Dankzij een 12-8 overwinning afgelopen zaterdag staan we nu 7e. Bijna in het linker rijtje.
WSDV uit Wageningen met de kers verse vice-wereldkampioen Jan Groenendijk redde het niet tegen dit 020. Dat die 17-jarige scholier won van ondergetekende was niet geheel onverwacht. Die winst moest echter van ver komen. De geleerden waren het na afloop niet eens of het eindspel echt winst was. Gelukkig had invaller Jan Pieter daarvoor de verlossing gebracht door het 11e punt in te koppen. Dat ging met pijn en moeite tegen Heike Verheul, maar met dat 11e punt hebben we onze laatste strohalm gegrepen om niet direct te degraderen. Dat Alexander Getmanski niet verder dan remise kwam was een tegenvaller maar bleek geen ramp.

Voordat Jan Pieter dat belangrijke 11e punt scoorde, hadden er zich al veel verwikkelingen op andere borden voorgedaan. Toen ik in mijn lang durende tijdnood eens achterom keek op het scorebord, stonden er plotseling 10 punten voor ons. Ik had gemist dat Rob verrassend Wesselink onderuit had gehaald, dat Paul Ivens instructief bedwongen had, dat Kees te goed was voor Esther van Muijen en dat Jean Marc jeugdbegeleider Keurentjes tactisch aan de kant gezet had. Krijn stond veel beter tegen de Kruijf maar die vond een nipte verdediging. Dat Peter Hoogteijling zijn meerdere in Sterrenburg moest erkennen was jammer (het vaderschap trekt een zware wissel op Peter's slagvaardigheid) maar met zo veel winstpartijen overkomelijk. Johan Bastiaannet was trouwens al lang klaar want Monteba had hem vakkundig naar remise gehakt.

Omdat ook het 2e won was het na afloop nog lang gezellig aan de bar.