 |
Broedertwist eindigt in slagveld
2 van de invallers speelden vorig seizoen bijna alle wedstrijden mee, dus zijn amper als invaller te bestempelen: Hein en Krijn bezetten bord 1 en 2. Verder werd Paul Oudshoorn opgetrommeld: voorwaar geen verzwakking. Als vierde schoof Bert Bakhuis aan voor het 1e team. Bert was twee weken geleden maar weer eens naar de club gekomen om een partij te spelen en bewees direct dat hij het spelletje nog niet verleerd was. De tactiek voor het tweede team was simpel: op de eerste drie borden remise houden en op bord vier moest pinchhitter Peter van Heun proberen gebruik te maken van het routinegebrek van Bert. Op zich kwam die inschatting helemaal uit, met de kanttekening dat alle spelers van het tweede één punt minder wisten aan te tekenen dan beoogd was. Op bord 1 ging het al snel fout met Erik. Tegen GM Hein ging Erik er vol in, bedacht zich vervolgens en vergat daarna zetcontrole uit te voeren. Erik kreeg een iets te simpele combinatie om zijn oren en kon opgeven. Thijmen hield het tegen Krijn aan bord 2 langer vol, maar kon na een combinatie ook opgeven. Meer dan een gelijkspel was er voor het 2e team vervolgens niet meer te halen, maar daar kon op de lagere borden geen aanspraak op worden gemaakt: Paul (Lohuis) had een gelijkwaardige stand tegen naamgenoot Paul (Oudshoorn). In de overgang van middenspel naar het eindspel liet Paul Oudshoorn toch even zien waarom coach Peter van Heun van het 1e landelijke team van 020 blij is dat Paul weer geregeld een partij mee doet voor 020: hij trok de partij overtuigend naar zich toe en de wedstrijd was beslist, met de nieuwe tussenstand 0-6. Restte alleen nog de partij tussen Peter en Bert. Zoals vermeld mist Bert wedstrijdritme, maar heeft hij het spelletje nog steeds in de vingers! Hij bouwde een gewonnen stand op, die hij echter tussen de 40e en 50e zet remise liet lopen onder druk van de klok. In de analyse werden meerdere winstvarianten voor Bert gevonden, maar for the record redde Peter dus de eer voor 020 II en stond aan het einde van de avond een 1-7 eindstand op het bord (aangezien 020 II volgens de PNHDB deze avond de gastheer mocht spelen).
Gelijkspel in Heerhugowaard
Zorg was nu om een goed team op de been te krijgen tegen SNA. Dat viel niet mee omdat basisspeler Paul (Lohuis) direct al aan gaf tijdens de herfstvakantie van zijn dochters andere prioriteiten te hebben dan een partijtje dammen. Voor hem was recidivist-invaller Peter van Heun bereid in te vallen. Een paar dagen voor de wedstrijd moest ook basisspeler Erik afzeggen. Gelukkig gaf kort daarna die andere Peter, Hoogteijling, aan graag wat speelritme op te doen aangezien hij binnenkort voor de bondscompetitie zal aantreden voor 020. Dat kwam dus goed uit. Met basisspelers Thijmen en ondergetekende reisden we dus af naar Heerhugowaard met een representatief team. Omdat alle 020 spelers overdag gewoon moesten werken was het nog een uitdaging om op tijd ter plekke te zijn voor aanvang. Peter (v. H.) riskeerde menige snelheidsboete om toch nog ruim op tijd aan te komen, om vervolgens te constateren dat onze tegenstanders nog binnen moesten komen… Uiteindelijk zat iedereen achter de borden en begon een evenwichtige strijd. Beide captains deden niet aan tactische opstellingen: gewoon bordposities op basis van rating, waardoor Peter Hoogteijling aan bord 1 gekoppeld werd aan Guido Verhagen. In Guido had Peter de gewenste tegenstander op niveau om relevante speelritme op te doen. Aan bord 2 trof die andere Peter ook een speler van het 1e KNDB team van SNA: Roy Coster. Een bord verderop speelde Thijmen tegen teamcaptain Jan Groeneweg en ondergetekende trad aan bord 4 aan tegen jeugdtalent Maurice Koopmanschap: de jongste van de drie Koopmanschappen bij SNA. Aan alle borden bleef de stand lange tijd min of meer in evenwicht. Pas in de tijdnoodfase, die aan alle borden tegelijkertijd aanbrak vanwege het ‘ouderwetse’ speelschema van 50 zetten in anderhalf uur zonder tijd erbij per gedane zet, kwam er echt tekening in de strijd: Peter van Heun had aan bord 2 een duidelijk betere stand opgebouwd en rondde zijn voordeel elegant af met een combinatie: 0-2 voor 020 Aan bord 4 was ook wederzijdse tijdnood waarbij ik een combinatie naar dam kon nemen die net te weinig voor winst was, maar ik was al blij niet door mijn vlag te zijn gegaan… Nieuwe tussenstand: 1-3 Aan bord 1 had Peter Hoogteijling zich onder de druk van zijn tegenstander uitgespeeld waarna zijn aandacht verslapte en hij de partij alsnog weg gaf: 3-3. Dat Peter beweerde wedstrijdervaring te moeten opdoen was dus geen woord aan gelogen… Restte nog Thijmens partij. Zoals gewoonlijk principieel aangepakt door Thijmen, maar wel met als gevolg dat tegenstander Groeneweg als eerste op dam was en Thijmen nog even moest bewijzen dat het wel degelijk allemaal binnen de remisegrenzen was gebleven. Dit bewees Thijmen dan ook en daarmee stond de 4-4 eindstand op het bord.
Verrassend ruime overwinning in Hoogeveen
We gingen goed uitgerust en vol vertrouwen van de start. Het was al snel duidelijk dat we het moesten hebben van de onderste borden. Precies ook het vooraf bedachte plan met omgekeerde rating. Bord 6 tot 10 zouden goede winstkansen krijgen en de top 5 borden tevreden met remise. En het ging erg snel. Robs tegenstander liet zijn lange vleugel expres opsluiten met de gedachte dat het wel weer los zou komen. Dat deed het niet. Bastiaannet sloot ook de lange vleugel op en daar had zijn tegenstander ook nog de kroonschijf al opgespeeld. Paul had een schitterende omsingeling staan. Dus dat zou wel goed komen... Ondertussen had Kees een mooie aanval en stond Alexander ook al beter. Zelf zag ik dat het goed zou komen, dus geen reden om risico te nemen tegen de wereldkampioen bij de vrouwen. Het liep zeer snel remise in de opening die Hans ook vaak speelt met 13x24. Het is dat we 40 zetten moesten doen, want anders was het nog sneller geweest. Paul stelde de winst snel daarna al veilig. Johan Capelle is terug en stelde ook simpel de remise veilig. Erik speelde ook makkelijk remise: Stempher kon het niet moeilijk maken terwijl het daar toch vandaan had moeten komen voor onze tegenstander. Lejienaar lukte het wel om tegen Smits spanningen te creëren. Spanning en wederzijdse tijdnood. Niemand maakte een fout en de remise was ook hier gelijkwaardig. Enkel de wat ziekige Frank stond wat minder tegen de sterke Z Palmans, had lang remise in zicht, maar het lukte net niet. Gelukkig maakte dat niet veel uit. In tijdnood kon Kees de winst veilig stellen en dat Alexander zou winnen daar twijfelde we ook niet aan. 6-14 Kop-staartbotsing Gouda
In theorie zouden er bordkansen kunnen ontstaan aan een of twee borden. Tegen de resterende spelers, waaronder het ongenaakbare PIJP-trio (Prosman-IJzendoorn-Provoost), was het vooral een kwestie van op de been te blijven. Aan het kopbord nam Erik het op tegen de in topvorm verkerende Jeugdwereldkampioen Martijn van IJzendoorn. De stand van Erik kraakte in al zijn voegen maar winnen van Erik doe je niet zomaar, dat had GMI Valneris vorig seizoen nog ondervonden. Uiteindelijk ging het op het laatst toch nog mis. Onder druk van de klok volgde Erik niet het beste plan waarbij hij met een andere voortzetting remise had gemaakt. Bord 2 werd bezet door Frank die in Venema helaas een mindere tegenstander trof dan met Ivo de Jong uit de eerste ronde; remise als vanzelfsprekend resultaat. Het omwisselen van Erik en Frank was achteraf wellicht beter geweest. Aan bord 3 ontspon zich een onderhoudende partij tussen Johan Bastiaannet en Ruud Kloosterman waarbij de remisemarge niet werd doorbroken. Dit was ook langdurig het geval aan bord 4 bij Johan Smits tegen Harry Clasquin. Na een onoplettendheid van Clasquin trok Johan beslissend voordeel naar zich toe en voerde hij het overmachtseindspel gedecideerd naar winst. Gezien het spelbeeld aan de overige borden had dit eigenlijk de enige winstpartij uit de wedstrijd moeten zijn. Aan bord 5 was van een salonremise tussen de Grootmeesters Thijssen en Prosman geen sprake. Prosman zat als een terriër achter het bord en legde Kees het vuur na aan de schenen. Met telkens minder dan 1 minuut op de klok bleef Kees stoïcijns zijn zetten produceren met een puntendeling als resultaat. Aan bord 6 nam Krijn het op tegen Richard Mooser, die zich nog moest bewijzen bij zijn nieuwe werkgever waardoor ook Krijn op zoek moest naar de remise. Aan bord 7 speelde Paul een sterke partij maar wist hij niet door de taaie defensie van Friso Fennema te breken. Aan het 8e bord was er de lichte risicokoppeling tussen teamcaptain Peter van Heun en de nummer 2 van het laatste NK Ben Provoost. In tegenstelling tot zijn partij tegen Schwarzman in de eerste ronde trok Peter zich niets aan van de reputatie van zijn tegenstander. De remisemarge bleef probleemloos in tact. Dit tot frustratie van Provoost die in een potremise stand een remisevoorstel van Peter negeerde en bleef speculeren. Toen Provoost zelf remise voorstelde volgde een plagerige aarzeling van Peter. Na afloop suggereerde Wiebo dat Peter de partij eigenlijk tot zondag had moeten rekken... Rob Geurtsen moest aan bord 9 veel ruilen toestaan tegen Erik Hoogendoorn en hield het vroegtijdig voor gezien. Tenslotte verkreeg Ruph een veelbelovende stand op het laatste bord tegen Peter van Eck. Maar net als bij Erik aan het kopbord bleek een ongeluk in een klein hoekje te zitten.
Valse start 020 II
020 kwam nog op voorsprong door een snelle en simpele combinatie van nieuwkomer Marco de Koning. Een mooie opsteker: 2-0 020. Hans van den Heuvel had zijn aandacht meer bij de wedstrijd van 020 I die tegelijkertijd in dezelfde zaal werd gespeeld. Die luxe kon hij zich niet veroorloven en ging snel in de fout tegen Hugo Simons Jr. In een spannende opening verloor Hans een schijf. 2-2 tussenstand. Een tegenvaller, maar er was nog niets aan de hand. Zo was Bob Out al bezig om een schijf te winnen tegen Harold Jagram. Lucien speelde een ingewikkelde stand tegen Hans Jacobsen. Klopte het allemaal? We zullen het Lucien moeten vragen. (Hij is overigens zondag jarig: gefeliciteerd Lucien!) Wel staat vast dat Jacobsen geen antwoord had op een achterloop van Lucien. 4-2. Inmiddels stond Bob een schijf voor. De meest bizarre afloop van de dag dan: John Stins tegen Gerard Peroti. John kan doorbreken voor één schijf, maar wacht nog even. Peroti countert met een venijnige hielslag. John verliest heel onverwacht: 4-4. Bob stond nog steeds een schijf voor. Sjoerd Hoekstra nam een fraaie combinatie naar dam tegen Jaap van Hal. De overgebleven stand was echter niet genoeg voor de winst en Sjoerd gaf daarom remise: 5-5. Bob stond nog steeds een schijf voor en leek de winst voor het uitzoeken te hebben. Toch koos hij een verkeerd pad en het werd remise. 6-6. Vervolgens liet Maarten Kolsloot zien dat een WK organiseren iets anders is dan een goede partij spelen. Met 29. 30-24 en een keer 32-28 heeft wit een mooie stand. Het plan in de partij gaat erg fout. 6-8 door winst van Frans van de Velde. Wiebo Drost begint het seizoen gewoonlijk met een remisepartij, maar deze keer gaf zijn tegenstander, Bonne Douma, hem genoeg aanknopingspunten voor een overwinning. Douma zocht enthousiast het centrum en Wiebo speelde er rustig omheen. Na eerst een schijf gewonnen te hebben wachtte Wiebo rustig op het juiste moment om die schijf terug te geven om zo een dam te halen. Toen die dam eenmaal op het bord stond was de partij ook snel uit en had was de tussenstand weer gelijk: 8-8 Topscoorder van vorig seizoen - Paul Lohuis - nam een 3 om 3 in een flankaanval van Jetse Veenstra en de uitgewoonde stand daarna werd remise. 9-9 Kenny Kroon nam het op tegen de sterkste Haagse speler, Krijn Toet. De Haagse kopman bouwde een sterke centrumstand op en Kenny kwam steeds meer in de problemen. Toet won. 9-11 voor de Hofstad Dammers. Een valse start voor de kampioenskandidaat van vorig seizoen. Drie rubrieken ter nagedachtenis aan Cock
TON SIJBRANDS 20 augustus Geheel onverwacht is in de laatste week van juli internationaal meester Cock van Leeuwen overleden. Van Leeuwen, die altijd in zijn geboorteplaats Aalsmeer is blijven wonen, maar in de clubcompetitie vaak uitkwam voor Amsterdamse verenigingen als VAD en Hiltex, is slechts 60 jaar geworden. Cock van Leeuwen wist tussen 1988 en 1997 viermaal tot de finale van het Nederlands kampioenschap door te dringen. Hij behaalde zijn beste resultaat in 1994, toen hij op 13 uit 13 (3+,3-) finishte. Het was ook in díé jaren dat Van Leeuwen Nederland vertegenwoordigde in teamontmoetingen met Wit-Rusland (1994 en 1995) en Oekraïne (1997). Vooral in die laatste interland etaleerde hij zijn kwaliteiten door tegen Solovykh en Roeblevski 7 uit 4 te scoren! Als dammer had Van Leeuwen, die zich ook voor de historie van ons spel interesseerde en daarover in vaktijdschriften publiceerde, meerdere gezichten. Enerzijds was hij de vleesgeworden degelijkheid, op wie menig topgrootmeester zijn tanden stukbeet: van de elf naoorlogse wereldkampioenen die zijn pad kruisten, moesten er negen minstens één keer een puntendeling toestaan. Waarmee zij overigens nog altijd beter af waren dan voormalig WK-kandidaat Vadim Virni, die in de competitie van 1994 een nederlaag te incasseren kreeg. Anderzijds kón Van Leeuwen, als aanvaller maar evengoed als omsingelaar, de meest principiële gevechten aangaan. Van zo'n zinderende aanvalspartij volgende week een prachtig voorbeeld. Vandaag geef ik de omsingelingspartij die hij in 1989 in een kwalificatiewedstrijd won van Peter Hoopman, de latere drievoudige NK-finalist. Hoopman - C. van Leeuwen halve finales NK 1989 1.32-28 18-23 (dit was met afstand Van Leeuwens favoriete openingszet) 2.38-32 12-18 3.31-27 7-12 4.43-38 17-21 5.37-31 23-29 (Van Leeuwen paste deze spelgang in liefst 24 partijen toe; hij zou er een overtuigende plusscore aan overhouden: 10-2!) 6.34x23 18x29 7.33x24 20x29 8.49-43 1-7 9.41-37!? (ook Hoopman opteert voor de scherpste vertakking van de Molimard-variant) 9...19-24!? 10.39-33 21-26!? 11.44-39 24-30 12.35x24 29x20 13.40-34 20-24 14.45-40 14-20 15.50-44 10-14 16.27-22 (het achtergebleven stuk op 46 verplicht wit de vijandelijke bordhelft te betreden) 16...12-17!? 17.31-27 7-12!? 18.34-29 20-25 19.29x20 15x24 20.33-29 24x33 21.38x29 12-18 22.42-38 8-12 23.39-34 4-10!? (misschien niet mooi, maar o zo nuttig) 24.43-39 10-15 25.47-42 14-20 26.29-23 18x29 27.34x23 13-19!? 28.23x14 9-13 (zie ook de vorige aantekening) 29.39-33 20x9 30.40-34 5-10 (op 30...12-18?! had wit zich bevrijd met 31.34-30! en 32.33-29) 31.33-29 10-14 32.29-23 14-19! 33.23x14 9x20 34.38-33 13-19 (Van Leeuwen wil op 35.33-29? naar dam combineren met 35...12-18/26-31!! +; maar 34...26-31!! 35.37x26 12-18! + was nog efficiënter geweest...) 35.34-29* 2-8! (ondanks de gemiste kans blijft zwart zwaar aan de leiding gaan) 36.48-43 8-13! 37.43-39 (de enige manier om het insnoerende 37...12-18! tegen te gaan) 37...20-24! (maar nu zo) 38.29x20 15x24! Hiermee is in hogere zin de beslissing gevallen. Het hardnekkigst is nog 39.36-31 (39.42-38? 3-8! +), maar in dat geval speelt zwart met 39...12-18! 40.42-38 17-21! 41.44-40 18-23! 42.40-35 3-8! 43.46-41 24-30! enz. naar een ruimschoots gewonnen stelling toe. 39.33-29 (versnelt het einde) 39...24x33 40.39-34 33-39! Met vernietiging: 41.34x43 26-31! 42.37x26 19-23 +. Wit gaf het dan ook op. Dammen TON SIJBRANDS 27 augustus Vorige week liet ik een partij zien waarin Cock van Leeuwen (1956-2016) met succes de omsingeling hanteerde. Dat hij ook kon aanvallen, bewijst onderstaand duel uit de slotfase van het NK 1988. In deze spannende en inhoudrijke partij brengt hij Auke Scholma, de latere Nederlandse kampioen (1995), in grote moeilijkheden. Die zouden zelfs onoverkomelijk zijn geweest wanneer Van Leeuwen op het hoogtepunt van de strijd het kansrijkste van alle veelbelovende plannen had gekozen. C. van Leeuwen-Scholma NK 1988 1.33-28 16-21 2.31-26 11-16 3.37-31 7-11 4.31-27 1-7 5.39-33 18-22 6.27x18 13x22 (een zelden voorkomende openingsvariant) 7.41-37 9-13 8.44-39 3-9 (ik stel mij voor dat Scholma achteraf liever 21-27x27 had gespeeld) 9.28-23!? 19x28 10.32x23 Met deze opstoot brengt Van Leeuwen een spelbeeld uit de 1.33-29 16-21-opening op het bord. Tegelijkertijd stelt hij er het thema van de overbelaste zwarte rechtervleugel mee aan de orde. Dat Scholma voor dit probleem geen werkelijk bevredigende oplossing zal vinden, ligt niet zozeer aan de capaciteiten van de zwartspeler als wel aan de situatie waarin deze al na tien zetten verzeild is geraakt! 10...20-24 11.46-41 13-19 12.38-32 19x28 13.32x23 14-20 14.34-29 9-13 15.43-38 4-9 16.40-34 20-25 17.29x20 25x14 18.33-29 13-18 19.34-30 9-13 20.48-43 21-27 21.50-44 27-31 22.36x27 22x31 Zwart wisselt zijn aanvankelijke aanvalsplannen in voor een omsingelingsstrategie. Maar zijn onevenwichtige schijvenverdeling (het was een heel ander verhaal geweest wanneer 7 op 3 of 4 had gestaan) zal hem parten spelen. 23.45-40 31-36 24.39-33 17-21 25.26x17 11x22 26.44-39 16-21 27.40-34 7-11 28.37-32 21-26 29.41-37 11-17 30.32-28*! 6-11 31.30-24! 14-20 32.34-30! 11-16 33.30-25! (Van Leeuwen dwingt de ene positionele concessie na de andere af) 33...10-14 34.38-32! 16-21 (op 34...22-27 35.32x21 16x27 geeft de 2x2-ruil 36.47-41! winnend voordeel) 35.43-38! 13-19 36.24x13 8x19 37.39-34 (ook 37.49-43, bedoeld om op zowel 37...2-8? als 37...2-7? met 38.37-31!! naar dam te combineren, kwam in aanmerking; maar de tekstzet is goed genoeg) 37...2-7 38.34-30 7-11 39.30-24? 19x30 40.35x24 Het is niet zeker of wit na deze manoeuvre, die op zich zeer voor de hand lag, nog kan winnen. Daarentegen staat het vast dat zwart na 39.49-44!! niet meer aan verlies had kunnen ontsnappen. De bewijsvoering laat evenwel nog een week op zich wachten. 40...11-16 41.49-43 21-27 42.32x21 16x27 43.37-32! 27-31 44.32-27(?) Veel kansrijker was 44.43-39(!) 22-27 45.32x21 31-37 46.42x31 36x16 47.39-34! (zie opnieuw de rubriek van volgende week). Na de tekstzet is zwart definitief buiten gevaar. 44...31-37! 45.42x31 26x37 46.38-32 (en vooral niet 46.27-21? 17x26 47.28x8 wegens 47...37-42! 48.23x12 42-48 met - zowaar - winst voor zwart) 46...22x31 47.32x41 17-21! 48.43-39 12-17! 49.23x12 17x8 50.39-34 8-12 51.28-23 21-27 52.33-28 12-17 53.34-30 17-22! 54.28x17 27-32 55.17-12 31-37 56.12-8 37x46 57.8-2 14-19! En na nog vier zetten (58.23x14 20x9 59.2-16 46-37 60.16x49 37-10 61.49-35) werden de punten gedeeld. Dammen TON SIJBRANDS 3 september In vervolg op de rubriek van vorige week nogmaals de beslissende fase van de partij tussen wijlen Cock van Leeuwen en Auke Scholma (NK 1988) .  Zo stond het na zwarts 38ste zet 7-11. Er volgde: 39.30-24? 19x30 40.35x24 Hoewel Van Leeuwen ook hierna oppermachtig blijft staan, wijst de computergestuurde analyse uit dat hij nóg beter 39.49-44!! had kunnen spelen. De hallucinante, voor de menselijke geest nauwelijks te bevatten hoofdvariant luidt 39...11-16 40.44-39! 21-27 41.32x21 16x27 42.37-32!! (zonder vrees voor 42...17-21 43.28x8 19x48 44.29-24 +) 42...27-31 43.32-27!! 5-10!!? (een giftige verdediging: op 44.30-24? 19x30 45.35x24 redt zwart zich met 45...36-41!! 46.47x36 17-21! 47.28x8 21x34 48.36x27 18-22! 49.27x18 26-31 50.29x40 20x47 =) 44.29-24!! 18x29 (met 20 slaan verliest door 47.23-19!, 48.25-20 en 49.30x8 +) 45.27x7 31-37(!) 46.42x31 26x37 47.24x13 20-24(!) 48.30x19 14x34 49.33x24 en wit wint door overmacht, hoewel het materiële evenwicht nog steeds niet is verbroken. Weliswaar brengt zwart het met 49...34-39 50.7-1 39-43 51.13-8! 43-49 (51...37-41 52.1-23 +) 52.8-2! 36-41 53.47x36 37-42 54.1-6 17-21 55.2-16 42-48 56.16x5 tot een (6x3-)eindspel met twee dammen, maar dat is op den duur niet meer te houden. 40...11-16 41.49-43 21-27 42.32x21 16x27 43.37-32! 27-31 44.32-27(?) Een veel betere kans was 44.43-39! 22-27 45.32x21 31-37 46.42x31 36x16 47.39-34!. Twee varianten: 1) 47...16-21? 48.38-32! 18-22* 49.47-41! 22-27 50.41-36! 27x38 51.33x42 21-27 52.42-37! 27-32 53.34-30! 32x41 54.36x47 17-21 (anders laat wit het offer 55.28-22!! 17x19 56.24x13 + volgen) 55.28-22! 21-27 56.22x31 26x37 57.23-19!! 14x34 58.25x14 34x25 59.14-9 +. 2) 47...18-22? 48.47-41! 26-31 49.41-36!! (wie zou verwachten dat wit het van deze krankzinnige zet moet hebben?) 49...31-37 50.34-30! 16-21 51.38-32!! 37-42 52.23-19!! 14x34 53.25x14 34x25 54.33-29! 22x33 55.29x47 met een gewonnen eindspel! Toch betreft het hier, anders dan vijf zetten terug, geen geforceerde winst: na 47...17-21! komt zwart met de schrik vrij. Grootste struikelblok voor wit is de spelgang 48.47-41 21-27! 49.41-36 16-21! 50.38-32 27x38 51.33x42 14-19!! 52.24x22 5-10* 53.25x5 21-27 54.22x31 26x48 55.28-22 48x30! 56.22-18 30-2! 57.18x7 2x16!, waarna een van zijn voorste schijven onvermijdelijk sneuvelt... 44...31-37! 45.42x31 26x37 46.38-32* 22x31 47.32x41 17-21! 48.43-39 12-17! 49.23x12 17x8 50.39-34 8-12 51.28-23 21-27 52.33-28 12-17 53.34-30  53...17-22! Het laatste spannende moment. Na het (te) zuinige 53...17-21? 54.28-22! 27x18 55.23x12 21-27 had wit fraai gewonnen door 56.12-8! 27-32 57.8-3! 31-37 58.3-26! 37x46 59.26-37!! 32x41 60.24-19 14x34 61.30x39! 20-24 62.25-20! 5-10 (62...24-29/30 63.20-14 +) 63.20x29 15-20 64.29-23! enz. 54.28x17 27-32 55.17-12 31-37 en de spelers kwamen spoedig remise overeen. SNA gevloerd door nieuwe aanwinst
Herinneringen aan Cock
De items zijn ook terug te vinden op de site van DC Hijken: http://www.hijkendtc.nl/wp-content/uploads/DVHN-20160820-scholma.pdf & http://www.hijkendtc.nl/wp-content/uploads/DVHN-20160827-scholma.pdf  
Meervoudig clubkampioen Cock van Leeuwen overleden
Cock van Leeuwen is overleden  Enkele maanden geleden had Cock een TIA gekregen en leek zich daar goed van te herstellen. Cock woonde zijn hele leven op hetzelfde adres in Aalsmeer. Alléén, in het huis van zijn ouders, die reeds waren overleden. Afgelopen zondag ging het mis. Zijn zus en zwager troffen hem levenloos aan. Een beroerte is hem fataal geworden. Zijn liefde voor het dammen openbaarde zich al op jonge leeftijd waarbij hij zich ontwikkelde als een serieuze tegenstander voor leeftijdsgenoten als Rob Clerc, Hans Jansen, Geert van Aalten, Jannes van der Wal, John van den Borst en vele anderen. Als senior bereikte Cock diverse keren de finale van het NK. Een opvallende eigenschap vormde de wijze waarop hij zijn notatiebiljet invulde. Los van enige tijdsdruk nam hij alle tijd om met zijn linkerhand de gespeelde zetten met de grootst mogelijke nauwkeurigheid aan het papier toe te vertrouwen, als ware het een schoonschrijfdictee. De laatste jaren fietsten we wel eens samen op richting huis na afloop van de Zomercompetitie in De 2 Klaveren. Man, wat kon hij fietsen. Opgegroeid als zoon van een rozenkweker in Aalsmeer fietste Cock van kinds af aan al afstanden waar de jeugd van vandaag al tegenop ziet als men dat met een scooter moet doen. Om regen, kou en wind maalde Cock niet. Zo bezocht hij jarenlang fietsend de Amsterdamse clubs VAD en 020. Cock was een sportieve man en goed verzorgd. Overigens was hij niet altijd even gemakkelijk in de omgang. Een zekere eigenzinnigheid en koppigheid waren hem niet vreemd als het om voor hem principiële zaken ging. Hij was, wellicht gevormd door zijn afkomst, zuinig. Een rondje van Cock kan niemand zich herinneren. Toch was hij geen egoïst. Altijd in anderen geïnteresseerd en ook was hij als onbezoldigd vrijwilliger actief voor de Zonnebloem. Een leegte blijft achter. Wij wensen zijn broers en zussen veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies. Gelegenheid tot afscheid nemen is op woensdag 27 juli om 14.00 uur in Uitvaartcentrum Finnema, Zwarteweg 108, Aalsmeer. De crematie zal in stilte plaatsvinden. Hans van den Heuvel Voorzitter Damclub 020 Volgend jaar opnieuw proberen...
Toen wij in Westerhaar aankwamen bleek ook WvM II niet in hun sterkst mogelijke opstelling te spelen. Zij hadden Hoopman en Slotboom niet opgesteld en Altsjoel was ziek. Het zou een spannende wedstrijd kunnen gaan worden. Met 3 spelers met een rating onder de 1000 was het voor ons duidelijk waar de punten gehaald moesten worden. De andere moesten het droog zien te houden. Dit bleek erg lastig te zijn. Daar waar onze spelers het moeilijk hadden om voordeel te krijgen tegen hun tegenstanders, bleken wij erg kwetsbaar. Kenny liep in een zetje, en Paul had door een verkeerde ruil zijn stand in tweeën gesplitst, en wist dit niet meer recht te breiden. Ondertussen had Hans eindelijk wat bereikt, en rolde langzaam maar zeker zijn tegenstander op. Vlak daarna had Paul zijn hopeloze stand opgegeven. Tussenstand 4-2 Op dit moment stond Gerrit erg slecht, maar hadden Huub en Laura een schijf afgesnoept van hun tegenstanders. Voordat er weer beslissingen vielen, remiseerden Erik en John, voor beide een goed resultaat. Na deze remises was het Gerrit die capituleerde. Wiebo liep eens langs de borden, en kwam tot de conclusie dat als het 10-10 zou moeten worden hij zou moeten winnen. Dit had hij goed gezien. Hoewel Huub zijn stand uitbouwde tot een gewonnen stand verwaterde het voordeel bij Laura. Wiebo koos voor een plan waarbij zijn tegenstander het fout kon doen. Dit deed hij niet, en toen bleek de stand onhoudbaar voor Wiebo. Lucien speelde een goede partij, maar die bleek niet meer dan remise op te leveren. Huub kon toen de felicitaties van zijn tegenstandster in ontvangst nemen, en Laura moest berusten in remise. Hierdoor werd het 12-8 voor WvM II. Volgend jaar gaan we het opnieuw proberen. 1e handhaaft zich na benauwde zege
Op papier waren we ruimschoots favoriet. Niet alleen de vier aantredende internationaal grootmeesters bij 020 gaven aanleiding tot optimisme, bij Heijmans trad er geen GMI aan, ook op rating deelden we ruimschoots de lakens uit. Op negen van de tien borden hadden we een ruime ratingvoorsprong. Alleen de kapitein van het schip keek op bord 1 tegen een negatiefratingverschil aan. Al het voordeel van die GMI's en ratingvoordelen bleek die middag niet uit het verloop van de wedstrijd. De bij aanvang aanwezige supporter, liefhebber en criticus Hein Meijer riep voor aanvang: "Op papier moet het makkelijke kunnen maar bij 020 weet je het maar nooit. Er gebeurt altijd wat..." Aldus geschiedde. Kees Thijssen leek de geestelijk vader van het sterke damprogramma Flits in de houtgreep te hebben met een knellende kettingstelling om een vooruit geschoven centrumblok. Winst leek een kwestie van tijd. Maar van dat laatste had Kees in de voorafgaande periode te veel gebruikt. Het ontbrak hem vroeg in de partij aan voldoende rekentijd. Maar ook controletijd voor combinaties ontbrak op het juiste moment. Vermeulen had die tijd nog wel en rekende een knappe dam-op-bezet-veld uit. Die dam bleek winnend. Ondertussen had ook Johan Smits averij opgelopen tegen problemist Hein Wilsens en had een schijf in moeten leveren. Op andere borden was er nergens voordeel te bespeuren. Onze GMI's kwamen er tegen de Brabanders niet doorheen. Een kleine sensatie hing in de lucht. Na drie uur spelen ging Heijmans aan de leiding. Frank Teer en Peter Hoogteijling, die toch echt een keer voor 020 in de Ereklasse wilde winnen en de omsingeling inzette, remiseerden na het aanbod van Teer. Die voelde kennelijk de situatie aan. Langzaam had GMI Jean Marc Ndjofang toch winst weten te forceren door geduldig Harry Kolk te omsingelen. Door de bomen van kleine dreigingen ontstond een te grote draaikolk van vernuftige dreiginkjes waarin Jean Marc uiteindelijk zijn titel eer aan deed. Daarmee klampten we enigszins benauwd aan bij onze tegenstander. Het schuifelen van de stoelen werd minder in de beperkte ruimte. Ruggen werden gekromd, zeilen werden strakker aangespannen. Alle matrozen gaven hens aan dek. Paul Oudshoorn trok de teugels aan tegen Wim van der Kooij. Helaas was de stand inmiddels dusdanig uitgedund dat Paul de in los zand uiteengevallen stelling van zijn tegenstander wel kon bedreigen met enkele kanonnen maar niet kapot kon schieten: Remise. Ondertussen kon ingevlogen GMI Alexander Getmanski geen potten breken tegen de prima verdedigende Andrew Tjon A Ong. De laatste bevrijdde zich met een kleine combi naar remise. GMI Johan Bastiaannet nam na een evenwichtige opening een hoopvolle drie-om-drie naar een kansrijke zeven-om-zeven stand. Tegenstander Ron Entken toonde echter een uitstekende en geduldige speler. Hij liet zich niet van de wijs brengen met remise als gevolg. Rob Geurtsen had tussendoor niks bereikt tegen invaller Soender Kalpoe. Er stond een klassiekachtige remisestelling op het bord. Rob had daarin weliswaar de leiding maar zijn tegenstander kon op meerdere manieren naar remise afwikkelen. Dat hij geen van die afwikkelingen vond, of althans uitvoerde, konden we niet anders dan met belangstelling volgen. Rob kopte enthousiast de twee punten in, en zetten ons daarnaast virtueel op voorsprong. Virtueel, want Johan Smits had dan weliswaar een stuk in moeten leveren, hij bleef spelen en hield daarmee een nul achter zijn gedurende lange tijd van het scorebord. Daarmee bleef de druk. Ondergetekende kapitein had aan bord 1 ondertussen een veelbelovende centrumaanval opgebouwd. Tegenstander Van Ballegooijen verslikte zich in de verdediging. In plaats van 49. 7-11 is alles na 7-12 remise. Met 7-11 bezegelde hij het lijfsbehoud van het 1e van 020. De virtuele voorsprong werd een definitieve winst. Echter niet nadat Johan Smits had gecapituleerd en Krijn ter Braake ternauwernood het beslissende elfde punt in de wacht sleepte. Dat Heijmans zich kranig weerde, bleek uit die drie 'blauwtjes' die ze mochten ontvangen. We moeten ons over volgend seizoen maar eens beraden. Vorig seizoen was er ook al een tour-de-force nodig via een bloedstollende en zenuwslopende drievoudige p/d-wedstrijd.  Krijn is bezig het winnende punt binnen te slepen. |
|
