Zaterdag reisde 020-I af naar Harderwijk. Johan Capelle was als eerste klaar. Hij wist geen moment grip te krijgen op zijn tegenstander, die ook niet aandrong. Remise was dan ook het logische resultaat.

Nadat zijn tegenstander in een 8 om 8 de fout in was gegaan, splitste Kenny met een verre indringer op 12 de vijandelijke stand in twee onsamenhangende delen. Daarmee stond hij gewonnen, maar de afwerking liep niet foutloos en zodoende wist zijn tegenstander met een kleine combinatie de veilige remisehaven binnen te varen. 2-2.

Johan Bastiaannet speelde een bekende opening die weliswaar als licht voordelig bekend staat, maar bij degelijk tegenspel niet veel voorstelt, en degelijk werd het. In het late middenspel kwam Johan zelfs nog minder te staan. Met 44. .. 23-28 dan wel 23-29 had zijn tegenstander het hem nog wat lastiger kunnen maken dan in de partij, al zou ook daarmee de remisegrens niet zijn overschreden. 3-3.

Na wat schermutselingen in de opening kreeg Frank een klassiekje op het bord en dat is hem doorgaans wel toevertrouwd. Toch ging het nog bijna mis, maar zijn tegenstander zag gelukkig niet dat hij na 54. 30-25! gewonnen zou staan. Na het gespeelde 54. 30-24 liep het snel remise. 4-4.

Johan Wiering kwam niet goed uit de opening. Ik zat er naast en keek er naar. Als iemand anders de zwarte stand had moeten verdedigen, had ik me zorgen gemaakt, maar in Johan had ik alle vertrouwen. Met actief verdedigen wist hij moeiteloos te voorkomen dat de vijandelijke aanval te sterk zou worden. 5-5.

John liet zich vrijwillig in een korte vleugelopsluiting nemen. Voor een argeloze toeschouwer leek dat even spannend, maar John had goed gezien dat hij hem altijd weer zou kunnen verbreken. Bij geforceerde pogingen van zijn tegenstander om de opsluiting toch op het bord te houden zou John voordeel krijgen of zelfs meteen combinatief winnen. Zijn tegenstander wist alle klippen te omzeilen en liet los. Veel later werd het nog even spannend. Johns tegenstander had een schijf kunnen winnen, maar dat zagen beide spelers over het hoofd. Toevallig zou John ruim voldoende compensatie hebben gekregen voor de schijf en de weg naar remise lag erg voor de hand, dus er is geen winst gemist. 6-6.

Marco speelde een partij waarin het nooit echt spannend werd. 7-7.

Zoals de meesten van ons trof ook ik een taaie tegenstander. In een klassieke stand maakte ik het op de 36e zet ingewikkeld met een Ghestem-doorstoot. Niet dat ik daardoor voordeel kreeg, maar ik hoopte dat de complicaties mijn tegenstander boven het hoofd zouden groeien.

Even later kwam het cruciale moment, zie diagram. Na 42. .. 8-12! zou wit niet beter hebben dan 22-17 en dan is de stand helemaal in evenwicht. Een niet onbelangrijk detail daarbij is dat 43. 34-30? faalt op 43. .. 23-28! 44. 22x33 18-22 45. 27x20 Z+.

Zwart speelde 42. .. 14-20? en nam daarmee even een kleine combinatie mee. Bijna was ik er nog in gelopen, maar gelukkig zag ik het op tijd. Het gaat om 38-33? 26-31! 37x17 8-12 17x8 13x2 22x24 20x49 en door de losse schijf op 40 heeft wit geen tijd voor de damafname met 48-43. Niets mis met op zetjes spelen, zolang het maar niet ten koste gaat van de positie. In dit geval is 14-20 echter een ernstige aderlating, vandaar het vraagteken. Zwart staat zelfs meteen verloren!

Partij: 43. 43-39 (met daarbij de bedoeling om na 23-28 naar 25 te slaan) 20-24 44. 38-33 15-20 45. 48-43 20-25 46. 40-35 en nu komt de aap uit de mouw: ruilen naar 30 verliest kansloos door 33-28. Ik verwachtte hier 8-12. Na het voor de hand liggende 22-17 maakt zwart dan nog remise met 23-29! en 24-29, maar in plaats van 22-17 speelt 33-28! en komt zwart nergens meer, net als in de partij: 46 .. 25-30 47. 34x25 8-12 48. 33-28 23-29 49. 43-38 18-23 50. 41-36 12-18 51. 39-34 29x40 52. 35x44 23-29 53. 44-40 en een paar overbodige zetten later waren de punten binnen. 7-9.

Vlak daarna volgde Radjinder dat voorbeeld, al had het ook heel anders kunnen lopen. Zoals gebruikelijk legde hij een boeiende partij op de mat, maar daarbij stond hij lange tijd slecht. Hij keek tegen een massieve aanval aan en de omsingeling liep totaal niet. Niet dat hij aantoonbaar verloren stond, maar de kansen waren duidelijk aan zijn tegenstander. Met een beetje medewerking kwam Radjinder er toch weer uit en vervolgens kreeg hij zowaar grip op het inmiddels krachteloze vijandelijke centrum. Op de 45e zet had hij met het verrassende offer 14-19! gevolgd door 24-30 al een gunstig eindspel kunnen bereiken, al taxeer ik dat nog niet meteen op winst. Het liep echter anders en zo kwam even later de diagramstand op het bord.

F. Elgersma - Radjinder Jharap, stand na 50. .. 14-20

Wit moet iets doen aan de dreiging 20-24 en kwam op de proppen met het kansloze offer 51. 29-24 20x40 52. 38-32 18x29 53. 28-22 17x28 54. 32x45 en kort daarna was het uit. De computer geeft in de diagramstand nog een verrassende remisevariant: 51. 23-19 20-24 52. 19x30!! 35x31 53. 36x27 en hoewel zwart twee schijven meer heeft, zit er geen winst in. Dat Elgersma daar niet op kwam, kan ik me heel goed voorstellen. Zo taai als de wedstrijd lange tijd liep, met deze twee overwinningen op rij was de buit binnen. 7-11

K. Jong - Peter van Heun, stand na 33. 19x30

Peter was de enige die al vroeg in de wedstrijd duidelijk voordeel had bereikt. In een poging zich onder de druk uit te werken koos zijn tegenstander in de diagramstand een slecht plan : 34. 34-29? 23x34 35. 44-40.

Winnend is nu 9-14 40x29 gevolgd door 17-22 (of 17-21x22, dat wint ook, ga maar na). Wit heeft dan nog maar één plan: schijf 27 aanvallen. Omdat zwart echter gewoon een paar keer op kan vangen, leidt dat nergens toe en zal wit vroeg of laat een schijf moeten inleveren.

Peter kreeg nog tot twee keer toe een herkansing (40. .. 17-22! wint, evenals 44. .. 25-30!), maar nadat hij ook deze gelegenheden had laten lopen was het eind van het liedje dat hij als laatste bezig was om, zoals hij zelf aangaf, tevergeefs het 13e punt te zoeken. Remise dus, en 12-8.