Er is een groot clubgenoot ontvallen. Klaas is op 80 jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van longkanker.
Gezegend met een tomeloze energie en bravoure, meldde levensgenieter Klaas zich 25 jaar geleden als lid bij Amsterdam’80. In korte tijd manifesteerde hij zich als mental coach bij de verrichtingen van de teams in de clubcompetitie. Hij functioneerde als kapitein van het schip en zorgde ervoor dat boot en bemanning ongeacht de omstandigheden op koers bleven. Zijn bevlogen toespraken waren ongeëvenaard. En of er nu goed of slecht werd gepresteerd, er volgde steevast een ferme kus op de hoofden van de spelers.
De markante Klaas is niet meer. Twee jaar geleden werd Klaas verteld dat hij kanker had. Met chemo en bestralingen leek de fysiek sterke Klaas er bovenop te komen, terwijl er gelijktijdig nog wat andere ongemakken, waaronder een aangetaste nier, werden verwijderd. De altijd optimistische Klaas sprak van een geslaagd groot onderhoud. Een aantal weken geleden kwamen de effecten terug toen Klaas op zijn favoriete vakantieadres in Turkije verbleef. Eenmaal terug in Nederland bleek het te laat voor een hernieuwd herstel. In het bijzijn van zijn familie is Klaas op de dag van de Sint thuis overleden.
Als dammer koesterde Klaas weinig ambities. Af en toe een partijtje voor de onderlinge vond hij genoeg. Om tegen het eind van de avond als vaderfiguur de harde kern van de club te begeleiden naar Café 2 Klaveren, waar Klaas graag een afzakkertje nuttigde. Een lege plek blijft achter in de damclub. Nooit, nooit zullen de speeches meer zo inspirerend, liefdevol en krachtig worden gehouden. Onze mental coach is stil. Net als wij.
Tussen de met sneeuw bedekte weilanden wisten wij het achter een bouwvallig vogelhuis gelegen gebouwtje van de plaatselijke damclub Lunteren, op tijd, met 9 man in twee auto’s, te bereiken. Voor de OV reizende globetrotter Peter van Heun vormde het vinden van de locatie een peulenschil. Toen hij ook nog eens ’n tegenstander trof die een indrukwekkende aanvalstand op het bord bracht raakte Peter helemaal in zijn element. Toen zijn tegenstander te brutaal werd en naar dam combineerde vond Peter het welletjes en sprong hij als een arend op zijn prooi. 020 op 02. Het bleef bij deze bordzege. Johan Wiering en Hans verstoorden helaas het feestelijke vooruitzicht. Kopman Johan Wiering speelt dit seizoen zo vrij als een vogel en kan altijd terugvallen op zijn capaciteiten als hij een keer in een precaire situatie verzeild raakt. In de geraffineerde Van Hierden trof hij een speler die het hoofd koel hield waardoor wij werden getrakteerd op een niet geplande bordnederlaag. De teamcaptain leek ondertussen in hoog tempo af te stevenen op een puntendeling maar kon fatsoenshalve een aanbod voor een kansrijk ogende centrumomsingeling gewoonweg niet afslaan. Terwijl Hans bezig was de zijuitgangen te vergrendelen bleek de voordeur nog open te staan. Nadat er één vogeltje was gevlogen waande Hans zich daarna als hoofdrolspeler in The Birds. De andere partijen eindigden in remise volgens het vaste patroon. Rob testte weer eens het digitale mechanisme van de thuisclub, Krijn had voordeel maar iets te weinig, Pieter liep op klompen naar een voordelig punt, Johan Capelle kwam iets te laat los en Frank stond heel eventjes verloren, zo meldde hij na afloop zelf. Johan Smits en Gerrit tenslotte misten respectievelijk een combinatieve en positionele winst. Vandaar de kopregel boven dit verslag.
Halverwege de provinciale competitie kan het 020-kwartet nog steeds bogen op een 100% score. Dinsdagavond werd in een uitwedstrijd afgerekend met de huidige runner-up, Purmerend. De 1-7 overwinning was wel een tikje ruim bemeten.
Na het openvouwen van de briefjes konden alle voorbereidingen meteen de prullenmand in. De Purmerenders hadden hun heil gezocht in een tactische opstelling, een aanpak die hun louter windeieren zou leggen. Op bord 1 won Hein Meijer uiteraard van Kees Schilder, hoewel het lang duurde voordat de Amsterdamse GMI serieus houvast kreeg. Op bord 4, waar het voor Purmerend had moeten gebeuren, hield Hans van den Heuvel moeiteloos stand tegen Ramon Sakidin. Hans had zelfs op jacht naar groot wild kunnen gaan, maar met een punt stelde de ploegbaas zich tevreden.
Paul Lohuis trok alle registers open in een omsingelingspartij tegen Bart van Geel. De complicaties groeiden Van Geel boven het hoofd, en aan de rechter bordrand marcheerde Paul ongehinderd naar een winnende dam. Jan Pieter Drost speelde een bizarre partij tegen Sijmen Hansen. Op de 30e zet liep de nultwintiger in een babyzetje, waarna Hansen de hand verwachtte. Die optie overwoog Jan Pieter een minuut of vijf, maar onder het motto 'opgeven kan altijd nog', prutste hij even door. Dat Jan Pieter een remisepositie bereikte, was al een wonder, naar woorden om zijn overwinning te beschrijven, wordt nog gezocht.
Met het oog op handhaving in de Hoofdklasse was het van belang om onze naaste belager in een rechtstreekse confrontatie af te schudden. Dat lukte na een enerverend duel van bijna 6 uur. Dat 020 vroeg op voorsprong kwam was geen verrassing aangezien Johan Wiering was gekoppeld aan de zwakste speler van Het Noorden. Om gerust te zijn over een goede afloop moesten we beslist nog een tweede bordzege forceren. En die kwam er. Uit onverwachte hoek nog wel. Het was Pieter die scoorde en meteen tot matchwinnaar kon worden gekroond. Zijn talentvolle tegenstander die eerder van enkele sterke spelers won in theoretische speltypen als Roozenburg en Keller keek vreemd op van het Zaans Klassiek dat Pieter op het bord bracht. Dit stond immers in geen enkel KNDB leerboek. Pieter maakte het bekwaam af. Daarna golfde de wedstrijd op en neer. Met veel pech hadden we de wedstrijd zelfs nog kunnen verliezen aangezien Johan Smits, Gerrit en Hans zichzelf onnodig in verloren standen hadden gemanoeuvreerd maar er toch nog 3 remises wisten uit te slepen. Aan de andere stond Gerrit eerder in de partij vrijwel zeker gewonnen en had Peter na de tijdnoodfase een fraaie winst kunnen forceren tegen de kampioen van Drenthe. Naast een ongelukkige nederlaag van Frank in een remise eindspel tegen kopman Danny Staal, eindigden de overige partijen in remise. Daarbij gingen Johan Capelle, Rob en Krijn tot het randje van het toelaatbare. Hun tegenstanders wisten het ternauwernood droog te houden. 020 ligt nu op schema met 6 uit 6 en ziet met vertrouwen de tweede helft van de competitie tegemoet. Kijk voor partijen en de stand op Externe competitie.
In de 5e ronde van de Nationale competitie troffen Hoogeveen en 020 elkaar in een omgekeerde opstelling waardoor de topspelers elkaar aan de onderste borden bestreden. 020 kende een sterke openingsfase. Na een paar uur spelen hadden wij op de meeste borden zelfs het betere spel tegen titelkandidaat Hoogeveen. Om aan onze doelstelling te voldoen om aan minimaal 2 borden winnend voordeel te verkrijgen moest er nog wel wat werk verzet worden. Rob was een van de spelers die vandaag voor de winst mocht gaan en leek een eind op weg met een kansrijk ogende omsingelingsstrategie. Maar helaas, zetje! Het was over en sluiten. Met Johan Wiering, Johan Capele en Krijn hadden we nog enkele ijzers in het vuur om tegen te scoren. Ook Hans en Gerrit hadden kansrijke middenspelstanden op het bord verkregen. Verder speelde invaller Frank Zwerver een dijk van een partij tegen het jeugdtalent van Hoogeveen en leek - net als naamgenoot Frank, die de sterke Corba onder controle hield - probleemloos op remise af te stevenen. Juist op dat moment kreeg het team een tweede en beslissende tik te verwerken doordat Johan Capelle in een verborgen doch geniale positionele valstrik was gelopen tegen Zainal Palmans en lijdzaam moest toezien hoe zijn mooie positie in een ruïne veranderde. Of dat nog niet genoeg was koos invaller Frank in een remisestand voor de verkeerde voortzetting en verloor eveneens. Uiteindelijk leek alleen Hans kansen te krijgen tegen avonturier Thio wiens naamloos skelet echter gewoon speelbaar bleek te zijn. Kijk voor partijen en de stand op Externe competitie.
In de provinciale competitie heeft het 020-kwartet een grote stap gezet richting titelprolongatie. Voornaamste concurrent SNA werd donderdag in eigen huis met 3-5 verslagen. Op drie van de vier borden wisten de Amsterdammers weinig potten te breken, maar de zege van Hein Meijer op Theo Tesselaar was overtuigend.
Rob Geurtsen speelde een spannende partij tegen Ivo de Jong. Beide heren zagen kansen, maar objectief bezien bleef de partij waarschijnlijk aardig in evenwicht. Het treffen tussen Thijmen Stobbe en Jan Groeneweg kabbelde lange tijd rustig voort, maar opeens was Thijmen de regie kwijt. De remise viel niet tegen. Jan Pieter Drost zocht zijn heil in een omsingeling, maar moest lijdzaam toezien hoe Roy Coster steeds verder op kwam zetten. Pas in het eind van de partij kreeg Jan Pieter vage kansen, maar gezien het teambelang koos hij voor een ruil naar een onverliesbare stand. Op Bord 1 had Hein Meijer inmiddels een oppermachtige positie opgebouwd tegen Theo Tesselaar. Tesselaar investeerde al zijn tijd in een vruchteloze zoektocht naar redding, maar Hein had gelukkig minder tijd nodig voor een sluitende winst, zodat 020 op een beschaafd tijdstip de trein terug naar Amsterdam kon nemen.
Met de ongelukkige nederlaag tegen Zaanstreek nog in ons hoofd vertrokken we naar het sterker geachte Nijverdal. Het plan was om tegen de 5 sterksten remise te spelen en van de 5 zwaksten te winnen. Na de koppeling was het duidelijk waar de winstpartijen vandaan moesten komen. Frank en Hans zouden het erg moeilijk gaan krijgen tegen de Russen. Pieter kwam snel minder te staan en na 3 uur spelen zag ik 3 nederlagen en zag ik niet waar de 3 winstpartijen vandaan zouden moeten komen. Rob en Johan Capelle hadden wel iets, maar het werd toch snel remise. En toen stelde ik remise voor tegen Gerrit Boom. In een totaal gelijkwaardige dunne stand nam mijn tegenstander een 3 om 3 en ik ging er van uit dat hij dus wel remise zou willen. Niets bleek minder waar, hij speelde door. Nu krampachtig elke remise vermijdend verbruikte hij zijn tijd op tot de laatste seconde. Op de 48ste zet had hij door dat het verkeerd ging en stelde zelf remise voor. Op de 50ste zet vond hij de remise, maar voerde deze te langzaam uit. Vlag.
Pieter verloor nu nog wel 4-4. De cruciale onderste borden deden wat ze moesten doen. Johan Smits kreeg een Ghestem tegen en kon goed gebruik maken van deze kerkhofschijf. Peter was toch de betere speler en won. Hans redde het helaas niet tegen de buitencategorie Ivanov. Hans stond de hele partij onder druk, maar analytisch uit was het heel lang zeker niet. 6-8. Met nog drie partijen te gaan kon het feest al beginnen. Gerrit speelde een kromme aanval heel goed tegen tegen de veel hogere rating van Morsink en stond al een tijdje gewonnen. Johan Wiering stond ook veel beter. Het was nu geduldig wachten want de tijd werd goed opgebruikt tot 18.00 uur. Gerrit won. Wiering won. Zou Frank zijn remise kunnen binnenhalen? Helaas niet. De sterke Rus kreeg geen vat op Franks spelletje, maar helemaal op het eind ging het mis. Gelukkig was de buit al binnen.
Het leek er lang op dat de wedstrijd tegen Texel in 4 remises zou eindigen. Niemand had iets en Rob stond zelfs minder. Gelukkig gebeurde er toch nog wat. Savane stelde remise voor, maar Hein wilde nog wat zetten zien. Nu speelde zwart vol vertrouwen snel naar de diagramstand toe. In de mooie 5 om 5 oppositie zit remise, maar na 20-25? 26-21! keek onze tegenstander vol schrik naar wat hij had gedaan.
Robs tegenstander bood hierna remise aan terwijl hij best nog even door had kunnen spelen, zeker gezien de tijdsverhoudingen. Op bord 4 speelde Paul daarna ook remise. Ikzelf had niets, maar kreeg toch nog wat.
In een andere opstelling dan gewoonlijk ontvingen wij zaterdag het op papier zwakkere Zaanstreek. Na een paar uur ontwikkelde de wedstrijd zich zoals we het ons hadden voorgesteld. De stand bij Gerrit oogde weliswaar wat zorgelijk maar aan de borden van Peter, Rob, Johan Smits en Johan Capelle werd het voordeel allengs zichtbaar. Nadat Krijn remiseerde met invaller Daan van Os en ook Frank de punten had gedeeld ging het plotseling mis bij Peter tegen Wout Rijs.
Het is maar goed dat we voor het provinciale team, bestaande uit 4 personen over 2 teamleiders beschikken. Anders waren we de eerste wedstrijd tegen Zaanstreek totaal vergeten. Het werd maandagmiddag nog heel wat bellen en mailen om het team compleet te krijgen. Vervolgens moesten we flink aan de bak tegen het altijd lastige Zaanstreek. Met enig fortuin won 020 met 3-5 door overwinningen van Hein en Gerrit, een remise van Hans en een nederlaag van Huub.
Aan het 1e bord had Hein een theoretisch half open klassiek op het bord tegen Paul Teer. Hein won uiteindelijk door een lichte combinatie naar dam maar was zichtbaar ontevreden over het verloop. "Paul had het veel beter kunnen doen maar dat heeft hij gelukkig niet gezien", aldus Hein. Gerrit en Wout Rijs vochten een principiële strijd uit met een zwarte schijf op 45 en witte schijven op 15 en 25. Het middenspel was boeiend met wederzijdse dreigingen. De partij leek op remise uit te draaien maar Gerrit had nog een leuke finesse achter de hand. Hans had een gezonde aanval met schijven op 23 en 24. Een te passief ruiltje gaf Piet Smit kansen om door te breken. Piet was daarbij iets te gehaast en Hans ontsnapte met een punt. Aan bord 4 ging Huub aan de leiding maar toen de tijdnoodfase aanbrak werd Huub door Barbara nog even flink te grazen genomen. Dat zowel Huub als Barbara vóór de 50e zet door de vlag waren gegaan was beide spelers ontgaan. Volgende week gaan 020 en Zaanstreek alweer op herhaling. Dan treffen de tientallen elkaar in de Nationale competitie.
Met voldoende zelfvertrouwen reisden we naar Doetinchem om het op te nemen tegen het op papier sterkste team van de Hoofdklasse A. De koppelingen waren echter niet in ons voordeel. Onze topscorers troffen vooral degelijke tegenstanders terwijl onze modale spelers het moesten opnemen tegen de toppers van DUO. Het begin was niet te min veelbelovend. Zowel Peter als Krijn kweten zich uitstekend van hun taak om de fouten bij hun tegenstanders resoluut af te straffen. Het consolideren van de voorsprong mislukte echter faliekant doordat Johan Smits en Hans hun gelijkwaardige posities eigenhandig om zeep hielpen. Weliswaar troffen zij in Nina Hoekman en Jochem Zweerink niet de minste tegenstanders maar hierdoor verloren we wel de controle over het wedstrijdverloop. Dat Frank Zwerver zou verliezen van Maarten Linssen was ingecalculeerd maar pas een laat eigen doelpunt in de tijdnoodfase bracht hier de beslissing, waardoor DUO wel erg eenvoudig aan de punten kwam. Met nog twee reguliere nederlagen van Gerrit en Frank Pasman liep de schade uiteindelijk op tot vijf bordnederlagen. Johan Wiering, Johan Capelle en Rob Geurtsen werden ondertussen in bedwang gehouden waardoor we huiswaarts keerden met een geflatteerde 13-7 nederlaag aan de broek.