Tussen de met sneeuw bedekte weilanden wisten wij het achter een bouwvallig vogelhuis gelegen gebouwtje van de plaatselijke damclub Lunteren, op tijd, met 9 man in twee auto’s, te bereiken. Voor de OV reizende globetrotter Peter van Heun vormde het vinden van de locatie een peulenschil. Toen hij ook nog eens ’n tegenstander trof die een indrukwekkende aanvalstand op het bord bracht raakte Peter helemaal in zijn element. Toen zijn tegenstander te brutaal werd en naar dam combineerde vond Peter het welletjes en sprong hij als een arend op zijn prooi. 020 op 02. Het bleef bij deze bordzege. Johan Wiering en Hans verstoorden helaas het feestelijke vooruitzicht. Kopman Johan Wiering speelt dit seizoen zo vrij als een vogel en kan altijd terugvallen op zijn capaciteiten als hij een keer in een precaire situatie verzeild raakt. In de geraffineerde Van Hierden trof hij een speler die het hoofd koel hield waardoor wij werden getrakteerd op een niet geplande bordnederlaag. De teamcaptain leek ondertussen in hoog tempo af te stevenen op een puntendeling maar kon fatsoenshalve een aanbod voor een kansrijk ogende centrumomsingeling gewoonweg niet afslaan. Terwijl Hans bezig was de zijuitgangen te vergrendelen bleek de voordeur nog open te staan. Nadat er één vogeltje was gevlogen waande Hans zich daarna als hoofdrolspeler in The Birds. De andere partijen eindigden in remise volgens het vaste patroon. Rob testte weer eens het digitale mechanisme van de thuisclub, Krijn had voordeel maar iets te weinig, Pieter liep op klompen naar een voordelig punt, Johan Capelle kwam iets te laat los en Frank stond heel eventjes verloren, zo meldde hij na afloop zelf. Johan Smits en Gerrit tenslotte misten respectievelijk een combinatieve en positionele winst. Vandaar de kopregel boven dit verslag.