We kwamen zaterdag niet verder dan een gelijkspel tegen DIOS/Eureka uit Heerlen, maar daarmee blijven we toch op koers voor de 2e plaats. Uitgaande van winst tegen Gooi&Eemland in de volgende ronde, volstaat waarschijnlijk ook nog een 10-10 tegen IJmuiden. Dat dan nog moet uitkijken geen p/d-wedstrijd te moeten spelen.

De wedstrijd:
We speelden in een bijna dubbel zo grote zaal als tijdens de ouverture in wijkcentrum Alleman, 4 weken geleden. Dit gaf een veel betere opstellingen van tafels en borden dan de vorige keer maar dat is logisch als je zoveel meer ruimte tot je beschikking hebt.

De eerste opwinding tijdens de wedstrijd deed zich, ik zou bijna zeggen traditioneel, voor op het bord van Frank Pasman. Tegen de Belgische remisekoning  Hubert de Baetselier kwam Frank snel in zijn levensgevaarlijke middenklassiekje terecht. Daarbij, je kon het aan zien komen, vergat de Belg zetcontrole of hij zag het gewoon niet. Je kroonschijf opspelen in klassiek is eng. Frank sloeg opgewonden combinatief toe. Echter, daarbij liet Frank na alle schijven die hij had geslagen van het bord te nemen. Daardoor bleef er een schijf teveel voor zijn tegenstander op het bord staan. Aangezien Frank zijn klok al had ingedrukt kon zijn tegenstander eisen dat de schijf bleef staan. Dat was er, helaas, één te veel om nog te kunnen winnen.

Ondertussen hadden Rob Geurtsen en Theo Schippers geprobeerd Frank in te halen. Dat lukte. Door zoveel mogelijk te ruilen hadden ze als eerste remise bereikt. Frank volgde niet snel daarna. Helaas stond daarmee de tussenstand op 2-2. De spelers uit Heerlen waren daarmee zeker content.

Johan Bastiaannet speelde met ruim 400 ratingpunten meer tegen Jasper Kole. Tja, wat zou daarvan de uitslag worden? Hhhmmm, het duurde even voordat de gmi toesloeg tegen het Limburgse talent maar toen was het ook meteen uit.

Roep Bhawanibhiek dacht even dat hij beter stond tegen het voormalig Russische kanon Olga Kamychleeva. Helaas, dat was niet het geval. Johan Wiering, daarentegen wel, die stond overtuigend beter tegen Michiel Stempher. Zijn tegenstander deed een verwoede poging tot complicaties realiseren - en dat lukte. Zijn stand leed er echter hevig onder. Toch wist zijn sluwe tegenstander een wederzijdse dam te ritselen. Dat werd Johan fataal, met vliegende pennen en deuren tot gevolg. Frank Pasman keek zijn ogen uit...

Marco de Koning dacht aanvankelijk kansen te hebben tegen de lager ingeschatte Tom Swelsen. Dat bleek iets anders te lopen. Ook Johan Capelle zat met een groot ratingvoordeel achter het bord en zag zijn stand steeds voordeliger worden. Ik vermoed dusdanig voordelig dat hij zijn tegenstander met de opmars van 36 naar 27 het zwijgen had op kunnen leggen. Beide partijen eindigden in remise.

Onze wisselvallige nieuwe man, John Stins, nagelde de jeugdige Marijn Jans wel aan de schandpaal. Bij John is het alles of niks. John doet niet aan remises. Ik kon deze ronde geen winst vinden, waar John remises weigert te vinden. Dat in tegenstelling tot ons toonbeeld van degelijkheid, Johan Smits, die aan de lopende band remises aantekent, en tegen wie... Keer op keer neutraliseert Johan tegenstanders van formaat. Deze keer neutraliseerde hij kopman Brion Koullen. Laat dat maar een Johan S over.

Tja, daar zat ik dan weer als teamcaptain. Weer in een veel betere stand als teamcaptain met iedereen er omheen, wachtend op het beslissende elfde punt in de laatst lopende partij. Sorry jongens, het zat er dit keer echt niet in. Ook al had ik een centrumaanval, ook al had ik 16 tempi meer, ook al had ik meer tijd op de klok, ik kon de winst niet vinden . De blauwe uitslag was dit keer, helaas, terecht.

Veel tranen pinkte ik er niet om weg. De 10-10 bleek nog steeds ruim voldoende voor consolidatie van de 2e plek. De Stereophonics speelden niet veel later na een heerlijk diner en veel en lekker bier het prachtige "Maybe Tommorrow". Ik was helemaal 'Zen'.