Aangezien concurrent Het Noorden een zware uitwedstrijd tegen Huizum op het programma had staan, wisten wij dat we met een overwinning op Nijverdal goede kans zouden maken op de tweede plaats in de eindrangschikking, die recht geeft op de nacompetitie voor promotie. De motivatie was er, nu de afwerking nog. Dankzij een file op de A1 kwam een aantal spelers pas om 12 uur aan in Nijverdal, maar ik had niet het idee dat dat van invloed was op het vertoonde spel. Er werd volop gestreden en na een paar uur spelen zag het er goed uit.

De eerste drie partijen eindigden nog in remise. Dat begon bij Johan Wiering. Hij probeerde het wel, maar zijn tegenstander ging alle complicaties uit de weg. Dat kon John bepaald niet zeggen. Al in de opening legden de spelers gezamenlijk een zeer ingewikkeld speltype op de mat, waarbij vooral John veel risico nam. Nadat het flink was uitgedund, had hij met wat moeite nog remise in handen, maar nadat hij dat had verzuimd kwam zijn tegenstander gewonnen te staan. Die deed het op zijn beurt ook niet goed en zo liep het met een sisser af. De derde remise kwam op naam van Kenny. Kort na de opening ging zijn tegenstander in de aanval, zonder dat daar echter veel dreiging vanuit ging. Voordat het gevaarlijk zou kunnen worden ruilde Kenny de vijandelijke voorpost af, waarmee de muziek uit de stand was. 3-3.

Marco bracht ons op voorsprong. Al vroeg in de partij liet zijn tegenstander z'n korte vleugel opsluiten, kwam los en liet prompt weer een opsluiting toe. Dat leek best speelbaar, maar dan had hij de opsluiting niet meteen weer moeten verbreken. Dat leverde Marco namelijk duidelijk positioneel voordeel op, wat hij vakkundig tot winst voerde. Een mooie positionele partij. 5-3.

Johan Bastiaannet vergrootte onze voorsprong. Hij had een aanval op het bord, kwam gewonnen te staan maar zag het niet. Een paar zetten later won hij alsnog omdat zijn tegenstander een kleine combinatie toeliet. 7-3.

Op zoek naar voordeel stak ik vanaf het begin veel tijd in de partij. Dat was de moeite waard want rond de 40e zet stond ik uitstekend, al had ik daarbij ook wel wat medewerking gehad. Het lukte me echter niet om het voordeel te verzilveren. De computer liet achteraf zien dat het op de 45e zet anders had gemoeten.

R. Geurtsen - M. Morsink, stand na 44. .. 10-14

De hoofdvariant is 45. 42-38 3-8 46. 36-31 14-20 47. 33-28 13-19 48. 38-33 20-24 49. 50-45, zie analysediagram.


Analysediagram

De pointe is dat 8-13 nu is verhinderd door 17-12! 18x7 33-29 24x22 27x9! Dat betekent dat zwart moet afwikkelen met 49. .. 24-30 50. 28-22 30x26 51. 22x2 16-21 52. 27x16 26-31 53. 2x24 31-36 en het eindspel klopt precies voor wit. Eén van de vele varianten is 54. 24-47 23-28 55. 17-12 28-32 56. 12-8 32-37 57. 8-3 37-41 58. 3-14 41-46 59. 14-5 W+.

Een heel andere, eveneens belangrijke variant is 45. 42-38 14-20 46. 33-29 3-9 47. 38-33 13-19 48. 33-28 20-24 49. 29x20 25x14 50. 50-44 13-19 50. 33-28 14-20 51. 34-30 9-13 52. 30-25 20-24 53. 44-40! 24-29 54. 40-35 29-34 55. 35-30 34-40 56. 30-24 19x30 57. 25x45 W+. Er zijn veel zetverwisselingen mogelijk die uiteindelijk op hetzelfde neerkomen.

Mijn denkraam is helaas veel te klein om dit allemaal achter het bord uit te rekenen. Ik speelde 45. 50-44 en kwam er even later achter dat het niet meer te winnen was. 8-4.

Radjinder was in het middenspel in een licht nadelig klassiekje beland. Zijn tegenstander maakte het hem gelukkig niet lastig. 9-5.

 

B. Neven - P. van Heun, stand na 55. 4-13

Peter nodigde zijn tegenstander al vroeg in de partij uit om een centrumaanval in te zetten en die had daar wel trek in. De rest van de partij liep Peter achter de feiten aan, maar pas vlak voor het eind ging hij de mist in toen hij een eindspelfinesse over het hoofd zag. In de diagramstand speelde hij 55. .. 26-31? en na 56. 13x44! 31x42 57. 28-22 kon hij opgeven. Remise was nog 30-34 13-35 40-45 35-40 34-39 40-44 21-27! (en vooral niet 39-43?) 44x33 27-32 33-47 32x23 en wit kan niet meer winnen. Jammer. 9-7.

Frank wilde vandaag winnen en plaatste daarom al op de 14e zet een voorpost. Hij was daarbij even vergeten te tellen hoe vaak zijn tegenstander er achter kon lopen. Na het verlies van een schijf vocht hij nog lang door en kort voor het einde had hij zowaar nog kunnen ontsnappen, maar ik moet toegeven dat ik dat op dat moment als toeschouwer ook niet zag. 9-9.

Johan Capelle was in het late middenspel onder druk geraakt. Secuur verdedigen leverde uiteindelijk een punt op en de analyse achteraf toonde aan dat er ook nergens winst in heeft gezeten. 10-10.

Dat bleek uiteindelijk net een punt te weinig voor de nacompetitie. Volgend jaar beter.