Zonder een handvol steunpilaren moest het tweede team afgelopen zaterdag aantreden tegen het eerste team van DC Zaanstreek. In Zaandam was men doodbang voor het Corona-virus en had men een protocol opgesteld dat je bij voorbaat het plezier in de hele happening ontneemt. 2 tafels aan elkaar geschoven met het bord in het midden was zo’n maatregel waarmee afstand tussen de spelers moest worden gecreëerd. Dat betekende geregeld ver over de tafel reiken en/of even uit je stoel komen om je zet te doen. Je kunt natuurlijk ook een zet doen en vervolgens het bord naar je tegenstander schuiven – die vervolgens het bord weer jouw kant op schuift wanneer hij (er deden zaterdag geen amazones mee aan de wedstrijd) een zet heeft gedaan. Persoonlijk beviel die variant mij en mijn tegenstander goed. Buurman, voorzitter en tevens eerste-bord speler Hans v/d Heuvel, was minder gecharmeerd van deze oplossing. Tsja, je moet wat in deze vreemde tijden.
Wat we ook moesten was met een 2-0 achterstand beginnen: Captain Paul Lohuis had slechts 7 spelers tot zijn beschikking. Teruggekeerde verloren zoon, Johan Wiering, mocht natuurlijk aantreden in het eerste. Het laatste bord werd daarom leeg gelaten. Was op viel was dat we bij de overige 7 partijen allemaal tegenover een tegenstander met een hogere rating zaten. Hoog tijd om dus om een handvol blauwe uitslagen te laten aantekenen.
In die opzet slaagden we helaas niet. Huub liep in de opening in een schlemielig zetje dat hem een schijf kostte. Het vervolg van zijn partij duurde best lang, maar was academisch: Tegenstander Paul v/d Lem speelde de partij rustig uit en gaf Huub geen aanknopingspunten voor de hoop op een punt.
Naast Huub zat Ricardo, die het niet veel beter verging. Ricardo zocht de complicaties tegen Losseni Savané. Die kon hij krijgen. Met glinsterende oogjes zag Losseni dat er steeds meer slagwendingen in de stand kwamen. Precies het speltype waar hij het van moet hebben. Ricardo zocht zijn toevlucht in een grote afwikkeling die hem wel op dam bracht, maar die kostte hem wel drie schijven. Bovendien kreeg zijn tegenstander in de afruil ook een dam, die ook nog een beter geposteerd stond. Het was voor Savané een koud kunstje die stelling om te zetten in winst. Tussenstand: 6-0
Captain Paul Lohuis verging het al niet veel beter aan bord 7. Paul kwam niet lekker uit de opening, werd beperkt in zijn opbouw door combinatie wendingen die tegenstander Peter Groot in de stand wist te vlechten, en kwam geruisloos met een stelling te zitten die niet meer te redden was: tijd om een handje te geven, met een 8-0 tussenstand als gevolg.
Ik liet als eerste een punt voor 020 aantekenen, alhoewel de stand daarmee op 9-1 kwam en we de illusie op een gelijkspel moesten laten varen. Tegen Ruud Holkamp was ik content met remise, alhoewel ik, objectief gezien, nog even had moeten doorspelen. In de eindstelling zijn de beste papieren voor wit, zij het dat het binnen de remisemarge ligt – net zoals de hele partij gelijk op ging.
De volgende die klaar was, was Hans. In Paul Teer had hij een taaie tegenstander, maar ook hier werd de balans nooit verstoord. Aanvankelijk sloeg Paul het remisevoorstel van Hans nog af, maar een paar zetten later zag ook hij in dat een puntendeling onvermijdelijk was.
Ondertussen waren alleen onze nieuwste versterkingen, Siegfried en Rajiv, nog bezig. Rond de 50e zet had Rajiv een gewonnen stelling in handen. Op zet 54 had hij zelfs met een lichte combinatie dam op de lange kunnen halen en daarmee de slot op de deur kunnen gooien. Zoals het nu liep liet hij zijn tegenstander helaas net ontglippen en moest hij berusten in remise.
Als laatste was Siegfried nog bezig. Ook hij rook de winst, maar greep mis, waarna de kansen keerden. Ook tegenstander Ruud Groot had het vizier niet op scherp staan en na 90 (!) zetten werd eindelijk de vrede getekend en konden we terug naar de hoofdstad.