Het tweede viertal van 020 (dat sinds vorig jaar door het leven gaat als eerste viertal) heeft het kampioenschap van de PNHDB voor het grijpen. Zaterdag werd op Texel met 3-5 gewonnen van Oosterend/Texel, zodat in de slotronde een gelijkspel tegen SNA 2 volstaat voor de eerste provinciale titel. Succescoach Frank Zwerver, die tijdens het treffen in het vliegtuig zat, kon zich geen betere terugkeer op Nederlandse bodem wensen.
Na afloop van de wedstrijd ging de discussie niet over de makkelijk verkregen overwinning van John, de gemiste dam van Thijmen of de dubbele nederlaag die de gebroeders Drost leden. Nee, nadat de uitslag van Enschede bekend was, en het duidelijke was dat wij boven Enschede en Drachten zouden blijven, ging de discussie over het feit of wij ons moesten terugtrekken voor de nacompetitie, of toch deze wedstrijd spelen, met als risico dat we nog een jaar in de hoofklasse gaan acteren.
Voor de laatste ronde zakten we helemaal af naar Hoensbroek in Limboland om tegen DIOS/Eureka aan te treden. Eureka overkwam hetzelfde wat ons de eerste wedstrijd van dit seizoen overkwam. Hun sterkste speler Michel Stempher zat aan bord 10. Hij kon na een uur wachten een 2 in ontvansgt nemen tegen 'niet opgekomen'. Dat bleek voor ons geen enkel probleem. Eureka had weinig ervaren jeugd opgesteld. Dat was te veel gevraagd tegen ons 1e.
Afgelopen zaterdag kregen we Zaanstreek op bezoek. Vooraf had ik iedereen 'vrij spel' gegeven. Niemand hoefde zich aan een opdracht te houden. Dat bleek de vorige wedstrijd een succesvolle 'opdracht'. In tegenstelling tot de vorige wedstrijd tegen Rijnsburg waren we nu ruimschoots favoriet tegen hekkensluiter van de ranglijst, regiogenoot Damcombinatie Zaanstreek. Het moest wel raar lopen zouden we die niet winnen. Het gemiddelde ratingverschil bedraagt ruim 100 ratingpunten. Zo gezegd, zo gedaan. We 'verdrukten' Zaanstreek op klasse.
…maar afgelopen dinsdag niet. Titelhouder SNA kwam op bezoek en het viertal was gekomen om een serieuze partij te dammen. Op de vraag hoe het mogelijk was dat de titelpretendent onderaan de ranglijst bungelde, luidde het antwoord van captain Groeneweg dat het gewoon een paar keer tegen gezeten had. Dinsdag deed zich dit probleem niet voor bij SNA.
Zaterdag moesten we aantreden tegen de huidige koploper. We wisten al dat het een moeilijke opdracht zou worden, maar nadat Erik zich ziek afmeldde wisten we dat het 'Mission Impossible' zou worden. Dit bleek al snel doordat bijna iedereen het positioneel moeilijk kreeg.
Na twee weken mailen en appen hadden we als 020 weer twee teams van tien man op de been weten te brengen... dacht ik. Helaas bleek nog tijdens onze wedstrijd dat het 2e toch helaas met negen man was aangetreden wegens ziekte.
In ronde 9 namen we het op tegen RDC Rijnsburg. RDC stond boven ons en had nog goed zicht op zowel 1e als 2e plaats (voor nacompetitie). De gemiddelde rating van RDC was ook iets hoger dan die van ons. Bovendien, wij waren praktisch 'uitgerangeerd' voor promotie en degradatie. Dat maakte RDC in ons opzicht favoriet en gaf ons vrijheid.
Verheugd was ik met de deelname van invaller Bert Bakhuis. Alhoewel Bert geen spelritme heeft, is zijn reputatie natuurlijk nog altijd prima.
Helaas begon de wedstrijd voor Bert niet prettig. Beoogd tegenstander Steven den Hollander had de nacht ervoor stevig gefeest en versliep zich. Voorzitter Rinus Kromhout, die niet voorzien had te spelen maar wel voor het openingswoord aanwezig was, speelde daarom tegen Bert.
Nadat iedereen gesettled was, zag Gerrit Tigchelaar plots dat hij een schijf achter zou komen nadat hij met zijn laatste zet akelig blunderde.
Tegelijkertijd had mijn tegen tegenstander, Wim Bremmer, twee draken van zetten (22 en 23) geproduceerd. Na enig rekenen was de winst niet moeilijk te vinden en was het snel uit. Peter Hoogteijling had ondertussen zijn betere stand helaas niet kunnen verzilveren tegen Thomas Wielaard. Rob Geurtsen had Arie Schoneveld zwaar onder druk gezet na te passief tegenspel. Dat een eenvoudig combinatie naar dam het pleit beslechtte bespoedigde de vermoedelijk toch al gewonnen stelling. Tussenstand: 3-5.
Maandag reisden we in de bijna-basisopstelling naar Zaandam voor de 4e ronde van de provinciale competitie. Rob liet zich graag vervangen omdat hij met de Halve Finales van het NK momenteel al aan zijn trekken komt. In zijn plaats mocht Johan Smits aan het eerste bord plaats nemen. Johan mag dan officieel invaller zijn, hij is wel de enige die tot dusver alle wedstrijden gespeeld heeft. Deze avond mocht de supersub aan de bak tegen Paul Teer.
Thijmen had het voorrecht tegen die andere Paul (i.e. v/d Lem) te spelen en had als enige een iets lagere rating dan zijn tegenstander. Voor hem was de opdracht simpel: houd de zaak droog en laat de rest zorgen voor de winstpunten.
Onze Paul (i.e. Lohuis) werd gekoppeld aan Barbara Graas en als teamcaptain had ik al een vinkje achter deze partij staan. Paul is een angstgegner voor Barbara, dus de druk lag helemaal bij haar.
Aan bord 4 mocht ik tegen Schelte Betten, die zo vriendelijk was mee te werken aan mijn partijopzet. Al snel had ik zijn korte vleugel in bedwang en zijn lange vleugel kaal geplukt. Dat maakte het strijdplan overzichtelijk en toen hij zich nog even vergiste in een slagenwisseling stond ik bovendien een schijf voor. Een kwestie van koelbloedig uitspelen, alleen liet het killerinstict me even in de steek. Ik gaf mijn tegenstander nog één remisekans, die hij echter niet greep. Daarna was het snel uit.
Daarmee had ik stiekem niet de eerste winstpartij laten aantekenen, want kort daarvoor had Paul zijn reputatie van angstgegner waar gemaakt. Aanvankelijk kon Paul geen potten breken en stond Barbara beter. Paul wist dat hij zijn kans wel zou krijgen en liet de kansen keren na een afruil. Barbara’s stand liep vast en Paul mocht de felicitaties in ontvangst nemen.
Tegen Drachten was het de eerste uitwedstrijd die we met een volledig tiental hebben kunnen spelen. Achteraf blijkt dat, als we deze wedstrijd gewonnen hadden, we (tijdelijk) boven de degradatie plekken hadden gestaan.
Het werd al snel duidelijk dat een groot aantal spelers nog met de feestdagen in hun hoofd zaten. Van de tien partijen eindigden er 8 in een beslissing. (Hoezo dammen is een remise sport). De overwinningen kwamen veelal tot stand door positionele blunders of kleine combinaties.
Hans kreeg een makkelijk kettingstelling, en kon kiezen uit verschillende winst varianten. Schijfwinst of doorbraak. Hij koos voor het laatste, en dit bleek een goede beslissing te zijn. Hij won als eerste.
Roep verraste Jan Hoogterp met een mooie combinatie. Hoewel we nu met 4-0 voorstonden, stond het op een groot aantal borden niet goed voor ons.
Ikzelf speelde een waardeloze opening. Die afgestraft werd door mijn tegenstander. Kenny stond op dat moment een schijf achter, en Erik positioneel erg slecht. Beide verloren hun partij. Tussendoor had ook Frank verloren, door in de opening een schijf weg te geven.
Huub profiteerde van een 2 om 3 die zijn tegenstander open zette. En won daarna simpel. John speelde volgens hem een slechte opening, maar kreeg in het late middenspel een schijf cadeau, en maakte het vakkundig af.
Bleven over Wiebo en Jan Pieter. In beide partijen waren de remise grenzen niet overschreden, en beide partijen werden remise, waarna een 10-10 eindstand een feit was.
Verloren met 13-7 van CCR. (De volledige stadsnaam doet er niet toe.) Daarmee zijn we wel zo'n beetje klaar met het seizoen, om eerlijk te zijn.
Na afgelopen zaterdag staan we op 10 punten uit 8 wedstrijden. Kans op promotie is theoretisch nog mogelijk maar dan moeten volledig krankzinnige uitslagen volgen. Voor degraderen geldt hetzelfde. Wat betreft de (eind)rangschikking zijn we klaar, uitgerangeerd, middenmoter. Volgend jaar spelen we weer Hoofdklasse. Het meest spannende worden de komende samenstellingen van de teams.