Op een koude zaterdag traden we met een compleet tiental aan voor de verste uitwedstrijd van het seizoen. De tegenstander was mijn oude club, Damgenootschap Het Noorden. In wedstrijdpunten stonden we gelijk, in bordpunten twee achter. Met nog maar een paar ronden te gaan en nog kans op nacompetitie wilden we uiteraard winnen.

Johan Bastiaannet hield aan de opening een slecht ontwikkelde linkervleugel over. Het fatsoeneren bleek niet moeilijk, maar ondertussen gingen er wel veel schijven in het doosje. 1-1.

M. de Jong - J. Wiering, stand na 49. 32x21

Links en rechts naast mij zorgden beide andere Johannen voor afleiding. Rechts viel nog wel mee. Johan Wiering speelde een klassieke partij die lange tijd in evenwicht was. Pas in het late middenspel werd het razend spannend en daar ging zijn tegenstander dan ook in de fout. Johan stond al een paar zetten gewonnen toen hij in de diagramstand zijn opzet kon bekronen met een winnende combinatie. Hij begon goed, met 49. .. 34-39. Helaas gaf zijn tegenstander niet meteen op, hij sloeg 50. 33x44. Winnend voor zwart is nu 12-18, 24-30 en 19x50, maar Johan ging verder met 50. .. 29-34? 51. 44-40 24-29? 52. 38-32! 13-18 53.32-27 18-23 54. 35-30 23x32 55. 27x38 en zwart gaf op. Dat was een tegenvaller. 1-3.

O. Donkers - P. van Heun, stand na 27. 41-37?

Peter voerde een verrassende semi-forcing uit, zie diagram. Het partijverloop:

27. .. 14-19 28. 40-35 19x30 29. 35x24 10-14 30. 44-40? (veel beter is het koelbloedige 37-31, daarom is het ook geen echte forcing) 13-19! 31. 24x4 7-12 32. 4x31 12-18 33. 31x20 15x35

Zwart is nu niet meer van dam af te houden, maar wit kan het nog wel een hele tijd vertragen. Door een tweede schijf te offeren, wist Peter 10 zetten later eindelijk dam te halen. Hij had beter nog wat langer kunnen wachten, dan was het veel gemakkelijker te winnen geweest. Een paar zetten later ging de dam er voor vier schijven weer af en bleef er een 2 om 3 eindspel over. Bij analyse achteraf ontdekten we dat dat nog net te winnen was, maar het lag niet voor de hand.

O. Donkers - P. van Heun, stand na 50. 38-33

De verrassende winst begint met 50. .. 21-26!!

Wit mag de schijf niet zomaar door laten lopen, dus 51. 32-27 2-7! en nu:

1. 52. 33-29 26-31! 2. 27x36 7-11 met altijd dubbele oppositie.
2. 52. 33-28 3-8 53. 27-22 26-31 54. 28-23 31-37 55. 23-19 37-41 en nu:
   1. 56. 22-18 41-46 57. 18-13 46x14 58. 13x11 14-23 59. 11-6 23-1
   2. 56. 19-14 41-46 57. 14-9 8-13 58. 9x18 46-19 59. 22-17 19-8

Jammer, maar niet vreemd dat Peter dit niet vond. 2-4.

John had op de 20e zet een klein voordeeltje kunnen halen (20. 34-29! 25x34 29x18 13x22 39x30 en zwart zit opgescheept met een paar inactieve schijven op zijn korte vleugel. Hij koos een ander plan en in het vervolg verdedigde hij zich niet optimaal. Zodoende kwam hij er te laat achter dat hij een schijf moest verliezen. Hij bedacht nog wel een tegenactie, maar door tijdelijk een schijf terug te geven had zijn tegenstander die onschadelijk kunnen maken. Gelukkig zat het deze keer mee. Zijn tegenstander pareerde Johns dreiging met een ander offer waarna het aantal schijven weer gelijk was. Ook daarna stond John slecht, maar hij had doorbraakkansen. Nadat zijn tegenstander het hem opnieuw niet al te moeilijk maakte, kon John nog net een 3 om 1 eindspel bereiken. Ontsnapt. 3-5.

Radjinder was lekker op dreef met een omklemming van het vijandelijke centrum. Op de 39e zet probeerde zijn tegenstander zich met een ruil wat speelruimte te verschaffen. Dat was al niet de beste, en na een volgende onnauwkeurigheid moest hij dat een paar zetten met schijfverlies bekopen. 5-5.

M. Kroesbergen - J. Capelle, stand na 35. .. 17-22!

Links naast mij stond het bord van Johan Capelle al vroeg in vuur en vlam. Kroesbergen hanteerde een gevaarlijke half-open klassieke strategie. Gevaarlijk voor allebei wel te verstaan. Als toeschouwer keek ik er regelmatig naar en ik vroeg me meermaals af wie er nu eigenlijk beter stond. Nadat Kroesbergen noodgedwongen naar 21 moest gaan, was het duidelijk: Johan stond beter. Het hoogtepunt van de partij lag rond de 35e zet. Johan heeft zojuist 17-22 gespeeld. Aangewezen is nu het verrassende 21-17! 22x11 32-28 23x32 37x28 en omdat schijf 24 niet afdoende te verdedigen is, is remise voor wit nog binnen bereik. Kroesbergen speelde echter 36. 21-16? waarop Johan waarschijnlijk had kunnen winnen door de damcombinatie 36. ..   26-31! 37. 37x26 23-29 38. 34x23 19x48 39. 30x28. Lijkt nogal duur, maar omdat zwart met 39. .. 48-42! meteen een schijf terug wint, trekt hij vermoedelijk uiteindelijk aan het langste eind. Na deze gemiste kans stond Johan nog wel beter, maar het voordeel was niet voldoende voor de winst. 6-6.

Frank vergiste zich in de opening, waardoor zijn tegenstander in de aanval kon gaan. Op de 32e zet ruilde Frank de vijandelijke voorpost af en daarna was er eigenlijk niet zo veel meer aan de hand. In de daarop volgende fase speelde hij echter te afwachtend en zo kreeg zijn tegenstander een nieuwe gelegenheid om in de aanval te gaan. Deze keer was de voorpost niet af te ruilen en hoewel het niet meteen hopeloos was, wist Frank de remise niet te vinden. 6-8.

Marco nam het op tegen de topscorer van Het Noorden, Danny Staal. Beide spelers vielen de vijandelijke korte vleugel aan, maar aan beide kanten was de verdediging perfect in orde.  De analysegrafiek is dan ook vrijwel vlak. 7-9.

Met Wijpkema trof ik een speler die, net als ik, wilde winnen. Na even aftasten in de opening werd het dan ook al snel spannend. Met 16. .. 16-21 gooide hij de knuppel in het hoenderhok. Dat was op zich niet fout, maar dankzij een paar onnauwkeurigheden in de daaropvolgende opbouw kwam ik in het voordeel. Tijdens de partij wist ik nog niet of wat ik deed allemaal wel klopte, maar een nadere analyse achteraf wijst uit dat de zwarte stand al na de 23e kritiek is. Enkele zetten later sloeg mijn tegenstander per ongeluk ook nog eens verkeerd - hij was 15x24 van plan, maar om onbegrijpelijke reden ging zijn hand zomaar naar de verkeerde schijf en deed 25x14 - en toen was het voor mij meteen duidelijk dat ik een schijf zou gaan winnen. Anders slaan had beduidend meer verdediging geboden, al sluit ik niet uit dat wit ook dan winnend voordeel had kunnen bereiken. Na de schijfwinst maakte ik het mezelf bij de afwerking nog onnodig moeilijk, maar een ontsnapping zat er nergens meer in. 9-9.

Kenny was hekkensluiter. Hij leek in het middenspel onder druk te staan, maar nadat zijn tegenstander zijn eigen aanval vrijwillig afbrak, was het weer in evenwicht. Kort voor het einde maakte Kenny een vergissing waardoor Dollekamp ten koste van een schijf een simpele doorbraakcombinatie kon nemen. Niet gezien, maar gelukkig bleek het eenvoudig remise te maken. 10-10.

We staan nog steeds 2 bordpunten achter, het blijft spannend.