Omdat Rob Geurtsen zijn energie wil sparen voor de halve finales van Nederland, moesten we Krijn ter Braake verleiden tot een uitwedstrijd. Dat lukte dit keer makkelijk, vooral omdat Krijn snakte naar een tweetje in teamverband. Al drie maanden was dat er niet van gekomen, maar in Purmerend ging het van een leien dakje. Tegen Johan Veerman kreeg Krijn een ietwat zware klaverbladopsluiting op het bord. Volgens Krijn voordelig, volgens anderen gelijkwaardig, maar toen Veerman in een zetje liep, hoefde er niets meer bewezen te worden. Gerrit Tigchelaar leek tegen Sijmen Hansen ook de wind in de zeilen te hebben. Na een onnauwkeurige zet verdween zijn voordeel echter, en na nog een mispeer mocht hij Hansen zelfs feliciteren. Een fikse tegenvaller, maar gelukkig stond Jan Pieter Drost inmiddels gewonnen. Dertig zetten lang kreeg hij geen poot aan de grond tegen Jan Bakels, maar toen die driest ten aanval trok, ging het opeens hard. Jan Pieter won een schijf en tikte de partij soepel uit. Ondertussen had Hein Meijer moeite met Ramon Sakidin. Hein kreeg wel voordeel, maar zoals hij zelf aangaf, had Sakidin de partij via een forcing kunnen winnen. Lange tijd bleef de partij hierna binnen de remisegrenzen, en toen Hein toch nog een gewonnen eindspel op het bord kreeg, restten hem slechts twee minuten voor een afspel van enige tientallen zetten. De geest van Leclerc en Sargin zweefde boven het bord, maar onder tijdsdruk greep Hein mis, waarna Sakidin remise pakte.
Hein werkte hard tegen Sakidin, maar meer dan een punt zou het niet opleveren. Krijn kijkt peinzend toe.