Invaller Bert kreeg de taak om de sterkste speler van Heijmans in bedwang te houden. Na de openingsschermutselingen had Bert een degelijke centrumstand. In het middenspel werd het nooit meer spannend en na wat ruilen kwamen de spelers op de 40e zet remise overeen. Ook bij Johan Capelle werd er lustig op los geruild en ook daar vonden de spelers het na 40 zetten welletjes. 2-2.
Kenny kreeg het zwaar. Na een spannende opening stond hij al na 16 zetten onder druk. Als zijn tegenstander iets alerter was geweest, denk ik dat Kenny het niet meer had gered, want schijfverlies was dan niet meer te vermijden en zijn enige hoop op ontsnapping lag in een onwaarschijnlijk offer, zie diagram.
M. van Ballegooijen - K. Kroon, stand na 16. .. 6-11?
In de diagramstand is 35-30! ijzersterk. Op zijn lange vleugel kan zwart dan niet meer spelen en aan de andere kant heeft hij ook al niet veel mogelijkheden. De computer geeft de volgende variant als beste optie: 35-30 21-27 37-32 14-19! (opvangen met 11-16 32x21 16x27 50-45! verliest kansloos; cruciaal daarbij is de variant 18-23? 28x19 14x23 29x18 12x23 (minder slecht is 20x29 34x23 25x34 40x29 maar dan ziet zwart zijn geofferde schijf niet meer terug) 33-28! 22x42 48x37 20x29 39-33 29x38 43x1) 32x21 19-23!! 28x19 11-16 48-42 16x27 50-45 en zwart heeft behoorlijk wat compensatie. Maar Kenny had eerst maar eens op het idee van dit tijdelijke offer moeten komen, en daarna ook nog heel hard moeten werken om de geofferde schijf terug te winnen zonder daar groot nadeel aan over te houden. De witspeler zag het niet en speelde 17. 48-42. Nadat hij dit kritieke moment had overleefd, kwam Kenny niet meer in gevaar. Voordeel had hij ook nooit en zo liep ook deze partij remise. 3-3.
Frank speelde een goede klassieke partij en in een dun standje wikkelde hij met een thematisch offer af naar remise. Zijn tegenstander speelde nog lang door, maar dat was slechts uitstel van het onvermijdelijke. 4-4.
Johan Wiering had een interessante partij, waarbij zijn tegenstander de complicaties niet uit de weg ging. Na de opening stond Johan in een nadelige hekstelling. Gaandeweg knapte de stand wat op, maar voordeel halen leek een illusie. Pas nadat de hekstelling was verbroken, kreeg hij nog wat kleine kansen, maar meer ook niet. 5-5.
Pas in de zesde partij werd het patroon verbroken. Daar zag het lange tijd helemaal niet naar uit. In het late middenspel leek Peter wat gemakkelijker spel te krijgen, maar meer dan dat was het niet. Nóg niet. Na een onvoorzichtige opbouw op de 47e zet volgde een blunder op de 50e, waarmee zijn tegenstander hem een niet te missen kans bood, en anders dan een zekere centrumspits van Ajax schoot hij hem in het doel. 7-5, we staan voor!
R. Jharap - D. Riupassa, stand na de 53. .. 40-45
Ondanks een nadelige opening was Radjinder al snel weer in rustiger vaarwater gekomen. In het middenspel kreeg hij het centrum onder controle en leek hij zelfs beter te staan, maar dat viel tegen. Remise leek de meest logische uitslag, maar bij de overgang naar het eindspel maakte Radjinder het spoor bijster en kwam hij zelfs verloren te staan, zie diagram. De beste zet is 29-23, met als mogelijk vervolg 45-50 26-21 50x22 21x12 22-18 12-8 18x34 8-2 30-35 37-32 en zwart heeft weliswaar een voordelig eindspel, maar zolang wit geen fout maakt, is het niet te winnen. Radjinder speelde echter 54. 37-32?, waarna zwart op twee manieren had kunnen winnen: het voor de hand liggende 45-50 wint al en zelfs het offer 17-22 22x17 45-50 39-34 30x39! wint uiteindelijk. Maar in beide gevallen moet zwart daarna secuur spelen. Voor verschillende interessante varianten, zie toernooibase.
Gelukkig koos de zwartspeler voor een ander plan. Ik was nog bezig op het bord ernaast toen ik plotseling werd afgeleid door hevige commotie: hoewel er geen winst meer in zat, probeerde de zwartspeler het natuurlijk nog wel, en daarbij vergat hij op een gegeven moment de klok in te drukken en verloor! Daar kwamen we heel goed weg. 9-5.
Daarna was ik zelf nog als laatste bezig. Na een spannende opening was ik in het middenspel gaandeweg in het voordeel gekomen. Ik zag echter niet goed hoe ik dat verder kon uitbouwen en liet daarom maar een wederzijdse doorbraak toe. Even later zag ik spoken en gaf zomaar 3 schijven weg! Daarna stond ik beroerd, maar het was nog niet hopeloos. Pas op de 55e zet maakte ik de beslissende fout, maar gelukkig deed mijn tegenstandster het ook niet goed en zo kon ik afwikkelen naar een eindspel van een dam op de lange lijn die vier schijven moest tegenhouden. In theorie vaak remise, maar in de praktijk verliest de dam dat nog al eens en ik wist ook niet meteen wat de stand waard was, maar wist wel dat de dam actief moet optreden. Dat deed ik, en Kingsrow bevestigde achteraf dat het inderdaad remise was. 10-6.