Alleen maar complimenten aan de spelers. Geen enkele nul, veel winsten en een enkele mooie remise. Tegenstander Gooi & Eemland was in dit intermezzo geen partij voor 020.
Dat we zouden winnen stond al in de sterren geschreven. Het gepromoveerde G&E stond niet onderaan maar kans op handhaving was ook niet realistisch. Wij van 020 moesten deze hobbel, die geen hobbel bleek, alleen nog even nemen. Dit intermezzo was dan ook geen noemenswaardig probleem. De winstpartijen vielen gedurende de wedstrijd als rijpe appels van de boom. Dat idee van die rijpe appels kwam van halve finalist Rob Geurtsen. Hij was het meest effectief door reeds vroeg in de middag jeugdtalent Anne Wouda na 21 zetten te verschalken.
John Stins investeerde veel tijd in een optische zetwinst. Na de uitvoering ervan verslikte zijn tegenstander Leo van der Laan zich veel later in een terugruiltje. John sloeg genadeloos toe. Marco de Koning zat als een van de weinigen tegen de hoger gerateerde speler Cor de Jong. Na wat bijzondere ruilen bleek Marco zijn uitstekende prestaties gewoon door te zetten met een vlijmscherpe combi. Johan Smits duwde zich een weg naar de damlijn via het centrum tegen Menko van Dijk. Doordat Johan sneller op dam was had zijn tegenstander geen kans: Tussenstand reeds 0-8.
Daarna volgenden de drie remises waaraan G&E hun wedstrijdpunten ontleenden. Roep Bhawanibhiek hield voormalig teamgenoot Maarten Kolsloot ter ternauwernood op een punt. Frank Pasman, die tegen de ook hoger gerateerde tegenstander Peter Frans Koops opkeek, hield hem keurig binnen de lijnen. Johan Capelle noteerde een solide remise tegen Wim Muijs.
Topscoorder Johan Bastiaannet bereikte geen voordeel tegen routinier Bert Roest. Maar ja, Johan bleek over nog meer routine te beschikken en sloeg verrassend toe in het late middenspel. Eindspelletjes hoef je Johan Bas niet meer uit te leggen. Ook ik mocht over enig fortuin niet klagen tegen Bertus de Harder. Als wit op zijn 22e zet 27-22 ruilt met daarna naar 28 sta ik min of meer gekraakt. Na 22. 48-42 keren de kansen en kop ik ze in. Johan Wiering kreeg tegen Jelmer Martens zo'n beetje alle belangrijke velden in handen. Toch verdedigde zijn tegenstander zich kranig. Lang was de remise bereikbaar maar niet lang genoeg. Topprestatie van Johan: 3-17.
Een 10-10 in de laatste ronde tegen IJmuiden volstaat voor de 2e plaats en een p/d-wedstrijd naar de hoogste klasse. Afhankelijk van andere uitslagen zou verlies ook nog wel eens voldoende kunnen zijn. Nog twee wedstrijden te gaan dus. IJmuiden heeft alleen een probleempje: bij verlies is de kans groot dat zij ook p/d-wedstrijden spelen. Maar dat zijn dan p/d-wedstrijden naar beneden.