Het eerste tiental van 020 heeft zich op 12 maart ternauwernood gehandhaafd in de hoogste klasse van de Nationale Competitie met een benauwde 11-9 thuiswinst op promotiekandidaat Heijmans Excelsior uit Rosmalen. Vaste thuishaven "Go-Centrum" in Amstelveen was door daadkrachtige dames vastgelegd voor"Nederland doet"", dus moest het bestuur op zoek naar een andere locatie. Dat viel nog niet mee! Op het laatste moment werd er een krappe ruimte gevonden in de oude, maar verbouwde, Havelaar in het Oude Westen van Amsterdam. Net ruimte genoeg voor 10 borden, maar zeer weinig plek voor toeschouwers, die er gelukkig toch wel waren.
Op papier waren we ruimschoots favoriet. Niet alleen de vier aantredende internationaal grootmeesters bij 020 gaven aanleiding tot optimisme, bij Heijmans trad er geen GMI aan, ook op rating deelden we ruimschoots de lakens uit. Op negen van de tien borden hadden we een ruime ratingvoorsprong. Alleen de kapitein van het schip keek op bord 1 tegen een negatiefratingverschil aan. Al het voordeel van die GMI's en ratingvoordelen bleek die middag niet uit het verloop van de wedstrijd. De bij aanvang aanwezige supporter, liefhebber en criticus Hein Meijer riep voor aanvang: "Op papier moet het makkelijke kunnen maar bij 020 weet je het maar nooit. Er gebeurt altijd wat..." Aldus geschiedde.
Kees Thijssen leek de geestelijk vader van het sterke damprogramma Flits in de houtgreep te hebben met een knellende kettingstelling om een vooruit geschoven centrumblok. Winst leek een kwestie van tijd. Maar van dat laatste had Kees in de voorafgaande periode te veel gebruikt. Het ontbrak hem vroeg in de partij aan voldoende rekentijd. Maar ook controletijd voor combinaties ontbrak op het juiste moment. Vermeulen had die tijd nog wel en rekende een knappe dam-op-bezet-veld uit. Die dam bleek winnend.
Ondertussen had ook Johan Smits averij opgelopen tegen problemist Hein Wilsens en had een schijf in moeten leveren. Op andere borden was er nergens voordeel te bespeuren. Onze GMI's kwamen er tegen de Brabanders niet doorheen. Een kleine sensatie hing in de lucht. Na drie uur spelen ging Heijmans aan de leiding.
Frank Teer en Peter Hoogteijling, die toch echt een keer voor 020 in de Ereklasse wilde winnen en de omsingeling inzette, remiseerden na het aanbod van Teer. Die voelde kennelijk de situatie aan.
Langzaam had GMI Jean Marc Ndjofang toch winst weten te forceren door geduldig Harry Kolk te omsingelen. Door de bomen van kleine dreigingen ontstond een te grote draaikolk van vernuftige dreiginkjes waarin Jean Marc uiteindelijk zijn titel eer aan deed. Daarmee klampten we enigszins benauwd aan bij onze tegenstander. Het schuifelen van de stoelen werd minder in de beperkte ruimte. Ruggen werden gekromd, zeilen werden strakker aangespannen. Alle matrozen gaven hens aan dek.
Paul Oudshoorn trok de teugels aan tegen Wim van der Kooij. Helaas was de stand inmiddels dusdanig uitgedund dat Paul de in los zand uiteengevallen stelling van zijn tegenstander wel kon bedreigen met enkele kanonnen maar niet kapot kon schieten: Remise.
Ondertussen kon ingevlogen GMI Alexander Getmanski geen potten breken tegen de prima verdedigende Andrew Tjon A Ong. De laatste bevrijdde zich met een kleine combi naar remise. GMI Johan Bastiaannet nam na een evenwichtige opening een hoopvolle drie-om-drie naar een kansrijke zeven-om-zeven stand. Tegenstander Ron Entken toonde echter een uitstekende en geduldige speler. Hij liet zich niet van de wijs brengen met remise als gevolg.
Rob Geurtsen had tussendoor niks bereikt tegen invaller Soender Kalpoe. Er stond een klassiekachtige remisestelling op het bord. Rob had daarin weliswaar de leiding maar zijn tegenstander kon op meerdere manieren naar remise afwikkelen. Dat hij geen van die afwikkelingen vond, of althans uitvoerde, konden we niet anders dan met belangstelling volgen. Rob kopte enthousiast de twee punten in, en zetten ons daarnaast virtueel op voorsprong.
Virtueel, want Johan Smits had dan weliswaar een stuk in moeten leveren, hij bleef spelen en hield daarmee een nul achter zijn gedurende lange tijd van het scorebord. Daarmee bleef de druk.
Ondergetekende kapitein had aan bord 1 ondertussen een veelbelovende centrumaanval opgebouwd. Tegenstander Van Ballegooijen verslikte zich in de verdediging. In plaats van 49. 7-11 is alles na 7-12 remise. Met 7-11 bezegelde hij het lijfsbehoud van het 1e van 020. De virtuele voorsprong werd een definitieve winst.
Echter niet nadat Johan Smits had gecapituleerd en Krijn ter Braake ternauwernood het beslissende elfde punt in de wacht sleepte. Dat Heijmans zich kranig weerde, bleek uit die drie 'blauwtjes' die ze mochten ontvangen.
We moeten ons over volgend seizoen maar eens beraden. Vorig seizoen was er ook al een tour-de-force nodig via een bloedstollende en zenuwslopende drievoudige p/d-wedstrijd.
Krijn is bezig het winnende punt binnen te slepen.
Naast onze brede vaste kern van spelers heetten we tegen Apeldoorn Frank Zwerver, John Stins en Huub Kroes welkom. Zij het dat Frank met zijn derde optreden in de Ereklasse ook al aardig tot de vaste invallers begint te geraken. We misten dus een flink deel van onze topspelers.
Voorafgaand hadden we dus niet de verwachting met wedstrijdpunten uit Apeldoorn terug te kunnen reizen. Het had ook de nodige tijd gevraagd van de teamkapitein om het team van tien spelers vol te krijgen. Na een noodkreet van het bestuur en de kapitein, vulden Pieter Hildering en Frank Zwerver de laatste gaten. Daarmee konden we aan onze plicht voldoen en geen modderfiguur in de Ereklasse slaan.
Nadat we de opstellingen uitgewisseld hadden, zagen we dat die cruciale Frank Zwerver invaller Groen tegenover zich had. Frank van de kaart, die had zich voorbereid op Van der Zee. Maar die had zich ziek afgemeld. Met een tweetje en de rest op slot, zou Frank zich onsterfelijk kunnen maken. Helaas bleek dat plan lastig haalbaar. John kon wereldtopper Kalmakov niet bedwingen. Johan Bastiaannet kon geen potten breken tegen Leeflang. Huub daarentegen gaf geen krimp tegen de opmerkelijke strategie van Van Leeuwen en liet het eerste blauwtje noteren. Johan Smits, die op een prima resultaat tegen Meijer kon bogen, vond dit keer helaas geen remise.
Frank Zwerver, naast hem zat Frank Pasman, had inmiddels een mooie hekstelling geforceerd en leek aardige kansen te hebben. Tegenstander Groen brak de hek af. Frank had vervolgens te weinig tijd om de zaak naar remise te schuiven. De kapitein was vanuit de opening door een tactisch offer in een minder stelling beland. Tegenstander Lemmen nam echter waarschijnlijk een foutieve combinatie die niet meer dan remise op had moeten leveren. Maar na een onjuiste vingerzet kon Lemmen toch twee punten aantekenen. Ook Frank Pasman liet zich een foute vingerzet ontglippen en moest capituleren. Pieter noteerde keurig zijn derde remise van dit seizoen tegen Messemaker. En dat terwijl Pieter vanwege werkzaamheden een half uurtje later moest starten. Ook Rob Geurtsen bedwong een topper: Presman. Dat Krijn nog een punt haalde tegen Freriksen was mooi meegenomen: 15-5.
12 maart nacompetitie thuis tegen Heijmans. Die gaan we weer gewoon winnen.
Tweede team sleept promotiewedstrijd weg voor poorten van de hel
Angst, hoop, vreugde: allemaal kwam het terug in Rotterdam zaterdag.
020 had aan één punt genoeg voor de nacompetitie, maar dat punt moest van heeeel veeeeeeerrrrrrr komen.
Het begin was ronduit dramatisch voor de bezoekers.
Heel snel kwam Constant Charlois op 5-1 terwijl er op de overige borden na een uur of 2/3spelen weinig aan de hand leek voor de thuisploeg. Het enige gevaar leek de aanwezigheid van veel schijven op de nog resterende borden, maar goed, daar weten de Rotterdamse combinatiespecialisten doorgaans wel wat punten uit te peuren.
Voor de gelegenheid had Constant een zeer sterk team opgesteld. Op zes borden hadden de Rotterdammers een (fors) ratingoverwicht. Helaas was een van de spelers naar verluid opgepakt, anders was het nog taaier geworden voor het tweede.
Lucien opende de score met een snelle remise tegen Jahani. Het leek spannend en opeens was het remise. Geen gek begin tegen de soms vreemd spelende, maar vaak ook gevaarlijke Jahani.
Minder goed nieuws kwam er uit het kamp van Hanco en Thijmen. Beiden liepen in vrij eenvoudige combinaties. Hanco tegen de sterke Soumah en Thijmen in een mooie stand tegen een van de zwakkere Rotterdamse broeders: 5-1.
Constant zat zo op rozen en de zorgelijke gezichten bij 020 zeiden genoeg. Het schuddende hoofd van Hans na het zetje van Thijmen bleef nog wel even hangen. Hoe kwam dit nog goed?
Wiebo gaf weer hoop met een combinatieve zege op Riesenkamp. Altijd degelijk, Riesenkamp, maar vandaag slachtoffer van Wiebo's handigheid.
Wiebo rondde daarmee een goed seizoen met veel belangrijke remises af met een klapper: 5-3 voorsprong voor Constant.
Kenny kreeg tegen Majeed een goede stand op het bord in het vroege eindspel. Eerder in de partij leek de sterke Rotterdammer vrij comfortabel te staan. Met een punt bracht Kenny wat fleur aan in een verder vrij dor seizoen. Volgend jaar beter!
Ik begon er weer echt in te geloven toen Hans zicht afvroeg of hij een remisevoorstel van zijn tegenstander wel moest accepteren. Nu is dat met een achterstand altijd een legitieme vraag, maar als je de vraag stelt tegen grootmeester Autar, dan wordt het weer anders. Hans haalde een cruciaal punt na een oerdegelijke pot. 7-5 Constant.
Paul beleeft een geweldig seizoen en eindigde als 7e op de topscoorderslijst, maar zaterdag voegde hij niet nog een pareltje toe aan zijn jaar. René den Haan, de nummer 10 van Constant Charlois, bleek te taai. Zo kwam Constant heel dichtbij wedstrijdpunten: 8-6.
Het kantelpunt in de wedstrijd was misschien wel mijn eigen partij tegen Ashok Bhajan. Na een wat rustige en misschien onzorgvuldige opening van mijn kant werd het heel spannend in het middenspel.
Levendige analyse achteraf hintte op een puntendeling in het middenspel, maar Bhajan dacht een combinatie te zien die won. Mispoes. De combinatie werkte niet en de stand werd gelijk: 8-8.
Met Gerrit en Erik achter de borden werd het hard werken voor het broodnodige tiende wedstrijdpunt.
Erik mocht tegen Tholel. Jaren geleden een Surinaamse topper, inmiddels wat minder sterk qua rating, maar nog altijd gevaarlijk. Erik kreeg in het middenspel de overhand en duwde Tholel nog wat verder naar de ratingafgrond: Erik won. Onze topper bleek goed hersteld van de combinatienederlaag tegen Zaanstreek.
020 bereikte zo de nacompetitie met een 8-10 voorsprong. Eigenlijk een klein wonder gezien het begin.
Gerrit bracht de kers op de taart aan met een remise tegen Jurgen Tholel. De vlot geklede Rotterdammer kwam na ongeveer een half uur binnen, speelde snel, niet heel sterk, maar het verzet bleek te taai voor een Amsterdamse zege. 9-11 winst voor 020.
Hiermee kwam een einde aan een heel mooi seizoen voor 020. Na twee stroeve eerste wedstrijden werd een super goede reeks neergezet. Samen Sterk bleek net wat beter, maar de andere ploegen, waaronder een sterk opzettend Den Haag, werden op afstand gehouden. Opvallend is nog dat VAD tuimelde van de tweede naar de vijfde plaats op de ranglijst met nederlaag tegen SNA II.
Diverse spelers haalden knappe scores en de sfeer was altijd goed.
23 februari kwam goede bekende Ruph Bhawanibhiek met vier clubgenoten van Diemen langs voor de PNDHB wedstrijd met 020 II. Diemen’s reservespeler kreeg het voorrecht een partijtje tegen Hein Meijer te mogen spelen, maar deze partij telde natuurlijk niet mee voor de wedstrijd.
Thijmen had zich ziek afgemeld, maar met Peter van Heun hadden we een goede vervanger. Voor beide teams stond niet veel meer op het spel, dus geen tactische opstelling was vereist en we gingen vrijuit spelen.
Aan bord 1 speelde Erik tegen good old Herman van Westerloo waarbij laatstgenoemde in een klassieke partij het betere van het spel had, maar Herman besloot Erik remise aan te bieden. Erik nam dit maar aan en de 1-1 tussenstand stond op het bord.
Kort daarna ging Ruhp aan bord 2 door zijn vlag in zijn partij tegen invaller Peter van Heun. Peter stond al beduidend beter, maar had anders nog wel even aan de bak gemoeten voor de winst. Nu kreeg hij de 2 punten makkelijker en was de tussenstand 3-1.
Paul had ondertussen aan bord 3 een prettige stand opgebouwd tegen Menso. Nog even op tijd de 50 zetten halen en daarna kijken of de partij in winst omgezet kon worden. Dan moet je natuurlijk in die tijdnoodfase wel blijven opletten – en dat deed Paul niet. Die onoplettendheid kostte hem een schijf waarna hij ook maar opgaf. Het stond weer gelijk: 3-3
Zelf had ik aan het laatste bord een interessante partij tegen pinchhitter Marco de Koning. Toen deze even de zaal uit liep dacht ik dat hij ging toiletteren, maar het bleek dat hij had gezien dat ik een dubbele, niet te pareren, dreiging in de stelling kon brengen. Hij had het dus even niet – maar ik zag het even niet, waardoor de stelling in balans bleef. In wederzijdse tijdnood speelde hij echter door mijn rechterflank en keek ik op de 51e zet tegen een verloren stelling aan die ik een paar zetten later dan ook opgaf. Helaas, pindakaas.
Eindstand: 3-5
Er rest ons nog de, blijkbaar altijd gezellige, uitwedstrijd op en tegen Texel.
We hadden ons best gedaan goed voor de dag te komen tegen 'the best of the rest' Van Stigt Thans. Van Stigt kan niet aanklampen bij Huissen en Hijken in de titelstrijd maar is wel degelijk een topteam. Deze keer ook beter dan 020 met vier grootmeesters, maar met daarnaast kwetsbare elementen, waaronder ondergetekende.
Alexander trof Clerc. Beiden vlochten enkele venijnige geintjes in de snel dunner wordende stand. Remise was een logisch resultaat. Pieter stond beter, wellicht zelfs gewonnen, tegen Slump. Helaas koos Pieter het verkeerde plan en moest dat met een nederlaag bekopen. Jean Marc stond makkelijker tegen de op dreef zijnde Luteijn, maar het evenwicht werd niet verbroken. Peter (Hoogteijling) kwam in een wisseling van voorposten terecht. Dat bracht hem niet van zijn stuk tegen Rentmeester. Peter tikte keurig een punt binnen. Kees kon geen ijzer met handen breken tegen Remeijer, die vakkundig naar remise hakte. Ik dacht een gunstige afwikkeling te kunnen forceren, maar vergat, alweer, zetcontrole. Van der Stap sloeg meteen toe met een dam voor drie stukken. Die dam bleek oppermachtig.
Met die tweede nederlaag was het pleit beslecht. Kansen waren er niet meer op andere borden. Johan Smits kon nog wel een blauwe notering aantekenen met een ouderwets solide remise tegen Van Berkel. De strategische manoeuvres op het bord van Krijn tegen Kos leidden voor Krijn weer eens naar een punt. Johan Bastiaannet speelde op zijn verjaardag een lastige partij tegen Gantwarg, maar bleef keurig op de been. Rob kwam met de schrik vrij met een punt tegen Heusdens.
Nacompetitie komt nu wel erg dichtbij...
Johan geeft zichzelf een verjaardagscadeautje door ex-wereldkampioen Gantwarg op remise te houden
Het dubbeltje viel precies verkeerd voor het tweede team van 020: Zaanstreek won de promotieslag met 11-9. Op papier zijn de teams erg aan elkaar gewaagd en in de praktijk was dat ook wel zo. Al bleek de wedstrijd door vroege beslissingen eigenlijk al vrij snel afgelopen.
020 kwam nog wel op voorsprong. Vooraf had captain Paul Lohuis aangegeven dat één 'tweetje' wel eens genoeg zou kunnen zijn voor de zege en hij had bijna gelijk. Paul gaf in ieder geval zelf het goede voorbeeld met een verrassende meerslagwending tegen de dit seizoen zeer kwetsbare Paul van der Lem. Onze Paul staat nu op plus 5. Schitterend.
Wiebo speelde tegen Vitalia Doumesh, kopvrouw van de Zaanstreek. Het werd een niet heel spannende partij. Het meest opmerkelijke: Paul was eerder klaar. Wiebo en Doumesh deelden de punten.
Daarna nam Zaanstreek de wedstrijd snel over. Ruud Holkamp deed tegen Erik Brunsman dat wat hij het liefst lijkt te doen: een sterke centrumstand opbouwen. Erik omsingelde en nam een combinatie. Die bleek niet goed en ondanks twee schijven voor kon hij tegen de dam van Holkamp geen punt meer halen.Een zeldzame nederlaag voor Erik.
De vierde uitslag en tweede nederlaag werd genoteerd aan het bord van Jan de Ruiter en Lucien Leerdam. Lucien verloor op klaarlichte dag een schijf waar hij nog wel tegenspel had gehad bij beter spel.
Hans van den Heuvel kreeg in het middenspel een mooie stand op het bord met een randschijf voor Peter Groot Jr. Het vervolg heb ik niet goed gezien, maar het werd de eerste remise in een lange reeks: 4-6 tussenstand.
Het verschil tussen Jan Pieter Drost en Ramon Sakidin was in de praktijk kleiner dan op het ratingpapier. Een taaie partij ontwikkelde zich, Jan Pieter had zelf het gevoel dichtbij de winst te zijn, net als het programma Sjende Blyn. In de praktijk verdedigde Ramon zich goed voor een punt.
Zelf speelde ik vrij agressief tegen Ruud Groot. Pas na 24.... 21-26 zag ik alle combinatieve wendingen, waaronder eentje met (bijna) dam geven. In het vervolg had ik zelf meer last van de klok dan mijn tegenstander, helaas. Na het spannende begin eindigde de partij na 50 zetten in remise.
De laatste drie partijen werden ook remise waarbij Hanco nog het meest kans maakte op een overwinning. Hij kon ondanks enkele schijven voor tegen Paul Teer niet winnen. Laura Ratniece tegen Joop Wind en Gerrit Tigchelaar tegen Daan van Os kwamen niet verder dan remises in wat moeizame standen.
Zo won Zaanstreek met 11-9 en werd Samen Sterk door een zege op SNA kampioen.
Het tweede van 020 moet nu over 2 weken een punt weghalen uit Rotterdam om de nacompetitie te bereiken. VAD nam de tweede plaats van 020 op bordsaldo over door ruim van Lelystad te winnen.
Constant Charlois - de volgende tegenstander - won maar nipt in Kampen.
Hanco probeert zijn voordelige stand om te zetten in winst
Verslaggever & dammer Bert Dollekamp zorgde er voor dat in het Dagblad v/h Noorden uitgebreid te lezen was over de wedstrijd Hijken DTC - 020. In tegenstelling tot Roel Boomstra deed Bert Dollekamp wel aan bronvermelding :)
Terwijl het eerste team dapper knokt tegen een verhuizing naar de Hoofdklasse, strijdt het tweede team juist voor een verhuizing daarheen. Zaterdag werd in Leiden een lastige horde genomen, maar omdat koploper Samen Sterk van VAD won, schoot 020-2 er weinig mee op. De nacompetitie is binnen bereik, maar rechtstreekse promotie verdwijnt achter de horizon.
Al vroeg in de middag konden de eerste uitslagen genoteerd worden. Wiebo Drost en Evert Bronstring toonden zoveel wederzijds respect dat het bord na anderhalf uur was leeggeruild. Lucien Leerdam zette 020 op voorsprong, nadat hij een eenvoudige damcombinatie had genomen.
Bij de 12-8 overwinning op Leiden zat het vervolgens niet tegen. Paul Lohuis verpletterde zijn tegenstander, maar bij beter spel had de vastloopvariant zich juist tegen Paul gekeerd. Ook Erik Brunsman stond verloren nadat hij zijn hand overspeelde, maar hij ontsnapte met remise. En het hachelijke avontuur van Jan Pieter Drost kan volgens de computer nog net door de beugel, maar een tweetje was rijkelijk beloond.
Hanco Elenbaas kwam goed uit de opening, maar na een fout moest hij secuur spelen voor remise. Ook Hans van den Heuvel en John Stins moesten vechten voor een puntje, maar deden dat keurig. Uiteindelijk was Huub Kroes de enige die verloor, en dat was juist niet nodig. Hij hapte wel heel gulzig toe bij een opzichtige lokzet.
Thijmen Stobbe was een van de weinigen die een degelijk stuk werk afleverde. Hij bereikte een mooie stand, maar meer dan remise zat er helaas niet in.
Hijken uit is een eind weg. Met dank aan de chauffeurs Gerrit, Pieter en Frank (Z.) waren we desondanks mooi op tijd ter plaatse. Er bleken maar liefst drie wedstrijden in de zaal opgesteld. En dat in een gehucht als Hijken.
Vooraf was duidelijk dat het ratingverschil dit keer negen tegen een was. Johan Bastiaannet keek bij het vergelijken van de opstellingen verschrikt op. Hij ontmoette invaller Van der Laan. Dus switchte de teamcaptain meteen van plan: iedereen de deur dicht en Johan wint. Zo gezegd, zo geprobeerd. Helaas bleken al die ratingverschillen een beetje te veel van het goede. Invallende Groninger Frank Zwerver was onder de indruk van Amsterdammer en grootmeester Hans Jansen en vergat dat er na een twee-om-twee wel eens een één-om-drie volgt. Pieter Hildering neutraliseerde vlot Okken. En toen kopte Johan Bastiaannet die winstpartij in met een eenvoudige twee-om-vier. Tussenstand 3-3.
Vervolgens bleef het lang stil op het uitslagenfront. Op de borden was het echter langzaam maar zeker heel erg achteruit gegaan. Krijn, Rob, Peter, Jean Marc, Frank Pasman, Johan Smits en Gerrit waren allemaal in min of meer in zwaar weer terecht gekomen. Peter capituleerde als eerste omdat hij eventjes de zetcontrole vergat. Harm Wiersma sloeg direct toe. Een hangende schijf van Johan nutte Domchev optimaal uit. Gerrit kon het losse zand van zijn stelling niet tot samenhang brengen tegen Jan Ekke de Vries en verloor ook. Jean Marc vocht een principieel gevecht uit met wereldtopper Boomstra. Helaas zonder punt, maar Jean Marc maakte strijd. Het vierde en laatste punt kwam van Rob die jeugdtalent Wouter Wolff ter nauwer nood op remise wist te houden. Daarna capituleerden Frank Pasman en Krijn tegen de toppers Sipma en Scholma: 16-4. Auw...
Net als tegen Huissen was het een mission impossible. De volgende wedstrijd gaan we er weer met frisse moed tegenaan. Dat moet ook wel want, ook al zijn we nu officieel gevrijwaard van directe degradatie, promotie/degradatie-wedstrijden hebben we nog geenszins vermeden!
De missie voor het 020-kwartet was dinsdag duidelijk. Winnen van Purmerend, en vanwege de hete adem van SNA bij voorkeur ruim winnen. De tweede doelstelling mislukte en zelfs het hoofddoel stond even op losse schroeven. Met een 3-5 overwinning keerden we huiswaarts.
Omdat Rob Geurtsen zijn energie wil sparen voor de halve finales van Nederland, moesten we Krijn ter Braake verleiden tot een uitwedstrijd. Dat lukte dit keer makkelijk, vooral omdat Krijn snakte naar een tweetje in teamverband. Al drie maanden was dat er niet van gekomen, maar in Purmerend ging het van een leien dakje. Tegen Johan Veerman kreeg Krijn een ietwat zware klaverbladopsluiting op het bord. Volgens Krijn voordelig, volgens anderen gelijkwaardig, maar toen Veerman in een zetje liep, hoefde er niets meer bewezen te worden. Gerrit Tigchelaar leek tegen Sijmen Hansen ook de wind in de zeilen te hebben. Na een onnauwkeurige zet verdween zijn voordeel echter, en na nog een mispeer mocht hij Hansen zelfs feliciteren. Een fikse tegenvaller, maar gelukkig stond Jan Pieter Drost inmiddels gewonnen. Dertig zetten lang kreeg hij geen poot aan de grond tegen Jan Bakels, maar toen die driest ten aanval trok, ging het opeens hard. Jan Pieter won een schijf en tikte de partij soepel uit. Ondertussen had Hein Meijer moeite met Ramon Sakidin. Hein kreeg wel voordeel, maar zoals hij zelf aangaf, had Sakidin de partij via een forcing kunnen winnen. Lange tijd bleef de partij hierna binnen de remisegrenzen, en toen Hein toch nog een gewonnen eindspel op het bord kreeg, restten hem slechts twee minuten voor een afspel van enige tientallen zetten. De geest van Leclerc en Sargin zweefde boven het bord, maar onder tijdsdruk greep Hein mis, waarna Sakidin remise pakte.
Hein werkte hard tegen Sakidin, maar meer dan een punt zou het niet opleveren. Krijn kijkt peinzend toe.
Op Blue Monday 2016 (18 januari), de meest deprimerende dag van het jaar volgens diegenen die daar in geloven, reisden we af naar Almere om aldaar aan te treden tegen het team dat ons vorige jaar “The Blues” had bezorgd. Als geboren Groninger geloof ik echter niet in die flauwekul en passagiers Thijmen (Fries) en Erik (reserve-Duitser) zijn ook veel te nuchter om zich hierdoor uit het lood te laten slaan. 4e man Paul (altijd goedlachs) ging op eigen gelegenheid naar de slaapstad van de hoofdstedelijke metropool. Na een voorspoedig verlopen reis kwamen we aan bij het buurtcentrum waar de lichten nog gedoofd waren. Gelukkig was de gastheer van de avond net gearriveerd om de zaak los te gooien en konden we snel aan de koffie. Paul arriveerde ook op tijd en om stipt 19.45 uur werden de klokken aan gezet. Omdat we geen aanspraak meer maken op de titel en degradatie niet dreigt vond ik een tactische opstelling niet nodig. Blijkbaar dachten ze bij Almere daar anders over, want zo trof ik aan bord 4 de tegenstander met de hoogste rating van hun viertal: Valentino Tjokro. Niet op de hoogte zijnde van dit feit besloot ik mijn partij avontuurlijk op te zetten en moest in het middenspel onderkennen dat mijn tegenstander het beter gezien had dan ik. Met een leuke combinatie promoveerde hij een betere stelling tot winst. Niets op af te dingen en we stonden met 0-2 achter. De tactische opstelling van Almere hield echter ook in dat we op de andere 3 borden over(ge)wicht hadden. Blijkbaar was Paul (aan bord 2) net niet zwaar genoeg want hij moest in remise berusten tegen v/d Gaag. Snel daarna bracht Erik ons echter op gelijke hoogte door Boike Mathoera van het bord te zetten. Aanvankelijk bereikte Erik niet zo veel, maar uiteindelijk gaven de routine (en ratingverschil) de doorslag zodat Mathoera zich toch gewonnen moest geven. Bij de 3-3 tussenstand restte nog één partij: die van Thijmen. Thijmens tegenstander was de hele partij driftig aan het ruilen geweest om remise veilig te stellen, maar slaagde uiteindelijk niet in die opzet. Met een dubbele oppositie rondde Thijmen zijn gewonnen stelling fraai af en konden we voor elf uur alweer in de auto stappen en de terugreis naar Amsterdam aanvatten. Blue Monday? Voor Almere misschien...
1. Erik – Boike Mathoera 2-0 (3) 2. Paul – Leen v/d Gaag 1-1 (2) 3. Thijmen – Robby Koendjbiharie 2-0 (4) 4. Frank – Valentino Tjokro 0-2 (1)