Vooraf was duidelijk dat het ratingverschil dit keer negen tegen een was. Johan Bastiaannet keek bij het vergelijken van de opstellingen verschrikt op. Hij ontmoette invaller Van der Laan. Dus switchte de teamcaptain meteen van plan: iedereen de deur dicht en Johan wint. Zo gezegd, zo geprobeerd. Helaas bleken al die ratingverschillen een beetje te veel van het goede. Invallende Groninger Frank Zwerver was onder de indruk van Amsterdammer en grootmeester Hans Jansen en vergat dat er na een twee-om-twee wel eens een één-om-drie volgt. Pieter Hildering neutraliseerde vlot Okken. En toen kopte Johan Bastiaannet die winstpartij in met een eenvoudige twee-om-vier. Tussenstand 3-3.
Vervolgens bleef het lang stil op het uitslagenfront. Op de borden was het echter langzaam maar zeker heel erg achteruit gegaan. Krijn, Rob, Peter, Jean Marc, Frank Pasman, Johan Smits en Gerrit waren allemaal in min of meer in zwaar weer terecht gekomen. Peter capituleerde als eerste omdat hij eventjes de zetcontrole vergat. Harm Wiersma sloeg direct toe. Een hangende schijf van Johan nutte Domchev optimaal uit. Gerrit kon het losse zand van zijn stelling niet tot samenhang brengen tegen Jan Ekke de Vries en verloor ook. Jean Marc vocht een principieel gevecht uit met wereldtopper Boomstra. Helaas zonder punt, maar Jean Marc maakte strijd.
Het vierde en laatste punt kwam van Rob die jeugdtalent Wouter Wolff ter nauwer nood op remise wist te houden. Daarna capituleerden Frank Pasman en Krijn tegen de toppers Sipma en Scholma: 16-4. Auw...
Net als tegen Huissen was het een mission impossible. De volgende wedstrijd gaan we er weer met frisse moed tegenaan. Dat moet ook wel want, ook al zijn we nu officieel gevrijwaard van directe degradatie, promotie/degradatie-wedstrijden hebben we nog geenszins vermeden!