17 maart stond de laatste ronde van de provinciale competitie ereklasse op het programma. Omdat de prestaties dit seizoen onder de maat waren gebleven gingen we die laatste ronde in als lantaarndrager. Echter, Jan Pieter rekende ons voor dat we met een gelijkspel die rode lantaarn over zouden doen aan Almere en bij winst zouden we ook nog tegenstander van de avond, Den Helder, achter ons houden.

De bezoekende partij uit Den Helder zat met slechts 3 mensen achter de borden toen we om 20.00 uur begonnen. Eriks opponent, A. de Jong, zou nog in de file staan. De file bleek lang en hardnekkig, want de Jong kwam niet meer opdagen en zo hadden we aan bord 1 alvast 2 bordpunten binnen.

Aan bord 2 zat een invaller tegenover Thijmen. Met een rating die 460 punten lager lag dan die van Thijmen zou dit geen probleem moeten zijn voor laatstgenoemde. Na de zeperd tegen Almere kun je aan dit soort statistieken blijkbaar geen conclusies meer verbinden, maar deze keer werd het krachtsverschil wel degelijk omgezet in winst. In een stelling waarin Thijmen prettig stond zette tegenstander van Tiel een dam open – met een lichte combinatie stond die dam inderdaad op het bord en kon de volgende winstpartij genoteerd worden. Tussenstand 4-0 en de laatste plaats was daarmee overgedaan aan Almere…

Aan bord 4 speelde ik tegen J. Hengefeld. In een gelijk opgaande partij had ik makkelijker spel, maar het leek op een puntendeling aan te sturen. Aan een puntendeling had Den Helder echter niets, dus besloot mijn tegenstander te forceren. Een schijnoffer met achterloop leverde niet de gewenste aanval op. Met een plakkertje werd de manoeuvre weerlegd en bleek het offer geen schijnoffer te zijn en had ik een houtje meer op het bord. Hierop besloot mijn tegenstander de handdoek maar in de ring te gooien. Tussenstand 6-0. Een ongekende weelde voor het team dit seizoen! Bovendien betekende dit de winst op Den Helder en werd de directe tegenstander ook op de ranglijst gepasseerd.

Aan bord 3 had Paul de zwaarste tegenstander van de avond getroffen: Savane. Paul kwam onder druk te staan en miste een paar keer de remise en ook nog een mooie, maar wel moeilijk te vinden, damcombinatie die gelijk spel zou opleveren. Tegenstander Savane miste daarentegen een paar keer de winst, maar had wel de langste adem. In een 4 om 2 eindspel liet Paul zijn dam vangen en kon opgeven. Eindstand: 6-2 en tijd om met een biertje aan de bar het seizoen af te sluiten.


1 E. Brunsman – A. de Jong          2-0 (1)

2 Th. Stobbe – W. van Tiel           2-0 (2)

3 P. Lohuis – L. Savanè                 0-2 (4)

4 F. Zwerver – J. Hengefeld           2-0 (3)