Kenny speelde een kalme partij tegen Zijlstra, met remise als logische uitslag.
1-1.

Johan kreeg rond de 30e zet duidelijk voordeel. Ottink had een scheve verdeling van zijn materiaal, met veel schijven op rechts waar weinig kracht van uit ging. Zoals het liep, bereikte Johan niet zo veel. Misschien had hij met een ander plan meer kans gemaakt op twee punten.
2-2.

John, terug van weg geweest, speelde een klassieke partij. Het leek even of hij met een achtergebleven schijf op 15 zou blijven zitten, maar nadat die in het spel was gebracht ging hij aan de leiding. Het had echter ook anders kunnen lopen, zie diagram.

Wit speelde 39-34, gevolgd door 34-29. Hij had kunnen winnen door het tijdelijke offer 33. 27-22!! 18x27 34. 32x12 23x41 35. 42-37 41x32 36. 38x27 25x34 37. 39x30. De crux is dat wit vervolgens met 43-39-34 zijn rechtervleugel wél gewoon laat opsluiten en zwart loopt vast. Gelukkig is dit door beide spelers gemist. Zoals zo vaak in klassiek liep het daarna gewoon remise.
3-3.

Roep had ook al klassiek op het bord. Hij stond nogal ver naar voren en dat is in klassiek meestal niet goed, en hij moest ook nog eens rekening houden met het offer van Dussaut. Hij besloot tot een vereenvoudiging, maar overzag daarbij een doorbraakdreiging die hij alleen ten koste van een schijf kon stoppen. Gelukkig maakte zijn tegenstander een foutje bij de afwerking.

In de diagramstand won Roep een schijf terug door 56. .. 14-19. De witspeler koos voor 57. 28-22? 19x8 58. 22-18, waarop Roep met 16-21! en 30-34 de veilige remisehaven kon bereiken. Winnend was 'gewoon' 57. 13-9 19-23 58. 28x19 24x4

Zwart lijkt te kunnen ontsnappen door naar een drievoudige oppositie toe te werken, met wit aan zet. Desondanks is dat winnend: 59.33-29 4-9 60. 29-23 9-13 (na 9-14 wint damhalen op 3) 61. 50-44 30-34 62. 17-12! en zwart mag kiezen uit 13-18 waarop schijf 23 naar 5 loopt, of 16-21 en schijf 12 gaat naar 2.
4-4.

Bert zorgde voor de eerste overwinning. Aan zijn spel was niet te zien dat hij er even tussenuit is geweest.

Hij had lange tijd niet zo veel houvast, maar zijn tegenstander zag te laat wat hem boven het hoofd hing. Zie diagram voor het cruciale moment. Op 14-19 volgt 34-29 en 29-23, op 14-20 volgt 34-29 met onpareerbare dreiging 29-23. Op 17-21 34-29 21x32 38x27 tenslotte dreigt er niet direct iets, maar zwart is in zetdwang. Zwart offerde daarom maar een schijf maar dat mocht niet meer baten.

Beter was toch maar 49. .. 14-19 50. 34-29 19x30 51. 29-23 18x29 52. 27x09 en zwart kan nog vechten voor een punt.
6-4.

Invaller Hans had een passieve tegenstander en kreeg dan ook zonder moeite het centrum in handen. In het late middenspel liet hij eerst een prima kans liggen en een paar zwakke zetten later stond hij zelfs verloren. Zijn tegenstander zag het niet en zo liep het remise.
7-5.

Radjinder nodigde zijn tegenstander uit om in de aanval te gaan. In eerste instantie deed hij dat nog niet, maar even later wel, en terecht want het was een gezonde centrumstand.

Toen Radjinder iets te veel naar de kant schoof, kwam hij waarschijnlijk verloren te staan, zie diagram: na het verrassende 37. 18-13!! 9x18 38. 23x12 11-17 39. 12-7! 2x11 40. 38-32 kijkt hij tegen een positioneel bankroet aan. Daarbij is het nog wel belangrijk dat 40 .. 14-19 faalt op 41. 29-23! Het is niet zo'n lange variant, maar je moet er maar op komen. Een taaiere verdediging na 18-13 is nog wel 21-27.

Ondanks deze gemiste kans hield wit duidelijk voordeel, maar hij wist het niet te verzilveren. Als hij op de 57e zet eerst 21-16 had gedaan in plaats van meteen dam te halen, had Radjinder nog een zware pijp geroken.
8-6.

Ik was zelf verantwoordelijk voor de enige nederlaag. Vanaf de opening gingen we er allebei vol in: ik in de aanval, Van Mourik in de omsingeling. Hij stond lange tijd iets beter, maar het was helemaal gelijkwaardig toen ik een verrassende plakker niet aan zag komen, zie diagram.

Mijn tegenstander speelde hier 33. .. 13-19! en omdat 29-23 niet gaat, is de witte stand meteen hopeloos. Ik speelde toch nog maar door. Met een paar tactische dreigingen en wat medewerking van mijn tegenstander bereikte ik zowaar nog een remisestand. Op de 52e zet maakte ik echter opnieuw een rekenfout.
8-8.

Na een rustig begin schotelde Sheoratan met de zwarte schijven Peter een scherpe Rozenburg-aanval voor, maar doordat hij  even later vrijwillig de controle op zijn lange vleugel opgaf, kwam hij slecht te staan. Het verwaterde echter al snel, en daarna leek remise de enige mogelijke uitslag. In een dun standje kreeg Peter toch weer wat controle en met wat medewerking kreeg hij zowaar nog een praktisch gewonnen eindspel. Zijn tegenstander kwam er niet meer uit en verloor op de klok. Of de slotstand toch al winnend was, wist Peter niet. Ik ook niet. Het almachtige Kingsrow zegt remise.
10-8.

88 zetten, zo lang duurde de laatste partij. Gerrit speelde deze langste partij van de dag. Hij had gestaag een heel klein voordeeltje uitgebouwd tot een niet te stoppen doorbraak over rechts. Kort na de 40e zet stond hij straal gewonnen, maar de partij was nog niet eens halverwege. Bij de afwerking was hij niet meer zo doortastend als eerder. Zijn tegenstander haalde zowaar nog de damlijn, met als gevolg een ingewikkeld dammeneindspel dat, naar ik begrepen heb, nog remise is. Maar zover kwam het niet meer.