Hoofdmenu
 


  • Home

Eindelijk mochten we weer. Na veel gedoe, een Rotterdamse tegenstander die vrijdagavond om vijf voor twaalf afzegt en vele personele wijzigingen, gingen we vol goede moed naar Heerhugowaard.

Dat laatste vooral omdat Johan Wiering bij ons team is teruggekeerd! Na een onfortuinlijk uitstapje naar Rotterdam waarbij er alleen een online oefenwedstrijd tegen het team van Suriname werd gespeeld, trok dit team zich onverwacht terug uit de Ereklasse. Dat vonden wij natuurlijk prima want met Johan Wiering op het eerste bord speelden we plotseling weer mee om de knikkers. Dat hij de hooggespannen verwachtingen gelijk waarmaakte, daarover straks meer.

Omdat ik zelf al vrij snel klaar was, had ik de tijd om de rest van de wedstrijden te bekijken. Ik speelde op bord 7 tegen Vic Voskuil die duidelijk een remise opdracht had; zo snel mogelijk de schijven in het doosje. Dat gebeurde ook, maar niet zoals hij gepland had. Vic liet bewust een combinatie openstaan waardoor wij beiden op dam zouden komen. Daarbij had hij echter geen rekening gehouden met mijn vervolgzet, zodat hij al snel op kon geven. Op toernooibase heb ik de combinatie en het winnende vervolg gezet.

Dat gaf de burger moed, zou je zeggen. Een snelle 2 op het bord is goed voor het zelfvertrouwen. Helaas werkte dat niet zo voor ons…

Rob Geurtsen speelde op bord 6 tegen Daan van Os. Ik verwachtte opnieuw een 2 te kunnen noteren, maar helaas kon Rob geen potten breken tegen Daan. Ondanks dat Rob weer bijna al zijn tijd in de partij stopte, kon hij geen winst vinden. Remise.

Roep speelde op bord 5 tegen Theo Tesselaar. Roep behandelde de aanval van Theo niet goed en kwam in de verdrukking te staan. Misschien had hij nog remise kunnen maken, maar door zetverwisseling in zijn uitvoering van die poging, kreeg hij daar de kans niet meer voor en maakte Theo het goed af. En de tussenstand werd voor het eerst gelijk: 3-3.

Kenny Kroon speelde op het tweede bord een prima partij tegen Vitalia Doumesh. Hij kwam in het middenspel behoorlijk onder druk te staan vanwege de constante dreiging van een doorbraak op zijn linkervleugel, maar door een paar fenomenale zetten, pareerde hij de aanval vakkundig. Remise. Tussenstand 4-4.

Op bord 5 speelde Frank Pasman tegen Ivo de Jong. Zoals zo vaak gaf Frank zijn tegenstander veel ruimte op het bord, maar pas in het late middenspel kreeg Ivo beslissend voordeel door een onnauwkeurige opbouw van Frank. Hij speelde nog goed door, maar ging in een waarschijnlijk verloren stand door de vlag. Hopelijk kan een specialist nog een keer naar die stand kijken, Kees Pippel of Hein Meijer, om hier een definitief oordeel over te vellen. De realiteit was echter dat wij voor het eerst op achterstand stonden; 6-4

Op bord 1 speelde Johan Wiering tegen Guido Verhagen. Guido is altijd een zeer taaie tegenstander waar zelfs toppers niet makkelijk van winnen. Daar kan Kees Thijssen over mee praten, die als topscoorder van onze provincie zijn enige remise voor het viertal van Diemen tegen Guido moest toestaan. Gelukkig kon Johan hem met een leuke combinatie verrassen! Zie onze analyse op toernooibase, waar Johan door het vinden van een verborgen tempo combinatief kon toeslaan. En de stand is weer in evenwicht! 6-6.

Op bord 4 speelde Peter van Heun tegen Mike Koopmanschap. Er leek lange tijd niets aan de hand, waardoor een belangrijk punt gescoord kon worden. Marco de Koning speelde namelijk op bord 8 een prima partij tegen Jan Groeneweg, met mogelijke winstkansen. Peter moest alleen op een gegeven moment een schijf offeren, omdat Mike in het klassieke middenspel een onverwachte forcing op het bord bracht. Zie toernooibase met mijn commentaar voor deze verrassende forcing. Ondanks de schijf achterstand vocht Peter nog keihard voor een punt. Hij kwam ver, maar het mocht helaas niet baten. En Marco had de pech dat Jan telkens de goede zetten deed, waardoor hij net niet kon winnen. Dubbel pech, want hierdoor verloren wij uiteindelijk onnodig met 9-7.

Hopelijk kunnen we dat de volgende wedstrijd tegen DIOS ruimschoots goed maken.

Dat dit seizoen anders zou verlopen dan gebruikelijk lag in de lijn der verwachting. Toch was het verloop van afgelopen weekend compleet onvoorzien: De avond vóór de wedstrijd kreeg teamleider van het eerste, Peter van Heun, het bericht uit Rotterdam dat Constant Charlois op zaterdag niet wilde aantreden. Dat kun je rijkelijk laat noemen. TE laat, in de ogen van de captain, die vervolgens bij het KNDB bestuur de winst opeiste en 8x een 2-0 tegen n/o in toernooibase invoerde. Of de 16-0 overwinning stand houdt moet blijken. Dat de Rotterdammers geen vrienden hebben gemaakt bij 020 is echter wel duidelijk.

WSDV 3, dat bij het tweede team op bezoek kwam, deed niet moeilijk over de corona omstandigheden. Natuurlijk hadden we ook meer ruimte tot de beschikking nu alleen het tweede team speelde. Bovendien had 020 in de persoon van Frank Groeneveld een coronacoördinator aangesteld, gezorgd voor prima ventilatie en uitgebreid voorzien in ontsmettingsspullen. Niets wat een geslaagde wedstrijd nog in de weg kon staan.

O ja, toch wel: Teamleider Paul Lohuis zat ziek thuis en ook de gebroeders Drost waren niet van de partij. Vaste waarde Kenny is dit seizoen basisspeler bij het eerste team en dus ook niet inzetbaar. Daarmee heeft het tweede team aan kracht ingeboet. Gelukkig spelen we dit seizoen met 8-tallen en heeft de club een paar spelers uit Diemen in de gelederen mogen verwelkomen. Één van die spelers, Siegfried Pharboe, mocht direct aan het hoogste bord laten zien uit welk hout hij gesneden is. Dat blijkt prima hout te zijn! Siegfried moest het opnemen tegen de sterkste speler van WSDV en liet zich niet intimideren door de overrompelingstactiek van zijn tegenstander. In het middenspel nam Siegfried het initiatief over en kreeg de betere stelling in handen. Helaas was het niet genoeg voor de winst, maar de plusremise vormde een geslaagd debuut voor 020.

Daarmee kwam de stand op 3-1, aangezien die andere debutant uit Diemen, Radjiv Balradj, het team al op voorsprong had gezet. Radjiv zat tegenover Marjory Feyt,  de jongste van de drie meiden die de basis vormen van dit derde team van WSDV. De dames worden getraind door Heike Verheul en leren zo snel mogelijk het centrum te pakken. Zo ook de tegenstandster van Radjiv, alleen vergat ze even te tellen toen ze een voorpost plaatste. Radjiv kon vaker oplopen dan zij kon opvangen, met schijfwinst voor Radjiv als gevolg. Marjory kwam nog op dam, maar die dam mocht ze niet los zetten. Toen ze dat wel deed was de partij met een één om twee beslist.

WSDV had met een tactische opstellingen één van hun sterkere spelers, Jaap Vink, aan het laatste bord gezet. Daar trof hij Bob Out, die niet onder de indruk was. De angel werd uit de stelling gehaald met een 3 om 3 en de vrede werd getekend. Tussenstand 4-2

De volgende die een punt scoorde was de enige dame aan 020 zijde: Laura. Aan bord 7 speelde ze een solide partij waarbij het evenwicht nergens werd verbroken. 5-3

Aan bord 5 speelde Huub tegen de sterkste van de zusjes Gabbert: Luise, een groot talent. Luise trok direct ten aanval, maar stelde Huub niet voor problemen die hij niet zou kunnen oplossen. Toen de storm geluwd was werd tot remise besloten, waarbij Huub zich later afvroeg of hij toch niet beter nog even had kunnen doorspelen. Desalniettemin 6-4

Aan bord 2 speelde voorzitter – en interim teamcaptain – Hans tegen een ander jong talent van WSDV. Met een identieke rating zou je de remise die eruit rolde natuurlijk kunnen verwachten, maar het betekende niet dat het een tam potje was. 7-5

Aan bord 3 speelde John tegen Bas van Berkelt. In de opening won John al een schijf waarna zijn tegenstander de complicaties zocht om toch wat compensatie te vinden. Dat leek aardig te lukken aangezien John besloot in te gaan op die complicaties. Hakwerk laat John liever aan een ander over. Daarom duurde het even voordat hij de vis op het droge kon hijsen. Maar toen hij 3 schijven in de schoot geworpen kreeg voor een doorbraak gaf hij exact hetzelfde aantal schijven terug waarna de partij over en uit was. Daarbij was de teamwinst een feit: 9-5

Als laatste probeerde Gerrit nog zijn omsingeling tegen zusje Marie Gabbert om te zetten in winst. De algehele opinie was dat Gerrit gewonnen stond. Helaas kon Gerrit die winst achter het bord niet vinden en moest hij berusten in remise. Eindstand: 10-6

Al met al een geslaagde ouverture. Over 2 weken mogen we naar Zaandam, dat ook goed uit de startblokken is geschote

Vier weken geleden kondigde supersubvoorzitter Jan Pieter Drost in zijn openingswoord al aan dat we deze maand een uitzonderlijke situatie hebben met drie wedstrijden in februari. Deze laatste reguliere competitieronde op 29 februari bleek een formaliteit. Tegenstander IJmuiden bleek twee maatjes te klein voor dit 020. Daarmee eindigde 020 definitief op de 2e plaats en gaat IJmuiden nacompetitie spelen om zich te handhaven. Althans, als vermoedelijk tegenstander Ons Genoegen Utrecht er zin in heeft.

IJmuiden begon nog wel met veel zin door op tijd aanwezig te zijn en ruim op tijd achter de borden klaar te zitten. Het mocht niet baten. Het verschil was bij aanvang niet eens zo heel groot. Op de helft van de borden konden we op een ratingvoordeel bogen, de andere helft niet. Toch had ik vooraf en tijdens de wedstrijd er alle vertrouwen in dat we zouden zegevieren. En dat ging, na een stroeve start, alsnog moeiteloos.

Marco de Koning in vorm zou het best kunnen redden tegen kopman Jesse Bos. Dat leek Marco ook lang te doen, maar zijn beknelde lange vleugel speelde hem toch te veel parten. Bij Johan Bastiaannet is het meestal wachten totdat hij toeslaat. Deze keer vlot dus, hij was als tweede klaar. Conall Sleutel was niet opgewassen tegen onze grootmeester met een veel te risicovolle omsingeling. Frank Pasman vocht zijn gebruikelijk klassieke structuren uit tegen Cees van der Vlis maar vond geen winst. John Stins moest opboksen tegen Krijn ter Braake en deed dat lange tijd goed. In tijdnood greep John helaas mis. Met een dubbeloffer had John Krijn nog even kunnen 'overhoren'.

Ik mocht de stand recht trekken tegen Kees Pippel, omdat Kees geen plan in een omsingeling vond. Johan Wiering Wiering vond wel een goed plan in zijn omsingeling tegen Bram van Bakel en won weer. Johan is terug! Rob Geurtsen won op rekenklasse van Cees van Duyvenbode. Ingevlogen Alexander Getmanski moest aan de bak tegen topscorer Stijn Tuytel en deed dat met verve. Stijn werd door hem over de knie gelegd.

Daarmee was de winst en de 2e plaats binnen. Johan Smits moest veel met zijn bovenkamer rekenen om alle combinaties door te rekenen die zijn tegenstander Willem Winter toeliet. Dat lukte, met remise tot gevolg. Supersub en vicevoorzitter Jan Pieter Drost wilde dolgraag weer eens om spelen als het ergens om gaat. Tegenstander Martin van Dijk weet nu ook dat hij na gekke zetten in het stof mag bijten.

Met een 14-6 uitslag bleek IJmuiden een formaliteit. We gaan lekker een nacompetitiewedstrijd spelen tegen Tilburg. Inzet is een plaats in de hoogste klasse van de Nederlandse clubcompetitie. We hopen dat onze vaste kracht Roep Bhawanibhiek er dan weer bij is.

Afgelopen zaterdag speelde we de laatste wedstrijd van het seizoen, tegen Hijken DTC 2. Door een afmelding wegens ziekte op het laatste moment moesten we deze wedstrijd beginnen met 9 man.

Bob ging van bord 10 naar bord 1, en kwam daar Jacob Okken tegen. Bob ging er vol in, maar na een passieve zet, won Jacob vrij snel een schijf, en later de partij.

Frank ging gelijk op tegen Rik Smits, totdat hij zijn hand overspeelde en in een damcombinatie liep, waarna de partij snel uit was.

Sjoerd liep tegen Siep Buurke in de opening in een damzetje, wat hem uiteindelijk een schijf kostte. Hoewel Sjoerd nog lang tegenspel bood, kon hij verlies niet voorkomen. 

Met een 8-0 achterstand lag een dramatische uitslag op de loer.

Het eerste punt kwam op naam van Gerrit, die het Henk Kalk zeer lastig maakte. Net geen blauwe uitslag voor Gerrit.

Het volgende punt werd gehaald door Ricardo, die een zeer boeiende partij speelde tegen Jan Mente Drent. Ondanks een achterstand van drie schijven bleef Ricardo koel, en wist hij de remise te halen. een mooie blauwe notering voor Ricardo.

De laatste remise werd gehaald door Huub, die een goede klassieke partij speelde tegen Jaap Knipper,

De laatste 3 partijen eindigde in een overwinning voor 020.

Als eerste was ik het die tegen Harry de Groot in een aanvalspartij langzaam alle belangrijke velden kon bezetten. Een schijf offeren mocht niet helpen, even later won ik de partij.

Hierna was het Hans die Kor de Groot versloeg. een omsingeling van het centrum van Kor werd hem te veel.

Als laatste was het Wiebo die de hele partij wat voordeel had tegen Berend Plijter. Op het eind moest Berend vier schijven offeren om dam te kunnen halen, dit was teveel. 

Al met al een nipte 9-11 nederlaag.

Volgend jaar mogen we het weer in de eerste klasse proberen.

Zaterdag moesten we de viertallen wedstrijd spelen tegen Texel.

Groot was de verrassing dat Savane meespeelde. Hoort hij niet bij de halve finales aanwezig te zijn? Dit zal nog wel voer voor de bond zijn.

Thijmen kreeg in een klassiek speltype terrein voordeel tegen Vic Voskuill. Dit bleek niet genoeg te zijn voor een overwinning.

Vlak daarna verloor Huub van Piet Bakelaar, door in een gelijkwaardige stand in een zetje te lopen.

Johan moest voorzichtig laveren tegen Losseni Savane. Hij deed dit bekwaam, en haalde een gelijkwaardige remise.

Als laatste had ikzelf een voordelig klassieke stand gekregen tegen Adri de Jong. Toen Adri het verkeerde plan koos was het snel afgelopen, en was de 4-4 een feit.


Alleen maar complimenten aan de spelers. Geen enkele nul, veel winsten en een enkele mooie remise. Tegenstander Gooi & Eemland was in dit intermezzo geen partij voor 020.

Dat we zouden winnen stond al in de sterren geschreven. Het gepromoveerde G&E stond niet onderaan maar kans op handhaving was ook niet realistisch. Wij van 020 moesten deze hobbel, die geen hobbel bleek, alleen nog even nemen. Dit intermezzo was dan ook geen noemenswaardig probleem. De winstpartijen vielen gedurende de wedstrijd als rijpe appels van de boom. Dat idee van die rijpe appels kwam van halve finalist Rob Geurtsen. Hij was het meest effectief door reeds vroeg in de middag jeugdtalent Anne Wouda na 21 zetten te verschalken.

John Stins investeerde veel tijd in een optische zetwinst. Na de uitvoering ervan verslikte zijn tegenstander Leo van der Laan zich veel later in een terugruiltje. John sloeg genadeloos toe. Marco de Koning zat als een van de weinigen tegen de hoger gerateerde speler Cor de Jong. Na wat bijzondere ruilen bleek Marco zijn uitstekende prestaties gewoon door te zetten met een vlijmscherpe combi. Johan Smits duwde zich een weg naar de damlijn via het centrum tegen Menko van Dijk. Doordat Johan sneller op dam was had zijn tegenstander geen kans: Tussenstand reeds 0-8.

Daarna volgenden de drie remises waaraan G&E hun wedstrijdpunten ontleenden. Roep Bhawanibhiek hield voormalig teamgenoot Maarten Kolsloot ter ternauwernood op een punt. Frank Pasman, die tegen de ook hoger gerateerde tegenstander Peter Frans Koops opkeek, hield hem keurig binnen de lijnen. Johan Capelle noteerde een solide remise tegen Wim Muijs.

Topscoorder Johan Bastiaannet bereikte geen voordeel tegen routinier Bert Roest. Maar ja, Johan bleek over nog meer routine te beschikken en sloeg verrassend toe in het late middenspel. Eindspelletjes hoef je Johan Bas niet meer uit te leggen. Ook ik mocht over enig fortuin niet klagen tegen Bertus de Harder. Als wit op zijn 22e zet 27-22 ruilt met daarna naar 28 sta ik min of meer gekraakt. Na 22. 48-42 keren de kansen en kop ik ze in. Johan Wiering kreeg tegen Jelmer Martens zo'n beetje alle belangrijke velden in handen. Toch verdedigde zijn tegenstander zich kranig. Lang was de remise bereikbaar maar niet lang genoeg. Topprestatie van Johan: 3-17.

Een 10-10 in de laatste ronde tegen IJmuiden volstaat voor de 2e plaats en een p/d-wedstrijd naar de hoogste klasse. Afhankelijk van andere uitslagen zou verlies ook nog wel eens voldoende kunnen zijn. Nog twee wedstrijden te gaan dus. IJmuiden heeft alleen een probleempje: bij verlies is de kans groot dat zij ook p/d-wedstrijden spelen. Maar dat zijn dan p/d-wedstrijden naar beneden.

Nadat we in de vorige wedstrijd Huissen met 11-9 lieten wegkomen, deden we onszelf zaterdag met 10-10 ook weer tekort.

Bob mocht aan de bak tegen jeugdig talent Tamar Visser. In een gelijk opgaande strijd, wist Bob op het eind zijn hoofd koel te houden en het eerste punt te pakken.

Ikzelf proefde eindelijk het zoet van de overwinning door Owen Donkers in een aanvalspartij te verslaan. Frank Zwerver moest even daarna het loodje leggen tegen Martijn de Jong. Volgens Frank op waarde geklopt. Hoe anders had dit kunnen aflopen als Frank op de 25e zet de damcombinatie had gezien. Het had een donker blauwe uitslag kunnen zijn. Helaas had 'de Groningse Kenny' zet 24 & 25 voor zwart omgedraaid en heeft die dam er nooit ingezeten. De notatie op toernooibase moet dus nog aangepast worden.
Huub Kroes speelde een degelijke partij tegen Floris  Tol, en haalde probleemloos een punt.. Hierna zette JP ons weer op voorsprong tegen de zeer snel spelende Gedion van Eiken. JP had een prettigere stand, toen Gedion een uur ging nadenken, maar niet de juiste zet kon vinden. De winst was toen nog een kwestie van techniek, wat JP wel toevertrouwd is. Gerrit had het lastig tegen Bert de Jong, zijn lange vleugel dreigde opgesloten te worden, Gerrit kwam hier niet goed uit, moest een schijf offeren, maar kreeg geen kans meer op een punt.

Hans had het zeer lastig tegen nog een jong talent , Yneke Goerres. Tot de zwakke zet 5-10 had Hans niets bereikt. Hans miste meteen twee goede voortzettingen, en Yneke kon haar stand weer fatsoeneren. Het duurde tot een 7 om 7 totdat Hans weer grip kreeg op de stand en deze uiteindelijk wel in winst wist om te zetten.

Kenny kreeg een aanvallend spelende Rene Wijpkema tegenover zich. Kenny liet zich teveel terug duwen, en verloor kansloos. Het volgende punt kwam op naam van Ricardo die een spannende opening had tegen Jakob Pronk.  Ricardo zette het centrum klem en had op de 14e zet bij goed slaan 2 schijven kunnen winnen. Nu bleef er een open stand over waarin beide geen winst kon vinden.

Als laatste was het de eer aan Wiebo om het tiende punt te pakken.. Tegen Jan van Meggelen liet Wiebo zien hoe je een aanvalsspel moet tegen spelen. Probleemloos haalde hij remise.

Als Ricardo de winst had gevonden was de nacompetitie nog mogelijk geweest, Nu is het alleen nog theoretisch mogelijk.

Volgend jaar weer naar VAD.

Paul

6 februari moest het provinciale team van 020 aantreden tegen het eerste team van SNA. Eigenlijk stond die wedstrijd een week eerder gepland. Omdat dit 2 dagen voor de KNDB wedstrijd zou zijn had ik om een week uitstel gevraagd. Daar kreeg ik spijt van…

Donderdagavond is voor mij altijd lastig om iets buiten de deur te plannen, maar goed: het arsenaal spelers om dit viertal te vullen is uitgebreid en met Peter en Jan Pieter als invallers voor Rob (halve finales NK) en mij, hadden we een goed team op de been. Dat bleek buiten de waard gerekend…
Jan Pieter gaf aan niet fit genoeg te zijn om te spelen. Eerste reserve Johan S. had hetzelfde verweer. Geeft niets, John wil graag een keertje mee doen… Maar die voelde zich ook niet fit genoeg. Allemaal grieperig, niets met Corona te maken.

Gelukkig hielp Gerrit ons uit de brand en donderdagochtend was het team dus rond – totdat Thijmen zich afmeldde: ook niet fit! Niet getreurd, even checken of JP en Johan zich inmiddels beter voelen. Nee, dus. Hans gebeld: niet te pakken te krijgen. Huub gebeld: neemt ook niet op. Mmm. Hein dan maar bellen? Misschien wil hij stiekem graag oefenen, zo vlak voor zijn volgende HF partij…
Ah, Hans belt terug: hij is verhinderd. Zal ik Ricardo bellen? Die woont in Almere – en dat is niet handig als je naar Heerhugowaard moet. Paul had de oplossing: ‘ik bel Kenny wel’. Die woont in Alphen en leek mij daarom geen voordehand liggende optie, maar Kenny vond het blijkbaar geen probleem en scheurde na werktijd gewoon lekker naar het noorden.
Ik had mijn team compleet – en Huub belde dat hij ook wel kon spelen. Heb je opeens een speler te veel! Ach ja…

Het aantredende viertal kwam met 4 auto's (stikstofcrisis? welke stikstofcrisis?) en had onderling besloten achter het bord plaats te nemen op volgorde van binnenkomst: Wie het laatst kwam zat het hoogst. Peter was tot tijdelijk teamcaptain gebombardeerd door de tegenpartij (Jan Groeneweg vroeg hem namelijk naar de opstelling. Zal wel komen omdat hij recent nog bij SNA langs was geweest met het 1e landelijke team).

We kwamen zaterdag niet verder dan een gelijkspel tegen DIOS/Eureka uit Heerlen, maar daarmee blijven we toch op koers voor de 2e plaats. Uitgaande van winst tegen Gooi&Eemland in de volgende ronde, volstaat waarschijnlijk ook nog een 10-10 tegen IJmuiden. Dat dan nog moet uitkijken geen p/d-wedstrijd te moeten spelen.

De wedstrijd:
We speelden in een bijna dubbel zo grote zaal als tijdens de ouverture in wijkcentrum Alleman, 4 weken geleden. Dit gaf een veel betere opstellingen van tafels en borden dan de vorige keer maar dat is logisch als je zoveel meer ruimte tot je beschikking hebt.

De eerste opwinding tijdens de wedstrijd deed zich, ik zou bijna zeggen traditioneel, voor op het bord van Frank Pasman. Tegen de Belgische remisekoning  Hubert de Baetselier kwam Frank snel in zijn levensgevaarlijke middenklassiekje terecht. Daarbij, je kon het aan zien komen, vergat de Belg zetcontrole of hij zag het gewoon niet. Je kroonschijf opspelen in klassiek is eng. Frank sloeg opgewonden combinatief toe. Echter, daarbij liet Frank na alle schijven die hij had geslagen van het bord te nemen. Daardoor bleef er een schijf teveel voor zijn tegenstander op het bord staan. Aangezien Frank zijn klok al had ingedrukt kon zijn tegenstander eisen dat de schijf bleef staan. Dat was er, helaas, één te veel om nog te kunnen winnen.

Ondertussen hadden Rob Geurtsen en Theo Schippers geprobeerd Frank in te halen. Dat lukte. Door zoveel mogelijk te ruilen hadden ze als eerste remise bereikt. Frank volgde niet snel daarna. Helaas stond daarmee de tussenstand op 2-2. De spelers uit Heerlen waren daarmee zeker content.

Johan Bastiaannet speelde met ruim 400 ratingpunten meer tegen Jasper Kole. Tja, wat zou daarvan de uitslag worden? Hhhmmm, het duurde even voordat de gmi toesloeg tegen het Limburgse talent maar toen was het ook meteen uit.

Roep Bhawanibhiek dacht even dat hij beter stond tegen het voormalig Russische kanon Olga Kamychleeva. Helaas, dat was niet het geval. Johan Wiering, daarentegen wel, die stond overtuigend beter tegen Michiel Stempher. Zijn tegenstander deed een verwoede poging tot complicaties realiseren - en dat lukte. Zijn stand leed er echter hevig onder. Toch wist zijn sluwe tegenstander een wederzijdse dam te ritselen. Dat werd Johan fataal, met vliegende pennen en deuren tot gevolg. Frank Pasman keek zijn ogen uit...

Marco de Koning dacht aanvankelijk kansen te hebben tegen de lager ingeschatte Tom Swelsen. Dat bleek iets anders te lopen. Ook Johan Capelle zat met een groot ratingvoordeel achter het bord en zag zijn stand steeds voordeliger worden. Ik vermoed dusdanig voordelig dat hij zijn tegenstander met de opmars van 36 naar 27 het zwijgen had op kunnen leggen. Beide partijen eindigden in remise.

Onze wisselvallige nieuwe man, John Stins, nagelde de jeugdige Marijn Jans wel aan de schandpaal. Bij John is het alles of niks. John doet niet aan remises. Ik kon deze ronde geen winst vinden, waar John remises weigert te vinden. Dat in tegenstelling tot ons toonbeeld van degelijkheid, Johan Smits, die aan de lopende band remises aantekent, en tegen wie... Keer op keer neutraliseert Johan tegenstanders van formaat. Deze keer neutraliseerde hij kopman Brion Koullen. Laat dat maar een Johan S over.

Tja, daar zat ik dan weer als teamcaptain. Weer in een veel betere stand als teamcaptain met iedereen er omheen, wachtend op het beslissende elfde punt in de laatst lopende partij. Sorry jongens, het zat er dit keer echt niet in. Ook al had ik een centrumaanval, ook al had ik 16 tempi meer, ook al had ik meer tijd op de klok, ik kon de winst niet vinden . De blauwe uitslag was dit keer, helaas, terecht.

Veel tranen pinkte ik er niet om weg. De 10-10 bleek nog steeds ruim voldoende voor consolidatie van de 2e plek. De Stereophonics speelden niet veel later na een heerlijk diner en veel en lekker bier het prachtige "Maybe Tommorrow". Ik was helemaal 'Zen'.


Afgelopen zaterdag moesten wij aantreden tegen de VBI II, huidige nummer 3 in de hoofdklasse A. VBI is nog volop in de strijd voor het kampioenschap. 
Gezien de grote nederlagen die wij de laatste wedstrijden opliepen, waren de verwachtingen niet hoog gespannen.

Jan Pieter, die weer terug is uit het buitenland, zat ziekerig achter het bord, en speelde  snel naar remise tegen Geert Berends.

Bob stond onder druk tegen Remco Vredenberg. Een foutzet maakte een snel eind aan de partij.

Hierna begon de wedstrijd om te draaien. Gerrit kreeg steeds meer terreinvoordeel tegen Theo Berends, die ook te kampen had met een zware korte vleugel. Door een schijf te offeren kon Theo nog naar dam gaan. maar door de vangstellingen die Gerrit had, gaf Theo meteen op.

Ricardo, die halverwege de partij geluk had dat Jo Weijman een zetje miste, kreeg een schijf nadat Jo dacht dat hij naar dam kon doorlopen. Ricardo kon de schijf afruilen en wist de stand naar winst af te handelen.

Omdat ikzelf op dat moment een schijf voorstond, hing een verrassing in de lucht.

Wiebo hield in een klassieke partij Marcel Janssen op remise. En Laura hield een zwaar bevochten punt over aan haar partij tegen Jan van Loenen. (Waarschijnlijk heeft ze verloren gestaan.)

Ook Kenny moest vol in de ankers tegen Dirk Joosten. Met secuur spel wist hij de remise te halen.

Helaas ging het vanaf dat moment toch nog mis voor ons. Huub speelde een mooie omsingelingspartij tegen Emiel Leijser. In het late middenspel koos Huub voor de verkeerde variant, en werd toen overspeeld. Tot dat moment was er niets aan de hand voor Huub.. Frank begon goed tegen Gerard Boogaars, maar liet zich in het latere middenspel van de belangrijke velden wegdrukken. Frank kwam nog op dam met een 5 om 3 eindspel, maar kon de remise niet vinden.

Ikzelf speelde tegen Willem Hoek, na een paar verliespartijen begon ik maar rustig. kreeg langzaam vat op de stand van mijn tegenstander en won, zoals gezegd, een schijf. Ik kwam tot een 5 om 2 eindspel, waarin ik een keer of 3 de winst gemist hebt, en moest uiteindelijk in remise berusten.

Al met al een 11-9 nederlaag, waar een gelijkspel er ook in had gezeten.

21 januari speelden we de eerste thuiswedstrijd voor de provinciale competitie in onze nieuwe thuisbasis: buurtcentrum Alleman. Ik had de tegenstander van tevoren nog maar gewaarschuwd dat ons adres veranderd was. Misschien daarom, of misschien omdat ze zelf gewend zijn hun wedstrijd al om 19.30 uur te beginnen, waren de Zaankanters al aanwezig en aan de koffie toen de spelers van 020 binnen druppelden.

Hein overwoog serieus om als pinchhitter in te vallen voor de provinciale wedstrijd toen bleek dat hij als enige op de clubavond was gekomen voor de onderlinge competitie. Gelukkig kwam Johan Capelle nog binnen strompelen, waardoor Zaanstreek meer aan ons gewaagd was dan met Hein in de gelederen. Zelfs zonder Hein hadden we  een rating overwicht en zag ik de wedstrijd met vertrouwen tegemoet. Rob en Thijmen hadden een raincheck genomen, maar met Peter van Heun en Johan Smits als vervangers was 020 op oorlogssterkte.

Aan bord 2 bewees Johan Smits tegen Piet Smit dat hij in goede doen is. In de landelijke competitie vertaalt zich dit nog niet in overwinningen – in dit treffen wel. Piet Smit liet een schijf op veld 24 op kerkhof staan. Deze positionele zwakte werd geduldig en vakkundig uitgebuit door Johan, die uiteindelijk een schijfje peuzelde waar zijn tegenstander 0,0 compensatie voor kreeg. De rest was een kwestie van techniek. Wel aan Johan toe vertrouwd.

Kort daarna moest, aan bord 1, Peter zijn tegenstander (Dik Vermeulen) een handje geven nadat hij een combinatie om de oren had gekregen, in een stelling waar de kansen aan Peters zijde lagen. Deze nul zagen we niet aankomen. De stand was weer gelijk: 2-2

Aan bord 3 speelde Paul ondertussen een zeldzame partij. Eerst dreigde hij een schijf te verliezen, toen dat uitbleef leek hij met een aanval over zijn tegenstander, Ruud Holkamp, heen te walsen. Toch kreeg de partij de minst voordehand liggende uitkomst: remise.

Nu was het aan mij om nog een punt te redden voor het team. Meer zat er niet in omdat ik een licht nadelige stand had tegen Barbara Graas. Aanvankelijk had ik de aanval gezocht, maar ergens vond ik de stelling niet kloppen en brak ik die aanval af. Misschien iets te voorbarig, nu moest ik geduldig doorspelen tot ook Barbara geen heil meer in de stelling zag en in remise berustte.

Eindstand 4-4.
Actueel

Recente bijdragen

WDF

Geen feed gevonden

KNDB

12 juli 2025

FMJD

12 juli 2025

 
feed-image