Het ging nergens meer om. Alleen theoretisch zouden we nog op de tweede plaats kunnen eindigen, maar daar geloofde niemand in. Samen Sterk stond laag in de stand maar was veilig. Iedereen kon dan ook vrijuit spelen. Dat leverde weliswaar geen wildwesttaferelen op, maar van onze kant wel een aantal goede partijen. Net nu het seizoen voorbij is, zijn we in vorm. Zoals Johan Wiering opmerkte, als we nou het hele seizoen zo goed hadden gespeeld...

A. Phtalla - M. de Koning, stand na 42. 36x27

Volgens Toernooibase duurde Marco's partij ruim 4½ uur en toch was hij als eerste uit. Daar klopt iets niet. Toevallig heb ik het einde zelf gezien en hij was inderdaad snel klaar. Blijkbaar is de resterende tijd verkeerd opgeschreven. De partij had spannend kunnen worden als Marco in de diagramstand in plaats van het veilige 42. .. 18-22 voor 7-11 had gekozen. Wit mag dan vooral geen 29-24? spelen want weliswaar is dan 14-19 gedwongen, maar dat levert zwart ook meteen winnend voordeel op. De hoofdvariant: 7-11 29-24? 14-19 34-30 9-14 39-34 11-17 33-29 23-28 43-39 28-32 27-21 17x26 38x27 8-12 39-33 26-31!! 27x36 19-23 en hoewel wit een schijf meer heeft, kan hij meteen opgeven.

A. Phtalla - M. de Koning, analysediagram

Toch is 18-22 niet verkeerd, want na 7-11 kan wit het ook anders doen: na (7-11) 38-32 11-17 33-28 14-19 39-33 19-24! 28x30 18-23 29x18 13x31 32-27 31x22 breken beide partijen snel door, met remise als logische uitkomst.

John kreeg de punten cadeau toen zijn tegenstander een verliezende combinatie uithaalde in een stand waar niets aan de hand was. Grappig detail: binnen vijf zetten had zomaar de Woldouby op het bord kunnen komen. 3-1.

Daarna noteerden we drie remises. Frank verdedigde zich goed, maar ging bij de overgang naar het eindspel langs de afgrond. Of eigenlijk lag hij er al in, maar zijn tegenstander zag het ook niet en liet hem er weer uit klimmen. Johan Bastiaannet kreeg geen greep op zijn tegenstander, het werd nergens echt spannend. Bij Johan Capelle wel. Hij liet doelbewust toe dat zijn tegenstander doorbrak ten koste van een schijf, in de verwachting dat hij het damhalen kon vertragen en ondertussen zijn eigen tegendoorbraak minstens zo gevaarlijk zou worden. Dat was een wat optimistische inschatting. 6-4.

J. Fijen - R. Geurtsen, stand na 20. 37-32?

De tweede overwinning kwam op naam van Rob. In de diagramstand overzag hij nog een verrassende combinatie: 19-23 28x19 14x34 40x29 4-9!15x4 18-23 29x27 13-18 4x22 17x46 26x17 11x31 36x27 met vermoedelijk winnend voordeel. Na het gespeelde 20. .. 8-12? 21. 41-37 2-8 22. 28-23? 19x28 23. 32x23 25-30! was het toch raak:

J. Fijen - R. Geurtsen, stand na 23. 25-30!

Ook al dreigt er niets, wit heeft geen goede zet meer. Hij had er geen rekening mee gehouden dat achter schijf 30 lopen niet mocht. Sterker nog, hij dacht met de opstoot naar 23 te winnen omdat 13-19 verhinderd is (en blijft). 8-4.

In de tijdnoodfase ging het snel. Peter schotelde zijn tegenstander in een klassieke stand wat kleine problemen voor. Bij de analyse bleek dat het, zoals zo vaak in klassiek, op allerlei manieren remise te houden was, maar er waren ook veel mogelijkheden om het fout te doen en zo geschiedde. Kort daarop bekroonde Johan Wiering een heel sterke partij met een verdiende overwinning. Hij was al direct in de opening in de aanval gegaan. Zijn tegenstander bood constructief tegenspel, maar op de 40^e zet kwam Johan toch in het voordeel. De beslissende fout kwam vier zetten later, maar de beste verdediging was al niet meer zo gemakkelijk te vinden. Radjinder had al een tijdje een voordeeltje, maar het duurde lang voordat ook hij een sterke aanval op het bord had gekregen. Bij de afwerking liet hij nog een ontsnapping toe, maar gelukkig zag zijn zijn tegenstander dat niet. 14-4.

Als laatste was Roep bezig. In het middenspel wisselden de kansen enkele keren. Hij stond minder, overzag vervolgens een zeer kansrijke combinatie naar dam ten koste van twee schijven, en zag zich geconfronteerd met een sterke flankcentrumaanval. Roep heroverde echter de controle op de rechterkant en kon op een gegeven moment met een offer gevolgd door een snelle doorbraak over die vleugel gemakkelijk remise kunnen maken. Ergens moet er toen iets mis gegaan zijn in zijn hersenpan. Hij blunderde en verloor een schijf. 14-6.