Na de sterke eerste wedstrijd liep het in Limburg heel wat minder voorspoedig. Misschien was het de lange reis, misschien het vroege opstaan, misschien iets anders, maar op een aantal borden liep het niet geweldig. Dat we uiteindelijk nog 10 punten binnen sleepten, mag een klein wonder heten.
Het begon nog wel zo goed. Johan Wiering speelde tegen de ervaren Theo Schippers. Beide spelers zochten complicaties, maar Johan deed dat beter. In de diagramstand heeft hij een klein beetje voordeel.
J. Wiering – T. Schippers, wit aan zet
Zwart hoopt natuurlijk dat wit in een zetje trapt. Ik zat er naast en dacht, op 38-32 wint een simpel zetje naar 47 en op 37-32 volgt een wat ingewikkelder zetje naar 46 of 48, Johan kan dus kiezen uit 36- of 37-31. Hij rekende echter dieper en deed tóch
23. 37-32!
Theo trapte er in en begon te combineren:
23. ... 18-23? 24. 29x27 24-29 25. 33x24 20x29 26. 34x23 16-21 27. 27x16 7-11 (ook 17-22 verliest, ga maar na) 28. 16x18 13x33 29. 38x29! 29x46 30. 42-38 46x34 31. 39x30 25x34 32. 40x29
En, ietwat vroeg misschien, Theo gaf zich gewonnen. 2-0
Niet lang daarna ging het mis. Frank maakte het zichzelf in een dun standje onnodig moeilijk en toen hem ook nog een blunder ontglipte was het meteen uit. 2-2
Daarna volgde een reeks remises. Johan Capelle stond na 40 zetten wel iets beter, maar hij was vermoeid en vond het wel welletjes. Kenny ging langs afgronden, maar wist uiteindelijk nog op tijd door te breken. Peter had in het middenspel een mooi centrum, maar bij nader inzien was van voordeel nauwelijks sprake. Johan Bastiaannet bereikte helemaal niets tegen de taaie Rudi Claes. 6-6
Ik koos voor een scherpe opening. Mijn tegenstander ging de uitdaging aan en zo ontstond een spannende partij. Eerlijk gezegd was ik er niet helemaal gerust op dat het allemaal door de beugel kon wat ik deed, maar als je wilt winnen, moet je wel eens wat risico nemen. In de diagramstand werd ik beloond:
H. De Baetselier – R. Geurtsen, stand na 33. 30-25?
In plaats van de partijzet had ik 43-39 20-25 39-34 verwacht, waarna het verder zou kunnen gaan met 9-13 34-29 23x34 30x39 12-18 47-42 17-22 28x17 21x12. De computeranalyse achteraf geeft aan dat de stand dan gelijkwaardig is.
Met de diagramstand op het bord ging ik er eens goed voor zitten want ik vermoedde dat er wel eens iets in zou kunnen zitten. Het gaat er natuurlijk om dat zwart naar veld 48 wil combineren, maar als dat nogal veel schijven kost, moet er dan wél een naslag volgen anders wordt het te duur. En jawel, er zit iets in. Het begint met een fraaie meerslagfinesse:
33. ... 24-30! 34. 35x4 20-24 35. 28x30 12-18 36. 4x22 17x48 37. 26x17 48x35
Het eindspel is nog wel lastig. Ik gaf mijn tegenstander onbedoeld twee keer de gelegenheid om remise te maken, maar hij zag het niet. Door een grappig offer won ik uiteindelijk overtuigend: 8-6
Marco had een interessante partij met kansen voor beiden. Hij was in de omsingeling. Dat leverde niets op, maar de aanval werd ook nooit gevaarlijk. Niet lang nadat hij de vijandelijke voorpost had afgeruild, kwam hij toch weer licht onder druk. Het leek misschien erger dan het was, totdat hij op de 42e zet verkeerd sloeg en verloren kwam te staan. Zijn tegenstander deed even later ook niet de beste waardoor Marco alsnog remise had kunnen maken, maar helaas, hij zag het niet. 8-8
Met nog twee partijen te gaan was het bloedspannend.
John was al in de opening ontsnapt aan een nederlaag, zie diagram:
Zwart had hier kunnen winnen door het verrassende 14. ... 26-31! en zwart combineert altijd naar dam. Het minst slechte voor wit is 37x26 17-21 26x6 23-28 33x22 13-18 22x13 8x50. Wit kan de dam nu weliswaar weer afnemen, bijvoorbeeld door 41-37 50-17 40-34 12-18 38-33 17x30 35x24, maar daarna gaat schijf 24 verloren.
Vervolgens duurde het een tijdje voordat er tekening in de strijd kwam. Tegen het einde van de partij kwam John iets minder te staan, maar hij bereikte nog vrij gemakkelijk remise.
Als laatste was Job nog in de weer tegen Jasper Kole. In een klassieke stand koos hij voor een afwikkeling met een nadelig eindspel. Het was nog niet meteen verloren, maar nadat zijn tegenstander een tweede dam had gehaald, leek winst door overmacht een kwestie van tijd. Jasper liet echter een paar steken vallen waardoor Job onverwacht toch weer remisekansen kreeg en uiteindelijk sleepte hij het zwaarbevochten 10e punt binnen. Het had erger kunnen zijn, we mogen niet klagen.