Voor de wedstrijd tegen Almere op 20 januari was het 2e team compleet. Reservespeler Peter Hoogteijling informeerde even subtiel of deze ereklasse nog een degradatieregeling kent. Aangezien het streven was het eerste team van 020 naar de kroon te steken met het tweede had ik mij die vraag nog niet gesteld – geheel onterecht, want na 4 wedstrijden hebben we nog maar één schamel wedstrijdpunt kunnen bijschrijven. Daarbij had ik voor de nationale competitie een week eerder een zeer slechte partij afgeleverd, dus leek het me raadzaam deze avond maar als non-playing captain op te treden. Peter opstellen had veel weg van overkill, want nu hadden we gemiddeld een kleine 300 punten ratingoverwicht per bord! Wat een mens al doet voor lijfsbehoud...
De tegenstanders uit Almere waren al vroeg aanwezig en 5 minuten voor de geplande aanvangstijd was de wedstrijd van start. Aan het eerste bord schoven Erik en zijn tegenstander de stand dicht en was het wachten op een grote afwikkeling. Erik's tegenstander, Malobie, investeerde daar dermate veel tijd in dat hij nog maar een handjevol minuten over had voor zijn laatste 35 zetten. Echter, Malobie had zijn bedenktijd beter gebruikt dan Erik, want de afwikkeling die volgde was winnend voor hem en werd à tempo uitgevoerd. De stand was weer gelijk. Inderdaad: weer gelijk, want Peter had kort daarvoor de felicitaties van diens tegenstander in ontvangst mogen nemen. Peter had de hele partij het centrum stevig in handen en met een lichte combinatie, waarbij zijn tegenstander mocht kiezen tussen schijfverlies of een dam toestaan, was het pleit beslecht. Daarmee was Peter de enige die deed wat hij aan zijn stand verplicht was, namelijk: winnen. Thijmen speelde aan bord 3 en kwam er gaandeweg achter dat zijn stelling niet klopte. Met een schijfoffer hoopte hij nog tegenspel te creëren, maar zijn tegenstander hield het hoofd koel en bewees overtuigend dat Thijmen's partijopbouw niet deugde: handje geven en tussenstand 2-4. Nu moest het reddende punt van Paul komen aan bord 4. Van het overwicht in rating (433 punten) was weinig te zien op het bord en Paul presteerde het zelfs eventjes verloren te staan. Dit strafte zijn tegenstander echter niet af waarna Paul een combinatie naar dam kon nemen. Nadat die dam van het bord verdwenen was bleef er een eindspel over dat op tempo gewonnen was voor Paul – bij nauwkeurig spel. Die kanttekening moet er bij, want helaas was dat spel niet nauwkeurig en werd er toch remise aangetekend. Eindstand: 3-5 3 van de 4 uitslagen staan in tournooibase in het blauw genoteerd en 020 II staat nu onderaan in de ereklasse van de PNHDB. Met recht kan ik stellen dat deze wedstrijd goed was voor de blues...
1 E. Brunsman - F. Malobie 0-2 (2) 2 P. Hoogteijling - R. Koendjbiharie 2-0 (1) 3 Th. Stobbe - L. v/d Gaag 0-2 (3) 4 P. Lohuis - G.A. v/d Zwan 1-1 (4)
