning |
0-2 (4) |