Enigszins tegen onze verwachting wisten we het team van SNA op een gelijk spel te houden. Johan Wiering kreeg in een klassieke middenspelpositie de punten cadeau. Zijn tegenstander liet een 3 om 3 toe waarna Johan vrij kon doorlopen naar dam. 2-0.
Job speelde een degelijke partij waarin het evenwicht nooit werd verbroken. Dat was op mijn eigen bord wel anders. Rond de 35e zet had ik duidelijk voordeel, maar koos niet voor het meest kansrijke plan. Niet dat ik daarmee de winst heb gemist, maar ik had het mijn tegenstander heel wat lastiger kunnen maken. 4-2.

K. Kroon - J. Groeneweg, stand na 49. .. 11-16
Kenny ging langs de afgrond en had geluk dat zijn tegenstander zijn klassieken blijkbaar ook niet goed kende, zie diagram. Kenny speelde 50. 39-34? en na 17-21 stond de beroemde stand van Woldouby op het bord, waarin wit met heel veel moeite remise kan maken. Het is dan ook aan te raden om in de diagramstand te ruilen met 28-22, dat is veel gemakkelijker remise. De partij ging verder met 51. 34-29 23x34 52. 30x39 18-23 53. 39-34?
Beter is 27-22, met als hoofdvariant 12-18 12-18 39-34 18x27 34-30 13-18 waarop wit met enige moeite remise maakt door 28-22. Daarbij is het van belang dat zwar in plaats van 13-18 geen 27-31?? mag spelen wegens de meerslagfinesse 33-29! 31x22 29x27.
Gelukkig wikkelde de zwartspeler met 54. .. 24-30 af naar een remise-eindspel. Als hij in plaats daarvan verder was gegaan met 13-18! vermoed ik dat Kenny had verloren: de logische zet 28-22? verliest dan door 23-28! Omdat bovendien 34-30? 17-21 kansloos is, moet wit na 13-18 een schijf offeren. Analytisch is het dan na 25-20 nog niet verloren, maar voor wie deze stand niet goed kent, is de kans groot dat het verkeerd afloopt.
Echt verkeerd ging het bij Johan Capelle. Hij had een centrumaanval, zonder dat hij overigens enig voordeel had. Zijn voorpost stond onder druk. Met weinig tijd op de klok werd hij verrast door een zet van zijn tegenstander, dacht te lang na, vond geen oplossing meer en verloor door tijdsoverschrijding. 5-5.
Frank kwam in het late middenspel in het nadeel, maar verdedigde zich lange tijd goed. Kort voor het einde ging het nog bijna fout, maar in tijdnood liet zijn tegenstander hem ontsnappen.

T. Tesselaar - J. Stins, stand na 26. 40-34
John speelde een Keller en kreeg al snel een gunstige aanvalsstand. Op de 26e zet stond hij zelfs al praktisch gewonnen, maar hij zag het niet. In de diagramstand is 26. .. 8-12! zeer sterk. Wit dreigt dan vast te lopen, terwijl vluchten in het macro-eindspel met 31-27 22x31 37x8 28x48 8-2 23-28! kansloos is, bijvoorbeeld via 38-33 3-8 33x22 18x27 49-44 (want 43-38 verliest door 16-21!) 31-26 met de dodelijke dreiging 13-18. John deed 26. .. 21-27? en hoewel hij daarna nog wel beter stond, zat er nergens meer winst in.
Peter had lange tijd geen enkel aanknopingspunt. Pas bij de overgang naar het eindspel kwam hij een schijf voor, maar meer dan remise zat er niet in. 8-8.