Maandag 16 februari mocht het 2e provinciale team aantreden voor de wedstrijd in en tegen Diemen. Een wedstrijd dicht bij huis, maar het leverde weer geen punten op…
Met Peter Hoogteijling als invaller voor Thijmen reisden we af naar Diemen waar bekende gezichten ons opwachtten. Vaste waarde bij 020’s eerste landelijke team, Ruph, speelt bij Diemen aan het eerste bord van het provinciale team waar hij het mocht opnemen tegen Peter, bij 020 een teammaatje, vanavond dus tegenstander.
Aan het tweede bord speelde Erik tegen Herman van Westerloo, natuurlijk ook een bekend gezicht.
Paul, aan bord 3, mocht aantreden tegen de ons niet bekende Milton Menso en ondergetekende mocht het aan bord 4 opnemen tegen Martin Kruijswijk – veteraan en oud-collega van Erik.
Het was me al snel duidelijk dat mijn tegenstander de klassieke patronen opzocht, dus verbrak ik de klassieke opstelling zodra ik de kans zag – niet dat het me een betere stelling opleverde, maar je moet er wat voor over hebben als je van de gebaande paden wilt afwijken.
Erik speelde daarentegen een principiële pot tegen Herman van Westerloo die het duel niet schuwde. Erik kwam beter te staan maar zag een combinatie naar dam voor Herman over het hoofd. Hij speelde nog even door maar moest zich toch gewonnen geven. Tussenstand: 0-2
Ik was de volgende die de bietenbrug op ging. Mijn tegenstander bleek veel geroutineerder in het eindspel en drukte me in tijdnood van het bord. Weinig op af te dingen: 0-4
Peter was aan bord 1 enthousiast tegen Ruph van start gegaan. Zijn ervaring dit seizoen met het 2e provinciale team van 020 had hem geleerd dat remise waarschijnlijk niet genoeg zou zijn, dus zocht hij de aanval. Die aanval was voornamelijk bluf, want tegenstander Ruph stond gewoon goed. Toch kwam Peter een schijf voor – maar dit was niet genoeg voor de winst en de vrede werd getekend: 1-5
Aan bord 3 zat Paul ook een zware pijp te roken. Hij wikkelde af naar een dameindspel met twee schijven minder dat feitelijk verloren was. Toen zijn tegenstander nonchalant werd en zijn dam los liet staan nam Paul een lichte combinatie waarna het alsnog remise was. Eindstand: 2-6
We waren lekker op tijd klaar, maar weer geen wedstrijdpunt wijzer. Nog één wedstrijd rest ons om van de laatste plaats af te komen. Dat moet dan gebeuren in de thuiswedstrijd tegen Den Helder, 17 maart a.s. Support is meer dan nodig, dus komt allen!
Met de grootste overwinning van het seizoen vertrok ons tweede team uit de Hofstad. Vooraf zag het er al gunstig uit. Krijn Toet en Hugo Simons Jr. speelden niet mee aan Haagse zijde. Toet behoort tot de weinige Haagse spelers die wel aardig scoort dit seizoen. Bij 020 ontbrak als meest opvallende naam Jan Pieter Drost.
Paul Lohuis opende de score met een snelle zege op Bonne Douma. Bij het stopzetten van de klok had Paul maar liefst 45 minuten over. Dat had veel te maken met het vervolg op de 27e witte zet: een doorbraakcombinatie voor 3 stukken. Douma liet de dam snel en simpel afpakken, terwijl bij een andere voortzetting de extra zwarte schijven van Paul zwaar leken te wegen.
Laura Ratniece speelde voor de tweede keer binnen een jaar tegen Harold Jagram. Jagram ligt Laura kennelijk niet zo, want ook deze keer - na de combinatieve nederlaag van vorig jaar - was het een moeizame bevalling. In een 6 om 6 (waar Laura nog 43 minuten over had) werd tot remise besloten.
Kenny Kroon speelde tegen Jaap van Hal een boeiende halve hekstellingspartij en boekte zijn derde overwinning van het seizoen waardoor hij op een prima +2 score staat. Wel moet gezegd worden dan Van Hal het Kenny makkelijker maakt met het gekke 24. 44-40. De partij wordt afgerond met een fraai hoefijzer van Kenny en een kapotte stand van wit. Zo was het 5-1 voor 020 na goed 3,5 uur spelen.
Met die snelle beslissingen begreep ik al wat beter waarom De Hofstad Dammers (na 3 opeenvolgende 5e plaatsen in de eerste klasse de afgelopen 3 seizoenen) het volgend seizoen in de tweede klasse mogen gaan proberen: ook daar zijn de partijen vaak rond vier uur al klaar.
En ja, het is ook wel een beetje gek dat de Hagenaars zich met zulk snel spel lieten wegzetten in de openingsfase van de wedstrijd.
De voorsprong werd nog groter door de zege van Hanco Elenbaas die na twee combinatieve nederlagen nu een klassieke overwinning boekte met een Ghestemdoorstoot tegen Frans Teijn. Teijn kon na 48 zetten een schijf inleveren. Hiermee lijkt de Hagenaar trouwens hard op weg om binnen vier seizoenen van een goede 1100+ rating naar de 900 te duikelen. Opmerkelijk.
Hanco bracht 020 op 7-1 en een monsterscore leek in de lucht te hangen.
Maarten Kolsloot speelde tegen Roel Langbroek. Een speler waarvan m'n vader later zei dat hij hem nog uit z'n eigen jeugd kende, zoals voor veel Hofstaddammers geldt. Nu zijn we mogelijk 40 jaar verder en lijkt m'n inmiddels witgrijze vader nog steeds jong vergeleken met de Hagenaars. De jeugd van de dambond verdwijnt, zullen we maar zeggen.
Goed.
Na 22 witte zetten leek wit een beetje slecht aangesloten te staan, met aanknopingspunten voor zwart. Maar wat te doen met zwart? Een opbouw aan de korte vleugel met 7-12, 1-7, 16-21, 3-8 met Podkowa opties geeft mogelijk druk aan de lange vleugel van de tegenstander. Het in de partij gekozen plan leidt na bijvoorbeeld 27. .. 3-8 28. 39-33 en open breken met 17-22 24-29 enzovoort, tot veel minder dan met de opbouw beoogd. Door in plaats daarvan klassiek door te gaan, komt Langbroek makkelijker te staan. De punten werden uiteindelijk wel iets te snel voor Langbroek gedeeld.
Wiebo Drost bracht het eerste Amsterdamse wedstrijdpunt op het bord door een mooie en zeer overtuigende aanvalsoverwinning op de vrijuit spelende Hans Jacobsen: 10-2. Wiebo is met Kenny en Jan Pieter in de race om topscoorder van 020 te worden.
Na een vrij kalme partij waarin zwart een enorm centrumblok opbouwde leek de Senegalees Cheikh Maurice Ndione nog wat makkelijker spel te krijgen tegen Erik Brunsman. Na ongeveer 4,5 uur spelen pakte Erik het 11e punt en de overwinning voor 020. Erik wacht al 5 partijen op een nieuwe zege in de eerste klasse.
Daar werden nog maar 2 Amsterdamse punten aan toegevoegd.
Huub Kroes speelde een agressieve Rozenburgopening die overging in een aanval. Jack Mondt kreeg kansen op de witte lange vleugel en brak door naar dam. Toen Huub op weg naar een tweede dam ging met een schijf achter, werd tot remise besloten.
Lucien Leerdam begon wat later aan de partij dan de overige aanwezigen en kreeg na de opening een wat makkelijker stand met een randschijf voor Jetse Veenstra. Met passief spel van Lucien kreeg Veenstra de kans om een mooie aanval op te bouwen en een plusschijf te scoren. Lucien hield niettemin stand: 13-5 voor Amsterdam.
Hans van den Heuvel beloonde zichzelf niet voor taai counterspel tegen Frans van de Velde. Van de Velde kwam in de aanval, Hans brak ook door en scoorde zelfs een plusschijf. (De Hagenaar had toen al wel 2 dammen.) Hans mocht even dromen van een lang eindspel, maar zette z'n dam los op het bord. Met een rondslag die scherp uit was, scoorde van de Velde het zevende Haagse punt.
020 kan na de zege met 11 punten uit 10 wedstrijden in theorie nog op een degradatiewedstrijd getrakteerd worden, maar dan moeten én alle (4!) lager geklasseerde ploegen winnen én moet SNA een monsterscore boeken tegen Samen Sterk (2e op de lijst) én moeten de Amsterdammers zelf met grote cijfers van Utrecht verliezen.
Tja, niets lijk te gek in deze klasse, maar dat toch net wel.
In een zaal naast de onze speelde Den Haag tegen Haarlem. Een spannende wedstrijd eindigde in 10-10 waardoor Haarlem niet meer te achterhalen valt voor het tweede. Want hoe gek het ook klinkt: theoretisch was voor aanvang van de 10e ronde zowel een degradatieduel als een promotieduel nog mogelijk. Met de zeges van Samen Sterk en IJmuiden, gekoppeld aan de Haarlemse remise, is dat scenario verleden tijd.
Over 2 weken wacht Utrecht. Een taaie ploeg en tevens een goede kans op een fraai seizoensslot.
Wat te doen als niemand van het eerste team een wedstrijdverslag wil schrijven…
…dan laat je iemand van het tweede invallen die wel wil schrijven. Zo deed Jan Pieter verslag van het cruciale duel tegen CEMA – en ondergetekende, hierbij, van het iets minder belangrijke duel in Culemborg tegen de plaatselijke ereklasser Denk & Zet.
’s Avonds voor de wedstrijd, rond 21.00 uur, belt Krijn met de vraag of ik wil invallen de volgende dag omdat Johan Capelle heeft afgezegd. “Wie schuif je dan door naar het eerste?” was mijn tweede reactie. “Niemand, je moet voor het eerste invallen en dat mag niet ten koste gaan van de belangrijke wedstrijd die het tweede in Den Haag speelt tegen de Hofstaddammers”. Fair enough…
Mijn eerste reactie was: “Ik heb al andere verplichtingen dit weekend, dus probeer ajb iemand anders te charteren”.
Anderhalf uur later belt Hans met dezelfde vraag. Ik neem niet op want ik lig inmiddels te slapen aangezien ik al een paar dagen niet fit was en een goede nachtrust o.h.a. de beste remedie is, maar luister toch maar de voicemail af. Hans haalt volk & vaderland erbij dus ik zet snel mijn afspraken voor daags erna om en geef Hans te weten dat ik zal meespelen.
Nou heb ik vaker als invaller voor het 1e gespeeld, dus ik weet dat ik als kanonnenvoer opgediend word, maar dat is altijd beter dan een bord leeg laten. Met volledige bezetting traden wij dan ook aan in Culemborg.
De plaatselijke damvereniging Denk & Zet veroorloofde zich de toppers Sven Winkel en Jeroen v/d Akker niet op te stellen. Hun 3 Russischtalige kanonnen stonden echter wel in de opstelling en, aangezien onze topspelers Jean Marc Ndjofang en Peter Hoogteijling ook niet van de partij waren, waren de gastgevers duidelijk favoriet voor de overwinning. Ons doel was zoveel mogelijk bordpunten te scoren om de play-off plek veilig te stellen. Een heel wedstrijdpunt zou daarbij natuurlijk helemaal mooi zijn…
In tegenstelling tot de wedstrijd twee weken eerder tegen VBI bleef het deze keer erg lang spannend. Ondanks het (voor 020 nadelige) ratingverschil op de meeste borden wisten veel 020 spelers een gelijkwaardige, of zelfs voordelige, positie op het bord te creëren. Na 4 uur spelen was er nog niet één beslissing gevallen. Kort daarna vielen de beslissingen echter als rijpe appeltjes.
Als eerste capituleerde Frank Pasman, die zijn bekende spelletje speelde en met temponadeel dacht toch voor de winst te kunnen gaan, maar de deksel op zijn neus kreeg.
Kort daarna koos ik in tijdnood de verkeerde plakker die nog een lange nazit met John v/d Borst had kunnen betekenen. Vier uur lang gaf ik geen krimp en zag ik een hoofdschuddende tegenstander tegenover me, maar 500 ratingpunten verschil moeten zich natuurlijk toch ergens in vertalen en dat was dus de slagvaardigheid in de tijdnoodfase. Voor mij een leuk debuut in de ereklasse, ‘but no cigar’;
Beter deed Peter van Heun het aan bord 4, die vrijwel op hetzelfde moment remise overeenkwam met Pim Meurs, met recht dé topper bij de gastheren. Een ‘gewonnen’ punt!
Zoals gemeld gaat het nu snel: Ook Johan Bastiaannet is inmiddels klaar, maar hij heeft zijn meerdere moeten erkennen in Aleksander Boulatov, Wit-Russisch kanon nr. 1 van de middag.
Krijn komt kort hierna remise overeen met Dik de Voogd, ook een geduchte tegenstander met een rating boven de 1400, dus goed gedaan!
De volgende die remise overeenkomt is Pieter. Nu was was Pieter de enige die vandaag qua rating misschien van zijn tegenstander had kunnen winnen, maar nu wat dat ratingverschil nou ook weer niet zo groot dat winst voor de hand liggend was. Toch weer een bordpuntje erbij!
De volgende die klaar was, was Gerrit aan bord 10. Tegen ras D&Z-er Tjeerd Harmsma had Gerrit een prima stelling op het bord maar liet zich een blunder ontglippen. Dat werd natuurlijk afgestraft en het schijfverlies resulteerde in partijverlies.
Beter verging het Rob aan bord 3 tegen Vladislav Valiuk, de jongste van de 3 Wit-Russische Culemborgers. De heren kwamen remise overeen.
Tegelijkertijd gaf Ruph zijn partij op tegen Pieter Steijlen. Laatstgenoemde kwam behoorlijk in tijdnood, maar dit weerhield hem niet om de winst naar zich toe te trekken. Tussenstand: 14-4.
Iedereen was klaar, op Johan Smits na. Die mocht nog even aan Wit-Russisch kanon #3, Vatoetin, bewijzen dat zijn stand van dam + 2 schijven tegen dam + 3 schijven remise was. Met alle andere spelers nu als toeschouwers rond het bord wist Johan zijn hoofd toch koel te houden en wikkelde gedecideerd af naar die remise. Dat zijn tegenstander daarbij een winstvariant over het hoofd zag was daarbij wel mooi meegenomen.
Eindstand 15-5, een uitslag waar mee te leven is aangezien concurrent DES Lunteren ook verloor (6-14 bij Apeldoorn). Met 1 wedstrijdpunt en 3 bordpunten meer dan Lunteren is 020 nog niet zeker van de nacompetitieplek. Tegen de regerend kampioenen van Hijken mag 020 dus nog flink aan de bak om niet afhankelijk te zijn van Witte van Moort dat de tegenstander van Lunteren is in de laatste competitieronde.
Een degradatiewedstrijd tussen twee ploegen die niet heel slecht presteren. Het kan allemaal in de eerste klasse B. Den Haag en 020 maakten er een spannende wedstrijd van die geen winnaar kende.
Arbitrage
Zaterdagmorgen wees mijn vriendin lachend naar een bericht in de Volkskrant over vals spelen bij schaker. 'Sinds computerprogramma's beter schaken dan het menselijk brein, zijn ze een bijna onmisbaar hulpmiddel geworden. Misbruik is verleidelijk, blijkt uit het aantal voorvallen waarbij schakers werden ontmaskerd.' Auteur Mark Misérus wijst vervolgens op de wegens vals spel verdachte Wesley Vermeulen. Nu zat ik zaterdag ook wat langer dan gebruikelijk op het toilet, maar dat kwam door de halfgare kip van een Leids kippenrestaurant. Waarvan akte.
Enkele dammers in het Go Centrum waren wel merkbaar met hun telefoon in de weer. Hagenaar Bas Baksoellah liet zijn exemplaar luid overgaan en liep zo niet nog luider de zaal uit. De aanwezige arbiter gaf na afloop aan het incident gemist te hebben, hij stond op het bewuste moment met een andere speler te praten. Toen ik de arbiter na afloop op z'n gemiste waarneming aansprak voegde hij toe 'dat ik liep te zeiken' en dat de wedstrijd niet zijn verantwoordelijkheid was.
Even later zag ik een andere speler berichten tikken op zijn telefoon die onder tafel werd gehouden. De arbiter controleerde op dat moment het notatiebiljet van die speler. Ik wachtte nieuwsgierig op wat ging komen. Dat bleek niets te zijn. Dat de scheidsrechter de telefoon niet zag is haast ongelooflijk. Het kan natuurlijk dat de speler z'n vrouw of vriendin vroeg om een pak frambozenyoghurt of dat hij voor een zieke vriend wilde zorgen, maar de schijn van vals spelen wek je wel met dit gedoe.
Misschien is het ook wel een teken dat we in de eerste klasse ook prima zonder arbiter verder kunnen. Goed, dan nu de wedstrijd.
Snelle beslissingen
Den Haag verscheen zonder Jan Kok en Roy Bidesi en begon voortvarend. Bob Out leverde de punten snel in bij Hans Giphart. Op zet 16, met nog meer dan een uur op de klok, liep Bob in een niet uitgevoerde twee om drie naar dam. De pijn van die nederlaag werd snel verzacht door de zege van Kenny Kroon op Radjendrenath Kalloe. Met een twee om drie was het makkelijk spelen voor Kenny en de stand was snel op 2-2 gebracht.
Hanco Elenbaas zette net als in de vorige ronde een interessante opening op waarin een combinatie - net als twee weken eerder - een grote rol speelde. Hanco begon aan een onvoltooide hekstelling. Op de 14e zet nam Hanco een enkele ruil waarna een elementaire 4 om 3 naar dam volgde. Bas Baksoellah moest nog zo'n twintig zetten doorspelen, maar rondde goed af. Erik Brunsman kreeg weinig voor elkaar tegen Piet Lodder en bood op enig moment remise aan. Zo kwam Den Haag met 5-3 voor.
Lucien Leerdam trok de stand gelijk, al zag het er lang slecht voor hem uit. Jeugdtalent Berke Yiğittürk (geen gebrek aan moeilijk te spellen namen deze middag) had een prachtige aanval, maar liep in een combinatie. Tussenstand: 5-5. Wiebo Drost en Gerard de Groot - de sterkste speler aan Haagse zijde - speelden een opening die maar op één resultaat gericht leek: remise. Gerard kreeg wat makkelijker spel en Wiebo was even taai als altijd. Zo gebeurde na een uur of vier wat rond half een al duidelijk leek: de punten werden gedeeld.
Maarten Kolsloot speelde een veelbelovende en snelle opening tegen invaller Ashok Mahabier (16. 33-29?). Na de opening verdween dat voordeel een beetje en met een wat gewaagd plan werd de stand gevaarlijk voor zwart. Door een lichte combinatie toe te laten kwam een remise-achtige stand op het bord die door Mahabier wat onhandig werd aangepakt: 1-1 en een 7-7 tussenstand.
We kwamen op de rand van de afgrond te staan door een op het oog onnodige nederlaag van Sjoerd Hoekstra tegen Hein van Dee. Van Dee ging lang in de aanval, Sjoerd had die op enig moment moeten afbreken, met tempovoordeel. Dat gebeurde niet en Van Dee won voor de tweede keer dit seizoen. Hans van den Heuvel had wellicht kansen om de stand gelijk te trekken na een spannende partij met allerlei combinatieve dreigingen over en weer. Het werd remise en daarmee had Den Haag het tiende bordpunt en eerste wedstrijdpunt te pakken.
Jan Pieter molk zijn eindspel met een extra schijf lekker uit. Tegenstander Frans van Eenennaam zag een overzichtelijke vang over het hoofd en verloor. Zo pakte het tweede toch nog een wedstrijdpunt. Het slotakkoord paste naadloos in het chaotische wedstrijdbeeld.
In de eerste klasse B is nu de gekke situatie ontstaan dat de nummers 5 (Zaanstreek) tot en met 10 (Den Haag) allemaal nog een degradatiewedstrijd aan de broek kunnen krijgen met 2 wedstrijden te spelen. Ondanks dat alle 6 de betreffende ploegen een prima puntenaantal hebben na 9 ronden.
De Hofstad Dammers en Gooi & Eemland 2 mogen het na deze ronde definitief een niveau lager gaan proberen. Zij deelden de punten. Over twee weken mag ons tweede team op bezoek bij De Hofstad Dammers de Haagse druiven nog wat zuurder maken. Met een zege lijkt lijfsbehoud zeker voor ons tweede.
Voor de wedstrijd tegen Almere op 20 januari was het 2e team compleet. Reservespeler Peter Hoogteijling informeerde even subtiel of deze ereklasse nog een degradatieregeling kent. Aangezien het streven was het eerste team van 020 naar de kroon te steken met het tweede had ik mij die vraag nog niet gesteld – geheel onterecht, want na 4 wedstrijden hebben we nog maar één schamel wedstrijdpunt kunnen bijschrijven. Daarbij had ik voor de nationale competitie een week eerder een zeer slechte partij afgeleverd, dus leek het me raadzaam deze avond maar als non-playing captain op te treden. Peter opstellen had veel weg van overkill, want nu hadden we gemiddeld een kleine 300 punten ratingoverwicht per bord! Wat een mens al doet voor lijfsbehoud...
De tegenstanders uit Almere waren al vroeg aanwezig en 5 minuten voor de geplande aanvangstijd was de wedstrijd van start. Aan het eerste bord schoven Erik en zijn tegenstander de stand dicht en was het wachten op een grote afwikkeling. Erik's tegenstander, Malobie, investeerde daar dermate veel tijd in dat hij nog maar een handjevol minuten over had voor zijn laatste 35 zetten. Echter, Malobie had zijn bedenktijd beter gebruikt dan Erik, want de afwikkeling die volgde was winnend voor hem en werd à tempo uitgevoerd. De stand was weer gelijk. Inderdaad: weer gelijk, want Peter had kort daarvoor de felicitaties van diens tegenstander in ontvangst mogen nemen. Peter had de hele partij het centrum stevig in handen en met een lichte combinatie, waarbij zijn tegenstander mocht kiezen tussen schijfverlies of een dam toestaan, was het pleit beslecht. Daarmee was Peter de enige die deed wat hij aan zijn stand verplicht was, namelijk: winnen. Thijmen speelde aan bord 3 en kwam er gaandeweg achter dat zijn stelling niet klopte. Met een schijfoffer hoopte hij nog tegenspel te creëren, maar zijn tegenstander hield het hoofd koel en bewees overtuigend dat Thijmen's partijopbouw niet deugde: handje geven en tussenstand 2-4. Nu moest het reddende punt van Paul komen aan bord 4. Van het overwicht in rating (433 punten) was weinig te zien op het bord en Paul presteerde het zelfs eventjes verloren te staan. Dit strafte zijn tegenstander echter niet af waarna Paul een combinatie naar dam kon nemen. Nadat die dam van het bord verdwenen was bleef er een eindspel over dat op tempo gewonnen was voor Paul – bij nauwkeurig spel. Die kanttekening moet er bij, want helaas was dat spel niet nauwkeurig en werd er toch remise aangetekend. Eindstand: 3-5 3 van de 4 uitslagen staan in tournooibase in het blauw genoteerd en 020 II staat nu onderaan in de ereklasse van de PNHDB. Met recht kan ik stellen dat deze wedstrijd goed was voor de blues...
1 E. Brunsman - F. Malobie 0-2 (2) 2 P. Hoogteijling - R. Koendjbiharie 2-0 (1) 3 Th. Stobbe - L. v/d Gaag 0-2 (3) 4 P. Lohuis - G.A. v/d Zwan 1-1 (4)
Haarlem-voorzitter Marcel Kosters kreeg in zijn openingstoespraak de lachers op zijn hand: zowel de winnaar als de verliezer van Haarlem - 020 maakt kans op de nacompetitie, zei Marcel. De Haarlemse Damclub mag na de 12-8 overwinning stiekem dromen van promotie en 020 moet met 8 wedstrijdpunten nog een beetje naar onderen kijken. Voordeel van het spelen in Haarlem is dat er een uitstekende bar aanwezig is, waar door de bezoekers na afloop ruimschoots gebruik van werd gemaakt. Weer eens wat anders dan een kaal buurthuis of oud kerkgebouwtje.
De wedstrijd begon slecht voor de bezoekers. Frank Zwerver had de ondankbare taak om het op te nemen tegen een van de sterkere spelers van Haarlem, Roel Janssen. Frank verloor snel een schijf en later ook de partij.
Hanco Elenbaas trof de gevaarlijkste speler van Haarlem, Mark Deurloo. Na een interessante opening dacht Hanco een mooie combinatie uit te voeren. Dat klopte, maar het was Mark die een schijf won met de slagzet. Hanco knokte nog lang door met hoop op compensatie, die kwam er niet voldoende.
Gek genoeg was het niet Haarlem, maar 020 dat na dit matige begin op voorsprong kwam. Huub Kroes doodde voor de tweede keer dit jaar een ratingreus: na Stan Brink moest ook de normaal zeer taaie Dick Siegers opgeven. Huub voerde een winnende combinatie uit. Teamcaptain Paul Lohuis trof Ron Tielrooij die voor het eerst dit seizoen in het eerste team van Haarlem speelde. Het werd een vrij vreedzame ontmoeting met een puntendeling als uitkomst. Daarmee stond de stand op 3-3.
Erik Brunsman speelde tegen de dit seizoen goed presterende Pieter Schoonderbeek (11 uit 8). Erik begon heel agressief, maar kwam niet in de buurt van de overwinning. Inmiddels hadden Hanco en Frank verloren en was de tussenstand 6-4 voor Haarlem. Die voorsprong werd door Paul Smit verder uitgebreid. In een klassieke stelling kwam Lucien Leerdam in de problemen. Er kwam een bord vol losse schijven en damdreigingen tevoorschijn. Paul won: 8-4. Kenny Kroon leek tegen FMJD-manusje-van-alles Marcel Kosters wat problemen te krijgen, maar wist het sluimerende gevaar kennelijk koel te neutraliseren: remise en een 9-5 tussenstand.
De laatste drie partijen boden volop kansen voor de bezoekers. Hans van den Heuvel speelde een sterke omsingeling tegen Roberto Vesciano. De aanval van Roberto werd door Hans afgebroken met kans op doorbraak. De overwinning bleef uit: 10-6 voor Haarlem. Met die tussenstand moesten zowel Gerrit Tigchelaar als schrijver dezes winnen. Ik speelde met een sterk centrum tegen Gerard van Velzen die bijzonder taai verdedigde aan de randen en de onderste rijen van het bord. Winnen leek lastig, maar met een damoffer lukte het toch. 10-8. Daarmee waren alle ogen gericht op de laatste partij. Gerrit had een klassiek middenspel met allerlei remisevarianten. Die werden keurig omzeild op zoek naar de overwinning, die niet werd gevonden. Gerrit verloor, Haarlem won met 12-8.
Haarlem stijgt door de zege van 5 naar 4 en 020 zakt van 6 naar een gedeeld 7e plek. Een teken dat de verschillen in deze klasse klein zijn. In de laatste drie wedstrijden treft 020 nog 3 laaggeklasseerde ploegen die allemaal een zwaarder programma hebben dan ons tweede team. Daarbij lijkt het treffen met De Hofstad Dammers nu al interessant te worden met als centrale vraag: wie mag tegen de sjeik? Tenminste: als je de naam van de Senegalese speler Cheikh Maurice Ndione zo mag uitspreken. Ndione debuteerde zaterdag in het Haagse Team met een overwinning en zal ongetwijfeld nog nuttig zijn in de vrij hopeloos ogende Haagse degradatiestrijd.
Het eerste team van 020 heeft de allerlaatste kans op een verlengd verblijf in de Ereklasse aangegrepen. In Geleen werd zaterdag een ruime 7-13 zege behaald tegen hekkensluiter Cema. Daardoor klimt 020 naar plek 10 op de ranglijst en mogen we heel voorzichtig hopen dat we na afloop van de reguliere competitie een beslissingswedstrijd spelen tegen een nummer 2 uit de Hoofdklasse.
Het moet gezegd dat 020, zelf op oorlogssterkte, niet te klagen had over de samenstelling van Cema. Vakantie was voor een aantal Cema-spelers belangrijker dan deze sleutelwedstrijd, met als gevolg dat liefst drie tegenstanders een rating hadden van 900 en een beetje. Zij werden door Rob Geurtsen, Wiebo Drost en Johan Capelle hardhandig van het bord gezet. In de resterende duels kon 020 zich de nodige misstappen veroorloven. Jean-Marc Ndjofang, voor dit cruciale treffen ingevlogen uit Kameroen, kwam goed weg met remise nadat hij in een zetje liep, en Peter van Heun maakte het helemaal bont met een niet afgestrafte blunder die wellicht als notatiefout de boeken ingaat, omdat niemand gelooft dat zoiets echt gebeurt in de Ereklasse. De ongeplande nederlaag van Johan Bastiaannet werd gecompenseerd door de ongeplande overwinning van Johan Smits. De overige drie duels liepen remise, waarbij Krijn ter Braake niet mocht klagen, terwijl Peter Hoogteijling en Jan Pieter Drost hoopten op meer.
Na een 7-1 overwinning tegen Purmerend lonkt het vijfde kampioenschap op rij voor het 020-kwartet, maar foutloos was het allerminst dinsdagavond in het go-centrum. Jan Pieter Drost kwam mooi uit de opening tegen Bart van Geel, maar na een vingerzetje kon Van Geel zich bevrijden en door actief spel gaf hij Jan Pieter nooit meer zicht op een tweepunter. Ook Krijn ter Braake en Hein Meijer moesten hard werken. Bij Krijn duurde het lang voordat er houvast gevonden werd terwijl Hein naar eigen zeggen zijn voordeel verprutste. Pas na de 50e zet werd in deze partijen het verschil gemaakt. Alleen Rob Geurtsen heerste van begin tot eind. De arme Jan Bakels werd ingesponnen, afgevoerd en opgepeuzeld. Aldus behield Rob niet alleen zijn 100%-score in de Noordhollandse Ereklasse, maar voorzag hij hem ook nog van glans.
In de jacht op het vijfde kampioenschap heeft het 020-kwartet tot nog toe weinig last van de tegenstanders. Maandagavond werd Zaanstreek in eigen huis met 0-8 opgerold. De problemen komen vooral van de eigen spelers. Hein Meijer miste de eerste ronde doordat hij met uitgeschakelde telefoon bij zijn vriendin zat, en dit keer meldde Rob Geurtsen vlak voor aanvang van de wedstrijd dat hij nog altijd wachtte op speler/chauffeur Gerrit Tigchelaar. In allerijl werd Hans van den Heuvel opgetrommeld. Die zat na een zware werkdag reeds in pyjama klaar voor de broodnodige nachtrust, maar zoals de bevlogen voorzitter opmerkte: "Als het vaderland roept, dan zeg je geen nee." In de haast werd vervolgens een afslag gemist, maar middels enkele vrolijke snelwegcapriolen kreeg hij Rob Geurtsen toch nog aan boord. Met een half uur klokachterstand arriveerde het duo in de speelzaal.
Hierbij vergeleken was de rest van de avond een formaliteit. Met een bord vol hout forceerde Hans schijfwinst, waarna Jan de Ruiter direct opgaf. Op dat moment stond Jan Pieter Drost na een lichte combinatie ook al een schijf voor, maar Martin Berends dronk de gifbeker tot de laatste druppel leeg. Op bord 1 en 2 denderden Hein Meijer en Rob Geurtsen positioneel over Wout Rijs en Paul Teer heen. Na een stapel boterhammen, een handvol peren, een tros bananen en wat ongedefinieerd fruit nam Rob als laatste de felicitaties in ontvangst. De afwezigheid van Gerrit zorgde wel voor lichte ongerustheid in het 020-kamp, maar uiteindelijk bleek dat de vleesgeworden betrouwbaarheid tijdens een uitgelopen sollicitatiegesprek de damwedstrijd totaal vergeten was. Eind goed, al goed dus.
Paul Lohuis had weer verplichtingen in het buitenland, dus 9 december trad het tweede provinciale team van 020 aan tegen Purmerend met invaller Pieter Hildering - die toch al in die buurt woont en met zijn bolide snel ter plaatse kon zijn. Pieter is een bekend gezicht in Purmerend en een graag geziene gast. Dit weerhield hem er echter niet van zijn tegenstander, Dick Lust, op bord 4 naar de keel te vliegen. Als snel had Pieter een prettige stand op het bord en voordeel op de klok: een goed begin!
Naast hem aan bord 3 zat schrijver dezes. Tegen de door de wol geverfde Sijmen Hansen besloot ik een voorpost te nemen die mijn tegenstander makkelijker spel opleverde dan mezelf en waar ik dus al snel spijt van kreeg, alhoewel de computer de stand als gelijkwaardig bleek in te schatten.
Aan mijn linkerhand was Thijmen aangeschoven tegen Jan Bakels en had een mooie stand op het bord getoverd. Vol zelfvertrouwen was hij aan het kijken hoe hij die goede stand in schijfwinst kon omzetten.
Ondertussen speelde Erik, op bord 1, tegen clubkampioen Ramon Sakidin. Ze maakten er een interessante partij van waarbij Erik op een gegeven moment dacht voordeel te kunnen krijgen, maar dit viel uiteindelijk tegen. Er werd dan ook besloten tot remise en de score werd daarmee 1-1.
Thijmen had ondertussen bij het zoeken naar schijfwinst de zetcontrole verwaarloosd en kreeg een combinatie naar dam om zijn oren. In plaats van schijfwinst mocht hij nu zijn best gaan doen niet te verliezen! Helaas bleek dit teveel gevraagd en kon hij gaan handjes schudden: 3-1
Een zelfde taak viel mij te beurt. Mijn voorpost werd opgepeuzeld en ik zag de compensatie die ik daarvoor terug kreeg snel verwateren. De volgende tijdnoodfase kwam ik nog wel door, maar daarna was de conclusie wel duidelijk:partij verloren - en wedstrijd verloren: 5-1
Restte Pieter de taak de uitslag wat draaglijker te maken. Dat lukte niet helemaal want hij kreeg niet meer dan één punt uit zijn partij. Tegenstander Dick Lust wikkelde koeltjes af naar een licht nadelig, maar duidelijk remise-, eindspel. Eindstand: 6-2
Om 23.00 uur zaten we dus al op tijd in de auto terug naar Amsterdam. Volgende keer beter...
Dinsdag 25 november kreeg het tweede provinciale team van 020 de dammers van DC Zaanstreek op bezoek.
Voor het eerst werd er gespeeld in de ‘gewone’ opstelling, dus zonder invallers en met Erik op bord 1, Thijmen op bord 2, Paul op 3 en ondergetekende op 4. Het altijd degelijke team uit Zaandam had vaste kracht v/d Lem thuis gelaten maar werd daarom niet door ons onderschat en om 20.00 uur zat iedereen klaar om aan te vangen.